Wikipedia

Grupa Operacyjna Kawalerii Nr 2

Grupa Operacyjna Kawalerii Nr 2 (GOKaw. Nr 2) – dyspozycyjne dowództwo taktyczne kawalerii, zmobilizowane w dniach 27–29 sierpnia 1939 w m. Brody przez Dowództwo Kresowej Brygady Kawalerii i 22 pułk Ułanów Podkarpackich, w mobilizacji alarmowej (grupa jednostek oznaczona kolorem zielonym).

Dowództwo Grupy Operacyjnej Kawalerii Nr 2 zostało zmobilizowane jako dowództwo dyspozycyjne Naczelnego Wodza. Na dowódcę grupy wyznaczony został, gen. bryg. Marian Przewłocki, dotychczasowy dowódca Kresowej BK.

Zgodnie z planem mobilizacyjnym „W1” w Warszawie, w grupie żółtej, formowała się Kwatera Główna GOK Nr 2. Kwatera główna została wprowadzona do planu mobilizacyjnego po rozformowaniu Dowództwa Dywizji Kawalerii.

Późnym wieczorem 4 września 1939 dowództwo grupy zostało podporządkowane dowódcy Armii „Modlin” z zadaniem organizacji obrony przedmościa „Wyszogród” przy pomocy zebranych oddziałów 8 DP i 20 DP oraz III batalionu 41 pułku piechoty 29 DP. Wspomniane zdanie pierwotnie miał wykonać gen. bryg. Władysław Anders, którego w tym właśnie celu przed południem 4 września dowódca armii mianował dowódcą Grupy Operacyjnej „Tadeusz”. Autorzy monografii Armii „Modlin” stwierdzają, że gen. Anders uchylił się od wykonania powierzonego mu zadania, co doprowadziło do ostrej scysji z gen. Przedrzymirskim.

5 września 1939 około godz. 3.00 do Wyszogrodu przybył dowódca grupy. Na przedmościu zastał 1 kompanię batalionu ON „Warszawa I” pod dowództwem kpt. Henryka Kuźmińskiego i pluton saperów. Na prośbę gen. Przewłockiego dowódca 26 pułku ułanów przydzielił mu szwadron kawalerii i 15 baterię artylerii konnej pod dowództwem kpt. Walentego Rakowskiego z przedmościa „Płock”[a]. Około południa[b]. przybył III/41 pp pod dowództwem mjr. Kazimierza Bunclera. Batalion został przywieziony autobusami z Warszawy. Tego samego dnia o świcie na rozkaz dowódcy grupy saperzy podjęli nieudaną próbę zniszczenia mostu na Wiśle zakończoną, z braku odpowiedniej ilości materiałów wybuchowych, osmaleniem podpór. Most został zniszczony w dniach 7 i 8 września przez 2 kompanię 60 batalionu saperów, kpt. Witolda Kwiatkowskiego. Po wysadzeniu mostu pododdziały grupy przystąpiły do dozorowania 10 km odcinka Wisły od Wyszogrodu do Czerwińska (wyłącznie).

6 września gen. Przedrzymirski rozwiązał grupę. Odcinek dozorowania przejęła Nowogródzka BK. Gen. Przewłocki przekazał funkcję płk. dypl. Lawiczowi i udał się do Lublina, do dyspozycji dowódcy Armii „Lublin”.

7 września gen. Przewłocki wraz ze swym sztabem zameldował się w dowództwie Armii „Lublin”.

8 września o godz. 2.00 gen. bryg. Wacław Stachiewicz zapowiedział dowódcy Armii „Modlin” ponowny przyjazd GOKaw. 2, w celu ułatwienia organizacji dowodzenia. Gen. Przedrzymirski zamierzał powierzyć gen. Przewłockiemu dowództwo nad 33 DP (rez.) i 41 DP (rez.). Powyższy zamiar nie został zrealizowany ponieważ szef Sztabu NW nie posiadał łączności z Armią „Lublin”.

14 września gen. Piskor skierował sztab grupy do Lwowa.

Po wkroczeniu sowietów gen. Przewłocki dostał się do niewoli.

Obsada personalna GOKaw. nr 2[1]

  • dowódca grupy – gen. bryg. Marian Przewłocki
  • szef sztabu – ppłk dypl. Witold Nowina-Sawicki
  • kwatermistrz – mjr dypl. Mieszczankowski
  • oficer sztabu – mjr dypl. Witold Jabłoński
  • Szef Oddziału II – p.o. kpt. Stanisław Snarski
  • Szef Oddziału III – rtm. dypl. Leon Bittner
  • Oficer łączności – mjr Zgorzelski
  • Komendant Kwatery Głównej – rtm. Mróz

Uwagi edytuj

  1. ↑ Piotr Zarzycki podaje, że przydzielenie baterii nastąpiło 5 września o godz. 19.00 na rozkaz dowódcy armii, a bateria dotarła pod Wyszogród przed świtem 7 września>
  2. ↑ Ludwik Głowacki podaje, że o świcie

Przypisy edytuj

  1. ↑ Głowacki 1985 ↓, s. 87.

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Grupa_Operacyjna_Kawalerii_Nr_2&oldid=71610696”