Feliciano López

tenisista hiszpański

Feliciano López Diaz-Guerra (ur. 20 września 1981 w Toledo) – hiszpański tenisista, czwarty zawodnik igrzysk olimpijskich w Londynie z 2012 roku w deblu, zwycięzca turniejów ATP Tour w singlu i deblu, zdobywca Pucharu Davisa. Łącznie wygrał dwanaście turniejów ATP Tour – siedem w singlu oraz pięć w deblu, w tym wielkoszlemowy French Open 2016 w grze podwójnej.

Feliciano López
Ilustracja
Feliciano López w 2016 roku
Państwo

 Hiszpania

Data i miejsce urodzenia

20 września 1981
Toledo

Wzrost

188 cm

Gra

leworęczny, jednoręczny bekhend

Status profesjonalny

1997

Zakończenie kariery

aktywny

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

7

Najwyżej w rankingu

12 (2 marca 2015)

Australian Open

4R (2012, 2015)

Roland Garros

4R (2004)

Wimbledon

QF (2005, 2008, 2011)

US Open

QF (2015)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

5

Najwyżej w rankingu

9 (7 listopada 2016)

Australian Open

QF (2009, 2015)

Roland Garros

W (2016)

Wimbledon

3R (2008)

US Open

F (2017)

López preferuje grę na nawierzchni twardej, na której wygrał w roku 2004 turniej singlowy w Wiedniu oraz 2010 roku w Johannesburgu. W zawodowym gronie tenisistów zadebiutował w roku 1997 podczas zawodów ATP Challenger Tour na Majorce.

Hiszpan jest zwycięzcą Pucharu Davisa z roku 2008, 2009, 2011 i 2019. Bronił barw narodowych również w Drużynowym pucharze świata.

W latach 2005, 2008 i 2011 był ćwierćfinalistą w grze pojedynczej wielkoszlemowego Wimbledonu, a w 2015 dotarł do tego samego etapu rozgrywek w US Open. W grze podwójnej natomiast wygrał French Open w 2016 i awansował do finału US Open 2017.

Życie prywatne edytuj

Feliciano López jest synem Feliciano oraz Belen. Ma młodszego brata Wiktora. W tenisa zaczął grać w wieku 5 lat, a kiedy miał 16 lat, rozpoczął karierę seniora. Wolny czas spędza z przyjaciółmi. Spośród innych dyscyplin sportowych lubi piłkę nożną – jest fanem Realu Madryt[1].

W 2015 roku López zawarł związek małżeński z hiszpańską modelką Albą Carrillo[2].

Podczas całej kariery (stan na 5 lipca 2022) zarobił 18 509 695 dolarów amerykańskich[3].

Kariera tenisowa edytuj

Sezony 1997–2000 edytuj

Karierę zawodową rozpoczął w marcu 1997 występem w zawodach kategorii ATP Challenger Tour na Majorce[4].

W sezonie 1998 zadebiutował w rozgrywkach ATP World Tour w Barcelonie, przechodząc najpierw eliminacje. W fazie zasadniczej przegrał swoje spotkanie w I rundzie z Jiřím Novákiem.

Swój pierwszy zawodowy turniej wygrał w sierpniu 1999 roku podczas rozgrywek ITF Futures w Hiszpanii (F6), pokonując w finale Pedro Canovasa 6:3, 6:3. W tym samym miesiącu osiągnął kolejny finał – w imprezie F7, również rozgrywanej w Hiszpanii.

Sezon 2000 zainaugurował w kwietniu startem w turnieju ATP World Tour w Estoril, lecz przegrał swój mecz 1:6, 4:6 w I rundzie z Juanem Antonio Marínem. W lipcu doszedł do ćwierćfinału imprezy ATP Challenger Tour w Wenecji i Kordobie, a w listopadzie w Santiago. W tym samym sezonie Hiszpan osiągnął finał turnieju ATP World Tour na Majorce, grając w parze z Francisco Roigiem. W finale przegrali z amerykańską parą Donald Johnson-Jared Palmer 5:7, 3:6.

