Mark Hamill

amerykański aktor

Mark Richard Hamill[1] (ur. 25 września 1951 w Oakland w Kalifornii) – amerykański aktor, scenarzysta, producent filmowy i reżyser. Najbardziej znany z roli Luke’a Skywalkera w Gwiezdnych wojnach George’a Lucasa (Części IV–IX: Nowa nadzieja, Imperium kontratakuje, Powrót Jedi, Przebudzenie Mocy, Ostatni Jedi i Skywalker. Odrodzenie)[2]. Podkładał głos w filmach i serialach animowanych, w tym na jako Joker / Jack Napier w serialu Batman (Batman The Animated Series), a także w grach komputerowych jako Joker w Batman: Arkham Asylum, Batman: Arkham City i jako Watcher (obserwator Wojny) w Darksiders.

Mark Hamill
Ilustracja
Mark Hamill (2019)
Imię i nazwisko

Mark Richard Hamill

Data i miejsce urodzenia

25 września 1951
Oakland

Zawód

aktor, scenarzysta, producent filmowy, reżyser

Współmałżonek

Marilou York (od 1978)

Lata aktywności

od 1970

Faksymile
Podpis aktora
Strona internetowa

W 2018 otrzymał własną gwiazdę w Alei Gwiazd w Los Angeles znajdującą się przy 6834 Hollywood Boulevard[3][4][5].

Życiorys

edytuj

Wczesne lata

edytuj

Urodził się w Oakland[6] w Kalifornii jako jedno z siedmiorga dzieci Virginii Suzanne (z domu Johnson; 1927–1998) i kapitana United States Navy Williama Thomasa Hamilla (ur. 1927)[7]. Wychowywał się z dwoma braćmi – Willem i Patrickiem oraz czterema siostrami – Terry, Jan, Jeanie i Kim. Jego ojciec miał angielskich, szkockich, irlandzkich i walijskich przodków[8], a jego matka była szwedzkiego i angielskiego pochodzenia[9]. Praca ojca powodowała częste zmiany zamieszkania. Naukę rozpoczął w Walsingham Academy i Poe Middle School. W wieku 11 lat przeniósł się do kwartału 5900 Castleton Drive w San Diego w Kalifornii (o dodanej w 2017 symbolicznej nazwie "Honorary Mark Hamill Drive"), gdzie uczęszczał do Hale Junior High School[10]. Po pierwszym roku w James Madison High School, jego rodzina przeniosła się do Wirginii, a Hamill chodził do Annandale High School. Gdy jego ojciec stacjonował w Japonii, Hamill uczęszczał do Yokohama’s High School[11] i był członkiem Drama Club przy Nile C. Kinnick High School, którą ukończył w 1969[12]. Później rozpoczął studia w Los Angeles City College na kierunku dramatu.

Kariera

edytuj
 
Mark Hamill, 1980

Po występie w jednym z odcinków serialu CBS Dyrektor szkoły (Headmaster, 1970) z Andym Griffithem i sitcomie NBC Bill Cosby Show (The Bill Cosby Show, 1970), wystąpił jako Kent Murray w operze mydlanej ABC Szpital miejski (General Hospital, 1972–1973)[13], a potem jako Doobie w sitcomie ABC The Texas Wheelers (1974–1975).

Kiedy Robert Englund po przesłuchaniach do roli w dramacie wojennym Francisa Forda Coppoli Czas apokalipsy (Apocalypse Now) szedł przez korytarz, odbywały się także przesłuchania do filmu George’a Lucasa Gwiezdne wojny. Wśród kandydatów do roli Luke’a znajdowali się: Andrew Stevens, Robby Benson, Will Seltzer, Robert Englund, Charles Martin Smith i William Katt[14][15]. Wówczas Englund zdał sobie sprawę, że jego przyjaciel Mark Hamill, byłby idealny do roli Luke’a Skywalkera. Zasugerował więc Hamillowi, by stanął do castingu; Hamill zrobił tak i otrzymał rolę[16][17]. Za kreację Luke’a Skywalkera zdobył dwie nagrody Saturna; w Imperium kontratakuje (1980) i potem w Powrót Jedi (1983)[18].

Po sukcesie Gwiezdnych wojen, okazało się, że publiczność identyfikuje go ściśle z rolą Luke’a Skywalkera, po której stał się idolem nastolatek i pojawił się w magazynach dla nastolatek takich jak „Tiger Beat”[19]. Powrócił na ekran w głównej roli w komedii sensacyjnej Corvette Summer (1978) z Annie Potts, dramacie wojennym Wielka czerwona jedynka (The Big Red One, 1980) jako szeregowy Griff u boku Lee Marvina i Roberta Carradine[20] oraz dramacie muzycznym Ronalda F. Maxwella Noc, kiedy w Georgie zgasły światła (The Night the Lights Went Out in Georgia, 1981) z Kristy McNichol i Dennisem Quaidem.

W 1980 pojawił się gościnnie w Muppet Show (The Muppet Show)[21], a potem także w serialach: Niesamowite historie (Amazing Stories, 1986) i Nowa seria Alfred Hitchcock przedstawia (The New Alfred Hitchcock Presents, 1987)[22].

