Petaluroideanadrodzina owadów z rzędu ważek, podrzędu Epiprocta i infrarzędu ważek różnoskrzydłych.

Petaluroidea
Needham, 1903
Okres istnienia: jura–dziś
201.4/0
201.4/0
Ilustracja
Tanypteryx pryeri z rodziny Petaluridae
Ilustracja
Aeschnogomphus intermedius z rodziny Aktassiidae
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Podgromada

owady uskrzydlone

Infragromada

staroskrzydłe

Nadrząd

Odonatoptera

Rząd

ważki

Podrząd

Epiprocta

(bez rangi) Euepiproctophora
(bez rangi) Anisopteromorpha
(bez rangi) Trigonoptera
(bez rangi) Pananisoptera
(bez rangi) Neoanisoptera
Infrarząd

ważki różnoskrzydłe

(bez rangi) Petalurida
(bez rangi) Petalurodea
Nadrodzina

Petaluroidea

Morfologia edytuj

Ważki te mają skrzydła z wydłużonymi pterostygmami, odsiebnie od których leżą w przestrzeniach za nodusem liczne komórki. Żyłka wspierająca pterostygmy przesunięta jest tak, że leży w połowie odległości między nodusem a szczytem skrzydła. Pierwsza żyłka interradialna jest dobrze wyodrębniona i dość długa. Przestrzeń między pierwszą a drugą gałęzią żyłki radialnej tylnej jest silnie rozszerzona i zawiera znacznie więcej niż 8–9 szeregów komórek, aczkolwiek cecha ta wtórnie zanika u rodzaju Tanypteryx. Z wyjątkiem Tanypterygini w przednim skrzydle żyłka radialna tylna 3/4 jest falista, a pole pomiędzy nią a żyłką medialną silnie się rozszerza przy tylnej krawędzi skrzydła i zawiera tam powyżej trzech szeregów komórek. Autapomorfią Petaluroidea jest wyraźnie skrócona żyłka medialna tylna tylnego skrzydła, kończąca się na jego krawędzi tylnej na wysokości nodusa, a nawet nieco przed tą wysokością. Podobnie jak u innych Petalurida trójkąty dyskoidalne w obu parach skrzydeł wykształcone są odmiennie – ten w skrzydle przednim jest co najmniej trochę bardziej poprzeczny. Wiąże się to z rozrostem żyłki pseudoanalnej przedniego skrzydła i poszerzeniem jego trójkąta subdyskoidalnego. Uzbrojenie goleni środkowej i tylnej pary odnóży wykazuje dymorfizm płciowy. Odwłok u samic jest szeroki, gruby[1].

Taksonomia edytuj

Takson rangi rodzinowej od rodzaju Petalura utworzył po raz pierwszy w 1903 roku James George Needham jako podrodzinę[2]. Nadrodzina Petaluroidea wprowadzona została natomiast do systematyki w 1982 roku przez Franka Louisa Carlego[3]. Redefiniowali ją kolejno H.K. Pfau w 1991 roku[4] i Günter Bechly w 1996 roku[5]. Współcześnie umieszcza się ją wraz z Cretapetaluridae w kladzie Petalurodea w obrębie Petalurida. Dzieli się ją na dwie rodziny i cztery podrodziny[6]:

Współczesne Petaluroidea są grupą mało zróżnicowaną morfologicznie i gatunkowo[7], obejmując 10 gatunków zgrupowanych w 5 rodzajach[8]. Większą różnorodność wykazywały w mezozoiku, kiedy to występowały na całym świecie. Ich skamieniałości znane są z okresów jury i kredy, z terenów Europy, Azji i Ameryki Południowej[7].

Przypisy edytuj

  1. Günter Bechly, Phylogenetic Systematics of basal Pananisoptera and Anisoptera / Petalurida, [w:] Günter Bechly, Phylogenetic Systematics of Odonata, Böblingen 2007.
  2. James George Needham. A genealogic study of the dragonfly wing venation. „Proceedings of the United States National Museum”. 26 (1331), s. 703-764, 1903. 
  3. F.L. Carle. The wing vein homologies and phylogeny of the Odonata: A continuing debate. „Societas Internationalis Odonatologica Rapid Communications”. 4, 1982. 
  4. H.K. Pfau. Contributions of functional morphology to the phylogenetic systematics of Odonata. „Advances in Odonatology”. 5, s. 109-141, 1991. 
  5. Günter Bechly, Morphologische Untersuchungen am Flügelgeäder der rezenten Libellen und deren Stammgruppenvertreter (Insecta; Pterygota; Odonata), unter besonderer Berücksichtigung der Phylogenetischen Systematik und des Grundplanes der *Odonata, „Petalura”, Special Volume 2, 1996, s. 1–402.
  6. Günter Bechly, Phylogenetic classification of fossil and extant odonates, [w:] Günter Bechly, Phylogenetic Systematics of Odonata, Böblingen 2007.
  7. a b Yongjun Li, Gang Han, Andre Nel, Ren Dong. A new fossil petalurid dragonfly (Odonata: Petaluroidea: Aktassiidae) from the Cretaceous of China. „Alcheringa. An Australasian Journal of Palaeontology”, 2012. DOI: 10.1080/03115518.2012.644995. 
  8. Dennis Paulson, Martin Schorr, Cyrille Deliry: World Odonata List. Last revision: 29 March 2022. [w:] Slater Museum of Natural History, University of Puget Sound [on-line]. [dostęp 2022-03-30].