Aleksandr Michajłowicz Gołuboj (ros. Александр Михайлович Голубой, ur. 13 grudnia 1920 we wsi Iwaszewo obecnie w rejonie szeksinskim w obwodzie wołogodzkim, zm. 15 lipca 1981 w Syczowce) – radziecki lotniki wojskowy, starszy porucznik lotnictwa, Bohaterem Związku Radzieckiego (1945).

Aleksandr Gołuboj
Александр Голубой
starszy porucznik lotnictwa starszy porucznik lotnictwa
Data i miejsce urodzenia

13 grudnia 1920
Iwaszewo, obwód wołogodzki

Data i miejsce śmierci

15 lipca 1981
Syczowka, obwód smoleński

Przebieg służby
Lata służby

1939–1955

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Wojskowe Siły Powietrzne

Jednostki

16 gwardyjski pułk lotnictwa bombowego 11 Gwardyjskiej Dywizji Lotnictwa Bombowego 18 Armii Powietrznej

Stanowiska

szef łączności eskadry

Główne wojny i bitwy

wojna zimowa, front wschodni (II wojna światowa)

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonej Gwiazdy Medal „Za Odwagę” (ZSRR) Medal „Za zasługi bojowe” Medal „Za obronę Moskwy” Medal „Za obronę Stalingradu” Medal „Za obronę Leningradu” Medal „Za zdobycie Królewca” Medal „Za zdobycie Berlina” Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945” Medal jubileuszowy „30 lat Armii Radzieckiej i Floty”

Życiorys edytuj

Urodził się w rodzinie chłopskiej. Skończył 7 klas i szkołę uniwersytetu fabryczno-zawodowego, pracował jako tokarz w fabryce. Od 5 maja 1939 służył w Armii Czerwonej, ukończył szkołę młodszych specjalistów lotniczych, brał udział w wojnie z Finlandią 1939–1940. Od sierpnia 1941 uczestniczył w wojnie z Niemcami jako strzelec-radzista, a od marca 1944 jednocześnie szef łączności eskadry w lotnictwie bombowym dalekiego zasięgu, w Lotnictwie Dalekiego Zasięgu i w składzie 18 Armii Powietrznej. W 1943 został członkiem WKP(b). Brał udział w bitwie pod Moskwą (1941), operacji rżewsko-syczowskiej i bombardowaniu obiektów w Gżatsku i Syczowce, bombardowaniu obiektów w Bukareszcie, Warszawie, Wilnie, Mińsku, Baranowiczach, Berlinie, Budapeszcie, Królewcu, Tilzicie, Gdańsku i Pskowie oraz w obronie Stalingradu i Leningradu (1942), bombardowaniu obiektów w Briańsku, Smoleńsku, Homlu, Orle, Kursku, Newlu, Dnie i Połocku (1943), nalotach na obiekty w Bukareszcie, Kiszyniowie, Witebsku, Mińsku, Baranowiczach, Wilnie, Tilzicie i Królewcu (1944) i bombardowaniu zgrupowań wroga na terytorium Polski, Prusach Wschodnich i w Niemczech (1945). Do końca wojny wykonał 370 lotów bojowych. W 1949 ukończył wyższą szkołę oficerską, służył jako szef łączności eskadry, w 1955 w stopniu starszego porucznika zakończył służbę. Jego imieniem nazwano szkołę średnią.

Odznaczenia edytuj

Bibliografia edytuj