Nadsiarczan sodu
Nadsiarczan sodu, Na
2S
2O
8 – nieorganiczny związek chemiczny z grupy nadsiarczanów, sól kwasu nadsiarkowego i sodu.
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ogólne informacje | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wzór sumaryczny |
Na | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Masa molowa |
238,11 g/mol | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wygląd |
bezwonne[2], białe, higroskopijne kryształy[3] | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Identyfikacja | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Numer CAS | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
PubChem | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Podobne związki | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Inne aniony | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Inne kationy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) |
Otrzymywanie
edytujMoże być otrzymany poprzez elektrolityczne utlenianie wodorosiarczanu sodu[8]:
- 2NaHSO
4 → Na
2S
2O
8 + H
2↑
Właściwości
edytujJest to białe, krystaliczne ciało stałe bez zapachu[5]. Rozkłada się powoli w warunkach pokojowych, a wilgoć i ogrzewanie mogą przyspieszać tę reakcję. Rozkłada się również w obecności etanolu i jonów srebra[6]. W temperaturze około 180 °C ulega pełnemu rozkładowi z wydzieleniem tlenków siarki. Bardzo dobrze rozpuszcza się w wodzie, z którą tworzy roztwory o odczynie kwasowym. Ma silne właściwości utleniające, jest niepalny i niewybuchowy, jednak z substancjami posiadającymi takie właściwości może wchodzić w gwałtowne reakcje[5]. W kontakcie ze skórą i błonami śluzowymi powoduje ich znaczne podrażnienia[6].
Zastosowanie
edytujStosowany jest jako środek utleniający i wybielający oraz jako aktywator w procesach polimeryzacji emulsyjnej[6]. Stosowany jest również przy produkcji obwodów drukowanych do oczyszczania i wytrawiania płytek przed procesem bezprądowego osadzania na nich miedzi. Jego działanie powoduje zwiększenie chropowatości powierzchni płytki, dzięki czemu możliwe jest mocniejsze połączenie nanoszonej miedzi z płytką, jednocześnie bez niszczenia tworzywa, z którego płytka jest wytworzona[8].
W latach 90. XX wieku proponowano zastosowanie utleniających właściwości nadsiarczanu sodu w ramach jednej z metod utylizacji środków trujących i materiałów wybuchowych znajdujących się w broni chemicznej składowanej w amerykańskich ośrodkach Blue Grass Army Depot i Pueblo Chemical Depot. Ostatecznie w obu ośrodkach wybrano inne metody niszczenia[9][10].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Neil G. Connelly i inni, Nomenclature of Inorganic Chemistry. IUPAC Recommendations 2005 (Red Book), International Union of Pure and Applied Chemistry, RSC Publishing, 2005, s. 139, ISBN 978-0-85404-438-2 (ang.).
- ↑ a b c d Sodium persulfate (nr 216232) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2016-10-22]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
- ↑ a b CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M. Haynes (red.), wyd. 95, Boca Raton: CRC Press, 2014, s. 4-91, ISBN 978-1-4822-0867-2 (ang.).
- ↑ a b c Peroksodisiarczan(VI) sodu, międzynarodowa karta bezpieczeństwa chemicznego, Międzynarodowa Organizacja Pracy [dostęp 2016-10-22] (pol. • ang.).
- ↑ a b c d Sodium peroxidisulfate, [w:] GESTIS-Stoffdatenbank [online], Institut für Arbeitsschutz der Deutschen Gesetzlichen Unfallversicherung, ZVG: 6120 [dostęp 2016-10-22] (niem. • ang.).
- ↑ a b c d e Sodium Persulfate, [w:] Merck Index. An Encyclopedia of Chemicals, Drugs, and Biologicals, wyd. 14, Whitehouse Station, New Jersey: Merck & Company, 2006, ISBN 978-0-911910-00-1, OCLC 938242785 (ang.).
- ↑ Nadsiarczan sodu (nr 216232) (ang.) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Stanów Zjednoczonych. [dostęp 2016-10-22]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
- ↑ a b Steve Daigle i inni, Electronic Chemicals, [w:] Ullmann’s Encyclopedia of Industrial Chemistry, Weinheim: Wiley‐VCH, s. 17, DOI: 10.1002/14356007.a09_265 (ang.).
- ↑ Analysis of Engineering Design Studies for Demilitarization of Assembled Chemical Weapons at Blue Grass Army Depot. Committee on Review and Evaluation of Alternative Technologies for Demilitarization of Assembled Chemical Weapons: Phase II. Washington: National Academies Press, 2002, s. 16. ISBN 0-309-08528-4.
- ↑ Analysis of Engineering Design Studies for Demilitarization of Assembled Chemical Weapons at Pueblo Chemical Depot. Committee on Review and Evaluation of Alternative Technologies for Demilitarization of Assembled Chemical Weapons: Phase II. Washington: National Academies Press, 2001, s. 11. ISBN 0-309-07607-2.