Sezon 2001 edytuj

Na początku roku López zwyciężył w rozgrywkach rangi ITF Futures we Francji F3, wygrywając w finale 6:4, 6:0 z Mario Muñozem-Bejarano. W lutym, podczas turnieju Chile Open w Viña del Mar, awansował po raz pierwszy w karierze do ćwierćfinału imprezy ATP World Tour. Mecz o półfinał przegrał z późniejszym zwycięzcą rozgrywek Guillermo Corią 7:6(5), 2:6, 5:7.

W wielkim szlemie zadebiutował na kortach im. Rolanda Garrosa, przechodząc najpierw kwalifikacje[5]. W turnieju głównym odpadł w I fazie z Carlosem Moyą. Pod koniec września doszedł do finału zawodów ATP Challenger Tour w Maii. W finale zmierzył się z Jarkko Nieminenem, który pokonał Hiszpana 5:7, 6:3, 6:4. Na początku października osiągnął półfinał turnieju tej samej rangi w Cagliari. Mecz o finał przegrał ze swoim rodakiem, Fernando Vicente 2:6, 4:6.

Sezon 2002 edytuj

Sezon López rozpoczął od awansu do półfinału turnieju ATP World Tour w Buenos Aires, pokonując Luisa Hornę, Félixa Mantillę oraz José Acasuso. W pojedynku, którego stawką był finał, zagrał z Nicolásem Massú. Chilijczyk pokonał Lópeza 7:6(2), 6:2. Na twardych kortach w Delray Beach López osiągnął ćwierćfinał.

W marcu Hiszpan zadebiutował w rozgrywkach ATP Masters Series, w Miami, dochodząc do II rundy. W I rundzie pokonał Xaviera Malissea, a w meczu o III fazę spotkał się z Àlexem Corretją, z którym przegrał 3:6, 4:6.

We French Open dotarł do II rundy, w której zmierzył się z Tommym Hassem. Niemiec pokonał Lópeza 6:3, 6:4, 6:4. W czerwcu López po raz pierwszy wystartował na Wimbledonie, gdzie awansował do 1/8 finału, eliminując m.in. Guillermo Cañasa i Rainera Schüttlera. Pojedynek o ćwierćfinał zagrał z André Sá. Mecz zakończył się rezultatem 6:3, 7:5, 4:6, 6:3 dla Brazylijczyka.

Ostatni w sezonie wielkoszlemowy turniej, US Open, Hiszpan rozpoczął od zwycięstwa 7:5, 7:6(1), 6:3 nad André Sá. W II rundzie rozegrał pojedynek z Gastónem Gaudio, który wygrał spotkanie 6:2, 3:6, 6:4, 6:3.

Pod koniec września Hiszpan wziął udział w rozgrywkach w Hongkongu, docierając do ćwierćfinału, a wcześniej eliminując Marata Safina. Spotkanie o półfinał przegrał z Jonasem Björkmanem 3:6, 3:6. Ten sam wynik osiągnął również w Tokio. W turnieju ATP Masters Series w Madrycie awansował do III fazy, ale w meczu o ćwierćfinał nie sprostał Andre Agassiemu, przegrywając 6:7(6), 7:6(8), 5:7. Na koniec roku wystąpił w Petersburgu, odpadając z imprezy w I rundzie.

Sezon zakończył po raz pierwszy w karierze w pierwszej setce rankingu ATP Entry – na 62. miejscu[6].

Sezon 2003 edytuj

Rok 2003 López rozpoczął premierowym występem w Australian Open. Doszedł w rozgrywkach do III rundy, pokonując Àlexa Corretje i Robby’ego Ginepriego, a przegrywając z Junusem al-Ajnawim. W Dubaju uzyskał ćwierćfinał, rewanżując się w II fazie El Aynaoui’owi za porażkę w Melbourne[7]. Mecz o półfinał przegrał z Tommym Robredo 7:6(4), 3:6, 4:6. Podczas imprezy ATP Masters Series w Indian Wells przegrał swoje spotkanie w II rundzie z Andym Roddickiem, a w Miami w I fazie z Markiem Philippoussisem.

