Małgorzata Kidawa-Błońska

polska działaczka polityczna i producentka filmowa, marszałek Senatu, była marszałek Sejmu

Małgorzata Maria Kidawa-Błońska z domu Grabska (ur. 5 maja 1957 w Warszawie) – polska polityk i producentka filmowa, z wykształcenia socjolog. Marszałek Sejmu VII kadencji (2015), marszałek Senatu XI kadencji (od 2023).

Małgorzata Kidawa-Błońska
Ilustracja
Małgorzata Kidawa-Błońska (2019)
Pełne imię i nazwisko

Małgorzata Maria Kidawa-Błońska

Imię i nazwisko po urodzeniu

Małgorzata Maria Grabska

Data i miejsce urodzenia

5 maja 1957
Warszawa

Marszałek Senatu Rzeczypospolitej Polskiej
Okres

od 13 listopada 2023

Przynależność polityczna

Platforma Obywatelska

Poprzednik

Tomasz Grodzki

Wicemarszałek Sejmu VIII i IX kadencji
Okres

od 12 listopada 2015
do 12 listopada 2023

Przynależność polityczna

Platforma Obywatelska

Marszałek Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej
Okres

od 25 czerwca 2015
do 11 listopada 2015

Przynależność polityczna

Platforma Obywatelska

Poprzednik

Radosław Sikorski

Następca

Marek Kuchciński

Rzecznik prasowy Rządu RP
Okres

od 3 lutego 2015
do 25 czerwca 2015

Przynależność polityczna

Platforma Obywatelska

Poprzednik

Iwona Sulik

Następca

Cezary Tomczyk

Rzecznik prasowy Rządu RP
Okres

od 7 stycznia 2014
do 23 września 2014

Przynależność polityczna

Platforma Obywatelska

Poprzednik

Paweł Graś

Następca

Iwona Sulik

Faksymile
Marszałek Sejmu Małgorzata Kidawa-Błońska przed 100. posiedzeniem Sejmu VII kadencji, 2015
Posłanka Małgorzata Kidawa-Błońska podczas spotkania z sympatykami w Warszawie, 2011
Małgorzata Kidawa-Błońska na konwencji wyborczej Platformy Obywatelskiej w Warszawie, 2015

Posłanka na Sejm V, VI, VII, VIII i IX kadencji (2005–2023), senator XI kadencji (od 2023). W latach 2014–2015 sekretarz stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, rzecznik prasowy drugiego rządu Donalda Tuska (2014) oraz rządu Ewy Kopacz (2015), w latach 2015–2023 wicemarszałek Sejmu VIII i IX kadencji. Kandydatka na urząd prezydenta RP w pierwszych wyborach w 2020.

Życiorys

edytuj

Młodość, wykształcenie i działalność zawodowa

edytuj

Urodziła się w Warszawie jako córka profesora Macieja Władysława Grabskiego i jego żony Heleny Grabskiej[1] z domu Nowakowskiej. Jest wnuczką Władysława Jana Grabskiego i Zofii Wojciechowskiej, a także prawnuczką prezydenta RP Stanisława Wojciechowskiego i Marii Wojciechowskiej oraz premiera Władysława Grabskiego i Katarzyny Grabskiej z domu Lewandowskiej[2].

Maturę zdała w IX LO im. Klementyny Hoffmanowej w Warszawie. W 1983 ukończyła studia socjologiczne na Wydziale Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. W drugiej połowie lat 80. pracowała w dziale literackim Studia Filmowego im. Karola Irzykowskiego. Od 1994 do 2005 była producentką filmową w przedsiębiorstwie Gambit Production, kierowanej przez jej męża Jana Kidawę-Błońskiego.

Działalność polityczna

edytuj

Po raz pierwszy kandydowała w wyborach jako bezpartyjna z listy Unii Wolności. W 2001 dołączyła do Platformy Obywatelskiej, ubiegała się z jej ramienia w tymże roku o mandat poselski[3]. W latach 2006–2013 kierowała warszawskimi strukturami PO.

Z listy PO w 2002 została wybrana na radną Rady m.st. Warszawy, a w 2005 na posłankę V kadencji w okręgu warszawskim. W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz drugi uzyskała mandat poselski, otrzymawszy 13 057 głosów. W wyborach w 2011 z powodzeniem ubiegała się o reelekcję z 2. miejsca na stołecznej liście PO z wynikiem 45 027 głosów[4]. 7 stycznia 2014 została powołana na rzecznika prasowego rządu Donalda Tuska i sekretarza stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów[5]. 23 września 2014 zakończyła urzędowanie na stanowisku rzecznika prasowego rządu.

3 lutego 2015 została ponownie rzecznikiem prasowym rządu w gabinecie Ewy Kopacz. Pełnienie tej funkcji zakończyła 25 czerwca 2015, kiedy to została ogłoszona kandydatką rządzącej koalicji na stanowisko marszałka Sejmu w miejsce Radosława Sikorskiego, który zrezygnował z tej funkcji dwa dni wcześniej. Tego samego dnia została wybrana na ten urząd, otrzymując 244 głosy. Jej kontrkandydatem był wicemarszałek Jerzy Wenderlich z SLD[6]. 30 czerwca 2015 prezydent RP Bronisław Komorowski powołał ją w skład Rady Bezpieczeństwa Narodowego[7].

W wyborach w 2015 z powodzeniem ubiegała się o poselską reelekcję jako liderka listy wyborczej PO w okręgu podwarszawskim (dostała 80 866 głosów)[8]. Na pierwszym posiedzeniu Sejmu VIII kadencji 12 listopada 2015 została wybrana na wicemarszałka Sejmu[9]. W Sejmie VIII kadencji została członkinią Komisji Kultury i Środków Przekazu[10]. 9 sierpnia 2019, po uprzedniej dymisji Marka Kuchcińskiego, została zgłoszona jako kandydatka na marszałka Sejmu przez klub parlamentarny Platforma Obywatelska – Koalicja Obywatelska. Otrzymała 135 głosów, przegrywając z kandydatką Prawa i Sprawiedliwości Elżbietą Witek, za którą opowiedziało się 245 posłów[11].

3 września 2019 została wysunięta przez Koalicję Obywatelską na kandydata na premiera po ewentualnym zwycięstwie tego ugrupowania w wyborach parlamentarnych 13 października 2019[12]. W wyborach tych uzyskała najlepszy indywidualny wynik w kraju, startując z pierwszego miejsca na liście Koalicji Obywatelskiej w okręgu warszawskim i zdobywając 416 030 głosów[13][14]. 12 listopada 2019 została wybrana na wicemarszałka Sejmu IX kadencji[15]. W listopadzie 2019 zgłosiła swoją kandydaturę w prawyborach prezydenckich organizowanych przez PO (obok Jacka Jaśkowiaka)[16]; nominację na kandydatkę PO w wyborach prezydenckich w 2020 uzyskała w grudniu 2019[17]. 29 marca 2020, w związku z trwającą pandemią COVID-19 w Polsce i brakiem przesunięcia terminu wyborów, ogłosiła zawieszenie swojej kampanii oraz wezwała do bojkotu głosowania zaplanowanego na 10 maja[18][19]. Pod koniec marca 2020 Państwowa Komisja Wyborcza zarejestrowała jej kandydaturę w wyborach[20]. Ostatecznie wyznaczone na 10 maja 2020 głosowanie się nie odbyło. 15 maja 2020 ogłosiła swoją rezygnację z ubiegania się o urząd prezydenta RP[21].

W grudniu 2021 została wiceprzewodniczącą Platformy Obywatelskiej[22]. W 2023 została kandydatką KO do Senatu w okręgu nr 43. Uzyskała mandat senatora XI kadencji, otrzymując 231 122 głosy[23]. 10 listopada 2023 została ogłoszona kandydatką na marszałka Senatu z poparciem KO, Polski 2050, PSL i Nowej Lewicy[24]. 13 listopada na pierwszym posiedzeniu Senatu XI kadencji została wybrana na ten urząd, otrzymując 66 głosów (zgłoszonego przez PiS Marka Pęka poparło 33 senatorów)[25].

Życie prywatne

edytuj

Żona reżysera filmowego Jana Kidawy-Błońskiego, z którym ma syna Jana. Zamieszkała na osiedlu Gołąbki w Ursusie[26].

