Beskid Dukielski – umowna nazwa środkowej części Beskidu Niskiego leżącej na północ od Przełęczy Dukielskiej. Rozciąga się od dolin Wisłoki i Ryjaka na zachodzie po drogę Królik PolskiDaliowaCzeremcha na wschodzie. Na północy granicę stanowi droga Nowy ŻmigródDukla. Dalej na wschód obniżenie Jasionki – górnej Lubatowej i Królika Polskiego oddziela Beskid Dukielski od Wzgórz Rymanowskich. Przeważają w nim wąskie grzbiety o przebiegu równoleżnikowym lub z północnego zachodu na południowy wschód, charakteryzujące się dużą indywidualnością. Zbudowany jest ze skał osadowych – głównie piaskowców, łupków i zlepieńców. Bardzo częste są osuwiska. Towarzyszą im jaskinie szczelinowe. Najwyższym szczytem jest Baranie (754 m n.p.m.).

Beskid Dukielski
Megaregion

Region Karpacki

Prowincja

Karpaty Zachodnie

Podprowincja

Zewnętrzne Karpaty Zachodnie

Makroregion

Beskidy Środkowe

Mezoregion

Beskid Niski

Mikroregion(y)

Beskid Dukielski

Zajmowane
jednostki
administracyjne

Polska:
woj. małopolskie
woj. podkarpackie
Słowacja:
kraj preszowski

Widok ogólny Beskidu Dukielskiego z Przymiarek. Po prawej charakterystyczne wzniesienie Cergowej. Na skraju zdjęcia po lewej na ostatnim planie widoczny Piotruś

Do szczytów Beskidu Dukielskiego należą m.in.:

Bibliografia

edytuj
  • Paweł Luboński, Wojciech Krukar, Stanisław Kryciński, Beskid Dukielski, Pruszków: wyd. Rewasz, 1999, ISBN 83-85557-62-8, OCLC 830307402.
  • Wojciech Krukar Rymanów Zdrój, Iwonicz-Zdrój i okolice. Mapa turystyczno-nazewnicza. wyd. Ruthenus, Krosno ISBN 83-86588-41-1
Widok Beskidu Dukielskiego ze wzgórza 534. Z lewej strony góra Cergowa, Hyczki. Widoczne miejscowości (od lewej strony): Jasionka, Cergowa, Dukla, Nadole, Teodorówka, Iwla, Głojsce. W głębi widoczny stok w Chyrowej.