Philipp Kohlschreiber

tenisista niemiecki

Philipp Eberhard Hermann Kohlschreiber (ur. 16 października 1983 w Augsburgu) – niemiecki tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, zdobywca Drużynowego Pucharu Świata 2011, olimpijczyk z Rio de Janeiro (2016).

Philipp Kohlschreiber
Ilustracja
Państwo

 Niemcy

Data i miejsce urodzenia

16 października 1983
Augsburg

Wzrost

178 cm

Gra

praworęczny, jednoręczny bekhend

Status profesjonalny

2001

Zakończenie kariery

aktywny

Trener

Markus Hipfl

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

8

Najwyżej w rankingu

16 (30 lipca 2012)

Australian Open

4R (2005, 2008, 2012)

Roland Garros

4R (2009, 2013)

Wimbledon

QF (2012)

US Open

4R (2012−2014, 2017, 2018)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

7

Najwyżej w rankingu

51 (10 listopada 2008)

Australian Open

1R (2005-2007, 2012)

Roland Garros

1R (2007)

Wimbledon

1R (2006)

US Open

1R (2005–2007, 2011)

Kariera tenisowa

edytuj

Karierę zawodową rozpoczął w roku 2001 od startów w turniejach ITF Futures i ATP Challenger Tour. W 2002 roku wystąpił po raz pierwszy w turnieju z cyklu ATP World Tour, w Monachium, ale w 1. rundzie imprezy musiał uznać wyższość Ekwadorczyka Nicolása Lapenttiego. W 2003 roku debiutował w imprezie wielkoszlemowej, przegrywając w US Open z późniejszym półfinalistą Davidem Nalbandianem.

W 2004 roku, głównie dzięki udanym startom w turniejach ATP Challenger Tour, a także pierwszemu w karierze ćwierćfinałowi w ATP World Tour (w Adelaide, gdzie pokonał klasyfikowanego wówczas na 4. miejscu na świecie Lleytona Hewitta), awansował do czołowej setki rankingu światowego. W kolejnym sezonie wygrał swój pierwszy turniej deblowy ATP World Tour, wspólnie z Larsem Burgsmüllerem w Ho Chi Minh. W finale niemiecka para pokonała wynikiem 5:6(3), 6:4, 6:2 duet Ashley Fisher-Robert Lindstedt.

W 2006 roku zwyciężył po raz drugi w rozgrywkach deblowych, na nawierzchni ziemnej w Kitzbühel, gdzie razem ze Stefanem Koubkiem pokonał w dwóch setach Olivera Maracha i Cyrila Suka.

Pierwszy triumf w grze pojedynczej z cyklu ATP World Tour Niemiec odniósł w maju 2007 roku w Monachium. W drodze po tytuł pokonał m.in. rozstawionych Jarkko Nieminena i Marcosa Baghdatisa, a w finale rezultatem 2:6, 6:3, 6:4 Rosjanina Michaiła Jużnego. Również w Monachium wygrał zawody deblowe, grając w parze z Jużnym.

Na początku stycznia 2008 roku Kohlschreiber zwyciężył grę podwójną w Ad-Dausze. Będąc w parze z Davidem Škochem wygrał z południowoafrykańskim deblem Jeff Coetzee-Wesley Moodie. W połowie stycznia odniósł swój drugi singlowy triumf podczas rywalizacji w Auckland. Będąc rozstawionym z nr 7. Kohlschreiber stracił w całym turnieju jednego seta. W finale pokonał w dwóch setach Hiszpana Juana Carlosa Ferrero. W połowie lutego Niemiec wraz z Michaiłem Jużnym doszedł do finału zawodów w Rotterdamie, jednak w finale nie sprostał parze Tomáš Berdych-Dmitrij Tursunow. W maju Kohlschreiber wygrał swój piąty deblowy turniej, na kortach w Stuttgarcie pokonując, w parze z Christopherem Kasem, inny niemiecki duet Michael Berrer-Mischa Zverev. Drugi w sezonie singlowy finał Niemiec rozegrał w Halle. Po drodze wyeliminował grającego z nr 2. Jamesa Blake’a, lecz pojedynek finałowy przegrał ze Szwajcarem Rogerem Federerem. Do końca sezonu awansował jeszcze do finału imprezy w Bazylei w grze podwójnej, jednak decydujący o tytule mecz przegrał razem z Kasem z deblem Mahesh Bhupathi-Mark Knowles.

Rok 2009 Kohlschreiber zakończył z jednym tytułem deblowym, na trawiastych kortach w Halle (w parze z Kasem) oraz singlowym finałem w Metzu, gdzie przegrał ostatecznie z Gaëlem Monfilsem. Ponadto w maju doszedł wspólnie z reprezentacją Niemiec do finału Drużynowego Pucharu Świata. W finale Niemcy przegrały z Serbią 1:2, a Kohlschreiber przegrał swój pojedynek singlowy z Janko Tipsareviciem.

Pod koniec maja 2011 roku Kohlschreiber zdobył wraz z reprezentacją Niemiec Drużynowy Puchar Świata. Niemcy po drodze wyeliminowali Serbię, Hiszpanię i Rosję, a w finale pokonali 2:1 Argentynę. Kohlschreiber rozegrał w zawodach cztery singlowe pojedynki, z których w dwóch zwyciężył, natomiast w deblu rozegrał jeden zwycięski mecz, wspólnie z Philippem Petzschnerem, przeciwko Juanowi Ignacio Cheli i Máximo Gonzálezowi w finale. Wygrana w tym meczu zapewniła triumf w zawodach niemieckiej drużynie. W czerwcu Niemiec wygrał po raz trzeci w karierze zawody singlowe rangi ATP World Tour, na trawiastych kortach w Halle. Po drodze wyeliminował m.in. obrońcę tytułu z 2010 roku, Lleytona Hewitta, a w finale Philippa Petzschnera.

Na początku stycznia 2012 roku Kohlschreiber dotarł razem z Christopherem Kasem do finału debla w Ad-Dausze. Niemiecka para finałowy pojedynek przegrała z Filipem Poláškiem i Lukášem Rosolem. W maju tenisista niemiecki zwyciężył w czwartym turnieju singlowym. W Monachium pokonał w finale wynikiem 7:6(8), 6:3 Marina Čilicia. Pod koniec lipca w Kitzbühel Kohlschreiber dotarł do finału w którym przegrał 7:6(2), 3:6, 2:6 z obrońcą tytułu, Robinem Haase.

W styczniu 2013 roku Kohlschreiber wygrał siódmy deblowy turniej, a dokonał tego w Ad-Dausze tworząc parę z Christopherem Kasem. Finał niemiecka para zakończyła zwycięsko z deblem Julian Knowle-Filip Polášek. W tym samym miesiącu niemiecki tenisista awansował do finału singla w Auckland, gdzie w decydującym o tytule meczu nie sprostał Davidowi Ferrerowi. W maju Kohlschreiber awansował do finału w Monachium, ponosząc porażkę w ostatnim spotkaniu z Tommym Haasem. Trzeci w sezonie finał singlowy Niemiec osiągnął w lipcu w Stuttgarcie, w którym tym razem nie sprostał Fabio Fogniniemu.

W sezonie 2014 triumfował w finale zawodów w Düsseldorfie, w którym pokonał Ivo Karlovicia 6:2, 7:6(4).

Na początku maja 2015 roku Niemiec zdołał awansować do finału zawodów singlowych rozgrywanych w Monachium, w którym nie sprostał Andy’emu Murrayowi. W sierpniu Kohlschreiber zwyciężył w zawodach rozgrywanych w Kitzbühel, gdzie w finale okazał się lepszym 2:6, 6:2, 6:2 od Paula-Henriego Mathieu.

Rok później również wystąpił w finale lokalnych zawodów w stolicy Bawarii, w którym pokonał Dominica Thiema, zaliczając trzeci triumf w tym turnieju. Miesiąc później Kohlschreiber zagrał w Thiemem w finale turnieju w Stuttgarcie, tym razem ponosząc porażkę. W sierpniu zagrał w turnieju singlowym igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro dochodząc do 2 rundy.

W sezonie 2017 niemiecki tenisista zwyciężył w jednym turnieju, w sierpniu w Kitzbühel po finale z João Sousą. W kwietniu został finalistą zawodów w Marrakeszu ponosząc porażkę z Borną Ćoriciem. Kohlschreiber nie wykorzystał w finale z Ćoriciem pięciu piłek meczowych ostatecznie ulegając Chorwatowi 7:5, 6:7(3), 5:7.

Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów był na 16. miejscu w lipcu 2012 roku, z kolei w zestawieniu deblistów w listopadzie 2008 roku zajmował 51. pozycję.

