Daniel Pawłowski (jezuita)

polski jezuita, teolog

Daniel Pawłowski herbu Jastrzębiec (ur. 24 XII 1627 na Wołyniu, zm. 21 VIII 1673 w Rawie) – polski jezuita, pisarz teologiczny.

Daniel Pawłowski
Herb duchownego
Kraj działania

I Rzeczpospolita

Data urodzenia

24 grudnia 1627

Data i miejsce śmierci

21 sierpnia 1673
Rawa Mazowiecka

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

jezuici

Prezbiterat

1654

Życiorys

edytuj

Urodził się w rodzinie ruskiej. Na katolicyzm łaciński przeszedł w kolegium jezuitów w Ostrogu. Wstąpił do zakonu 10 IX 1642 w Krakowie. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1654 w Poznaniu. W latach 16551658 przebywał w prowincji niemieckiej: odbył trzecią probację w Oettingen, wykładał dialektykę i logikę w Eichstätt. Po powrocie do Rzeczypospolitej profesor kontrowersji w Kaliszu (16581659), filozofii i matematyki w Poznaniu (16591660), teologii polemicznej tamże (16601662) oraz teologii dogmatycznej we Lwowie (16621663) i Poznaniu (16631668), prefekt kolegium jezuitów w Kaliszu (16681669), profesor teologii dogmatycznej w Krakowie (16691672) oraz instruktor trzeciej probacji w Jarosławiu (16721673). Kasper Niesiecki pisze o nim: ślub uczynił, z żadnej się ani funkcji, ani miejsca starszym nie wymawiać; mąż świątobliwy.

Wybitny przedstawiciel polskiej szkoły duchowości, uczeń Kaspra Drużbickiego. Do jego dzieł należą:

Zobacz też

edytuj

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj