Anouk Aimée
Anouk Aimée (właśc. Nicole Françoise Florence Dreyfus[1]; ur. 27 kwietnia 1932 w Paryżu, zm. 18 czerwca 2024 tamże[2]) – francuska aktorka filmowa i telewizyjna. Laureatka BAFTY i Złotego Globu za rolę w filmie Kobieta i mężczyzna (1966) oraz przyznawanej podczas MFF w Cannes nagrody za pierwszoplanową rolę kobiecą za film Skok w pustkę (1980).
Anouk Aimée (1952) | |
Imię i nazwisko |
Nicole Françoise Florence Dreyfus |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
27 kwietnia 1932 |
Data i miejsce śmierci |
18 czerwca 2024 |
Zawód | |
Współmałżonek |
Edouard Zimmermann |
Lata aktywności |
1947–2019 |
Życiorys
edytujUrodziła się w Paryżu jako córka pary aktorskiej – Geneviève Marii Thérèse Soryi (z domu Durand) i Henriego Murraya Dreyfusa[3]. Jej ojciec był żydem, matka zaś katoliczką. Została wychowana w katolicyzmie, ale później jako dorosła przeszła na judaizm[4]. Jej wczesna edukacja odbyła się w l’École de la rue Milton w Paryżu i l’École de Barbezieux[5]. Uczyła się tańca w Operze Marsylskiej. Podczas II wojny światowej ukończyła szkołę w Mayfield School w Mayfield w Sussex, ale wyjechała przed zdaniem matury. Studiowała teatr w Anglii, po czym studiowała sztukę dramatyczną i taniec u Andrée Bauer-Thérond[6].
Jako 14-latka zadebiutowała w roli Anouk w dramacie La Maison sous la mer (1947) z Viviane Romance. Wkrótce reżyser Marcel Carné zaangażował ją do roli Barbary w dramacie La fleur de l’âge (1947)[7]. W dramacie André Cayatte Kochankowie z Werony (1949) zagrała postać Georgii Maglii, współczesnej Julii. Zarówno namiętna, jak i enigmatyczna, Aimée w latach 50. występowała w szeregu melodramatów, aż w końcu wdarła się do Hollywood z drugoplanową rolą Evy w dramacie Anatole’a Litvaka Podróż (The Journey, 1959)[8] u boku Deborah Kerr, Yula Brynnera i Jasona Robardsa.
Międzynarodową popularność zdobyła dzięki roli znudzonej nimfomanki Maddaleny w komediodramacie Federico Felliniego Słodkie życie (La Dolce vita, 1960)[9] z Marcello Mastroiannim. Tytułowa rola tancerki kabaretowej i samotnej matki w melodramacie Jacques’a Demy’ego Lola (1961) przyniosła jej nominację do nagrody BAFTA dla najlepszej aktorki zagranicznej. W filmie biblijnym Roberta Aldricha Ostatnie dni Sodomy i Gomory (Sodom and Gomorrah, 1962) ze Stewartem Grangerem została obsadzona w roli królowej Bery. Była jedną z kilku aktorek branych pod uwagę do roli baronowej w filmowej wersji Dźwięki muzyki (1965), rola ostatecznie przypadła Eleanor Parker[10]. Po występie w roli cierpliwej żony w kolejnym filmie Felliniego Osiem i pół (1963), za kreację Anne Gauthier w melodramacie Claude’a Leloucha Kobieta i mężczyzna (1966) otrzymała statuetkę Złotego Globu dla najlepszej aktorki w filmie dramatycznym, nagrodę BAFTA i nominację do Oscara dla najlepszej aktorki[11]. Wcieliła się w szereg drugoplanowych ról w europejskich filmach i miniserialach telewizyjnych, w tym jako Lola / Cecile w dramacie Jacques’a Demy’ego Sklep z modelkami (Model Shop, 1969), Simone Lowenthal w czarnej komedii Prêt-à-Porter (1994) czy Letycja Buonaparte w miniserialu Napoleon (2002).