Finały w turniejach ATP World Tour

edytuj
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (8–10)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Zwycięzca 1. 6 maja 2007 Monachium Ceglana   Michaił Jużny 2:6, 6:3, 6:4
Zwycięzca 2. 12 stycznia 2008 Auckland Twarda   Juan Carlos Ferrero 7:6(4), 7:5
Finalista 1. 15 czerwca 2008 Halle Trawiasta   Roger Federer 3:6, 4:6
Finalista 2. 27 września 2009 Metz Twarda (hala)   Gaël Monfils 6:7(1), 6:3, 2:6
Zwycięzca 3. 12 czerwca 2011 Halle Trawiasta   Philipp Petzschner 7:6(5), 2:0 krecz
Zwycięzca 4. 6 maja 2012 Monachium Ceglana   Marin Čilić 7:6(8), 6:3
Finalista 3. 28 lipca 2012 Kitzbühel Ceglana   Robin Haase 7:6(2), 3:6, 2:6
Finalista 4. 12 stycznia 2013 Auckland Twarda   David Ferrer 6:7(5), 1:6
Finalista 5. 5 maja 2013 Monachium Ceglana   Tommy Haas 3:6, 6:7(3)
Finalista 6. 14 lipca 2013 Stuttgart Ceglana   Fabio Fognini 7:5, 4:6, 4:6
Zwycięzca 5. 24 maja 2014 Düsseldorf Ceglana   Ivo Karlović 6:2, 7:6(4)
Finalista 7. 3 maja 2015 Monachium Ceglana   Andy Murray 6:7(4), 7:5, 6:7(4)
Zwycięzca 6. 8 sierpnia 2015 Kitzbühel Ceglana   Paul-Henri Mathieu 2:6, 6:2, 6:2
Zwycięzca 7. 1 maja 2016 Monachium Ceglana   Dominic Thiem 7:6(7), 4:6, 7:6(4)
Finalista 8. 12 czerwca 2016 Stuttgart Trawiasta   Dominic Thiem 7:6(2), 4:6, 4:6
Finalista 9. 16 kwietnia 2017 Marrakesz Ceglana   Borna Ćorić 7:5, 6:7(3), 5:7
Zwycięzca 8. 5 sierpnia 2017 Kitzbühel Ceglana   João Sousa 6:3, 6:4
Finalista 10. 6 maja 2018 Monachium Ceglana   Alexander Zverev 3:6, 3:6

Gra podwójna (7–3)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 2 października 2005 Ho Chi Minh Dywanowa (hala)   Lars Burgsmüller   Ashley Fisher
  Robert Lindstedt
5:6(3), 6:4, 6:2
Zwycięzca 2. 30 lipca 2006 Kitzbühel Ceglana   Stefan Koubek   Oliver Marach
  Cyril Suk
6:2, 6:3
Zwycięzca 3. 6 maja 2007 Monachium Ceglana   Michaił Jużny   Jan Hájek
  Jaroslav Levinský
6:1, 6:4
Zwycięzca 4. 5 stycznia 2008 Ad-Dauha Twarda   David Škoch   Jeff Coetzee
  Wesley Moodie
6:4, 4:6, 11–9
Finalista 1. 24 lutego 2008 Rotterdam Twarda (hala)   Michaił Jużny   Tomáš Berdych
  Dmitrij Tursunow
5:7, 6:3, 7–10
Zwycięzca 5. 13 lipca 2008 Stuttgart Ceglana   Christopher Kas   Michael Berrer
  Mischa Zverev
6:3, 6:4
Finalista 2. 26 października 2008 Bazylea Twarda (hala)   Christopher Kas   Mahesh Bhupathi
  Mark Knowles
3:6, 3:6
Zwycięzca 6. 14 czerwca 2009 Halle Trawiasta   Christopher Kas   Andreas Beck
  Marco Chiudinelli
6:3, 6:4
Finalista 3. 7 stycznia 2012 Ad-Dauha Twarda   Christopher Kas   Filip Polášek
  Lukáš Rosol
3:6, 4:6
Zwycięzca 7. 6 stycznia 2013 Ad-Dauha Twarda   Christopher Kas   Julian Knowle
  Filip Polášek
7:5, 6:4

Starty wielkoszlemowe (gra pojedyncza)

edytuj
Turniej 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 Wygrane turnieje Bilans w turnieju
Australian Open 4R 2R 2R 4R 2R 3R 2R 4R 3R 2R 1R 3R 1R 2R 2R 2R 0 / 16 23–15
French Open 1R 2R 2R 1R 4R 3R 1R 2R 4R 3R 2R 1R 1R 1R 2R 1R 3R 0 / 17 16–17
Wimbledon 1R 3R 1R 1R 3R 3R 1R QF 1R 2R 1R 1R 1R 3R 1R NH 1R 0 / 16 13–16
US Open 1R 2R 1R 1R 3R 2R 3R 2R 1R 4R 4R 4R 3R 1R 4R 4R 1R 1R 2R 0 / 19 25–19
Bilans spotkań 0–1 1–1 3–4 4–4 4–4 4–4 8–4 7–4 1–4 11–4 7–4 6–3 4–4 0–4 5–4 5–4 2–4 1–2 3–3 1–1 N/A 77–67

Bibliografia

edytuj