Anatolij Drygin

radziecki polityk

Anatolij Siemionowicz Drygin (ros. Анатолий Семёнович Дрыгин, ur. 1 marca?/14 marca 1914 w Bałaszowie, zm. 19 listopada 1990 w Moskwie) – radziecki polityk i wojskowy, członek KC KPZR (1971-1986), Bohater Pracy Socjalistycznej (1984).

Anatolij Drygin
Анатолий Дрыгин
ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Anatolij Siemionowicz Drygin

Data i miejsce urodzenia

14 marca 1914
Bałaszow

Data śmierci

19 listopada 1990

członek KC KPZR
Okres

od 1971
do 1986

Przynależność polityczna

Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Pracy Socjalistycznej
Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Rewolucji Październikowej Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Suworowa III klasy (ZSRR) Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Czerwonej Gwiazdy Medal jubileuszowy „W upamiętnieniu 100-lecia urodzin Władimira Iljicza Lenina” Medal „Za odwagę w pożarze” (ZSRR) Medal „Za obronę Stalingradu” Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945” Medal jubileuszowy „Dwudziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal jubileuszowy „Trzydziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal jubileuszowy „Czterdziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal „Za zdobycie Królewca” Medal „Weteran pracy” Medal jubileuszowy „50 lat Sił Zbrojnych ZSRR” Medal jubileuszowy „70 lat Sił Zbrojnych ZSRR” Medal „W upamiętnieniu 250-lecia Leningradu” (ZSRR)

Życiorys edytuj

W 1935 ukończył studia w Instytucie Agrarnym w Miczuryńsku, później był pracownikiem naukowym w baszkirskim instytucie gospodarki rolnej. Od 1936 starszy pracownik naukowy i kierownik wydziału instytutu, od 1940 członek WKP(b). Od czerwca 1941 do 1946 służył w Armii Czerwonej, walczył na Froncie Zachodnim, Wołchowskim, Stalingradzkim, Dońskim, Południowym, 2 Nadbałtyckim i 3 Białoruskim m.in. jako politruk kompanii i batalionu, dowódca batalionu i (od 1943) pułku. Brał udział w walkach w Donbasie, na Krymie i południowej Ukrainie, trzykrotnie ranny. Podczas wojny dosłużył się stopnia majora, a w 1945 został mianowany podpułkownikiem. Po wojnie przeniesiony do rezerwy, był m.in. dyrektorem sowchozu. 1950–1953 przewodniczący komitetu rejonowego rady rejonowej w Łudze w obwodzie leningradzkim, 1953–1956 I sekretarz komitetu rejonowego KPZR w obwodzie leningradzkim, 1956–1957 zastępca przewodniczącego Komitetu Wykonawczego Rady Obwodowej w Leningradzie, od 1960 do września 1961 sekretarz Komitetu Obwodowego KPZR w Leningradzie. Od 15 lipca 1961 do 23 czerwca 1985 I sekretarz Komitetu Obwodowego KPZR w Wołogdzie, następnie na emeryturze. Od 31 października 1961 do 30 marca 1971 zastępca członka, a od 9 kwietnia 1971 do 25 lutego 1986 członek KC KPZR. Deputowany do Rady Związku Rady Najwyższej ZSRR od 6 do 11 kadencji. W 1985 otrzymał honorowe obywatelstwo Wołogdy.

Jego imieniem nazwano plac w Wołogdzie.

Odznaczenia edytuj

Bibliografia edytuj