Była na okładkach magazynów takich jak „Paris Match”, „Elle”, „Télé 7 jours”, „Film” i „Ekran”[12].
Filmografia
edytuj- 1949: Kochankowie z Werony (Les Amants de Vérone) jako Georgia Maglia (Julia)
- 1953: Pasterka i kominiarczyk (La Bergère et le Ramoneur) jako Pasterka (głos; wersja z 1953)
- 1955: Niedobre spotkania (Les Mauvaises rencontres) jako Catherine Racan
- 1957: Wszystko dla pań (Pot-Bouille) jako Marie Pichon
- 1959: Podróż jako Ewa
- 1959: Głową o mur (La Tête contre les murs) jako Stéphanie
- 1960: Słodkie życie (La Dolce vita) jako Maddalena
- 1961: Uprowadzenie jako Claire Plemian
- 1961: Lola jako Lola
- 1963: Osiem i pół jako Luisa Anselmi
- 1966: Kobieta i mężczyzna jako Anne Gauthier
- 1969: Spotkanie jako Carla
- 1980: Skok w pustkę jako Marta Ponticelli
- 1981: Tragedia człowieka śmiesznego jako Barbara Spaggiari
- 1984: Najlepszą zemstą jest sukces (Success Is the Best Revenge) jako Monique de Fontaine
- 1986: Kobieta i mężczyzna: 20 lat później jako Anne Gauthier
- 1994: Prêt-à-Porter jako Simone Lowenthal
- 1997: Salomon (TV) jako Batszeba
- 1998: Los Angeles bez mapy w roli samej siebie
- 2004: I żyli długo i szczęśliwie jako matka Vincenta
Nagrody
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Anouk Aimée. L’encinémathèque. [dostęp 2024-06-18]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (fr.).
- ↑ L'actrice Anouk Aimée, héroïne du film "Un homme et une femme", est morte à l’âge de 92 ans. francebleu.fr. [dostęp 2024-06-16]. (fr.).
- ↑ Anouk Aimee Biography (1932?-). Film Reference. [dostęp 2022-02-26]. (ang.).
- ↑ Anouk Aimée. Jewish Women’s Archive. [dostęp 2022-02-26]. (ang.).
- ↑ Anouk Aimée Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2022-02-26]. (ang.).
- ↑ Anouk Aimée – Actors and Actresses. Film Reference. [dostęp 2022-02-26]. (ang.).
- ↑ Anouk Aimée. AlloCiné. [dostęp 2022-02-26]. (fr.).
- ↑ Anouk Aimée. Rotten Tomatoes. [dostęp 2022-02-26]. (ang.).
- ↑ Hal Erickison: Anouk Aimée Biography. AllMovie. [dostęp 2022-02-26]. (ang.).
- ↑ Anouk Aimée Trivia. FamousFix.com. [dostęp 2022-02-26]. (ang.).
- ↑ a b Anouk Aimée Awards. FamousFix.com. [dostęp 2022-02-26]. (ang.).
- ↑ Anouk Aimée Magazines. FamousFix.com. [dostęp 2022-02-26]. (ang.).
Linki zewnętrzne
edytuj- Anouk Aimée w bazie IMDb (ang.)
- Anouk Aimée w bazie Filmweb
- Anouk Aimée w bazie Notable Names Database (ang.)
- ISNI: 0000000368647540, 0000000121487805
- VIAF: 117896873
- LCCN: n85085809
- GND: 129250678
- BnF: 138906234
- SUDOC: 035370378
- NLA: 35200898
- NKC: xx0110661
- BNE: XX1260738
- NTA: 073599417
- BIBSYS: 98038291
- PLWABN: 9810575160305606
- NUKAT: n2009048622
- J9U: 987007449555105171
- CANTIC: a11726982
- LNB: 000242941
- CONOR: 23131747
- KRNLK: KAC2020L9831
- LIH: LNB:CQX8;=BQ