W turnieju Estoril Open inaugurującym okres gry na kortach ziemnych w Europie doszedł do ćwierćfinału, pokonując w I fazie Rainera Schüttlera 6:1, 4:6, 7:5. W meczu o półfinał nie sprostał Maksowi Mirnemu, przegrywając 6:7, 4:6. W Monte Carlo i Hamburgu López przegrywał swoje mecze w II rundach, natomiast w Rzymie – w I rundzie. W wielkoszlemowym French Open zakończył swój udział już w I rundzie po porażce 2:6, 6:7(8), 0:6 z Mariano Zabaletą.

Miesiąc gry na kortach trawiastych hiszpański tenisista rozpoczął od II rundy w niemieckim Halle, a w ’s-Hertogenbosch odpadł z rywalizacji w I rundzie. Podczas Wimbledonu zwyciężył w trzech setach z Robertem Kendrickiem, a następnie w tym samym stosunku pokonał Michaiła Jużnego i Flavio Sarettę. W 1/8 finału zmierzył się z Rogerem Federerem, który pokonał Lópeza 7:6(5), 6:4, 6:4. W lipcu López osiągnął półfinał w Stuttgarcie. Mecz o finał przegrał z Guillermo Corią 4:6, 0:6. W Kitzbühel również uzyskał półfinał, natomiast pojedynek o finał zakończył się porażką Hiszpana po raz kolejny z Corią.

US Open Series rozpoczął od turnieju ATP Masters Series w Montrealu, dochodząc do swojego pierwszego ćwierćfinału rozgrywek tego cyklu. W I rundzie pokonał Guillermo Corię, a w meczu o półfinał zmierzył się z Davidem Nalbandianem. Pojedynek zakończył się wynikiem 6:4, 6:4 dla Argentyńczyka. W Cincinnati odpadł w II fazie, a na US Open w I rundzie po porażce 4:6, 4:6, 4:6 z Radkiem Štěpánkiem. W październiku Hiszpan osiągnął ćwierćfinały turniejów w Wiedniu i Bazylei. Podczas rozgrywek w Madrycie doszedł do swojego kolejnego ćwierćfinału w sezonie[7]. We wcześniejszych rundach zdołał pokonać m.in. Carlosa Moyę; odpadł z Rogerem Federerem. Na koniec roku López zagrał w Paryżu, gdzie przegrał w II rundzie z Guillermo Corią.

Sezon zakończył jako 28. tenisista na świecie[6].

Sezon 2004 edytuj

Sezon rozpoczął od porażki 6:3, 6:4, 6:7(3), 4:6, 2:6 w I rundzie Australian Open z Alberto Martínem. Swój pierwszy finał rozgrywek ATP World Tour zagrał w Dubaju z Rogerem Federerem. Spotkanie zakończyło się rezultatem 4:6, 6:1, 6:2 dla Szwajcara[8]. Na twardych kortach w Indian Wells i Miami przegrywał swoje mecze w II rundach.

Drugi deblowy finał Hiszpan osiągnął w rozgrywkach na nawierzchni ceglanej w Walencji w sezonie 2004. Wspólnie z Marcem Lópezem zmierzyli się w meczu o tytuł z zespołem Gastón Etlis-Martín Rodríguez, któremu ulegli 5:7, 6:7(5). W Barcelonie Hiszpan osiągnął III rundę turnieju singlowego. Spotkanie o ćwierćfinał zakończyło się porażką Hiszpana z Agustínem Callerim 3:6, 5:7. Drugi deblowy finał w karierze López osiągnął w Walencji. Pojedynek finałowy Hiszpan wraz z Macem Lópezem przegrali z parą Gastón Etlis-Martín Rodríguez. W wielkoszlemowym French Open awansował do 1/8 finału. W walce o ćwierćfinał uległ byłemu numerowi 1. na świecie, Gustavo Kuertenowi.

Na trawiastych kortach w Halle odpadł już w I rundzie, natomiast na Wimbledonie doszedł do III rundy, przegrywając w meczu o dalszą grę z Ivo Karloviciem 6:7(12), 6:7(3), 7:6(2), 5:7. Na kortach w Kitzbühel dotarł do ćwierćfinału, w którym uległ Fernando Verdasco.

W rozpoczynającym się cyklu przygotowawczym do US Open zagrał w turniejach ATP Masters Series w Montrealu i Cincinnati, lecz w każdym z nich odpadał w II rundzie[9]. W międzyczasie wziął udział w igrzyskach olimpijskich w Atenach, gdzie dotarł do III rundy. W I rundzie wyeliminował Robina Söderlinga, a w II Marata Safina. W III rundzie zagrał z Sébastienem Grosjeanem, który pokonał Lópeza 6:7(4), 6:4, 6:0. W rozpoczynającym się US Open López wygrał najpierw z kwalifikantem Arnaudem Di Pasqualem, a potem z Philippem Kohlschreiberem. W III fazie rywalem Hiszpana był Lleyton Hewitt. Australijczyk wynikiem 6:1, 6:4, 6:2 zapewnił sobie grę w dalszej części turnieju. W nowojorskim turnieju Hiszpan dotarł również do swojego pierwszego wielkoszlemowego ćwierćfinału w grze podwójnej.

Pierwsze zwycięstwo w zawodowym Tourze López odniósł na twardych kortach w Wiedniu, imprezie rangi ATP International Series Gold. W I rundzie w trzech setach pokonał Agustína Calleriego. W następnych rundach wygrał dwu-setowe pojedynki z Bohdanem Ulihrachem, Rainerem Schüttlerem oraz Davidem Sanguinettim. W pojedynku o tytuł pokonał 6:4, 1:6, 7:5, 3:6, 7:5 Guillermo Cañasa[10]. Po meczu López powiedział: „To jest wielka rzecz zwyciężyć w turnieju i myślę, że pozwoli mi to nabrać pewności siebie i awansować w rankingu oraz być lepszym graczem”[10]. Podczas turnieju w Sztokholmie López wygrał rozgrywki deblowe, pokonując w finale w parze z Fernando Verdasco duet Wayne Arthurs-Paul Hanley 6:4, 6:4. W swoim ostatnim w sezonie turnieju, w Paryżu, awansował do ćwierćfinału, gdzie został pokonany przez Guillermo Cañasa.

Na koniec roku López zajmował 25. miejsce w rankingu światowym[6].

Sezon 2005 edytuj

Kolejny zawodowy sezon rozpoczął od ćwierćfinałów imprez w Dosze (przegrana z Federerem) oraz w Sydney (przegrana ze Štěpánkiem). W Melbourne odpadł w III rundzie po porażce z Joachimem Johanssonem 3:6, 6:3, 7:5, 6:7(2), 11:13. Na początku lutego doszedł do półfinału w Marsylii, gdzie ponownie przegrał z Johanssonem. Podczas rozgrywek ATP Masters Series w Indian Wells uzyskał III rundę, natomiast I rundę w Miami.

Sezon gry na nawierzchni ziemnej Hiszpan zaczął od udziału w I rundzie w Monte Carlo. Podczas turnieju w Barcelonie López wraz z Rafaelem Nadalem osiągnęli finał gry podwójnej, lecz spotkanie o tytuł przegrali z Leanderem Paesem i Nenadem Zimonjiciem 3:6, 3:6. W Estoril osiągnął ćwierćfinał, w którym przegrał z Gastónem Gaudio. W Hamburgu w I rundzie pokonał Andre Agassiego, a w II rundzie uległ Filippo Volandriemu. W Rolandzie Garrosie odpadł z rywalizacji w I rundzie po porażce 2:6, 0:6, 7:6(5), 4:6 z Paulem-Henrim Mathieu.

W czerwcu, podczas rozgrywek Wimbledonu, po raz pierwszy w karierze López awansował do ćwierćfinału imprezy wielkoszlemowej w grze pojedynczej, a tym samym jako pierwszy Hiszpan od czasu Manuela Orantesa (1972) osiągnął ćwierćfinał Wimbledonu[11]. W I rundzie stoczył pięciosetowy pojedynek z Björnem Phau, zakończony wynikiem 5:7, 7:6(8), 6:7(5), 6:2, 6:4. W kolejnych rundach eliminował w trzech setach Davida Sherwooda, Marata Safina oraz z Mario Ančicia. O półfinał zmierzył się z Lleytonem Hewittem[12]. Spotkanie wygrał Australijczyk 7:5, 6:4, 7:6(2). W Kitzbühel López uzyskał ćwierćfinał, w którym przegrał spotkanie z Mariano Zabaletą.

Cykl US Open Series tenisista hiszpański zaczął od porażki w I rundzie rozgrywek w Montrealu z będącym wówczas na 423. miejscu na świecie Junusem al-Ajnawim. W Cincinnati również opadł w I rundzie po porażce z Richardem Gasquetem, natomiast trzeci finał ATP World Tour osiągnął w New Haven. W drodze do finału pokonał m.in. Davida Ferrera, a w meczu o tytuł zagrał z Jamesem Blakiem, przegrywając pojedynek 6:3, 5:7, 1:6[13]. Do ostatniego w sezonie wielkoszlemowego turnieju, US Open, Hiszpan przystępował jako 26. zawodnik na świecie. W I rundzie wyeliminował Filippo Volandriego, natomiast w II fazie nie sprostał Robinowi Söderlingowi, przegrywając 2:6, 2:6, 6:7(6).

W październiku López wziął udział w turnieju w Wiedniu, dochodząc do ćwierćfinału. Na koniec roku wystąpił w rozgrywkach ATP Masters Series w Paryżu, przegrywając swoje spotkanie w II rundzie z Radkiem Štěpánkiem.

W klasyfikacji na koniec roku Hiszpan był na 34. pozycji[6].

Sezon 2006 edytuj

Podczas rozgrywek w Dosze López uzyskał II rundę. W Australian Open doszedł do III rundy. Mecz o 1/8 finału przegrał z Ivanem Ljubičiciem 5:7, 6:7(5), 0:6. W marcu wziął udział w Indian Wells, gdzie odpadł z rywalizacji w I rundzie z Justinem Gimelstobem, a w Miami w II rundzie z Sébastienem Grosjeanem.

Okres gry na kortach ceglanych rozpoczął od porażki w I rundzie turnieju Walencji. W Monte Carlo przegrał swoje spotkanie w II rundzie z Fernando Gonzálezem, a w Rzymie w I fazie. Wielkoszlemowy Roland Garros również zakończył na I rundzie przegrywając 2:6, 4:6, 3:6 z Tomášem Berdychem.

W przygotowawczym do Wimbledonu turnieju w Queen’s odpadł w I rundzie z Danielem Braccialim. W Nottingham uzyskał ćwierćfinał (porażka z Jonasem Björkmanem). Z Wimbledonu odpadł w I rundzie po porażce z Ivanem Ljubičiciem, 3:6, 4:6, 7:5, 6:3, 9:11. Pierwszy w sezonie finał Hiszpan rozegrał w szwajcarskim Gstaad, eliminując po drodze m.in. Ljubičicia[14]. W meczu o tytuł zmierzył się z Richardem Gasquetem, ostatecznie przegrywając rywalizację 6:7(4), 7:6(3), 3:6, 3:6[15].

W sierpniu López przystąpił do turnieju w Waszyngtonie, docierając do III rundy. Mecz o ćwierćfinał przegrał z Andym Murrayem. W Montrealu i Cincinnati kończył swój udział w I rundach. Na kortach Flushing Meadows na US Open w I rundzie pokonał Ljubičicia, a uległ będącemu na 306. miejscu w rankingu ATP Marco Chiudinelliemu. Na początku października zagrał zawodach ATP Challenger Tour w Mons awansując do ćwierćfinału, gdzie przegrał ponownie z Chiudinellim. Podczas rozgrywek ATP World Tour w Sztokholmie Hiszpan doszedł do ćwierćfinału, pokonując po drodze Juana Mónaco oraz Davida Ferrera, a przegrywając z Jarkko Nieminenem. W swoim ostatnim w sezonie turnieju rozgrywanym w Bazylei doszedł do II rundy, w której przegrał z Davidem Nalbandianem.

Rok ukończył na 81. miejscu w rankingu światowym[6].

