Tomáš Berdych
Tomáš Berdych (ur. 17 września 1985 w Valašskem Meziříčí) – czeski tenisista, zdobywca Pucharu Davisa 2012 i Pucharu Davisa 2013, olimpijczyk.
Tomáš Berdych podczas French Open 2015 | |
Państwo | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
17 września 1985 |
Wzrost |
196 cm |
Gra |
praworęczny, oburęczny bekhend |
Status profesjonalny |
2002 |
Zakończenie kariery |
2019 |
Trener |
David Vydra (?–2014) |
Gra pojedyncza | |
Wygrane turnieje |
13 |
Najwyżej w rankingu |
4 (18 maja 2015) |
Australian Open |
SF (2014, 2015) |
Roland Garros |
SF (2010) |
Wimbledon |
F (2010) |
US Open |
SF (2012) |
Gra podwójna | |
Wygrane turnieje |
2 |
Najwyżej w rankingu |
54 (10 kwietnia 2006) |
Australian Open |
QF (2005) |
Roland Garros |
2R (2005) |
Wimbledon |
2R (2005) |
US Open |
2R (2004) |
Strona internetowa |
W 2015 roku ożenił się z czeską modelką Ester Sátorovą.
Kariera tenisowa
edytujWystępując jeszcze jako junior Berdych wygrał w roku 2001 wielkoszlemowy US Open w grze podwójnej wspólnie ze Stéphanem Bohlim. Karierę zawodową rozpoczął w 2002 roku. Początkowo Czech startował głównie w rozgrywkach ATP Challenger Tour, gdzie zwyciężał m.in. w 2003 roku w Grazu i Budaörs. W turniejach rangi ATP World Tour pierwszy sukces odniósł w sezonie 2005 wygrywając zawody w Palermo na nawierzchni ziemnej. W drodze po tytuł pokonał m.in. Davida Ferrera, a w finale wynikiem 6:3, 6:3 Filippo Volandriego.
W sezonie 2005 Berdych osiągnął, na początku lipca, finał turnieju w Båstad, jednak w finale nie sprostał Rafaelowi Nadalowi. Pod koniec października wygrał rozgrywki ATP Masters Series w Paryżu, eliminując po drodze m.in. Guillermo Corię, a w finale w pięciosetowym pojedynku zakończonym rezultatem 6:3, 6:4, 3:6, 4:6, 6:4 pokonał Chorwata Ivana Ljubičicia.
Rok 2006 Berdych zakończył bez wygranego turnieju, ale uzyskał dwa finały, najpierw, w czerwcu, na trawiastych kortach w Halle, gdzie przegrał z Rogerem Federerem i Mumbaju, ulegając Dmitrijowi Tursunowowi.
W 2007 roku Czech zagrał w jednym finale, podczas rywalizacji w Halle. W finale pokonał Cypryjczyka Markosa Pagdatisa 7:5, 6:4. Cały turniej Berdych zakończył nie tracąc seta. Pod koniec maja wystąpił w Drużynowym pucharze świata dochodząc razem z reprezentacją Czech do finału. W rundzie finałowej Czesi zmierzyli się z Argentyną, jednak przegrali rywalizację 1:2. Berdych zdobył jedyny dla drużyny punkt wygrywając w swoim pojedynku z Juanem Ignacio Chelą.
W czerwcu 2008 roku awansował do finału w Båstad, gdzie w półfinale pokonał Fernando Verdasco. Mecz finałowy zakończył się porażką Berdycha z Tommym Robredo. Na początku października wygrał rozgrywki w Tokio. W drodze po tytuł pokonał Tommy’ego Robredo, Fernando Gonzáleza, Andy’ego Roddicka, a w finale Juana Martína del Potro. Ponadto w lutym wygrał deblowe zawody w Rotterdamie, pokonując w meczu o tytuł razem z Dmitrijem Tursunowem, parę Philipp Kohlschreiber-Michaił Jużny.