Wyniki wyborcze

edytuj
Wybory Komitet wyborczy Organ Okręg Wynik
2001 Platforma Obywatelska Sejm IV kadencji nr 19 1339 (0,18%) 
2002 Rada m.st. Warszawy nr 10 3075 (7,06%) 
2005 Sejm V kadencji nr 19 4615 (0,61%) 
2007 Sejm VI kadencji 13 057 (1,14%) 
2011 Sejm VII kadencji 45 027 (4,42%) 
2015 Sejm VIII kadencji nr 20 80 866 (16,48%) 
2019 Koalicja Obywatelska Sejm IX kadencji nr 19 416 030 (30,11%) 
2023 Senat XI kadencji nr 43 231 122 (74,70%) 

Przypisy

edytuj
  1. Nekrologi, „Gazeta Wyborcza” z 10 kwietnia 2009.
  2. Alan Jakman: Prawnuczka prezydenta i premiera II RP – Małgorzata Kidawa-Błońska. moremaiorum.pl, 18 czerwca 2015. [dostęp 2020-02-12].
  3. Serwis PKW – Wybory 2001. [dostęp 2021-09-01].
  4. Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2014-09-23].
  5. Nowy rzecznik rządu: Małgorzata Kidawa-Błońska. premier.gov.pl, 7 stycznia 2014. [dostęp 2014-01-07].
  6. Kidawa-Błońska: bardzo dziękuję za ten zaszczyt, za wybór, za to, że mi zaufaliście. tvn24.pl, 25 czerwca 2015. [dostęp 2015-06-25].
  7. Skład Rady. bbn.gov.pl. [dostęp 2015-07-07].
  8. Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2015-10-27].
  9. Sejm wybrał wicemarszałków. Prezydium bez ludowców. tvn24.pl, 12 listopada 2015. [dostęp 2015-11-12].
  10. Strona sejmowa posła VIII kadencji. [dostęp 2018-07-28].
  11. Głosowanie nr 25 na 85. posiedzeniu Sejmu. 9 sierpnia 2019. [dostęp 2019-11-11].
  12. Małgorzata Kidawa-Błońska kandydatem KO na premiera. 300polityka.pl, 3 września 2019. [dostęp 2019-09-03].
  13. Liderzy list Koalicji Obywatelskiej. Najlepsza Kidawa-Błońska, Schetyna dopiero siódmy. tvn24.pl, 14 października 2019. [dostęp 2019-10-14].
  14. Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-10-14].
  15. Głosowanie nr 5 na 1. posiedzeniu Sejmu. sejm.gov.pl, 12 listopada 2019. [dostęp 2019-11-12].
  16. Arkadiusz Grochot: Kidawa-Błońska i Jaśkowiak kandydatami w prawyborach PO. rmf24.pl, 22 listopada 2019. [dostęp 2019-11-23].
  17. Joanna Potocka: Małgorzata Kidawa-Błońska kandydatką PO na prezydenta. rmf24.pl, 14 grudnia 2019. [dostęp 2019-12-14].
  18. Jakub Oworuszko: Małgorzata Kidawa-Błońska zawiesza kampanię i wzywa do bojkotu wyborów. Prezydent Andrzej Duda nie wyklucza innego terminu. polskatimes.pl, 29 marca 2020. [dostęp 2020-03-29].
  19. Sylwester Ruszkiewicz: Małgorzata Kidawa-Błońska wzywa do bojkotu wyborów prezydenckich. wp.pl, 29 marca 2020. [dostęp 2020-03-29].
  20. Wybory prezydenckie. PKW zarejestrowała kolejnych czterech kandydatów, odmówiła siedmiu. polsatnews.pl, 31 marca 2020. [dostęp 2020-04-09].
  21. Piotr Białczyk: Wybory 2020. Małgorzata Kidawa-Błońska: nie będę brała udziału w tych wyborach. wp.pl, 15 maja 2020. [dostęp 2020-05-15].
  22. Rada Krajowa PO wybrała wiceszefów partii. gazetaprawna.pl, 11 grudnia 2021. [dostęp 2021-12-11].
  23. Serwis PKW – Wybory 2023. [dostęp 2023-10-17].
  24. Paweł Sikora: Umowa koalicyjna podpisana. Co zawiera dokument?. gazetaprawna.pl, 10 listopada 2023. [dostęp 2023-11-13].
  25. Grażyna Latos: Wybrano marszałka Senatu. Ile głosów zdobyła Kidawa-Błońska, a ile Pęk?. gazetaprawna.pl, 13 listopada 2023. [dostęp 2023-11-13].
  26. Małgorzata Czuba-Skarzyńska: Tak mieszka Małgorzata Kidawa-Błońska. Zobacz, jak żyje w dworku ze znanym reżyserem filmowym. naszemiasto.pl, 18 listopada 2023. [dostęp 2024-01-14].

Bibliografia

edytuj