Mats Wilander

tenisista szwedzki

Mats Wilander (ur. 22 sierpnia 1964 w Växjö) – szwedzki tenisista i trener tenisa, zwycięzca siedmiu turniejów wielkoszlemowych w grze pojedynczej i jednego w grze podwójnej, lider rankingu singlowego, zdobywca Pucharu Davisa.

Mats Wilander
Ilustracja
Państwo

 Szwecja

Data i miejsce urodzenia

22 sierpnia 1964
Växjö

Wzrost

182 cm

Gra

praworęczna, oburęczny backhand

Status profesjonalny

1981

Zakończenie kariery

1996

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

33

Najwyżej w rankingu

1 (12 września 1988)

Australian Open

W (1983, 1984, 1988)

Roland Garros

W (1982, 1985, 1988)

Wimbledon

QF (1987–1989)

US Open

W (1988)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

7

Najwyżej w rankingu

3 (21 października 1985)

Australian Open

F (1984)

Roland Garros

SF (1985)

Wimbledon

W (1986)

US Open

F (1986)

Strona internetowa

Kariera tenisowa

edytuj

Startując jeszcze w gronie juniorów Wilander zwyciężył w 1981 roku w Rolandzie Garrosie.

Jako zawodowy tenisista startował w latach 1981–1996[1]. Był czołowym zawodnikiem świata w drugiej połowie lat 80., zwyciężając w 33 turniejach rangi ATP World Tour w grze pojedynczej, w tym 7 wielkoszlemowych.

W 1982 roku wygrał po raz pierwszy zawody wielkoszlemowe, turniej Rolanda Garrosa, po pokonaniu w finale Guillermo Vilasa; miał wtedy 17 lat i 9 miesięcy i był najmłodszym triumfatorem wielkoszlemowym w historii; wynik ten wkrótce poprawili Boris Becker i Michael Chang[2]. Triumfował także na kortach Rolanda Garrosa w 1985 roku i 1988 roku, a w 1983 roku i 1987 roku dochodził do finału. Trzykrotnie triumfował w Australian Open (1983, 1984 – turnieje rozgrywane w grudniu; 1988), a w 1985 roku (grudzień) przegrał w finale. W 1984 roku grał także w przegranym finale gry podwójnej. Wilander odniósł także zwycięstwo na US Open, 1988 roku. Ponadto osiągał finał singla w Nowym Jorku w 1987 roku i finał debla w 1985 roku. Jedyny tytuł wielkoszlemowy w deblu zdobył w 1986 roku na Wimbledonie, a jego partnerem był Joakim Nyström.

Wielokrotnie tenisista szwedzki kwalifikował się do zawodów Masters Grand Prix, awansując w 1987 roku do finału gry pojedynczej. W 1986 roku był uczestnikiem razem z Joakimem Nyströmem finału gry podwójnej.

W 1988 roku, po zwycięskim finale US Open nad Ivanem Lendlem, awansował na 1. pozycję w rankingu singlowym[3]. Łącznie na szczycie listy znajdował się przez 20 tygodni.

W latach 1981–1990 reprezentował Szwecję w Pucharze Davisa i trzykrotnie zdobywał to trofeum – w 1984, 1985, 1987 roku.

Bierze także aktywny udział w rozgrywkach weteranów, odnosząc kolejne sukcesy.

W 2002 roku został wpisany do Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy[1].

