Anouk Aimée

francuska aktorka

Anouk Aimée (właśc. Nicole Françoise Florence Dreyfus[1]; ur. 27 kwietnia 1932 w Paryżu, zm. 18 czerwca 2024 tamże[2]) – francuska aktorka filmowa i telewizyjna. Laureatka BAFTY i Złotego Globu za rolę w filmie Kobieta i mężczyzna (1966) oraz przyznawanej podczas MFF w Cannes nagrody za pierwszoplanową rolę kobiecą za film Skok w pustkę (1980).

Anouk Aimée
Ilustracja
Anouk Aimée (1952)
Imię i nazwisko

Nicole Françoise Florence Dreyfus

Data i miejsce urodzenia

27 kwietnia 1932
Paryż

Data i miejsce śmierci

18 czerwca 2024
Paryż

Zawód

aktorka

Współmałżonek

Edouard Zimmermann
(1949–1950; rozwód)
Nikos Papatakis
(1951–1954; rozwód)
Pierre Barouh
(1966–1969; rozwód)
Albert Finney
(1970–1978; rozwód)

Lata aktywności

1947–2019

Marcello Mastroianni i Aimée w filmie Słodkie życie (1960)
Aimée w filmie Osiem i pół (1963)

Życiorys

edytuj

Urodziła się w Paryżu jako córka pary aktorskiej – Geneviève Marii Thérèse Soryi (z domu Durand) i Henriego Murraya Dreyfusa[3]. Jej ojciec był żydem, matka zaś katoliczką. Została wychowana w katolicyzmie, ale później jako dorosła przeszła na judaizm[4]. Jej wczesna edukacja odbyła się w l’École de la rue Milton w Paryżu i l’École de Barbezieux[5]. Uczyła się tańca w Operze Marsylskiej. Podczas II wojny światowej ukończyła szkołę w Mayfield School w Mayfield w Sussex, ale wyjechała przed zdaniem matury. Studiowała teatr w Anglii, po czym studiowała sztukę dramatyczną i taniec u Andrée Bauer-Thérond[6].

Jako 14-latka zadebiutowała w roli Anouk w dramacie La Maison sous la mer (1947) z Viviane Romance. Wkrótce reżyser Marcel Carné zaangażował ją do roli Barbary w dramacie La fleur de l’âge (1947)[7]. W dramacie André Cayatte Kochankowie z Werony (1949) zagrała postać Georgii Maglii, współczesnej Julii. Zarówno namiętna, jak i enigmatyczna, Aimée w latach 50. występowała w szeregu melodramatów, aż w końcu wdarła się do Hollywood z drugoplanową rolą Evy w dramacie Anatole’a Litvaka Podróż (The Journey, 1959)[8] u boku Deborah Kerr, Yula Brynnera i Jasona Robardsa.

Międzynarodową popularność zdobyła dzięki roli znudzonej nimfomanki Maddaleny w komediodramacie Federico Felliniego Słodkie życie (La Dolce vita, 1960)[9] z Marcello Mastroiannim. Tytułowa rola tancerki kabaretowej i samotnej matki w melodramacie Jacques’a Demy’ego Lola (1961) przyniosła jej nominację do nagrody BAFTA dla najlepszej aktorki zagranicznej. W filmie biblijnym Roberta Aldricha Ostatnie dni Sodomy i Gomory (Sodom and Gomorrah, 1962) ze Stewartem Grangerem została obsadzona w roli królowej Bery. Była jedną z kilku aktorek branych pod uwagę do roli baronowej w filmowej wersji Dźwięki muzyki (1965), rola ostatecznie przypadła Eleanor Parker[10]. Po występie w roli cierpliwej żony w kolejnym filmie Felliniego Osiem i pół (1963), za kreację Anne Gauthier w melodramacie Claude’a Leloucha Kobieta i mężczyzna (1966) otrzymała statuetkę Złotego Globu dla najlepszej aktorki w filmie dramatycznym, nagrodę BAFTA i nominację do Oscara dla najlepszej aktorki[11]. Wcieliła się w szereg drugoplanowych ról w europejskich filmach i miniserialach telewizyjnych, w tym jako Lola / Cecile w dramacie Jacques’a Demy’ego Sklep z modelkami (Model Shop, 1969), Simone Lowenthal w czarnej komedii Prêt-à-Porter (1994) czy Letycja Buonaparte w miniserialu Napoleon (2002).

Była na okładkach magazynów takich jak „Paris Match”, „Elle”, „Télé 7 jours”, „Film” i „Ekran[12].

Filmografia

edytuj

Nagrody

edytuj
Rok Nagroda Kategoria Film Źr
1967 Nagroda BAFTA Najlepsza aktorka pierwszoplanowa Kobieta i mężczyzna [11]
1967 Złoty Glob Najlepsza aktorka w filmie dramatycznym
1980 Nagroda MFF w Cannes Najlepsza aktorka pierwszoplanowa Skok w pustkę

Przypisy

edytuj
  1. Anouk Aimée. L’encinémathèque. [dostęp 2024-06-18]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (fr.).
  2. L'actrice Anouk Aimée, héroïne du film "Un homme et une femme", est morte à l’âge de 92 ans. francebleu.fr. [dostęp 2024-06-16]. (fr.).
  3. Anouk Aimee Biography (1932?-). Film Reference. [dostęp 2022-02-26]. (ang.).
  4. Anouk Aimée. Jewish Women’s Archive. [dostęp 2022-02-26]. (ang.).
  5. Anouk Aimée Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2022-02-26]. (ang.).
  6. Anouk Aimée – Actors and Actresses. Film Reference. [dostęp 2022-02-26]. (ang.).
  7. Anouk Aimée. AlloCiné. [dostęp 2022-02-26]. (fr.).
  8. Anouk Aimée. Rotten Tomatoes. [dostęp 2022-02-26]. (ang.).
  9. Hal Erickison: Anouk Aimée Biography. AllMovie. [dostęp 2022-02-26]. (ang.).
  10. Anouk Aimée Trivia. FamousFix.com. [dostęp 2022-02-26]. (ang.).
  11. a b Anouk Aimée Awards. FamousFix.com. [dostęp 2022-02-26]. (ang.).
  12. Anouk Aimée Magazines. FamousFix.com. [dostęp 2022-02-26]. (ang.).

Linki zewnętrzne

edytuj