Leonardo De Lorenzo

Leonardo De Lorenzo (ur. 29 sierpnia 1875 w Viggiano, zm. 29 lipca 1962 w Santa Barbara) – włoski wirtuoz fletu i pedagog.

Leonardo De Lorenzo

Leonardo De Lorenzo, 1913
Data i miejsce urodzenia	29 sierpnia 1875 Viggiano, Basilicata, Włochy
Data i miejsce śmierci	29 lipca 1962 Santa Barbara, Kalifornia
Instrumenty	flet
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	flecista, profesor

Życiorys

Urodzony w Viggiano, w prowincji Potenza, De Lorenzo zaczął grać na flecie w wieku 8 lat i pojechał do Neapolu, do Konserwatorium muzycznego Conservatorio di San Pietro a Majella. wieku 16 lat wyemigrował do Stanów Zjednoczonych Ameryki i pracował w hotelu w Cerulean, w stanie Kentucky, ale w 1898 powrócił do Włoch, aby zostać wziętym do wojska i zostać członkiem orkiestry wojskowej kierowanej przez Giovanniego Moranzoni.
Następnie rozpoczął swoją karierę i koncertował we Włoszech, Niemczech, Anglii i Południowej Afryce. W wieku 25 lat dołączył do orkiestry w Kapsztadzie. W 1907 powrócił do Neapolu aby ukończyć naukę, a następnie udał się znowu do Ameryki aby zostać pierwszym flecistą Filharmonii Nowojorskiej dyrygowaną przez Gustava Mahlera i grał w New York Symphony Orchestra w zastępstwie za Georges’a Barrère. Był także flecistą w orkiestrach w Minneapolis, Los Angeles i Rochester. W 1914 współpracując z Minneapolis Symphony Orchestra poznał Maude Peterson, pianistkę, która mu często towarzyszyła i wkrótce została jego żoną. W 1917 Los Angeles Flute Club zagrał na jego cześć musical a Lorenzo został pierwszym honorowym członkiem stowarzyszenia.
W latach 1923-1935 był profesorem w Szkole Muzycznej Eastmana na Uniwersytecie w Rochester i po przejściu na emeryturę zajął się komponowaniem i pisaniem publikacji teoretycznych. Kompozycje takie jak Saltarello i Pizzica-pizzica są hołdem dla charakterystycznych dźwięków tradycyjnej muzyki swojego rodzinnego miasta. Jego wszystkie materiały badawcze zostały przekazane do Uniwersytetu Południowej Kalifornii 25 października 1953.
W tym samym roku otrzymał doktorat honoris causa w Washington International Academy i był współzałożycielem nowo utworzonego klubu w Mediolanie. 29 sierpnia 1955 Los Angeles Flute Club zorganizował koncert kompozycji Lorenza z okazji osiemdziesiątych urodzin. De Lorenzo marł w wieku 86 lat w swoim domu w Santa Barbara, California.

Istnieje konkurs fletowy jego imienia, tj. Międzynarodowy Konkurs Fletowy „Leonardo De Lorenzo” w Viggiano.

Kompozycje

• Appassionato, na flet, op. 5
• Giovialità, na flet i fortepian, op. 15
• Serenata, na flet i fortepian, op. 16
• Saltarello, na flet, op. 27
• Carnevale di Venezia, na flet
• Nove grandi studi
• I tre virtuosi, na trzy flety, op. 31
• I seguaci di Pan, na cztery flety, op. 32
• Non plus ultra, na flet, op. 34
• Pizzica-Pizzica, na flet, op. 37
• Suite mitologica, na flet, op. 38
• Idillio, na flet i fortepian, op. 67
• Improvviso, na flet i fortepian, op. 72
• Sinfonietta (Divertimento Flautistico), na pięć fletów, op. 75
• Trio Eccentrico, na flet, klarnet i fagot, op. 76
• Trio Romantico, na flet, obój i klarnet, op. 78
• I quattro virtuosi (Divertimento fantastico), na flet, obój, klarnet i fagot, op. 80
• Capriccio, na cztery flety, op. 82

Prace dydaktyczne

• L'Indispensabile. A complete modern school for the flute (1912)
• My complete story of the flute (1951)

Linki zewnętrzne

• Leonardo De Lorenzo – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project
• Biografia Leonardo De Lorenzo. (ang.).
• Biografia Leonardo De Lorenzo. (wł.).