Sezon 2007 edytuj

W Melbourne Hiszpan odpadł z rywalizacji w II fazie po porażce z Novakiem Đokoviciem 2:6, 5:7, 1:6. Pod koniec lutego doszedł do ćwierćfinału turnieju w Las Vegas, przegrywając mecz o półfinał z Lleytonem Hewittem. W Indian Wells zakończył grę na II rundzie, a w Miami osiągnął 1/8 finału, przechodząc najpierw kwalifikacje. W fazie zasadniczej pokonał Nicolása Massú, Marata Safina oraz Florenta Serrę. Pojedynek o ćwierćfinał zagrał z Novakiem Đokoviciem, z którym przegrał w dwóch setach.

Okres gry na nawierzchni ziemnej López zainaugurował występem w Walencji, gdzie odpadł w I rundzie. W Barcelonie przegrał swój mecz w II rundzie z Tommym Robredo. Do turnieju w Estoril nie przebrnął eliminacji. W Rolandzie Garrosie Hiszpan przegrał w I rundzie 2:6, 4:6, 6:7(2) z Jarkko Nieminenem.

Cykl gry na nawierzchni trawiastej zaczął od porażki w I rundzie w Londynie. Na Wimbledonie osiągnął III rundę, wygrywając z Joshuą Goodallem i Timem Henmanem. Mecz o 1/8 finału przegrał 3:6, 6:7(4), 3:6 z Jo-Wilfriedem Tsongą. Pierwszy w sezonie półfinał wywalczył w Stuttgarcie, eliminując m.in. Tomáša Berdycha i Juana Carlosa Ferrero. Spotkanie, którego stawką był finał, przegrał z Rafaelem Nadalem 1:6, 5:7[16].

US Open Series López rozpoczął od eliminacji do turnieju w Monteralu, w których odpadł w I rundzie z Kanadyjczykiem Pierre’em-Ludovicem Duclosem (numer 495. w rankingu). W Cincinnati przeszedł kwalifikacje, lecz w fazie zasadniczej został wyeliminowany przez Juana Mónaco. Na US Open López osiągnął 1/8 finału, pokonując najpierw w trzech setach Juana Carlosa Ferrero, a potem Igora Andriejewa i Donalda Younga. Mecz o ćwierćfinał przegrał z Rogerem Federerem 6:3, 4:6, 1:6, 4:6.

Podczas azjatyckiego tournée w Tokio awansował do ćwierćfinału, w którym przegrał z Davidem Ferrerem. W Wiedniu również osiągnął ćwierćfinał, przegrywając potem ze Stanislasem Wawrinką. W rozgrywkach ATP Masters Series w Madrycie uzyskał ćwierćfinał, pokonując po drodze m.in. Ferrera. Pojedynek, którego stawką był półfinał przegrał 6:7(4), 4:6 z Federerem[14].

Na koniec sezonu López uplasował się na 35. pozycji w klasyfikacji generalnej[6].

Sezon 2008 edytuj

 
Feliciano López podczas turnieju US Open, 2008

Kolejny zawodowy sezon zaczął od startu w Melbourne, pokonując na początku Wayne’a Odesnika, a w kolejnej fazie przegrywając 2:6, 1:6, 3:6 z Richardem Gasquetem. Na początku marca Hiszpan osiągnął finał turnieju w Dubaju[17], wygrywając po kolei z Janko Tipsareviciem, Tomášem Berdychem, Davidem Ferrerem oraz Nikołajem Dawydienką. Mecz o tytuł zagrał z Andym Roddickiem, który ostatecznie pokonał Lopeza 6:7(8), 6:4, 6:2[18]. W Indian Wells López zakończył grę na II rundzie, a w Miami doszedł do III rundy.

Na ziemnych kortach w Monte Carlo, Rzymie i Hamburgu przegrywał już w I rundach, z kolei w Barcelonie uzyskał III rundę, w której został pokonany przez Rafaela Nadala. We French Open przegrał 6:7(1), 4:6, 6:3, 6:4, 3:6 w I fazie z Martínem Vassallo Argüello.

W Queen’s Clubie przegrał w I rundzie z Nicolasem Mahutem, a na Wimbledonie po raz drugi w karierze awansował do ćwierćfinału[19]. Hiszpan wyeliminował po drodze m.in. Markosa Pagdatisa, a w meczu o półfinał zmierzył się z Maratem Safinem. Rosjanin wygrał pojedynek 3:6, 7:5, 7:6(1), 6:3 i tym samym awansował do dalszej fazy turnieju.