Finały w turniejach ATP World Tour

edytuj
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (33–25)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 8 marca 1982 Bruksela Twarda (hala)   Vitas Gerulaitis 6:4, 6:7, 2:6
Zwycięzca 1. 24 maja 1982 French Open, Paryż Ceglana   Guillermo Vilas 1:6, 7:6, 6:0, 6:4
Zwycięzca 2. 12 lipca 1982 Båstad Ceglana   Henrik Sundström 6:4, 6:4
Zwycięzca 3. 26 września 1982 Genewa Ceglana   Tomáš Šmíd 7:5, 4:6, 6:4
Zwycięzca 4. 10 października 1982 Barcelona Ceglana   Guillermo Vilas 6:3, 6:4, 6:3
Finalista 2. 17 października 1982 Bazylea Twarda (hala)   Yannick Noah 4:6, 2:6, 3:6
Finalista 3. 7 listopada 1982 Sztokholm Twarda (hala)   Henri Leconte 6:7, 3:6
Finalista 4. 30 stycznia 1983 Guarujá Twarda   José Luis Clerc 6:3, 5:7, 1:6
Zwycięzca 5. 3 kwietnia 1983 Monte Carlo Ceglana   Mel Purcell 6:1, 6:2, 6:3
Zwycięzca 6. 10 kwietnia 1983 Lizbona Ceglana   Yannick Noah 2:6, 7:6, 6:3
Zwycięzca 7. 17 kwietnia 1983 Aix-en-Provence Ceglana   Sergio Casal 6:3, 6:2
Finalista 5. 23 maja 1983 French Open, Paryż Ceglana   Yannick Noah 2:6, 5:7, 6:7
Zwycięzca 8. 11 lipca 1983 Båstad Ceglana   Anders Järryd 6:1, 6:2
Zwycięzca 9. 15 sierpnia 1983 Cincinnati Twarda   John McEnroe 6:4, 6:4
Zwycięzca 10. 25 września 1983 Genewa Ceglana   Henrik Sundström 3:6, 6:1, 6:3
Zwycięzca 11. 9 października 1983 Barcelona Ceglana   Guillermo Vilas 6:0, 6:3, 6:1
Zwycięzca 12. 6 listopada 1983 Sztokholm Twarda (hala)   Tomáš Šmíd 6:1, 7:5
Zwycięzca 13. 28 listopada 1983 Australian Open, Melbourne Trawiasta   Ivan Lendl 6:1, 6:4, 6:4
Finalista 6. 19 marca 1984 Mediolan Dywanowa (hala)   Stefan Edberg 4:6, 2:6
Finalista 7. 16 kwietnia 1984 Monte Carlo Ceglana   Henrik Sundström 3:6, 5:7, 2:6
Zwycięzca 14. 26 sierpnia 1984 Cincinnati Twarda   Anders Järryd 7:6, 6:3
Zwycięzca 15. 7 października 1984 Barcelona Ceglana   Joakim Nyström 7:6, 6:4, 0:6, 6:2
Finalista 8. 5 listopada 1984 Sztokholm Twarda (hala)   John McEnroe 2:6, 6:3, 2:6
Zwycięzca 16. 26 listopada 1984 Australian Open, Melbourne Trawiasta   Kevin Curren 6:7, 6:4, 7:6, 6:2
Finalista 9. 17 marca 1985 Bruksela Dywanowa (hala)   Anders Järryd 4:6, 6:3, 5:7
Finalista 10. 7 kwietnia 1985 Monte Carlo Ceglana   Ivan Lendl 1:6, 3:6, 6:4, 4:6
Zwycięzca 17. 9 czerwca 1985 French Open, Paryż Ceglana   Ivan Lendl 3:6, 6:4, 6:2, 6:2
Zwycięzca 18. 14 lipca 1985 Boston Ceglana   Martín Jaite 6:2, 6:4
Zwycięzca 19. 21 lipca 1985 Båstad Ceglana   Stefan Edberg 6:1, 6:0
Finalista 11. 25 sierpnia 1985 Cincinnati Twarda   Boris Becker 4:6, 2:6
Finalista 12. 22 września 1985 Genewa Ceglana   Tomáš Šmíd 4:6, 4:6
Finalista 13. 29 września 1985 Barcelona Ceglana   Thierry Tulasne 6:0, 2:6, 6:3, 4:6, 0:6
Finalista 14. 27 października 1985 Tokio Dywanowa (hala)   Ivan Lendl 0:6, 4:6
Finalista 15. 8 grudnia 1985 Australian Open, Melbourne Trawiasta   Stefan Edberg 4:6, 3:6, 3:6
Finalista 16. 23 lutego 1986 Boca West Twarda   Ivan Lendl 6:3, 1:6, 6:7, 4:6
Zwycięzca 20. 23 marca 1986 Bruksela Dywanowa (hala)   Broderick Dyke 6:2, 6:3
Finalista 17. 27 lipca 1986 Båstad Ceglana   Emilio Sánchez 6:7, 6:4, 4:6
Zwycięzca 21. 24 sierpnia 1986 Cincinnati Twarda   Jimmy Connors 6:4, 6:1
Finalista 18. 9 listopada 1986 Sztokholm Twarda (hala)   Stefan Edberg 2:6, 1:6, 1:6
Zwycięzca 22. 29 marca 1987 Bruksela Dywanowa (hala)   John McEnroe 6:3, 6:4
Zwycięzca 23. 26 kwietnia 1987 Monte Carlo Ceglana   Jimmy Arias 4:6, 7:5, 6:1, 6:3
Zwycięzca 24. 17 maja 1987 Rzym Ceglana   Martín Jaite 6:3, 6:4, 6:4
Finalista 19. 7 czerwca 1987 French Open, Paryż Ceglana   Ivan Lendl 5:7, 2:6, 6:3, 6:7
Zwycięzca 25. 12 lipca 1987 Boston Ceglana   Kent Carlsson 7:6, 6:1
Zwycięzca 26. 19 lipca 1987 Indianapolis Ceglana   Kent Carlsson 7:5, 6:3
Finalista 20. 13 września 1987 US Open, Nowy Jork Twarda   Ivan Lendl 7:6, 0:6, 6:7, 4:6
Finalista 21. 27 września 1987 Barcelona Ceglana   Martín Jaite 6:7, 4:6, 6:4, 6:0, 4:6
Finalista 22. 4 grudnia 1987 Nowy Jork Dywanowa (hala)   Ivan Lendl 2:6, 2:6, 3:6
Zwycięzca 27. 24 stycznia 1988 Australian Open, Melbourne Twarda   Pat Cash 6:3, 6:7, 3:6, 6:1, 8:6
Zwycięzca 28. 27 marca 1988 Key Biscayne Twarda   Jimmy Connors 6:4, 4:6, 6:4, 6:4
Zwycięzca 29. 5 czerwca 1988 French Open, Paryż Ceglana   Henri Leconte 7:5, 6:2, 6:1
Zwycięzca 30. 21 sierpnia 1988 Cincinnati Twarda   Stefan Edberg 3:6, 7:6, 7:6
Zwycięzca 31. 11 września 1988 US Open, Nowy Jork Twarda   Ivan Lendl 6:4, 4:6, 6:3, 5:7, 6:4
Zwycięzca 32. 2 października 1988 Palermo Ceglana   Kent Carlsson 6:1, 3:6, 6:4
Finalista 23. 16 lipca 1989 Boston Ceglana   Andrés Gómez 1:6, 4:6
Finalista 24. 21 października 1990 Lyon Dywanowa (hala)   Marc Rosset 3:6, 2:6
Zwycięzca 33. 11 listopada 1990 Itaparica Twarda   Marcelo Filippini 6:1, 6:2
Finalista 25. 12 maja 1996 Pinehurst Ceglana   Fernando Meligeni 4:6, 2:6

