Bolesław Masłowski

polski chemik

Bolesław Masłowski ur. w 1851 we Włodawie[2], zm. w 1928 w Konicach na Morawach (Czechosłowacja) – polski chemik, specjalista w dziedzinie barwników.

Bolesław Masłowski
Ilustracja
Bolesław Masłowski - zdjęcie z ok. 1900 roku[1]
Data i miejsce urodzenia

1851
Włodawa

Data i miejsce śmierci

1928
Konice na Morawach (Czechosłowacja)

Zawód, zajęcie

chemik, specjalista w dziedzinie barwników

Alma Mater

Uniwersytet w Heidelbergu

Rodzice

Rajmund Masłowski (1825–1897) i Waleria Józefa Danilewicz-Masłowska (1827–1869)

Małżeństwo

Felicja Masłowska

Bolesław Masłowski - metryka chrztu i urodzenia z archiwum Parafii Św. Ludwika OO. Paulinów we Włodawie

Dzieciństwo edytuj

Urodził się 21 czerwca 1851 roku we Włodawie nad Bugiem[3]. Pochodził się ze zubożałej rodziny szlacheckiej, herbu Samson, wywodzącej się z ziemi wieluńskiej. Masłowscy używali przydomku "Watta" i pisali się "z Rudy" (Z. Gloger w swej "Geografii historycznej ziem dawnej Polski" podaje za Długoszem, że pierwszą stolicą ziemi wieluńskiej była Ruda, zanim wybrano dogodniej położony Wieluń)[4][5][6].

Rodzina edytuj

Był synem Rajmunda (1825–1897) i Walerii Józefy z Danilewiczów (1827–1869), bratem Stanisława, artysty-malarza (1853–1926), Zdzisława i Mieczysława[7][8]. Dziadek Masłowskiego ze strony matki, Wincenty Danilewicz (ur. 1787 w Mińsku Lit., herbu Ostoja) brał udział jako szwoleżer w kampanii napoleońskiej, za co został odznaczony francuskim orderem Legii Honorowej[9][10][11]. Ojciec Masłowskiego, z zawodu prawnik, kilkakrotnie awansował zmieniając wraz z rodziną miejsce zamieszkania. Włodawa, miejsce urodzenia Bolesława, była jedną z wielu miejscowości, w których jego ojciec znajdował zatrudnienie. Rodzina Masłowskich przeniosła się stamtąd w roku 1856 do Garwolina, gdzie Rajmund Masłowski pełnił funkcję pisarza sądu pokoju. W latach 1858–1865 Masłowscy mieszkali w Chęcinach. Rajmund Masłowski uczestniczył w powstaniu styczniowym 1863 roku jako naczelnik okręgu chęcińskiego. W związku z tym w połowie 1864 roku został aresztowany i około 6 miesięcy spędził w więzieniu w Kielcach[7].

Studia edytuj

Od 1865 roku Masłowscy mieszkali w Kaliszu i tam Bolesław ukończył szkołę średnią. Następnie podjął naukę na dwuletnim studium farmacji w Warszawie (gdzie jego ojciec został służbowo przeniesiony w 1871 roku). Studia kontynuował w Heidelbergu. Uczęszczał tam na wykłady prof. Roberta Bunsena - znakomitego niemieckiego fizyka i chemika, współtwórcy podstaw analizy spektralnej (wraz z G. Kirchhoffem) i wynalazcy (m.in. popularnego palnika Bunsena)[2].

W rezultacie wybuchu wojny rosyjsko-tureckiej w 1877 roku, Bolesław Masłowski - jako poddany carski - został powołany do armii rosyjskiej i wcielony do służby sanitarnej. Po zakończeniu służby kontynuował studia w szkole chemicznej w Miluzie (Alzacja) i ukończył je w 1881 roku. Przypadło to na okres szczytowego rozkwitu tej uczelni pod kierunkiem prof. E. Noeltinga. Podczas swych rozległych studiów Masłowski obrał chemię barwników (kolorystykę) jako specjalizację[2].

Praca edytuj

Mimo znakomitego przygotowania zawodowego zdobytego w wielu cenionych ośrodkach naukowych, znalezienie odpowiedniego zatrudnienia w Polsce podzielonej na zabory okazało się dla niego trudne. Przedsiębiorstwa przemysłowe zdominowane przez obcy kapitał, wszelkie wymagające wysokich kwalifikacji, odpowiedzialne funkcje zatrzymywały dla cudzoziemskich specjalistów. W takich okolicznościach Masłowski podjął początkowo pracę jako robotnik w farbiarni Towarzystwa Akcyjnego "Zawiercie". Jednak już podczas początkowego dwumiesięcznego stażu zdobył wysokie uznanie swych kwalifikacji u przełożonych. W krótkim czasie został współpracownikiem pracującego tam E. Lautera - wybitnego specjalisty z dziedziny kolorystyki, zaś po trzymiesięcznym stażu został zaangażowany jako kierownik drukarni perkali. W ciągu następnych trzech lat awansował na stanowisko dyrektora przedsiębiorstwa z zatrudnieniem 6 tysięcy pracowników. Pełnił tę funkcję do 1891 roku przenosząc się następnie do Niemiec (gdzie w 1896 roku w czasopiśmie Farber Zeitung opublikował artykuł o metodach alkalicznego wywabiania czerwieni tureckiej). W następnych latach pracował w Rosji, a ostatnim miejscem jego pracy, od 1904 roku, były zakłady włókiennicze Balearów w Konicy na Morawach (na terytorium Austro-Węgier, a później Czechosłowacji). Pracował tam w charakterze dyrektora do końca życia. Zmarł w Konicy 20 czerwca 1928 roku pozostawiając dzieci, które miał ze swą żoną Felicją[2].

Co pozostało? edytuj

Zasługi Masłowskiego dla kolorystyki, techniki farbiarstwa i przemysłu włókienniczego w skali krajowej i za granicą nie ograniczały się jedynie do innowacji w sferze technologii. Zdobył sobie również uznanie jako menedżer i utalentowany dydaktyk budzący zamiłowanie do zawodu, wyspecjalizowany zwłaszcza w szkoleniu kadr fachowych przy warsztacie pracy, w procesie produkcji. Pod kierunkiem Masłowskiego uzyskali kwalifikacje i doświadczenie zawodowe liczni chemicy - specjaliści w zakresie chemii barwników i farbiarstwa[2].

Przypisy edytuj

  1. Źródło: archiwum rodzinne brata Stanisława Masłowskiego
  2. a b c d e Polski Słownik Biograficzny, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk 1975 (wyd. Polska Akademia NaukZakład Narodowy im. Ossolińskich), t.XX/1 s. 124 - hasło: "Masłowski Bolesław" (oprac. Kazimierz Sarnecki)
  3. Księgi metrykalne Parafii Św. Ludwika OO. Paulinów we Włodawie
  4. Por.: Piotr Jankiewicz, Marek Piotrowski:Podziały administracyjne i urzędnicy (XIII-XVIII w.) – Przynależność administracyjna Wielunia (do XVI wieku). – Z Rudy do Wielunia – https://archive.is/20121228140206/http://www.historiawielunia.uni.lodz.pl/urzedy.html (dostęp: piątek, 1 lutego 2013, 19:27:34)
  5. Zob.: https://archive.is/20130423133102/http://literat.ug.edu.pl/glogre/0019.htm , a także: https://docs.google.com/viewer?url=http://literat.ug.edu.pl/glogre/gloger.pdf (dostęp: 2013-01-29)
  6. Zob.: Tomasz Stolarczyk: Szlachta wieluńska od XIV do połowy XVI wieku, Wieluń 2005, wyd. Wieluńskie Towarzystwo Naukowe, t.3, s.168 - http://dspace.uni.lodz.pl:8080/xmlui/handle/11089/131 (dostęp: 2013-03-04)
  7. a b Maciej Masłowski [oprac.]: Stanisław Masłowski - Materiały do życiorysu i twórczości, Zakład Narodowy im. Ossolińskich), Wrocław 1957, s. 126, 237 (przypisy)
  8. Drzewo genealogiczne rodziny Masłowskich: http://maciejmazur.cba.pl/mazurowie/-_drzewa_gen_2.html ; Ród Samson: http://maciejmazur.cba.pl/mazurowie/-_rod_samsonow.html i http://maciejmazur.cba.pl/d/2/index.html
  9. Bielecki R.: Szwoleżerowie gwardii, seria: "Słynne Pułki Polskie", wyd. "Neriton", Warszawa 1996, s. 240 (poz. 2259)
  10. Łoza S.: Legia honorowa w Polsce 1803–1923, Zamość 1923, wyd. Zygmunt Pomarański i Spółka (reprint Warszawa 1986, Wyd. WAiF), s. 38, poz. 284
  11. Więcej o rodzinie Danilewiczów - zob. (w jęz ang.): http://www.ostoya.org/wiki/index.php?title=History_of_Danielewicz_family Danielewicz, a także: Wincenty Danilewicz - gdzie jest fotografia matki Bolesława Walerii i jej ojca Wincentego Danilewicza

Bibliografia i źródła edytuj

Linki zewnętrzne edytuj