Czapla czczona

Czapla czczona
	Egretta sacra
	(Gmelin, 1789)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	pelikanowe
Podrząd	czaplowce
Rodzina	czaplowate
Rodzaj	Egretta
Gatunek	czapla czczona
Synonimy
	Ardea sacra Gmelin, 1789; Demigretta sacra (Gmelin, 1789); Ardea jugularis Wagler 1827;
	Ardea sacra Gmelin, 1789; Demigretta sacra (Gmelin, 1789); Ardea jugularis Wagler 1827;
Podgatunki
	E. s. sacra (Gmelin, 1789); E. s. albolineata (G.R. Gray, 1859);
	E. s. sacra (Gmelin, 1789); E. s. albolineata (G.R. Gray, 1859);
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Zasięg występowania
	; obszar występowania całorocznego obszar zimowania
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Czapla czczona^[5] (Egretta sacra) – gatunek dużego ptaka z rodziny czaplowatych (Ardeidae). Nie jest zagrożony wyginięciem.

Zasięg występowania

Występuje na wybrzeżach południowo-wschodniej i wschodniej Azji (od Bangladeszu po Japonię oraz na Filipinach i w Indonezji), Australii i Oceanii (Nowa Gwinea, Nowa Zelandia, Tasmania i inne wyspy aż po Polinezję Francuską na wschodzie). Jest to ptak osiadły, w niewielkim stopniu przemieszcza się poza sezonem lęgowym^[2].

Morfologia

Upierzenie jasne i ciemne

Wygląd: Brak wyraźnie zaznaczonego dymorfizmu płciowego, za to stwierdza się polimorfizm – występują dwa typy upierzenia jasny i ciemny (liczniejszy). Krótkie żółte nogi, brązowy dziób, miodowe tęczówki, żółto-zielona skóra wokół oczu. Typ ciemny posiada kontrastujący z resztą upierzenia biały pas na gardle.

Wymiary średnie

długość ciała ok. 57–66 cm
rozpiętość skrzydeł ok. 90–110 cm
masa ciała ok. 400 g

Lęgi

Gniazduje samotnie lub w koloniach zakładanych w dżungli, między palmami, namorzynami, na skałach, a nawet w starych budynkach. Lęgi odbywają się przez cały rok. Gniazdo to platforma zbudowana z patyków, wyłożona wodorostami. Samica składa zwykle 2–3 bladozielononiebieskie jaja, które są wysiadywane przez około 28 dni przez oboje rodziców. Samiec i samica dzielą się rodzicielskimi obowiązkami i pomagają młodym przez ok. 6 tygodni od wyklucia^[6].

Pożywienie

Żywi się różnego typu rybami oceanicznymi, skorupiakami i mięczakami.

Status

IUCN uznaje czaplę czczoną za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. W 2006 roku szacowano, że liczebność światowej populacji mieści się w przedziale 100 000 – 1 000 000 osobników. Ze względu na brak istotnych zagrożeń oraz dowodów na spadki liczebności BirdLife International uznaje trend liczebności populacji za stabilny^[4].

Podgatunki

Wyróżnia się dwa podgatunki E. sacra^[2]^[7]:

E. s. sacra (Gmelin, 1789) – wybrzeża południowo-wschodniej i wschodniej Azji po Australię i Oceanię
E. s. albolineata (G.R. Gray, 1859) – Nowa Kaledonia, Wyspy Lojalności

Przypisy

↑ Egretta sacra, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ ^a ^b ^c Martínez-Vilalta, A., Motis, A. & Kirwan, G.M.: Intermediate Egret (Ardea intermedia). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [dostęp 2020-02-21].
↑ ^a ^b D. Lepage: Pacific Reef-Egret Egretta sacra (Gmelin, JF, 1789). [w:] Avibase – Światowa baza danych ptaków [on-line]. [dostęp 2021-08-26]. (ang.).
↑ ^a ^b Egretta sacra, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Rodzina: Ardeidae Leach, 1820 - czaplowate - Herons (wersja: 2016-03-19). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-02-21].
↑ Nicole Bouglouan: Pacific or Eastern Reef Egret Egretta sacra. [w:] oiseaux-birds.com [on-line]. [dostęp 2020-02-20]. (ang.).
↑ F. Gill, D. Donsker, P. Rasmussen (red.): Ibis, spoonbills, herons, hamerkop, shoebill, pelicans. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-02-20]. (ang.).

Bibliografia

Bruce Campbell, The Dictionary of Birds in Colour, George Rainbird Ltd., 1974, London.

Linki zewnętrzne

Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).
Eastern Reef-Heron. [w:] HeronConservation [on-line]. The IUCN-SCC Heron Specialist Group. [dostęp 2020-02-21]. (ang.).

[itis-1] Egretta sacra, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[hbwa-2] Martínez-Vilalta, A., Motis, A. & Kirwan, G.M.: Intermediate Egret (Ardea intermedia). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [dostęp 2020-02-21].

[avibase-3] D. Lepage: Pacific Reef-Egret Egretta sacra (Gmelin, JF, 1789). [w:] Avibase – Światowa baza danych ptaków [on-line]. [dostęp 2021-08-26]. (ang.).

[iucn-4] Egretta sacra, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[Mielczarek&Kuziemko-5] Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Rodzina: Ardeidae Leach, 1820 - czaplowate - Herons (wersja: 2016-03-19). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-02-21].

[oiseaux-6] Nicole Bouglouan: Pacific or Eastern Reef Egret Egretta sacra. [w:] oiseaux-birds.com [on-line]. [dostęp 2020-02-20]. (ang.).

[ioc-7] F. Gill, D. Donsker, P. Rasmussen (red.): Ibis, spoonbills, herons, hamerkop, shoebill, pelicans. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-02-20]. (ang.).

[5]

[1]

[2]

[3]

[4]

[6]

[7]