Bogusław Śliwerski
Bogusław Śliwerski (ur. 4 sierpnia 1954 w Łodzi) – pedagog polski, profesor nauk humanistycznych. Profesor Uniwersytetu Łódzkiego oraz Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie, od 2011 przewodniczący Komitetu Nauk Pedagogicznych Polskiej Akademii Nauk[1][2].
| ||
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 4 sierpnia 1954 Łódź | |
| Zawód, zajęcie | pedagog | |
| Tytuł naukowy | profesor | |
| Alma Mater | Uniwersytet Łódzki | |
| Stanowisko | profesor zwyczajny Uniwersytetu Łódzkiego APS | |
| Odznaczenia | ||
   
| ||
| Strona internetowa | ||
Wykształcenie i przebieg kariery naukowejEdytuj
Ukończył pedagogikę na Uniwersytecie Łódzkim (1977), następnie podjął pracę na tej uczelni. W 1985 otrzymał stopień naukowy doktora na podstawie pracy pt. Metodologiczne aspekty naukowych dociekań nad samowychowaniem. W 1993 na Wydziale Pedagogicznym Uniwersytetu Warszawskiego na podstawie dorobku naukowego oraz rozprawy pt. Przekraczanie granic wychowania. Od „pedagogiki dziecka” do antypedagogiki uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego. W listopadzie 1999 został mianowany profesorem nauk humanistycznych. Na Uniwersytecie Łódzkim pełnił funkcje kierownika Zakładu Teorii Wychowania (1994–2006) oraz kierownika Katedry Teorii Wychowania (2000–2007). W latach 2004–2010 był rektorem Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Łodzi. Do 2015 był profesorem zwyczajnym na Wydziale Pedagogicznym Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie. W 2015 ponownie podjął pracę w Uniwersytecie Łódzkim. Współpracuje ze słowackimi uniwersytetami w Trnawie, Rużomberku i Preszowie.
W latach 2002–2004 był członkiem Państwowej Komisji Akredytacyjnej; od 2011 jest przewodniczącym Komitetu Nauk Pedagogicznych PAN (ponownie wybrany na tę funkcję w 2015)[3], członkiem Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów (przewodniczącym jej Sekcji Nauk Społecznych i Humanistycznych do 2016), ponownie wybranym w 2016 (kadencja 2017–2020)[4]. W 2019 r. Fundacja Nauka Polska skierowała przeciwko niemu udokumentowane oskarżenie o popełnienie licznych autoplagiatów w swoich pracach. Na tej podstawie rektor Uniwersytetu Łódzkiego skierował sprawę do rzecznika dyscyplinarnego uczelni[5]. Wszystkie zarzuty zostały uznane za bezpodstawne a postępowanie dyscyplinarne decyzją Rzecznika Dyscyplinarnego ds. Nauczycieli Akademickich Uniwersytetu Łódzkiego zostało umorzone dnia 11 lutego 2020[6].
W 2019 został członkiem Rady Doskonałości Naukowej I kadencji[7].
Jest wiceprzewodniczącym Polskiego Towarzystwa Pedagogicznego (od 2005) oraz członkiem zwyczajnym Łódzkiego Towarzystwa Naukowego.
Wchodzi w skład Rad Naukowych kilku czasopism pedagogicznych, m.in. „The New Educational Review”, „Acta Facultatis Paedagogicus Universitatis Tyrnaviensis”, „Rocznika Pedagogicznego KNP PAN”, „Chowanna”, „Auxilium Sociale Novum”, „Człowiek-Teraźniejszość-Edukacja”, „Keryks”, „Forum Oświatowe”, „Przegląd Pedagogiczny” i „Problemy Wczesnej Edukacji”. Jest redaktorem naczelnym czasopisma naukowego „Studia z Teorii Wychowania”, wydawanego w Wydziale Pedagogicznym Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie.
30 maja 2019 został członkiem Rady Uczelni Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie[8].
Działalność społecznaEdytuj
Działał w harcerstwie, był m.in. członkiem Rady Naczelnej ZHP.
Odznaczenia, nagrody i wyróżnieniaEdytuj
Odznaczenia i nagrody państwoweEdytuj
- Złoty Krzyż Zasługi (1999)[9]
- Srebrny Krzyż Zasługi (1994)[9]
- Medal Komisji Edukacji Narodowej (1992)[9]
- Nagroda Prezesa Rady Ministrów za wybitne osiągnięcia naukowe (2016)[10]
Wyróżnienia akademickieEdytuj
- „Medal Uniwersytetu Łódzkiego w Służbie Społeczeństwu i Nauce” nadany w 2002[11]
- godność profesora honorowego Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego nadana w 2012[12]
- „Medal za zasługi dla pedagogiki współczesnej” nadany w 2013 przez Wydział Studiów Edukacyjnych Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu[11]
- Doktorat honoris causa Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie nadany uchwałą Senatu UMCS nr XXIII – 15.16/14 z dnia 26 marca 2014[13] i uroczyście wręczony 23 maja 2014[14]
- Doktorat honoris causa Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy w 2016[15]
- Doktorat honoris causa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II uroczyście wręczony 27 października 2017[16]
- Doktorat honoris causa Narodowej Akademii Nauk Pedagogicznych Ukrainy w 2019[17]
- Doktorat honoris causa Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie w 2020[18]
Nagrody resortoweEdytuj
Otrzymał kilka nagród Ministra Edukacji Narodowej za publikacje naukowe.