Po miesiącu odpoczynku, w lipcu, López powrócił na korty podczas rozgrywek w Monteralu, gdzie odpadł w II rundzie, natomiast w Cincinnati przegrał swój pojedynek w I rundzie. W Los Angeles również odpadł z rywalizacji w II rundzie. Na kortach Flushing Meadows nie sprostał w I rundzie Jürgenowi Melzerowi, przegrywając 6:4, 6:7(5), 2:6, 6:2, 4:6.

W halowym turnieju w Wiedniu awansował do półfinału, pokonując m.in. Agustína Calleriego oraz Jürgena Melzera. Spotkanie o finał rozegrał z Philippem Petzschnerem, który wygrał z Hiszpanem 3:6, 6:3, 6:3. W Madrycie po raz drugi z rzędu López osiągnął ćwierćfinał. O półfinał zagrał z Rafaelem Nadalem, który w dwóch setach pokonał Lópeza. Kolejny w sezonie półfinał rozegrał w Bazylei, gdzie wyeliminował Marco Chiudinelliego, Mardy’ego Fisha oraz Jamesa Blake’a. Pojedynek o finał rozegrał zakończył się porażką Lópeza z Rogerem Federerem[20].

Sezon López zakończył na 31. miejscu w rankingu ATP Entry[6].

Sezon 2009 edytuj

Rok 2009 hiszpański tenisista zainaugurował udziałem w I rundzie Australian Open (przegrana z Jarkko Nieminenem). W połowie lutego osiągnął ćwierćfinał w Marsylii, a w meczu o półfinał spotkał się z Jo-Wilfriedem Tsongą, który wynikiem 6:2, 6:7(1), 6:4 pokonał Lópeza. Podczas turnieju ATP World Tour Masters 1000 w Indian Wells odpadł z rywalizacji z Michaelem Llodrą, a w Miami doszedł do III fazy rozgrywek. W międzyczasie osiągnął półfinał zawodów ATP Challenger Tour w Sunrise.

W Monte Carlo odpadł w I rundzie, a w Rzymie doszedł do II rundy. W turnieju ATP World Tour 500 w Barcelonie López uzyskał III rundę, rewanżując się Jarkko Nieminenowi za porażkę z Melbourne. Walkę o ćwierćfinał przegrał z Nikołajem Dawydienką 6:7(8), 6:3, 4:6. W wielkoszlemowym Rolandzie Garrosie w I fazie pokonał Brazylijczyka Franco Ferreiro, a w II rundzie przegrał z Janko Tipsareviciem wynikiem 7:6(9), 4:6, 6:7(4), 3:6.

Na trawiastych kortach Queen’s Clubu uzyskał III rundę, gdzie przegrał z Mardym Fishem. Na Wimbledonie uległ w pięciu setach 6:1, 5:7, 3:6, 6:4, 8:10 Karolowi Beckowi. W sierpniu wziął udział w turnieju rangi ATP Challenger Tour w Segowii, który zakończył się zwycięstwem Hiszpana. W finale pokonał Adriana Mannarino 6:3, 6:4.

Podczas turniejów ATP World Tour Masters 1000 w Monteralu i Cincinnati odpadał w I rundach. Na US Open również przegrał swoje spotkanie w I rundzie, ze 195. tenisistą w rankingu, Taylorem Dentem rezultatem 6:4, 6:7(6), 3:6, 5:7. W październiku wystartował w rozgrywkach w Szanghaju, gdzie po raz pierwszy w karierze osiągnął półfinał imprezy ATP World Tour Masters 1000[21]. Hiszpan pokonał m.in. Davida Ferrera i Robina Söderlinga. W półfinale zmierzył się z Rafaelem Nadalem. Mecz skończył się przedwcześnie przy stanie 6:1, 3:0 dla Nadala. Powodem poddania pojedynku przez Lópeza była kontuzja prawego kolana[22]. Uraz nie okazał się na tyle poważny, aby wykluczyć Hiszpana z gry w dalszej części sezonu i tydzień później zagrał on w turnieju w Sztokholmie, dochodząc do II rundy.

Sezon zakończył na 47. miejscu w rankingu ATP[6].

