Diana Damrau
Diana Damrau (ur. 31 maja 1971 w Günzburgu) – niemiecka śpiewaczka operowa (sopran koloraturowy).
.jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Typ głosu | |
| Zawód | |
| Odznaczenia | |
 
| |
| Strona internetowa | |
Życiorys edytuj
Kształciła się w Hochschule für Musik Würzburg pod okiem Carmen Hangau. Po ukończeniu studiów kontynuowała naukę w Salzburgu, pod okiem Hanny Ludvig. Zadebiutowała na scenie jako Barbarina w Weselu Figara w Stadttheater Würzburg. W czasie swojej aktywności scenicznej występowała na deskach wielu oper, takich jak Opera Wiedeńska, Metropolitan Opera, Covent Garden Theatre.
Najbardziej znana z roli Królowej Nocy z opery Czarodziejski flet Mozarta, która uchodzi za jedną z najtrudniejszych ról operowych.
Życie prywatne edytuj
Diana Damrau jest zamężna z francuskim bas-barytonem Nicolasem Testé. Mają dwóch synów urodzonych w 2010 i 2012 r.
Repertuar edytuj
- W.A. Mozart:
- Czarodziejski flet – Królowa Nocy, Pamina
- Uprowadzenie z seraju – Konstancja
- Wesele Figara – Zuzanna
- Askaniusz w Albie – Faun
- Zaide – (partia tytułowa)
- G. Donizetti
- Don Pasquale – Norina
- Napój miłosny – Adina
- Łucja z Lammermooru (partia tytułowa)
- Córka pułku – Maria
- Linda z Chamounix – (partia tytułowa)
- R. Strauss:
- Ariadna na Naksos – Zerbinetta
- Kawaler srebrnej róży – Sophie
- Arabella – Zdenka
- Helena Egipska – Aitra
- Milcząca kobieta – Aminta
- G. Rossini
- Cyrulik sewilski – Rozyna
- Hrabia Ory – Adela
- A. Salieri – Europa riconosciuta Europa
- L. van Beethoven – Fidelio – Marcelina
- V. Bellini – Purytanie – Elwira
- C.M. von Weber – Wolny strzelec – Ania
- A. Lortzing – Car i stolarz – Maria
- G. Verdi
- Rigoletto Gilda
- Bal maskowy – Oscar
- Traviata – Violetta Valery
- Johann Strauss (syn) – Zemsta nietoperza – Adele, Rosalinda
- F. Lehar – Wesoła wdówka – Walentyna
- J. Offenbach – Opowieści Hoffmanna – Olimpia
- E. Humperdinck – Jaś i Małgosia – Małgosia
- F. Loewe – My Fair Lady – Eliza
- F. Cerha – Olbrzym ze Steinfeld – Mała kobieta
- L. Maazel – 1984 – Instruktorka gimnastyki, Pijana kobieta
Wykonuje również dzieła oratoryjne i utwory J.S. Bacha, J.F. Haendla, W.A. Mozarta, V. Righina, L. van Beethovena, Roberta i Clary Schumannów, G. Meyerbeera, J. Brahmsa, G. Fauré, G. Mahlera, R. Straussa, A. von Zemlinsky’ego, C. Debussy’ego, C. Orffa, S. Barbera.
Współpraca twórcza edytuj
Współpracowała z takimi dyrygentami, jak sir Colin Davis, Christoph von Dohnanyi, James Levine, Lorin Maazel, Pierre Boulez, Nikolaus Harnoncourt, Riccardo Muti, Leonard Slatkin, Ádám Fischer, Ivor Bolton, Jesús López Cobos, Jérémie Rohrer.
Wideografia edytuj
- Gioacchino Rossini – Hrabia Ory (Le comte Ory) – Metropolitan Opera
- Giuseppe Verdi – Rigoletto – Semperoper Drezno
- Richard Strauss – Kawaler srebrnej róży (Rosenkavalier) – Festspielhaus Baden-Baden
- Engelbert Humperdinck – Jaś i Małgosia (Hansel and Gretel) – Covent Garden Theatre
- Wolfgang Amadeus Mozart – Czarodziejski flet (The Magic Flute) – Covent Garden, Festiwal w Salzburgu
- W.A. Mozart – Askaniusz w Albie (Ascanio in Alba) – Festiwal w Salzburgu
- W.A. Mozart – Uprowadzenie z seraju (Die Entführung aus dem Serail) – Opera we Frankfurcie
- W.A. Mozart – Uprowadzenie z seraju (Die Entführung aus dem Serail) – Gran Teatre del Liceu
- W.A. Mozart – Wesele Figara (Le nozze di Figaro) – La Scala
- Lorin Maazel 1984 – Covent Garden
Odznaczenia edytuj
- 2010 – Order Maksymiliana[1]
- 2016 – Bawarski Order Zasługi[2]
Przypisy edytuj
- ↑ Diana Damrau. deutscheoperberlin.de. [dostęp 2020-01-26]. (niem.).
- ↑ Verdienstorden für Eva Wagner-Pasquier und Diana Damrau. mittelbayerische.de, 2016-07-13. [dostęp 2020-01-26]. (ang.).
Linki zewnętrzne edytuj
- Oficjalna strona Diany Damrau
- Terminarz występów w Bazie operowej (ang.)