W maju roku 2009 Berdych wygrał turniej, na ziemnych kortach w Monachium. W finale pokonał Michaiła Jużnego 6:4, 4:6, 7:6(5). Tegoż samego roku doszedł wraz z reprezentacją do finału Pucharu Davisa. W finale Czesi przegrali z Hiszpanią 0:5, a Berdych przegrał w swoich meczach najpierw z Nadalem, a potem w meczu deblowym, wspólnie z Radkiem Štěpánkiem, z duetem Feliciano López-Fernando Verdasco.
Na początku kwietnia 2010 roku czeski tenisista osiągnął finał imprezy ATP World Tour Masters 1000 w Miami. Po drodze pokonał po raz pierwszy w karierze Federera, w ćwierćfinale Verdasco, półfinale Söderlinga, jednak w finale przegrał z Roddickiem. W maju doszedł do półfinału Rolanda Garrosa, lecz w spotkaniu, którego stawką był finał uległ Söderlingowi w pięciosetowym meczu. W czerwcu osiągnął swój najlepszy rezultat w startach wielkoszlemowych, podczas Wimbledonu. Po drodze po raz kolejny wyeliminował Federera oraz Novaka Đokovicia. W finale uległ 3:6, 5:7, 4:6 Rafaelowi Nadalowi. Na początku sierpnia doszedł ze Štěpánkiem do finału gry podwójnej w Waszyngtonie, lecz mecz o mistrzostwo przegrali z Mardym Fishem i Markiem Knowlesem. Na koniec roku Berdych po raz pierwszy w karierze zakwalifikował się do turnieju ATP World Tour Finals. Czech odpadł z rywalizacji w fazie grupowej, po przegranych z Nadalem i Đokoviciem oraz wygranej z Roddickiem.
W październiku 2011 roku Berdych awansował do finału turnieju w Pekinie. W drodze po tytuł wyeliminował m.in. Jo-Wilfrieda Tsongę, natomiast w finale wygrał z Marinem Čiliciem.
Siódmy singlowy tytuł Berdych wywalczył na początku lutego 2012 roku w Montpellier, gdzie w finale pokonał Gaëla Monfilsa. W maju wystąpił w finale turnieju ATP World Tour Masters 1000 w Madrycie. Przegrał w nim z Rogerem Federerem 6:3, 5:7, 5:7[1]. W sierpniu odnotował kolejny udział w finale – w Winston-Salem uległ w pojedynku o mistrzostwo Johnowi Isnerowi 6:3, 4:6, 6:7(9), nie wykorzystując w trzecim secie trzech piłek meczowych. W październiku zwyciężył w turnieju w Sztokholmie, pokonując w finale Jo-Wilfrieda Tsongę 4:6, 6:4, 6:4. W tym samym roku brał udział w zwycięskich dla reprezentacji Czech rozgrywkach Pucharu Davisa.
Pod koniec lutego 2013 roku czeski zawodnik osiągnął pierwszy w sezonie finał, w Marsylii, przegrywając ostatni mecz z Jo-Wilfriedem Tsongą 6:3, 6:7(6), 4:6. W tie-breaku drugiego seta Czech nie wykorzystał piłki meczowej. Do kolejnego finału Czech awansował, na początku marca, w Dubaju, po wyeliminowaniu m.in. w półfinale Rogera Federera. W finale nie sprostał Novakowi Đokoviciowi. Pod koniec września Berdych doszedł do finału w Bangkoku, gdzie poniósł porażkę z Milosem Raoniciem.
W 2014 roku pierwszy finał do jakiego Berdych awansował miał miejsce już na początku stycznia, w Dosze w grze podwójnej. Zawody zakończyły się triumfem Czecha, który startował w parze z Janem Hájkiem. W połowie lutego Berdych był najlepszy w rywalizacji singlowej w Rotterdamie po finale z Marinem Čiliciem. Następnie Czech zagrał w Dubaju, gdzie osiągnął finał, w którym uległ Rogerowi Federerowi. Na początku maja przegrał w meczu mistrzowskim w Oeiras z Carlosem Berlocqem. Kolejny w sezonie finał Beredych osiągnął w Pekinie, jednak decydujący mecz przegrał z Novakiem Đokoviciem. W październiku Berdych odniósł dziesiąte turniejowe zwycięstwo w karierze, w Sztokholmie, gdzie w finale pokonał Grigora Dimitrowa.
