Hornblenda – z niem. die Hornblende (A.G.Werner 1789 r.) – minerał z grupy amfiboli, ważny składnik skał magmowych (zasadowych i melanokratycznych – ultrazasadowych) oraz skał metamorficznych. Ma wiele odmian polimorficznych, w których występują wszystkie kationy zawarte we wzorze:

Hornblendyt apatytowy z Bystrzycy Górnej na Dolnym Śląsku. Jest to najstarsza skała magmowa w Polsce, datowana na 1,2 miliarda lat (mezoproterozoik).

NaCa2(Mg,Fe,AL)3(SiAl)8O22(OH)2 – uwodniony krzemian rozmaitych metali.

Minerały z grupy hornblendy są najważniejszymi przedstawicielami amfiboli. Do grupy tej należą:

  • hornblenda zwyczajna – tworzy skupienia ziarniste i krótkosłupowe kryształy o ciemnozielonej barwie.
  • hornblenda bazaltowa – występuje zawsze w postaci dobrze wykształconych, idiomorficznych kryształów o barwie czarnobrązowej.

Do szeregu kryształów mieszanych hornblendy należą: edenit, czermakit, pargasyt, hastingsyt, kaersutyt, barkewikit.

Właściwości

edytuj

Występowanie

edytuj

Minerał skał magmowych i metamorficznych:

  • w kwaśnych jako domieszka
  • w zasadowych jako główny składnik.

Występuje przede wszystkim w granicie, sjenicie, diorycie. Często pojawia się w gabrze, gdzie tworzy się z diallagu. Hornblenda bazaltowa pojawia się w wielu skałach wulkanicznych. Pospolicie występuje w metamorficznych amfibolitach i łupkach amfibolitowych. Piękne okazy spotyka się w wielu miejscach.

W Polsce: Spotykana w andezytach z góry Wdżar k. Czorsztyna i w okolicy Szczawnicy. Pospolity składnik amfibolów z rejonu Tatr i Sudetów oraz gabra okolic Sobótki, Nowej Rudy i Ząbkowic Śląskich.

Miejsca występowania: Norwegia – Arenda, Włochy – w lapillach wulkanicznych Wezuwiusza, Czechy – okolice Pilzna.

Zastosowanie

edytuj

Brak.


Zobacz też

edytuj