Kakodyl
Kakodyl – arsenoorganiczny związek chemiczny o zapachu czosnku i oleistej konsystencji. Jest trujący, łatwopalny i trudno rozpuszczalny w wodzie. Kakodyl zapala się samorzutnie w kontakcie z tlenem zawartym w suchym powietrzu. Nazwę kakodyl (z gr. κακώδης, kakodes – „śmierdzący”[3]) nadał Jöns Jacob Berzelius rodnikowi dimetyloarsynylowemu (CH3)2As.
| |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
Ogólne informacje | |||||||||||||||||||||||||||||||
Wzór sumaryczny |
C4H12As2 | ||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Masa molowa |
209,98 g/mol | ||||||||||||||||||||||||||||||
Identyfikacja | |||||||||||||||||||||||||||||||
Numer CAS | |||||||||||||||||||||||||||||||
PubChem | |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) |
Otrzymywanie
edytujTlenek kakodylu powstaje w reakcji octanu potasu z trójtlenkiem arsenu:
- 4CH3CO2K + As2O3 → [As(CH3)2]2O+ 2K2CO3 + 2CO2
Późniejsza redukcja lub dysproporcjonacja obniżają wydajność reakcji, gdyż tworzy się kilka innych metylopochodnych arsenu.
Czystszy produkt otrzymuje się w reakcji dimetylochloroarsyny z dimetyloarsyną (drugi produkt, gazowy chlorowodór, opuszcza środowisko reakcji):
- As(CH3)2Cl + As(CH3)2H → As2(CH3)4 + HCl
Przypisy
edytuj- ↑ a b Tetramethyldiarsine, [w:] GESTIS-Stoffdatenbank, Institut für Arbeitsschutz der Deutschen Gesetzlichen Unfallversicherung, ZVG: 510049 [dostęp 2011-06-19] (niem. • ang.).
- ↑ a b związki arsenu z wyjątkiem wymienionych w innym miejscu niniejszego załącznika, [w:] Classification and Labelling Inventory, Europejska Agencja Chemikaliów [dostęp 2015-03-28] (ang.).
- ↑ The Encyclopædia Britannica. A Dictionary of Arts, Sciences, Literature and General Information. Wyd. 11. [dostęp 2011-06-29]. (ang.).
Bibliografia
edytuj- J.J. Berzelius. „Jahresber.”. 18, s. 487, 1839.