Gra podwójna (7–11)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Finalista 1. 18 lipca 1982 Båstad Ceglana   Joakim Nyström   Anders Järryd
  Hans Simonsson
6:0, 3:6, 6:7
Finalista 2. 7 marca 1983 Bruksela Dywanowa (hala)   Hans Simonsson   Heinz Günthardt
  Balázs Taróczy
2:6, 4:6
Zwycięzca 1. 17 lipca 1983 Båstad Ceglana   Joakim Nyström   Anders Järryd
  Hans Simonsson
1:6, 7:6, 7:6
Finalista 3. 25 września 1983 Genewa Ceglana   Joakim Nyström   Stanislav Birner
  Blaine Willenborg
1:6, 6:2, 3:6
Finalista 4. 22 kwietnia 1984 Monte Carlo Ceglana   Jan Gunnarsson   Mark Edmondson
  Sherwood Stewart
2:6, 1:6
Zwycięzca 2. 23 września 1984 Genewa Ceglana   Michael Mortensen   Libor Pimek
  Tomáš Šmíd
6:1, 3:6, 7:5
Finalista 5. 9 grudnia 1984 Australian Open, Melbourne Trawiasta   Joakim Nyström   Mark Edmondson
  Sherwood Stewart
2:6, 2:6, 5:7
Zwycięzca 3. 27 stycznia 1985 Filadelfia Dywanowa (hala)   Joakim Nyström   Wojciech Fibak
  Sandy Mayer
3:6, 6:2, 6:2
Zwycięzca 4. 19 maja 1985 Rzym Ceglana   Anders Järryd   Ken Flach
  Robert Seguso
4:6, 6:3, 6:2
Finalista 6. 25 sierpnia 1985 Cincinnati Twarda   Joakim Nyström   Stefan Edberg
  Anders Järryd
6:4, 2:6, 3:6
Finalista 7. 20 stycznia 1986 Nowy Jork Dywanowa (hala)   Joakim Nyström   Stefan Edberg
  Anders Järryd
1:6, 6:7
Finalista 8. 27 kwietnia 1986 Monte Carlo Ceglana   Joakim Nyström   Guy Forget
  Yannick Noah
4:6, 6:3, 4:6
Zwycięzca 5. 6 lipca 1986 Wimbledon, Londyn Trawiasta   Joakim Nyström   Gary Donnelly
  Peter Fleming
7:6, 6:3, 6:3
Finalista 9. 7 września 1986 US Open, Nowy Jork Twarda   Joakim Nyström   Andrés Gómez
  Slobodan Živojinović
6:4, 3:6, 3:6, 6:4, 3:6
Finalista 10. 12 lipca 1987 Boston Ceglana   Joakim Nyström   Hans Gildemeister
  Andrés Gómez
6:7, 6:3, 1:6
Finalista 11. 19 lipca 1987 Indianapolis Ceglana   Joakim Nyström   Laurie Warder
  Blaine Willenborg
0:6, 3:6
Zwycięzca 6. 7 sierpnia 1994 Praga Ceglana   Karel Nováček   Tomáš Krupa
  Pavel Vízner
walkower
Zwycięzca 7. 30 października 1994 Santiago Ceglana   Karel Nováček   Tomás Carbonell
  Francisco Roig
4:6, 7:6, 7:6