W styczniu 2015 roku Berdych doszedł do finału w Dosze, a w lutym w Rotterdamie, ponosząc porażki odpowiednio z Davidem Ferrerem i Stanem Wawrinką. W kwietniu Czech awansował do finału rozgrywek kategorii ATP World Tour Masters 1000 w Monte Carlo. Przegrał w nim 5:7, 6:4, 3:6 z Novakiem Đokoviciem. Pół roku później wywalczył pierwsze turniejowe zwycięstwo w sezonie, pokonując Guillermo Garcíę-Lópeza w Shenzhen. Wkrótce Czech zdobył swój 12 tytuł w karierze, wygrywając drugi rok z rzędu w Sztokholmie, gdzie w finałowym meczu okazał się lepszy od Jacka Socka.
W sezonie 2016 Berdych został mistrzem turnieju rozgrywanego jesienią w Shenzhen, po zwycięskim finale z Richardem Gasquetem. W imprezach wielkoszlemowych najlepszym wynikiem Czecha jest półfinał Wimbledonu, gdzie został wyeliminowany przez Andy’ego Murraya. Na Australian Open i French Open dochodził do ćwierćfinałów. Na skutek zapalenia wyrostka robaczkowego wycofał się z US Open, nie uczestnicząc po raz pierwszy w zawodach tej rangi od US Open 2002[2].
Sezon 2017 Berdych zakończył bez turniejowego zwycięstwa. Został finalistą jednej imprezy, w maju na ziemnych kortach w Lyonie, gdzie poniósł porażkę z Jo-Wilfriedem Tsongą. Awansował także do półfinału Wimbledonu, eliminując m.in. w czwartej rundzie Dominika Thiema (nr 8. ATP) i ćwierćfinale Novaka Đokovicia, poprzez krecz Serba w drugim secie. Sezon Czech zakończył w połowie października przez uraz pleców, z którym zmagał się od Wimbledonu[3].
W lutym 2018 Berdych poinformował o zakończeniu startów w Pucharze Davisa[4].
Na początku sezonu 2019 awansował do finału zawodów w Dosze, w którym przegrał z Roberto Bautistą-Agutem wynikiem 4:6, 6:3, 3:6. Po US Open zakończył karierę zawodową[5].
Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów był na 4. miejscu w maju 2015 roku.
Finały w turniejach ATP Tour
edytujLegenda |
---|
Wielki Szlem |
Igrzyska olimpijskie |
Tennis Masters Cup / ATP Finals |
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (13–19)
edytujKońcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
Zwycięzca | 1. | 3 października 2004 | Palermo | Ceglana | Filippo Volandri | 6:3, 6:3 |
Finalista | 1. | 4 lipca 2005 | Båstad | Ceglana | Rafael Nadal | 6:2, 2:6, 4:6 |
Zwycięzca | 2. | 6 listopada 2005 | Paryż | Dywanowa (hala) | Ivan Ljubičić | 6:3, 6:4, 3:6, 4:6, 6:4 |
Finalista | 2. | 18 czerwca 2006 | Halle | Trawiasta | Roger Federer | 0:6, 7:6(4), 2:6 |
Finalista | 3. | 2 października 2006 | Mumbaj | Twarda | Dmitrij Tursunow | 3:6, 6:4, 6:7(5) |
Zwycięzca | 3. | 17 czerwca 2007 | Halle | Trawiasta | Markos Pagdatis | 7:5, 6:4 |
Finalista | 4. | 13 lipca 2008 | Båstad | Ceglana | Tommy Robredo | 4:6, 1:6 |
Zwycięzca | 4. | 5 października 2008 | Tokio | Twarda | Juan Martín del Potro | 6:1, 6:4 |
Zwycięzca | 5. | 9 maja 2009 | Monachium | Ceglana | Michaił Jużny | 6:4, 4:6, 7:6(5) |
Finalista | 5. | 4 kwietnia 2010 | Miami | Twarda | Andy Roddick | 5:7, 4:6 |
