Grzegorz Schetyna
Grzegorz Juliusz Schetyna (ur. 18 lutego 1963 w Opolu) – polski polityk, z wykształcenia historyk. Marszałek Sejmu VI kadencji w latach 2010–2011.
| ||
![]() Grzegorz Schetyna (2019) | ||
Pełne imię i nazwisko | Grzegorz Juliusz Schetyna | |
Data i miejsce urodzenia | 18 lutego 1963 Opole | |
Przewodniczący Platformy Obywatelskiej | ||
Okres | od 26 stycznia 2016 do 29 stycznia 2020 | |
Poprzednik | Ewa Kopacz (p.o.) | |
Następca | Borys Budka | |
Tymczasowo wykonujący obowiązki prezydenta RP | ||
Okres | od 8 lipca 2010 do 6 sierpnia 2010[1] | |
Przynależność polityczna | Platforma Obywatelska | |
Poprzednik | Bogdan Borusewicz | |
Marszałek Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej | ||
Okres | od 8 lipca 2010 do 7 listopada 2011 | |
Przynależność polityczna | Platforma Obywatelska | |
Poprzednik | Bronisław Komorowski | |
Następca | Ewa Kopacz | |
Minister spraw zagranicznych | ||
Okres | od 22 września 2014 do 16 listopada 2015 | |
Przynależność polityczna | Platforma Obywatelska | |
Poprzednik | Radosław Sikorski | |
Następca | Witold Waszczykowski | |
Przewodniczący Klubu Parlamentarnego Platformy Obywatelskiej | ||
Okres | od 9 października 2009 do 22 lipca 2010 | |
Przynależność polityczna | Platforma Obywatelska | |
Poprzednik | Grzegorz Dolniak (p.o.) | |
Następca | Tomasz Tomczykiewicz | |
Wiceprezes Rady Ministrów | ||
Okres | od 16 listopada 2007 do 13 października 2009 | |
Przynależność polityczna | Platforma Obywatelska | |
Minister spraw wewnętrznych i administracji | ||
Okres | od 16 listopada 2007 do 13 października 2009 | |
Przynależność polityczna | Platforma Obywatelska | |
Poprzednik | Władysław Stasiak | |
Następca | Jerzy Miller |

Od 1997 poseł na Sejm RP III, IV, V, VI, VII, VIII i IX kadencji. W latach 2007–2009 wicepremier oraz minister spraw wewnętrznych i administracji w pierwszym rządzie Donalda Tuska, w 2010 tymczasowo wykonujący obowiązki prezydenta RP, w latach 2014–2015 minister spraw zagranicznych w rządzie Ewy Kopacz. Jeden z założycieli i liderów Platformy Obywatelskiej, przewodniczący jej klubu parlamentarnego w latach 2009–2010, sekretarz generalny PO w latach 2001–2003 i 2004–2010, wiceprzewodniczący partii w latach 2010–2013 oraz jej przewodniczący w latach 2016–2020, współtwórca Koalicji Obywatelskiej i Koalicji Europejskiej.
ŻyciorysEdytuj
Wykształcenie i działalność polityczna do 1989Edytuj
W latach 1981–1983 studiował na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Wrocławskiego. Od października 1981 działacz Niezależnego Zrzeszenia Studentów[2]. Ostatecznie w 1990 ukończył studia na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Wrocławskiego[3]. W okresie 1982–1986 zaprzysiężony członek Solidarności Walczącej we Wrocławiu[2]. Od 1984 członek zarządu uczelnianego NZS, od 1986 do 1989 jego przewodniczący. Od 1988 rozpracowywany przez funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej[4]. 16 marca 1989 był sygnatariuszem wniosku o rejestrację NZS złożonego w Wydziale Społeczno-Administracyjnym Urzędu m.st. Warszawy[2].
Działalność polityczna w latach 1989–2010Edytuj
W 1989 wszedł w skład Ogólnopolskiego Komitetu Strajkowego NZS. Kwestionował ustalenia Okrągłego Stołu, zarzucając Lechowi Wałęsie nieuwzględnienie kwestii legalności NZS[5]. W latach 1990–1991 był dyrektorem Urzędu Wojewódzkiego we Wrocławiu, a w latach 1991–1992 wicewojewodą wrocławskim. Współtworzył Radio Eska na Dolnym Śląsku (razem z Rafałem Dutkiewiczem), był także właścicielem i przewodniczącym rady nadzorczej koszykarskiego klubu Śląsk Wrocław[6].
W latach 1997–2007 sprawował mandat posła III, IV i V kadencji – początkowo z okręgów wrocławskich: nr 50 i nr 3, a od 2005 z legnickiego. W wyborach parlamentarnych w 2007 został wybrany na posła VI kadencji, otrzymując 54 345 głosów.
Należał do KLD, w którym od 1992 do 1994 pełnił funkcję sekretarza generalnego, w 1994 dołączył do Unii Wolności. Od 2001 działa w PO. Pełnił (w latach 2001–2003 i 2004–2010) funkcję sekretarza generalnego tego ugrupowania, następnie był I wiceprzewodniczącym partii (od 2010 do 2013). Kierował też jej dolnośląskimi strukturami do października 2013.
Od 16 listopada 2007 minister spraw wewnętrznych i administracji oraz wicepremier w pierwszym rządzie Donalda Tuska[7]. 7 października 2009 podał się do dymisji[8]. Dwa dni później wybrany został szefem klubu parlamentarnego PO. Prezydent Lech Kaczyński odwołał go ze składu Rady Ministrów i zajmowanych urzędów dnia 13 października[9].
Marszałek SejmuEdytuj
5 lipca 2010 został ogłoszony kandydatem PO na stanowisko marszałka Sejmu w miejsce Bronisława Komorowskiego, który zrezygnował z tej funkcji po wyborze na prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej[10]. 8 lipca 2010, 277 głosami za do 121 przeciw i przy 16 wstrzymujących się, został wybrany na marszałka Sejmu[11].
W związku z wyborem na to stanowisko Grzegorz Schetyna z urzędu został również osobą tymczasowo wykonującą obowiązki prezydenta RP. W ramach wykonywanych obowiązków 17 lipca 2010 wraz z prezydentem elektem Bronisławem Komorowskim gościł składających wizytę w Polsce z okazji 600. rocznicy bitwy pod Grunwaldem prezydent Litwy Dalię Grybauskaitė, prezydenta Rumunii Traiana Băsescu i pełniącego obowiązki prezydenta Mołdawii Mihaia Ghimpu oraz wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego Brunona Plattera. 29 lipca 2010 spotkał się z przebywającą z wizytą w Polsce premier Słowacji Ivetą Radičovą. W ramach uzyskanych uprawnień podpisał dwanaście ustaw[12]. Powołał także dwóch ministrów Kancelarii Prezydenta RP – Jaromira Sokołowskiego (12 lipca na stanowisko podsekretarza stanu) i Dariusza Młotkiewicza (1 sierpnia na stanowisko sekretarza stanu)[12]. Ogółem przyznał 195 medali i odznaczeń, w tym 39 Orderów Odrodzenia Polski. Pełnienie tej funkcji zakończył 6 sierpnia 2010 z chwilą objęcia urzędu Prezydenta RP przez Bronisława Komorowskiego.
10 sierpnia 2010 wziął udział w spotkaniu prezydentów Polski i Czech na Śnieżce[13]. Pierwsze trzy wizyty zagraniczne złożył w Niemczech, na Słowacji (udział w spotkaniu przewodniczących parlamentów Grupy Wyszehradzkiej) i w Chinach.
Urząd marszałka Sejmu pełnił do końca kadencji, tj. do 7 listopada 2011.
Działalność od 2011Edytuj
W wyborach parlamentarnych w 2011 po raz piąty z rzędu został wybrany na posła, otrzymując w okręgu legnickim 67 670 głosów[14]. 17 listopada 2011 powołany został na przewodniczącego sejmowej Komisji Spraw Zagranicznych.
22 września 2014 objął stanowisko ministra spraw zagranicznych w rządzie Ewy Kopacz.
W wyborach parlamentarnych w 2015 otworzył listę PO w okręgu kieleckim. Otrzymał 42 376 głosów, zdobywając tym samym ponownie mandat poselski[15]. 16 listopada 2015 zakończył pełnienie funkcji ministra. W Sejmie VIII kadencji został przewodniczącym Komisji Spraw Zagranicznych[16].
