Działko HS.404
 |
Ten artykuł od 2020-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
HS.404 – działko automatyczne o kalibrze 20 mm produkowane przez firmę Hispano-Suiza, używane w kilku wersjach w wielu modelach samolotów brytyjskich, amerykańskich i francuskich.
 Działko HS Mk V | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Rodzaj | |
| Dane techniczne | |
| Kaliber |
20 mm |
| Nabój |
20 × 110 mm |
| Masa | |
| broni |
42,0–50,0 kg (w zależności od wersji) |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku |
880 m/s |
| Szybkostrzelność teoretyczna |
600–800 strz./min |
Konstrukcję działka oparto na innym działku automatycznym, FF S produkowanym w Szwajcarii przez firmę Oerlikon, które było także produkowane na licencji przez Hispano-Suiza jako HS.7 i HS.9. Pod koniec lat 30. inżynier Mark Birkigt zaprojektował nowe działko, z wieloma usprawnieniami, o większej szybkostrzelności i wyższej prędkości wylotowej pocisku. Nowy projekt nazwano Type 404 lub HS.404; typ był uznany za najlepsze lotnicze działko automatyczne. Type 404 było używane w wielu przedwojennych francuskich samolotach.
Nowa broń zainteresowała brytyjski RAF i została szybko, w zmodyfikowanej formie jako Hispano Mk.II wprowadzona jako uzbrojenie brytyjskich samolotów, zastępując używane wówczas karabiny maszynowe Browning.303 o kalibrze 7,7 mm które były standardowym uzbrojeniem brytyjskich samolotów. Nowe działka wymagały pewnych modyfikacji skrzydeł samolotów Supermarine Spitfire i Hawker Hurricane.
Produkcja działka została także licencjonowana do Stanów Zjednoczonych gdzie było ono znane jako M1. Zarówno lotnictwo, jak i marynarka amerykańska planowały szybkie przezbrojenie w nową broń. W 1941 powstał wielki program produkcyjny zarówno samych działek, jak i amunicji. Kiedy dostarczono pierwsze egzemplarze M1, okazało się, że były one bardzo zawodne i cierpiało na częste niewypały. Brytyjczycy, którzy sami nie mieli wystarczających mocy produkcyjnych byli bardzo zainteresowani modelem amerykańskim, byli jednak bardzo zawiedzeni jego jakością. W kwietniu 1942 wysłano do Ameryki kilka egzemplarzy Mk.II w celu porównania z M1 i okazało się, że wersja amerykańska miała nieco dłuższą komorę nabojową co powodowało większość problemów.
Amerykanie nie zdecydowali się zmodyfikować zamka w swojej wersji działka, zaprojektowali za to nową jego wersję – M2 z innymi modyfikacjami, które jednak okazało się prawie tak samo zawodne jak jego poprzednik. Pod koniec 1942 w magazynach amerykańskiego lotnictwa znalazło się 40 milionów naboi 20 mm bez skutecznej broni do ich zużytkowania. Pomimo wszystkich starań aby podobnie jak Brytyjczycy przezbroić swoje samoloty wyłącznie w działka, Amerykanom nie udało się to do końca wojny.
W tym czasie Brytyjczycy zrezygnowali z wersji amerykańskiej, między innymi dlatego, iż udało im się zwiększyć w znaczący sposób produkcję tej broni. Rozpoczęli także wytwarzanie nowego modelu Mk.V, który był lżejszy i miał większą szybkostrzelność, ale z niższą prędkością wylotową pocisku. Amerykanie rozpoczęli budować ten model jako M3, który miał podobne problem jak jego dwaj poprzednicy. Już po zakończeniu wojny Amerykanom udało się w końcu zaprojektować udaną wersję nazwaną M24.
W okresie powojennym HS.404 wyszło dość szybko z użytku na rzecz działek rewolwerowych bazujących na niemieckim MG 213, Brytyjczycy zaczęli używać 30 mm działka ADEN, USAF przeszło na działko M39 i tylko lotnictwo amerykańskiej marynarki wojennej zostało przy starszym modelu M24, używając do niego lżejszych pocisków w celu zwiększenia ich prędkości wylotowej.