Finalista | 6. | 4 lipca 2010 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Rafael Nadal | 3:6, 5:7, 4:6 |
Zwycięzca | 6. | 9 października 2011 | Pekin | Twarda | Marin Čilić | 3:6, 6:4, 6:1 |
Zwycięzca | 7. | 5 lutego 2012 | Montpellier | Twarda (hala) | Gaël Monfils | 6:2, 4:6, 6:3 |
Finalista | 7. | 13 maja 2012 | Madryt | Ceglana | Roger Federer | 6:3, 5:7, 5:7 |
Finalista | 8. | 25 sierpnia 2012 | Winston-Salem | Twarda | John Isner | 6:3, 4:6, 6:7(9) |
Zwycięzca | 8. | 21 października 2012 | Sztokholm | Twarda (hala) | Jo-Wilfried Tsonga | 4:6, 6:4, 6:4 |
Finalista | 9. | 24 lutego 2013 | Marsylia | Twarda (hala) | Jo-Wilfried Tsonga | 6:3, 6:7(6), 4:6 |
Finalista | 10. | 2 marca 2013 | Dubaj | Twarda | Novak Đoković | 5:7, 3:6 |
Finalista | 11. | 29 września 2013 | Bangkok | Twarda (hala) | Milos Raonic | 6:7(4), 3:6 |
Zwycięzca | 9. | 16 lutego 2014 | Rotterdam | Twarda (hala) | Marin Čilić | 6:4, 6:2 |
Finalista | 12. | 1 marca 2014 | Dubaj | Twarda | Roger Federer | 6:3, 4:6, 3:6 |
Finalista | 13. | 4 maja 2014 | Oeiras | Ceglana | Carlos Berlocq | 6:0, 5:7, 1:6 |
Finalista | 14. | 5 października 2014 | Pekin | Twarda | Novak Đoković | 0:6, 2:6 |
Zwycięzca | 10. | 19 października 2014 | Sztokholm | Twarda (hala) | Grigor Dimitrow | 5:7, 6:4, 6:4 |
Finalista | 15. | 10 stycznia 2015 | Doha | Twarda | David Ferrer | 4:6, 5:7 |
Finalista | 16. | 15 lutego 2015 | Rotterdam | Twarda (hala) | Stan Wawrinka | 6:4, 3:6, 4:6 |
Finalista | 17. | 19 kwietnia 2015 | Monte Carlo | Ceglana | Novak Đoković | 5:7, 6:4, 3:6 |
Zwycięzca | 11. | 5 października 2015 | Shenzhen | Twarda | Guillermo García-López | 6:3, 7:6(7) |
Zwycięzca | 12. | 25 października 2015 | Sztokholm | Twarda (hala) | Jack Sock | 7:6(1), 6:2 |
Zwycięzca | 13. | 2 października 2016 | Shenzhen | Twarda | Richard Gasquet | 7:6(5), 6:7(2), 6:3 |
Finalista | 18. | 27 maja 2017 | Lyon | Ceglana | Jo-Wilfried Tsonga | 6:7(2), 5:7 |
Finalista | 19. | 5 stycznia 2019 | Doha | Twarda | Roberto Bautista-Agut | 4:6, 6:3, 3:6 |
Gra podwójna (2–1)
edytujKońcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy w finale | Wynik finału |
Zwycięzca | 1. | 24 lutego 2008 | Rotterdam | Twarda (hala) | Dmitrij Tursunow | Philipp Kohlschreiber Michaił Jużny |
7:5, 3:6, 10-7 |
Finalista | 1. | 8 sierpnia 2010 | Waszyngton | Twarda | Radek Štěpánek | Mardy Fish Mark Knowles |
6:4, 6:7(7), 7-10 |
Zwycięzca | 2. | 4 stycznia 2014 | Doha | Twarda | Jan Hájek | Alexander Peya Bruno Soares |
6:2, 6:4 |
Osiągnięcia w turniejach wielkoszlemowych i ATP Tour Masters 1000 (gra pojedyncza)
edytujTurniej | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | Z – P |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wielki Szlem | ||||||||||||||||||
Australian Open | – | 2R | 1R | 2R | 4R | 4R | 4R | 2R | QF | QF | QF | SF | SF | QF | 3R | QF | 4R | 47–16 |
French Open | – | 1R | 2R | 4R | 1R | 2R | 1R | SF | 1R | 4R | 1R | QF | 4R | QF | 2R | 1R | – | 25–15 |