Wystartował następnie w wyborach na przewodniczącego Platformy Obywatelskiej przeprowadzanych wśród członków partii. Był jedynym kandydatem po rezygnacjach ze strony Borysa Budki i Tomasza Siemoniaka. W wyniku głosowania, w którym wzięło udział około 52% uprawnionych działaczy PO, został wybrany na tę funkcję, otrzymując 91% głosów[17]. 17 listopada 2016 został szefem utworzonego przez Platformę Obywatelską gabinetu cieni[18]. W 2017 został dwukrotnie zgłoszony jako kandydat PO na premiera w ramach konstruktywnego wotum nieufności wobec rządu Beaty Szydło. Sejm odrzucił oba wnioski: pierwszy 7 kwietnia 2017[19], a drugi 7 grudnia 2017[20]. W 2018 został zgłoszony jako kandydat PO na premiera w ramach konstruktywnego wotum nieufności wobec rządu Mateusza Morawieckiego; wniosek ten odrzucono 14 grudnia 2018[21].
Podczas kampanii wyborczej przed wyborami parlamentarnymi w 2019 początkowo zapowiadano start Grzegorza Schetyny z okręgu warszawskiego, w którym listę Prawa i Sprawiedliwości otwierał Jarosław Kaczyński[22]. We wrześniu 2019 ogłosił, że kandydatem Koalicji Obywatelskiej na premiera w wyborach w tymże roku została Małgorzata Kidawa-Błońska[23], która otrzymała pierwsze miejsce na warszawskiej liście KO. Grzegorz Schetyna wystartował ostatecznie z pierwszego miejsca w okręgu wrocławskim. Uzyskał mandat poselski liczbą 66 859 głosów; był to drugi wynik w tymże okręgu[24]. W styczniu 2020 zadeklarował rezygnację z ubiegania się ponowny wybór na przewodniczącego PO, rekomendując na to stanowisko Tomasza Siemoniaka[25]. 29 stycznia 2020 zostały ogłoszone oficjalne wyniki wyborów na przewodniczącego PO; tym samym Grzegorz Schetyna został zastąpiony na tym stanowisku przez Borysa Budkę[26].
Życie prywatneEdytuj
Syn Zbigniewa i Danuty[27]. Jego rodzice w okresie okupacji działali w AK, po wojnie ojciec pracował jako nauczyciel w opolskim technikum budowlanym, matka natomiast była polonistką, pełniła również funkcję wiceprzewodniczącej zarządu koła Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej w Opolu[28][29].
W 1988 zawarł związek małżeński z Kaliną z domu Rowińską, z którą ma córkę Natalię (ur. 1990)[30][31], żonę Aleksandra Leńczuka. Zamieszkał we Wrocławiu na osiedlu Wojszyce.
Wyniki wyborczeEdytuj
Wybory | Komitet wyborczy | Organ | Okręg | Wynik | |
---|---|---|---|---|---|
1993 | Kongres Liberalno-Demokratyczny | Sejm II kadencji | nr 50 | 10 115 (2,41%) [32] | |
1997 | Unia Wolności | Sejm III kadencji | nr 50 | 13 013 (3,17%) [33] | |
2001 | KWW Platforma Obywatelska | Sejm IV kadencji | nr 3 | 4849 (1,16%) [34] | |
2005 | Platforma Obywatelska RP | Sejm V kadencji | nr 1 | 14 978 (5,29%) [35] | |
2007 | Platforma Obywatelska RP | Sejm VI kadencji | nr 1 | 54 345 (13,43%) [36] | |
2011 | Platforma Obywatelska RP | Sejm VII kadencji | nr 1 | 67 670 (19,66%) [14] | |
2015 | Platforma Obywatelska RP | Sejm VIII kadencji | nr 33 | 42 376 (9,04%) [15] | |
2019 | KKW Koalicja Obywatelska PO .N iPL Zieloni | Sejm IX kadencji | nr 3 | 66 859 (10,22%) [24] |
Zobacz teżEdytuj
PrzypisyEdytuj
- ↑ Funkcję tę pełnił do czasu objęcia urzędu prezydenta RP przez Bronisława Komorowskiego.
- ↑ a b c Artur Adamski, Łukasz Sołtysik: Grzegorz Schetyna. Encyklopedia Solidarności. [dostęp 25 października 2019].
- ↑ Polityczno-biznesowe dzieje Grzegorza Schetyny. gazeta.pl, 7 października 2009. [dostęp 8 lipca 2010].
- ↑ ane osoby z katalogu osób „rozpracowywanych”. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 25 października 2019].
- ↑ Renata Grochal, Rafał Kalukin: Tuska cień. wyborcza.pl, 30 listopada 2007. [dostęp 8 lipca 2010].