W 1981 zebrał pochlebne recenzje za swoje występy na scenie w sztukach na Broadwayu: Amadeusz jako Wolfgang Amadeus Mozart[23] i Człowiek słoń (The Elephant Man)[24] jako John Merrick u boku Kevina Conwaya. W 1985 za rolę Tony’ego Harta w Harrigan n 'Hart był nominowany do Drama Desk Award[25]. Na początku roku 1986 trafił na scenę off-Broadwayowską Union Square Theatre jako Gordon Miller w przedstawieniu Room Service[26]. W 2003 powrócił na Broadway – Coconut Grove Playhouse jako Michael Minetti w spektaklu Six Dance Lessons in Six Weeks z Rue McClanahan.

W sierpniu 2018 dołączył do obsady serialu stacji History Templariusze (Knightfall) jako Talus, weteran zakonu[27].

Życie prywatne

edytuj

W 1976 spotykał się z Koo Stark[28]. 17 grudnia 1978 poślubił higienistkę stomatolog Marilou York[29]. Mają trójkę dzieci: dwóch synów – Nathana Eliasa (ur. 25 czerwca 1979) i Griffina (ur. 4 marca 1983) oraz córkę Chelseę Elizabeth (ur. 27 lipca 1988)[30].

Filmografia

edytuj

Seriale TV

edytuj

Gry komputerowe

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Mark Hamill Biography & TV / Movie Credits. TVRage.Com. [dostęp 2016-07-01]. (ang.).
  2. Mark Hamill. MYmovies. [dostęp 2020-02-01]. (wł.).
  3. Mark Hamill. Walk of Fame. [dostęp 2022-08-23]. (ang.).
  4. Ariana Brockington: Best Moments From Mark Hamill’s Walk of Fame Ceremony. „Variety”, 2018-03-08. [dostęp 2022-08-23]. (ang.).
  5. Star Wars actor Mark Hamill immortalized on Walk of Fame. Deutsche Welle. [dostęp 2022-08-23]. (ang.).
  6. Mark Hamill Actor, Voice-overs, Producer. „TV Guide”. [dostęp 2016-07-01]. (ang.).
  7. Mark Hamill Biography (1951–). Filmreference.com. [dostęp 2016-07-01]. (ang.).
  8. J.J. (2013-06-27): Mark Hamill What Nationality Ancestry Race. Ethnicity of Celebs. [dostęp 2016-07-01]. (ang.).
  9. Sienn’s Mark Hamill Page: Interviews 1990. stars.handshake.de. [dostęp 2016-07-01]. (niem.).
  10. Former San Diegan Luke Skywalker then and now. DiscoverSD.com. [dostęp 2016-07-01]. (ang.).
  11. Mark Hamill. ČSFD.cz. [dostęp 2016-07-01]. (cz.).
  12. ‘Star Wars’ star Mark Hamill visits Yokosuka alma mater. Stripes. [dostęp 2016-07-01]. (ang.).
  13. Sandra Brennan: Mark Hamill Biography. AllMovie. [dostęp 2017-12-28]. (ang.).
  14. Star Wars: Audiciones revelan qué otros actores pudieron participar. Oveja NegraPerú.com. [dostęp 2016-07-01]. (hiszp.).
  15. The Making of Star Wars (Enhanced Edition). books.google. [dostęp 2016-07-01]. (ang.).
  16. Robert Englund exclusive interview part one – Star Wars. scyfilove.com. [dostęp 2016-07-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-17)]. (ang.).
  17. Revealed: Luke Skywalker Is The Man He Is Today Because of Freddy Krueger. The Hollywood Reporter. [dostęp 2016-07-01]. (ang.).
  18. Mark Hamill. Rotten Tomatoes. [dostęp 2016-07-01]. (ang.).
  19. Mark Hamill: Can you imagine the mob of fans outside my house if I had turned down new Star Wars film?. „Daily Mirror”. [dostęp 2016-07-01]. (ang.).
  20. Wielka czerwona jedynka / The Big Red One (1980). Rotten Tomatoes. [dostęp 2017-12-28]. (ang.).
  21. Mark Hamill. TV.com. [dostęp 2016-07-01]. (ang.).
  22. Mark Hamill. Listal. [dostęp 2016-07-01]. (ang.).
  23. Mark Hamill (25 de Setembro de 1951). Filmow. [dostęp 2016-07-01]. (port.).
  24. Mark Hamill Biography. Turner Classic Movies. [dostęp 2017-12-28]. (ang.).
  25. Mark Hamill. Internet Broadway Database. [dostęp 2016-07-01]. (ang.).
  26. Mark Hamill. Nerf-Herders Anonymous. [dostęp 2020-02-01]. (ang.).
  27. Amanda Kooser (2018-08-13): Mark Hamill swaps lightsaber for sword in History’s Knightfall. CNet. [dostęp 2018-08-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-03)]. (ang.).
  28. Who is Mark Hamill dating?. FamousFix. [dostęp 2016-07-01]. (ang.).
  29. Marilou York Stars Wars Mark Hamill’s Wife. DailyEntertainmentNews.com. [dostęp 2016-07-01]. (ang.).
  30. Mark Hamill Biography. markhamill.com. [dostęp 2020-02-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-20)]. (ang.).
  31. The Sword, the Fox and the Scooby-Doo!. Frank Welker, Grey Griffin, Matthew Lillard, Kate Micucci Warner Bros. Animation. 2020-02-11. [dostęp 2020-12-03].

Bibliografia

edytuj