Wimbledon | – | 1R | 3R | 4R | QF | 3R | 4R | F | 4R | 1R | QF | 3R | 4R | SF | SF | – | 1R | 42–15 |
US Open | 2R | 4R | 3R | 4R | 4R | 1R | 3R | 1R | 3R | SF | 4R | QF | 4R | – | 2R | – | 1R | 32–15 |
Wielki Szlem – bilans | 1–1 | 4–4 | 5–4 | 10–4 | 10–4 | 6–4 | 8–4 | 12–4 | 9–4 | 12–4 | 11–4 | 15–4 | 14–4 | 13–3 | 9–4 | 4–2 | 3–3 | 146–61 |
ATP Finals | ||||||||||||||||||
ATP Finals | – | – | – | – | – | – | – | RR | SF | RR | RR | RR | RR | – | – | – | – | 6–13 |
Igrzyska olimpijskie | ||||||||||||||||||
Igrzyska olimpijskie | NR | QF | nie rozgrywano | 3R | nie rozgrywano | 1R | nie rozgrywano | – | NR | 5–3 | ||||||||
ATP Tour Masters 1000 | ||||||||||||||||||
Indian Wells | – | – | 3R | 4R | 2R | 2R | 2R | QF | 4R | 4R | SF | 2R | QF | 4R | 3R | 3R | 1R | 22–15 |
Miami | – | – | 1R | 3R | 3R | SF | 4R | F | QF | 3R | QF | SF | SF | QF | QF | 3R | – | 34–13 |
Monte Carlo | – | 1R | 2R | 2R | SF | – | 1R | 3R | 3R | SF | 3R | 3R | F | 2R | 3R | 1R | – | 19–14 |
Madryt | – | 1R | 1R | SF | 2R | 2R | 2R | – | QF | F | SF | QF | SF | QF | 3R | 1R | – | 24–14 |
Rzym | – | – | 1R | 3R | QF | – | 1R | 2R | QF | QF | SF | 3R | QF | 3R | 3R | 1R | – | 19–13 |
Montreal / Toronto | – | – | 2R | QF | 1R | 2R | 1R | QF | QF | 3R | 3R | 3R | 2R | QF | – | – | – | 14–12 |
Cincinnati | – | – | 2R | 1R | 3R | 2R | QF | 3R | SF | 3R | SF | 2R | QF | 3R | 1R | – | – | 18–13 |
Szanghaj | nie rozgrywano | nie ATP Masters Series | 3R | 3R | 3R | SF | 3R | QF | QF | 2R | – | – | – | 12–8 | ||||
Paryż | – | – | W | QF | 3R | 3R | 2R | 3R | SF | QF | QF | SF | QF | QF | – | – | – | 27–11 |
Hamburg | – | – | 2R | 1R | 2R | 2R | Nie ATP Tour Masters 1000 | 2–4 |
Legenda
W, wygrał turniej
F, przegrał w finale
SF, przegrał w półfinale
QF, przegrał w ćwierćfinale
4R, 3R, 2R, 1R przegrał w IV, III, II, I rundzie
RR, odpadł w fazie grupowej
–, nie startował w turnieju głównym
Przypisy
edytuj- ↑ PAP, ks: Turniej ATP w Madrycie. Federer wygrał i wyrównał rekord Nadala. sport.pl, 2012-05-13. [dostęp 2012-05-13]. (pol.).
- ↑ Wirtualna Polska Media , Tomas Berdych nie zagra w US Open – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 20 sierpnia 2016 [dostęp 2017-11-11] (pol.).
- ↑ Wirtualna Polska Media , Szpital w ATP World Tour powiększył się. Tomas Berdych także zakończył sezon – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 19 października 2017 [dostęp 2017-11-11] (pol.).
- ↑ Wirtualna Polska Media , Tomas Berdych zakończył reprezentacyjną karierę – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 12 lutego 2018 [dostęp 2018-02-27] (pol.).
- ↑ Retired players since 2015. itftennis.com, 2019-12-12. [dostęp 2020-01-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-22)]. (ang.).
Bibliografia
edytuj- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-09-03] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-09-03] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-09-03] (ang.).