- ↑ Schetyna: z Sobiesiakiem ratowaliśmy klub, a nie zajmowaliśmy się hazardem. newsweek.pl, 3 lutego 2010. [dostęp 17 lipca 2011].
- ↑ M.P. z 2007 r. nr 87, poz. 947.
- ↑ Odchodzą: Szejnfeld, Schetyna i Czuma. Tusk chce odwołać szefa CBA. gazeta.pl, 7 października 2009. [dostęp 6 lipca 2010].
- ↑ M.P. z 2009 r. nr 67, poz. 871.
- ↑ Schetyna rekomendowany na marszałka sejmu. wp.pl, 5 lipca 2010. [dostęp 6 lipca 2010].
- ↑ Schetyna nowym marszałkiem Sejmu. gazeta.pl, 8 lipca 2010. [dostęp 8 lipca 2010].
- ↑ a b Działania Marszałka wykonującego obowiązki Prezydenta RP Grzegorza Schetyny w okresie 8.07–6.08.2010 r.. prezydent.pl, 6 sierpnia 2010. [dostęp 5 kwietnia 2012].
- ↑ Biuro Prasowe Kancelarii Sejmu. sejm.gov.pl, 10 sierpnia 2010. [dostęp 10 sierpnia 2010].
- ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 17 marca 2016].
- ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 16 października 2019].
- ↑ Strona sejmowa posła VIII kadencji. [dostęp 1 sierpnia 2018].
- ↑ Grzegorz Schetyna nowym przewodniczącym Platformy Obywatelskiej. wyborcza.pl, 26 stycznia 2016. [dostęp 26 stycznia 2016].
- ↑ Poznaj skład Gabinetu Cieni. gabinetcieni.org. [dostęp 18 listopada 2016].
- ↑ Wniosek o wotum nieufności dla rządu Beaty Szydło odrzucony. wp.pl, 7 kwietnia 2017. [dostęp 7 kwietnia 2017].
- ↑ Jest decyzja Sejmu w sprawie wotum nieufności dla rządu Szydło. interia.pl, 7 grudnia 2017. [dostęp 7 grudnia 2017].
- ↑ Artur Bartkiewicz: Sejm odrzucił wniosek o wotum nieufności dla rządu Morawieckiego. rp.pl, 14 grudnia 2018. [dostęp 15 grudnia 2018].
- ↑ Michał Szaflarski: Koalicja Obywatelska ogłosiła listy wyborcze. Schetyna jedynką w Warszawie, ale są też inne znane nazwiska. wyborcza.pl, 30 lipca 2019. [dostęp 15 października 2019].
- ↑ Małgorzata Kidawa-Błońska kandydatką Koalicji Obywatelskiej na premiera. pap.pl, 3 września 2019. [dostęp 5 września 2019].
- ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 15 października 2019].
- ↑ Grzegorz Schetyna nie będzie startował w wyborach na szefa PO. Wskazał Tomasza Siemoniaka. wp.pl, 3 stycznia 2020. [dostęp 3 stycznia 2020].
- ↑ Oficjalne wyniki wyborów w PO. interia.pl, 29 stycznia 2020. [dostęp 29 stycznia 2020].
- ↑ Dane osoby z katalogu. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 24 lipca 2017].
- ↑ Schetyna przenosi Polskę 50 lat wstecz. wpolityce.pl, 30 czerwca 2019. [dostęp 25 października 2019].
- ↑ Grzegorz Schetyna pokazał zdjęcie z mamą. Wyjątkowa okazja. o2.pl, 25 lipca 2019. [dostęp 25 października 2019].
- ↑ Schetyna pokazał żonę. fakt.pl, 29 kwietnia 2019. [dostęp 25 października 2019].
- ↑ Elegancka małżonka Grzegorza Schetyny. wp.pl, 27 stycznia 2016. [dostęp 24 lipca 2017].
- ↑ Poland – candidate data (ang.). University of Essex. [dostęp 17 marca 2016].
- ↑ M.P. z 1997 r. nr 64, poz. 621
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2001. [dostęp 17 marca 2016].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2005. [dostęp 17 marca 2016].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2007. [dostęp 17 marca 2016].
BibliografiaEdytuj
- Strona sejmowa posła VIII kadencji. [dostęp 1 sierpnia 2018].
Linki zewnętrzneEdytuj
- Grzegorz Schetyna – strona prywatna. [dostęp 6 lipca 2010].