Chomikoszczur

rodzaj ssaka

Chomikoszczur[2] (Beamys) – rodzaj ssaków z podrodziny wielkoszczurów (Cricetomyinae) w obrębie rodziny malgaszomyszowatych (Nesomyidae).

Chomikoszczur
Beamys
O. Thomas, 1909[1]
Ilustracja
Chomikoszczur długoogonowy (B. hindei)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Rząd

gryzonie

Podrząd

Supramyomorpha

Infrarząd

myszokształtne

Nadrodzina

myszowe

Rodzina

malgaszomyszowate

Podrodzina

wielkoszczury

Rodzaj

chomikoszczur

Typ nomenklatoryczny

Beamys hindei O. Thomas, 1909

Gatunki

2 gatunki – zobacz opis w tekście

Zasięg występowania

edytuj

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Afryce (Kenia, Tanzania, Malawi, Zambia i Mozambik)[3][4].

Morfologia

edytuj

Długość ciała (bez ogona) 125–173 mm, długość ogona 114–143 mm, długość ucha 19–23 mm, długość tylnej stopy 21–25 mm; masa ciała 49–102 g[5][6].

Systematyka

edytuj

Rodzaj zdefiniował w 1909 roku angielski zoolog Oldfield Thomas w artykule poświęconym nowym małym afrykańskim ssakom ze zbiorów Muzeum Brytyjskiego, opublikowanym w czasopiśmie The Annals and magazine of natural history[1]. Gatunkiem typowym jest (oznaczenie monotypowe) chomikoszczur długoogonowy (B. hindei).

Etymologia

edytuj

Beamys: ang. British East Africa (BEA) ‘Brytyjska Afryka Wschodnia[1]; gr. μυς mus, μυος muos ‘mysz’[7].

Podział systematyczny

edytuj

Do rodzaju należą następujące gatunki[8][6][3]:

Grafika Gatunek Autor i rok opisu Nazwa zwyczajowa[2] Podgatunki[5][3][6] Rozmieszczenie geograficzne[5][3][6] Podstawowe
wymiary[5][6][a]
Status
IUCN[9]
Beamys major Dollman, 1914 chomikoszczur duży gatunek monotypowy północna i wschodnia Zambia, Malawi i północno-środkowy Mozambik (góra Mabu) DC: 13,6–17,3 cm
DO: 12,6–14,3 cm
MC: 95–102 g
 NE 
 
Beamys hindei O. Thomas, 1909 chomikoszczur długoogonowy gatunek monotypowy równiny przybrzeżne i tereny górskie wschodniej Kenii i Tanzanii DC: 12,5–15,5 cm
DO: 11,4–12,7 cm
MC: 49–76 g
 LC 

Kategorie IUCN:  LC gatunek najmniejszej troski;  NE gatunki niepoddane jeszcze ocenie.

  1. DC – długość ciała; DO – długość ogona; MC – masa ciała

Przypisy

edytuj
  1. a b c O. Thomas. New African small mammals in the British Museum. „The Annals and magazine of natural history”. Eighth Series. 4 (20), s. 107, 1909. (ang.). 
  2. a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 232. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  3. a b c d C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 334. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  4. D.E. Wilson & D.M. Reeder (red. red.): Genus Beamys. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-11-20].
  5. a b c d S. Goodman & A. Monadjem: Family Nesomyidae (Pouched Rats, Climbing Mice and Fat Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (red. red.): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 195. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
  6. a b c d e Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 217. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  7. E.C. Jaeger: Source-book of biological names and terms. Wyd. 3 (Revised second printing). Springfield: Charles C. Thomas, 1959, s. 160. (ang.).
  8. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, J. Zijlstra & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.13) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2024-08-23]. (ang.).
  9. Taxonomy: Beamys – Genus. The IUCN Red List of Threatened Species. [dostęp 2024-08-22]. (ang.).