Manuel II Patriota (ur. 15 listopada 1889 w Lizbonie, zm. 2 lipca 1932 w Londynie) − ostatni król Portugalii, panował od 1 lutego 1908 do 4 października 1910 roku. Nazwany nieszczęśliwym w przeciwieństwie do swojego XV-wiecznego imiennika − Manuela I.

Manuel II
Manuel Maria Filipe Carlos Amélio Luís Miguel Rafael Gonzaga Xavier Francisco de Assis Eugénio de Bragança
Ilustracja
ilustracja herbu
Faksymile
Król Portugalii
Okres

od 1 lutego 1908
do 4 października 1910

Poprzednik

Karol I Dyplomata

Następca

republika

Dane biograficzne
Dynastia

Bragança

Data i miejsce urodzenia

15 listopada 1889
Lizbona

Data i miejsce śmierci

2 lipca 1932
Fulwell Park

Ojciec

Karol I Dyplomata

Matka

Amelia Orleańska

Żona

Augusta Wiktoria

Odznaczenia
Wstęga Trzech Orderów (Portugalia) Wielki Łańcuch Orderu Wieży i Miecza (Portugalia) Krzyż Wielki Orderu Avis (Portugalia) Krzyż Wielki Orderu Chrystusa Wielki Łańcuch Orderu św. Jakuba od Miecza (Portugalia) Krzyż Wielki Orderu Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny z Vila Viçosa Order Złotego Runa (Hiszpania) Order św. Andrzeja (Imperium Rosyjskie) Order Królewski Serafinów (Szwecja) Order Słonia (Dania) Order Podwiązki (Wielka Brytania) Najwyższy Order Zwiastowania Najświętszej Marii Panny (Order Annuncjaty) Krzyż Wielki Orderu Karola III (Hiszpania) Krzyż Wielki Królewskiego Norweskiego Orderu Świętego Olafa Kawaler Wielkiego Krzyża Orderu Grobu Świętego Krzyż Wielki Orderu Świętego Stefana

Życiorys

edytuj

Młodość

edytuj
 
Młody książę Manuel, rok 1901

Urodził się w ostatnim roku panowania swojego dziadka – Ludwika I. Otrzymał tradycyjne wykształcenie, typowe dla członka portugalskiej rodziny królewskiej, bez trosk politycznych, które spotkały jego starszego brata, który został przeznaczony od urodzenia, by zostać królem. Studiował historię i języki. Mówił biegle i pisał w języku francuskim. Pobierał lekcje muzyki u pianisty Aleksandra Rey Colaço. Był wielkim miłośnikiem muzyki. Słuchał utworów Beethovena i Richarda Wagnera. W przeciwieństwie do starszego brata, który lubił ćwiczenia fizyczne, Manuel wolał literaturę, czytanie i pisanie. Napisał między innymi „przewodnik” po średniowiecznej i renesansowej literaturze portugalskiej. Jeździł konno, pływał i grał w tenisa.

Dużo podróżował. W 1903 roku wraz z matką i jej bratem wyjechał do Egiptu na pokładzie królewskiego jachtu Amelia, poszerzając swoją wiedzę o starożytnych cywilizacjach. W 1907 rozpoczął naukę w Portugalskiej Szkole Marynarki Wojennej z perspektywą służby wojskowej.

Panowanie

edytuj

Odziedziczył tron w 1908 roku, po śmierci swojego ojca, króla Karola I, i starszego brata, księcia Ludwika Filipa, diuka Braganza, którzy zginęli z rąk radykalnych republikanów w zamachu. W tym samym zdarzeniu Manuel został lekko ranny. Wraz z tronem odziedziczył poważne problemy w polityce wewnętrznej i zagranicznej. W polityce wewnętrznej było to kształtowanie się i stały rozrost ideologii liberalnej i republikańskiej, a w polityce zagranicznej przede wszystkim zmiany terytorialne i ekonomiczne w afrykańskich terytoriach zamorskich, zachodzące już w czasach króla Ludwika I.

Manuel od razu po objęciu władzy zdymisjonował dyktatora João Franco i cały jego gabinet, chcąc umocnić słabą pozycję rodu królewskiego. Ogłosił nowe, wolne wybory, w których republikanie i socjaliści odnieśli porównywalny sukces. Rewolucja wybuchła 4 października 1910 roku, zmuszając Manuela do abdykacji i ucieczki na brytyjski Gibraltar. Do śmierci żył na wygnaniu w Wielkiej Brytanii.

Małżeństwo

edytuj

4 września 1913 poślubił księżniczkę Augustę Wiktorię Hohenzollern-Sigmaringen (ur. 19 sierpnia 1890 w Poczdamie; zm. 29 sierpnia 1966 w Eigeltingen), córkę księcia Wilhelma Hohenzollerna-Sigmaringen (ur. 1864 – zm. 1927) i jego żony – księżniczki Królestwa Obojga Sycylii, Marii Teresy Burbon.

Śmierć

edytuj

Zmarł młodo, 2 lipca 1932 w Fulwell Park w Middlesex w Anglii.

Odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj