Małgorzata Ruchniewicz

polska historyk

Małgorzata Ruchniewicz (ur. 1970 w Bystrzycy Kłodzkiej[1]) – polska historyk, specjalizująca się w najnowszej historii Polski; nauczycielka akademicka związana z Uniwersytetem Wrocławskim[2].

Małgorzata Ruchniewicz
Data i miejsce urodzenia

1970
Bystrzyca Kłodzka

doktor habilitowany nauk historycznych
Specjalność: historia najnowsza
Alma Mater

Uniwersytet Wrocławski

Doktorat

18 listopada 1998

Habilitacja

29 czerwca 2011

Uczelnia

Uniwersytet Wrocławski

Życie

edytuj

Urodziła się w 1970 roku w Bystrzycy Kłodzkiej, gdzie spędziła dzieciństwo i wczesną młodość. Po ukończeniu szkoły podstawowej i średniej z uzyskaniem matury, w 1989 roku podjęła studia z zakresu historii na Uniwersytecie Wrocławskim. Ukończyła je magisterium w 1994 roku. Następnie kontynuowała dalsze kształcenie się w ramach studiów doktoranckich, jednocześnie zostając asystentem na swojej macierzystej uczelni w Instytucie Historycznym[1]. Stopień naukowy doktora nauk humanistycznych w zakresie historii uzyskała w 1998 roku na podstawie pracy Repatriacja ludności polskiej z ZSRR w latach 1955–1959, której promotorem był prof. Wojciech Wrzesiński[3]. Wraz z nowym tytułem otrzymała awans na stanowisko adiunkta w Zakładzie Historii Europy Wschodniej[2]. W 2011 roku Rada Wydziału Nauk Historycznych i Pedagogicznych Uniwersytetu Wrocławskiego nadała jej stopień naukowy doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie historii o specjalności historia najnowsza Polski i powszechna na podstawie rozprawy nt.: Wieś zachodniobiałoruska 1944–1953. Wybrane aspekty[4].

Dorobek naukowy

edytuj

Zainteresowania naukowe Małgorzaty Ruchniewicz związane są z historią Polski w XX wieku oraz Polaków na Kresach Wschodnich i ZSRR, historią Białorusi w XX wieku oraz dziejami Dolnego Śląska[1]. Jest autorką kilkunastu artykułów i książek, z których do najważniejszych z nich należą[5].

Nagrody i wyróżnienia

edytuj
  • nagroda historyczna „Polityki” za rok 2000 w kategorii debiut za pracę Repatriacja ludności polskiej z ZSRR w latach 1955–1959[6]
  • nagroda historyczna „Polityki” za rok 2015 w kategorii wydawnictwa źródłowe za „Nie jesteśmy całkiem zapomniani”. Listy Jadwigi i Bolesława Haberów z łagrów i zesłania w ZSRR z lat 1946–1955[6]
  • nagroda historyczna „Polityki” za rok 2024 w kategorii wydawnictw źródłowych za pracę Seria „Biblioteka Zesłańca. Świadectwa XX wieku: t. 1–17” pod redakcją Piotra Cichorackiego, Marceliny Jakimowicz i Małgorzaty Ruchniewicz (Polskie Towarzystwo Ludoznawcze, Wrocław 2024)[7].

Przypisy

edytuj
  1. a b c Biografia na tylnej okładce Dzieje Ziemi Kłodzkiej, Wrocław-Hamburg 2006.
  2. a b Dr hab. Małgorzata Ruchniewicz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2008-12-30].
  3. Tzw. repatriacja ludności polskiej z ZSRR w latach 1955–1959 w bazie „Prace badawcze” portalu Nauka Polska (OPI). [dostęp 2009-04-11].
  4. Wieś zachodniobiałoruska 1944-1953. Wybrane aspekty w bazie „Prace badawcze” portalu Nauka Polska (OPI). [dostęp 2011-11-02].
  5. Dane Biblioteki Uniwersyteckiej we Wrocławiu, stan na XII 2013 roku.
  6. a b Redakcja: Nagrody historyczne „Polityki” – chronologicznie. polityka.pl, 2018-10-18. [dostęp 2025-05-20]. (pol.).
  7. Redakcja: Nagrody Historyczne przyznane! Tak tworzymy niezależny instytut pamięci narodowej. polityka.pl, 2025-05-06. [dostęp 2025-05-20]. (pol.).

Linki zewnętrzne

edytuj