Ossolińscy herbu Topór

polski ród szlachecki

Ossolińscy herbu Topórpolski ród magnacki.

Kartusz herbowy Ossolińskich przy kościele św. Antoniego z Padwy w Warszawie
Herb hrabiowski Ossolińskich
Zakład Narodowy im. Ossolińskich we Lwowie

Historia

edytuj

W historycznych źródłach Ossolińscy pojawili się w XIV wieku. Ossolińscy wywodzą się z możnego średniowiecznego rodu Toporczyków z Morawicy koło Krakowa. W wieku XIV jedna z gałęzi Toporczyków osiadła na Ossolinie koło Sandomierza. Protoplastą rodu był Jan z Ossolina, syn wielkiego marszałka koronnego i kasztelana krakowskiegoNawoja z Tęczyna. Potomkowie Jana pisali się „z Ossolina” i dali oni początek rodzinie Ossolińskich. Od pierwszej połowy wieku XVI liczni potomkowie Jana z Ossolina zaczęli używać nazwiska Ossoliński, co było zgodne z ówczesną tradycją w Rzeczypospolitej, kiedy zaczęto odstępować od używania przydomków np. z Ossolina, z Ciechanowa czy z Balic na rzecz bardziej „nowoczesnego” nazwiska obranego od nazwy miejsca, skąd pochodził ród.

Linia rodu osiadła na Ossolinie wygasła po mieczu na początku XX wieku. Do dziś żyją potomkowie rozgałęzionych w XVII i XVIII wieku linii szlacheckich w Polsce i świecie.

Członkowie rodziny

edytuj

Pałace i zamki

edytuj

Rodzina Ossolińskich używała średniowiecznego herbu rodziny Toporczyków „Topór”.

Zamki i pałace Ossolińskich były cenione w XVII wieku jako jedne z najwspanialszych w Rzeczypospolitej. Do największych z nich należał Krzyżtopór. Wspomnieć należy jeszcze o pałacu kanclerza Jerzego Ossolińskiego w Warszawie i jego zamku w Ossolinie.

Zobacz też

edytuj

Bibliografia

edytuj
  • Andrzej Przybyszewski, Ossolińscy herbu Topór, Radomyśl Wielki: Wydawnictwo Historyczna.pl [CashNet, Szymon Przybyszewski], 2009, ISBN 978-83-927999-2-4, OCLC 751481787.

Linki zewnętrzne

edytuj