Diprotodon

	Diprotodon
	R. Owen, 1838
	Okres istnienia: 1,6–0,04 mln lat temu PreꞒ Ꞓ O S D C P T J K Pg N Q ↓
	; Szkielet Diprotodon
	; Prawdopodobny wygląd Diprotodon
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Nadrząd	torbacze
Rodzina	Diprotodontidae
Podrodzina	Diprotodontinae
Rodzaj	Diprotodon
	Typ nomenklatoryczny
	Diprotodon optatum R. Owen, 1838
Synonimy
	Diarcodon Stephenson, 1963;
	Diarcodon Stephenson, 1963;
Gatunki
	D. optatus R. Owen, 1838
	D. optatus R. Owen, 1838
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Diprotodon – wymarły rodzaj ssaka z rodziny Diprotodontidae. Największy torbacz w historii Ziemi. Był wielkości dzisiejszego nosorożca białego. Prowadził podobny tryb życia do hipopotama. Szkielety tych zwierząt zostały odkryte w słonych glinach australijskiego jeziora Callabona. Żył na terenie Australii od 1,6 mln do ok. 40 tys. lat temu, tj. przez większość plejstocenu. Zamieszkiwał otwarty las, śródleśne polany i łąki, prawdopodobnie pozostając w pobliżu wody. Żywił się liśćmi, krzewami i trawami. Osiągał ok. 2 metrów wysokości i ok. 3 m długości ważył ok. 3 ton. Najbliższymi żyjącymi krewniakami są wombat i koala.

Etymologia

Diprotodon: gr. δι- di- „podwójny”, od δις dis „dwa razy”, od δυο duo „dwa”; πρωτος prōtos „pierwszy”; οδους odous, οδοντος odontos „ząb”^[3].
Diarcodon: gr. δι- di- „podwójny”, od δις dis „dwa razy”, od δυο duo „dwa”^[4]; łac. arcus „łuk”^[5]; οδους odous, οδοντος odontos „ząb”^[6]. Gatunek typowy: Diarcodon parvus Stephenson, 1963 (= Diprotodon optatum R. Owen, 1838).
optatus: łac. optatus „pożądany, wybrany”, od optare „wybierać, pożądać”^[7].

Zobacz też

Przypisy

↑ R. Owen: Important Discoveries. W: T.L. Mitchell: Three expeditions into the interior of eastern Australia; with descriptions of the recently explored region of Australia Felix, and of the present colony of New South Wales. Cz. 2. Londyn: T. & W. Boone, 1838, s. 362. (ang.).
↑ N.G. Stephenson. Growth gradients among fossil monotremes and marsupials. „Palaeontology”. 6 (4), s. 622, 1963. (ang.).
↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 239, 1904. (ang.).
↑ Jaeger 1944 ↓, s. 73.
↑ Jaeger 1944 ↓, s. 20.
↑ Jaeger 1944 ↓, s. 151.
↑ optatus, [w:] The Key to Scientific Names, J.A.J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2022-02-21] (ang.).

Bibliografia

Edmund C.E.C. Jaeger Edmund C.E.C., Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 1–256, OCLC 637083062 (ang.).

[Owen-1] R. Owen: Important Discoveries. W: T.L. Mitchell: Three expeditions into the interior of eastern Australia; with descriptions of the recently explored region of Australia Felix, and of the present colony of New South Wales. Cz. 2. Londyn: T. & W. Boone, 1838, s. 362. (ang.).

[Stephenson-2] N.G. Stephenson. Growth gradients among fossil monotremes and marsupials. „Palaeontology”. 6 (4), s. 622, 1963. (ang.).

[Palmer-3] T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 239, 1904. (ang.).

[CITEREFJaeger1944[https://babel.hathitrust.org/cgi/pt?id=mdp.39015072139499;view=1up;seq=103_73]-4] Jaeger 1944 ↓, s. 73.

[CITEREFJaeger1944[https://babel.hathitrust.org/cgi/pt?id=mdp.39015072139499;view=1up;seq=50_20]-5] Jaeger 1944 ↓, s. 20.

[CITEREFJaeger1944[https://babel.hathitrust.org/cgi/pt?id=mdp.39015072139499;view=1up;seq=181_151]-6] Jaeger 1944 ↓, s. 151.

[7] optatus, [w:] The Key to Scientific Names, J.A.J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2022-02-21] (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]