Starty wielkoszlemowe (gra pojedyncza)

edytuj
Turniej 1981 1982 1983 1984 1985 1986 1987 1988 1989 1990 1991 1992 1993 1994 1995 1996 Wygrane turnieje Bilans w turnieju
Australian Open 1R W W F W 2R SF 4R 4R 1R 3 / 10 36–7
French Open W F SF W 3R F W QF 2R 1R 2R 2R 3 / 12 47–9
Wimbledon 3R 4R 3R 2R 1R 4R QF QF QF 3R 0 / 10 25–10
US Open 4R QF QF SF 4R F W 2R 1R 3R 1R 2R 1 / 12 36–11
Bilans spotkań 2–2 13–2 18–3 16–3 17–3 8–3 16–3 25–1 10–4 5–2 4–2 0–0 2–1 3–3 4–4 1–1 N/A 144–37

Legenda

     W, wygrał turniej

     F, przegrał w finale

     SF, przegrał w półfinale

     QF, przegrał w ćwierćfinale

     4R, 3R, 2R, 1R przegrał w IV, III, II, I rundzie

     –, nie startował w turnieju głównym

Kariera trenerska

edytuj

Na początku XXI wieku Wilander pracował jako trener Marata Safina. Od lipca 2007 do końca sezonu 2007 był szkoleniowcem Tatiany Golovin[4]. Kolejnym podopiecznym Szweda był Paul-Henri Mathieu. W marcu 2016 podjął pracę z Madison Keys, jednak po 8 dniach ich współpraca się zakończyła[5].

Inne informacje

edytuj

Od wielu lat pracuje jako komentator i ekspert tenisa dla Eurosportu; wspólnie z Barbarą Schett prowadzi tam program Gem, Schett, Mats[6].

Przypisy

edytuj
  1. a b Wilander and Shriver enshrined in tennis Hall of Fame. hurriyetdailynews.com, 15 lipca 2002. [dostęp 2017-01-06]. (ang.).
  2. This day in French Open history. usta.com. [dostęp 2017-01-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (8 stycznia 2017)]. (ang.).
  3. Year by year. usopen.org. [dostęp 2017-01-06]. (ang.).
  4. Golovin bids farewell to Wilander. tsftennis.com, 25 listopada 2007. [dostęp 2017-01-06]. (ang.).
  5. Adam Addicott: Madison Keys Ends Coaching Agreement With Mats Wilander After Eight Days. ubitennis.net, 30 marca 2016. [dostęp 2017-01-06]. (ang.).
  6. Eurosport: 210 godz. relacji na żywo z US Open [online] [dostęp 2018-03-21] (pol.).

Bibliografia

edytuj