Nagrody społeczneEdytuj
- Krzyż „Za Zasługi dla ZHP”[12]
- Odznaka za zasługi dla Miasta Łodzi (1994)[12]
Wybrane publikacjeEdytuj
- W instruktorskim kręgu (Warszawa 1983), Młodzieżowa Agencja Wydawnicza
- Jak być zastępowym (Warszawa 1989) ISBN 83-203-2227-8
- Wyzwania pedagogiki krytycznej i antypedagogiki (Kraków 1992, współautor T. Szkudlarek) ISBN 83-85543-06-6
- Edukacja alternatywna. Dylematy teorii i praktyki (Kraków 1992) ISBN 83-85543-08-2
- Kontestacje pedagogiczne (Kraków 1993) ISBN 83-85543-19-8
- Edukacja w wolności (Kraków 1993, współautor W. Śliwerska) ISBN 83-85543-11-2
- Wyspy oporu edukacyjnego (Kraków 1993) ISBN 83-85543-22-8
- Pedagogika alternatywna – dylematy teorii (Łódź-Kraków, 1995) ISBN 83-85543-77-5
- Klinika szkolnej demokracji (Kraków 1996) ISBN 83-85543-87-2
- Edukacja autorska (Kraków 1996) ISBN 83-86994-21-5
- Jak zmieniać szkołę? (Kraków 1998) ISBN 83-86994-37-1
- Współczesne teorie i nurty wychowania (Kraków 1998) ISBN 83-7308-219-0
- Pedagogika alternatywna – dylematy teorii i praktyki (Kraków 1998) ISBN 83-85543-78-3
- Jak zmieniać szkołę? (Kraków 1998) ISBN 83-86994-37-1
- Jak skutecznie nauczać i wychowywać we współczesnej szkole? (Kraków 1999) ISBN 89-88030-07-8
- Pedagogiczne drogowskazy (Kraków 2000, współredaktor B. Juraś-Krawczyk) ISBN 83-88030-73-6
- Edukacja alternatywna. Nowe teorie, modele badań i reformy (Kraków 2000, współredaktor J. Piekarski) ISBN 83-88030-61-2
- Nowe konteksty (dla) edukacji alternatywnej XXI wieku (Kraków 2001, red.) ISBN 83-7308-103-8
- Edukacja pod prąd (Kraków 2001) ISBN 83-7308-035-X
- Program wychowawczy szkoły (Warszawa 2001) ISBN 83-02-08099-3
- Rada szkoły. Rada oświatowa. Przewodnik dla samorządowych władz oświatowych, dyrektorów szkół, nauczycieli, rodziców i uczniów (Kraków 2002), ISBN 83-7308-145-3
- Pedagogika i edukacja wobec nowych wspólnot i różnic w jednoczącej się Europie (Kraków 2002, współredakcja) ISBN 83-7308-151-8
- Pedagogika. Podręcznik akademicki (t. 1-2, Warszawa 2003, współredaktor Z. Kwieciński) ISBN 83-01-14055-0 ISBN 83-01-14118-2
- Idee pedagogiki filozoficznej (Łódź 2003, współredaktor S. Sztobryn) ISBN 83-7171-682-6
- Pedagogika (Gdańsk 2006)
- tom 1 Podstawy nauk o wychowaniu ISBN 83-7489-021-5
- tom 2 Pedagogika wobec edukacji, polityki oświatowej i badań naukowych ISBN 83-7489-022-3
- tom 3 Subdyscypliny wiedzy pedagogicznej ISBN 83-7489-023-1
- Pedagogika dziecka. Studium pajdocentryzmu (Gdańsk 2007) ISBN 978-83-7489-045-8
- Pedagogika alternatywna. Postulaty, projekty i kontynuacje. Tom I. Teoretyczne konteksty alternatyw edukacyjnych i wychowawczych (Kraków 2007, redakcja) ISBN 978-83-7308-711-8
- Pedagogika alternatywna. Postulaty, projekty i kontynuacje. Tom II. Innowacje edukacyjne i reformy pedagogiczne (Kraków 2007, redakcja) ISBN 978-83-7308-712-5
- Ped@gog w blogosferze (Kraków 2008) ISBN 978-83-7587-076-3 – zebrane zapiski z bloga
- Przyrzeczenie harcerskie. Historia. Metodyka. Manipulacje (Kraków 2009) ISBN 978-83-7308-965-5 – praca wydana na okoliczność Stulecia Ruchu Harcerskiego (1910–2010)
- Diagnoza uspołecznienia publicznego szkolnictwa III RP w gorsecie centralizmu (Kraków 2013) ISBN 978-83-7850-392-7
- Turystyka habilitacyjna Polaków na Słowację w latach 2005–2016. Studium krytyczne (Łodź 2018) ISBN 978-83-8088-940-8
- Pedagogia harcerskiego wychowania, (Kraków, 2018) ISBN 978-83-8095-489-2
- Istota, sens i uwarunkowania (wy)kształcenia, (Kraków, 2019, współredaktor Maliszewski K., Stępkowski D.) ISBN 978-83-8095-715-2
- „Przyrzeczenie wierności sprawie socjalizmu...” – czyli jak ZHP stało się organizacją wychowania socjalistycznego w świetle doktryny pedagogicznej po 1944 roku, (Kraków, 2019) ISBN 978-83-8095-489-2
PrzypisyEdytuj
- ↑ Prywatna strona prof. Bogusława Śliwerskiego. [dostęp 2011-02-16].
- ↑ Chrześcijańska Akademia Teologiczna w Warszawie. [dostęp 2011-02-16].
- ↑ Prof. zw. dr hab. Bogusław Śliwerski przewodniczącym Komitetu Nauk Pedagogicznych PAN. uni.lodz.pl. [dostęp 2016-01-15].
- ↑ Sekcja I Nauk Humanistycznych i Społecznych. ck.gov.pl, 3 kwietnia 2017. [dostęp 2017-04-16].
- ↑ Kulisy pewnej habilitacji - Dobry i zły autoplagiat, habilitacja.eu [dostęp 2019-10-05] (pol.).
- ↑ pedagog: Czyżby akademicka wendetta pod pozorem troski o unikanie konfliktu interesów w postępowaniach awansowych?, pedagog, 2 sierpnia 2020 [dostęp 2020-09-01].
- ↑ Lista kandydatów wybranych na członków RDN, odrębna dla każdej dyscypliny, zawierająca nazwiska i imiona wybranych kandydatów wraz z nazwami podmiotów ich zgłaszających. konstytucjadlanauki.gov.pl. [dostęp 2019-05-25].
- ↑ Wybór Rady Uczelni w Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie oraz uchwalenie Statutu ChAT. chat.edu.pl. [dostęp 2019-06-05].
- ↑ a b c Bogusław Śliwerski, doktor honoris causa Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, red. T. Dunin, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin 2014, ISBN 978-83-7784-494-6, s. 94.
- ↑ Nagroda Prezesa Rady Ministrów za wybitne osiągnięcia naukowe dla prof. Bogusława Śliwerskiego. uni.lodz.pl. [dostęp 2016-12-01].
- ↑ a b Bogusław Śliwerski, doktor honoris causa Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, red. T. Dunin, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin 2014, ISBN 978-83-7784-494-6, s. 74.
- ↑ a b c Biogram prof. Bogusława Śliwerskiego na witrynie Wydziału Pedagogicznego Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie (dostęp: 23 maja 2014 r.)
- ↑ Bogusław Śliwerski, doktor honoris causa Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, red. T. Dunin, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin 2014, ISBN 978-83-7784-494-6, s. 3.
- ↑ Informacja o nadaniu tytułu doktora honoris causa prof. B. Śliwerskiemu na witrynie Wydziału Pedagogiki i Psychologii Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie (dostęp: 23 maja 2014 r.)
- ↑ Nowy doktor honoris causa UKW. Uczenia wyróżniła pedagoga z Łodzi www.metropoliabydgoska.pl [dostęp 2016-12-05]
- ↑ Uroczystość nadania tytułu doktora honoris causa KUL prof. dr. hab. Bogusławowi Śliwerskiemu. kul.pl, 16 października 2017. [dostęp 2017-11-18].
- ↑ Śliwerski B., Filozofia kordialna ukraińskiej pedagogiki serca Wasyla Suchomlińskiego/Кордіалъна філософія українсъкої педагогіки серця Василя Сухомлинсъкого, Kijów: TOB « Видавицтво » Энания України, 2019, ISBN 978-966-316-456-4.
- ↑ Bogusław Śliwerski doktor honoris causa Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe UKSW, 2020, ISBN 978-83-8090-758-4.
Linki zewnętrzneEdytuj
- Prywatna strona prof. Bogusława Śliwerskiego. [dostęp 2011-02-16].
- blog Bogusława Śliwerskiego
- Bogusław Śliwerski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2013-06-15].