Język kaszmirski
Język kaszmirski (कॉशुर, trb. kaśur lub کٲشُر trb. kaśur) – język dardyjski używany w Kaszmirze, spornym terytorium pomiędzy Indiami i Pakistanem. Jest językiem indoeuropejskim typu SVO. Posiada cztery przypadki gramatyczne: mianownik, dopełniacz, celownik oraz ergatyw.
| Obszar | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
7,1 mln[1] | ||||
| Pismo/alfabet | |||||
| Klasyfikacja genetyczna | |||||
| |||||
| Status oficjalny | |||||
| język urzędowy | Indie (Dżammu i Kaszmir) | ||||
| Ethnologue | 4 edukacyjny↗ | ||||
| Kody języka | |||||
| ISO 639-1 | ks | ||||
| ISO 639-2 | kas | ||||
| ISO 639-3 | kas | ||||
| IETF | ks | ||||
| Glottolog | kash1277 | ||||
| Ethnologue | kas | ||||
| GOST 7.75–97 | каш 294 | ||||
| WALS | kas | ||||
| W Wikipedii | |||||
| |||||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||||
Do zapisu języka kaszmirskiego używa się trzech alfabetów. Tradycyjnie zapisywano go pismem śarada, jednak dziś jego użycie ogranicza się niemal wyłącznie do celów religijnych przez Panditów. Współcześnie używany jest pismo persko-arabskie lub niekiedy pismo dewanagari. W związku z rozwojem komunikacji elektronicznej czasami spotyka się również transliterację w alfabecie łacińskim.
Ocenia się, że literatura kaszmirska ma około 750 lat, a więc mniej więcej tyle samo, co literatura we współczesnym języku angielskim. W 1919 brytyjski lingwista George Abraham Grierson stwierdził, że kaszmirski jest jedynym spośród języków dardyjskich posiadającym własną literaturę.