Sezon 2010 edytuj

 
Feliciano López podczas US Open, 2010

Pierwszy występ w sezonie López zanotował w Sydney, gdzie odpadł z rywalizacji po porażce w I rundzie z Richardem Gasquetem. W Australian Open doszedł do III rundy, eliminując w trzech setach Pablo Cuevasa oraz po pięciosetowej walce Rainera Schüttlera. W meczu o 1/8 finału przegrał po blisko 3 godzinach i 30 minutach z Andym Roddickiem 7:6(4), 4:6, 4:6, 6:7(3). Na początku lutego wygrał swój drugi turniej ATP World Tour, w Johannesburgu. W drodze po tytuł López wyeliminował m.in. Rajeeva Rama, najwyżej rozstawionego Gaëla Monfilsa, a w finale rezultatem 7:5, 6:1 pokonał Stéphane Roberta[23].

W marcu, podczas rozgrywania amerykańskich turniejów ATP World Tour Masters 1000 doszedł do III rundy rozgrywek w Indian Wells (porażka z Robinem Söderlingiem), a w Miami również przegrał swój pojedynek w III rundzie. Pogromcą Lópeza był Amerykanin Mardy Fish.

Sezon gry na kortach ziemnych rozpoczął od turnieju w Monte Carlo, gdzie przegrał w I rundzie z Tomášem Berdychem. Na początku maja doszedł do ćwierćfinału w Rzymie, eliminując m.in. Marina Čilicia. Pojedynek o półfinał przegrał w dwóch setach z Łotyszem Ernestsem Gulbisem. Wielkoszlemowy Roland Garros zakończył w I rundzie po porażce w trzech setach z będącym poniżej setnego miejsca w rankingu Julianem Reisterem.

Na kortach trawiastych w Londynie (Queen’s) osiągnął półfinał. López wyeliminował w dwóch setach m.in. lidera rankingu, Rafaela Nadala[24]. Było to pierwsze zwycięstwo Lópeza nad Nadalem od roku 2003. Pojedynek o finał przegrał z Mardym Fishem 3:6, 4:6. Podczas wielkoszlemowego Wimbledonu doszedł do III rundy, gdzie przegrał w czterech setach z Jürgenem Melzerem.

Pod koniec lipca Hiszpan wziął udział w turnieju rozgrywanym na kortach twardych w Los Angeles. López doszedł do kolejnego w sezonie półfinału, pokonując po drodze m.in. Jamesa Blake’a; mecz o finał przegrał 0:6, 6:1, 4:6 z Andym Murrayem. Na kortach w Nowym Jorku, podczas US Open, Hiszpan doszedł do IV rundy. Mecz o ćwierćfinał przegrał z Rafaelem Nadalem w trzech setach.

Na koniec roku Hiszpan zajmował 32. miejsce w zestawieniu ATP[6].

Sezon 2011 edytuj

Na początku sezonu López wystartował w Brisbane osiągając II rundę. Najpierw wyeliminował Philippa Petzschnera, jednak w dalszej fazie przegrał z Kevinem Andersonem. W Australian Open Hiszpan pokonał w pierwszym meczu turnieju Kolumbijczyka Alejandro Fallę, natomiast w dalszej rundzie nie sprostał Bernardowi Tomicowi. Po blisko sześciu latach, w lutym López awansował do kolejnego deblowego finału, na kortach w Dubaju. Wspólnie z Jérémym Chardym pokonali po drodze polski debel Mariusz Fyrstenberg-Marcin Matkowski, jednak w finale przegrali z parą Serhij Stachowski-Michaił Jużny[25]. W marcu podczas turniejów ATP World Tour Masters 1000 w Indian Wells został pokonany w III rundzie, natomiast w Miami przegrał swój mecz w I rundzie.

Sezon gry na kortach ziemnych López zaczął od startu w Monte Carlo, gdzie odpadł w II rundzie z Davidem Ferrerem. W kwietniu Hiszpan osiągnął ćwierćfinał turnieju w Barcelonie, przegrywając spotkanie o półfinał z Ivanem Dodigiem, z kolei na początku maja doszedł do pierwszego w sezonie finału, na kortach w Belgradzie. López po drodze wygrał pojedynki m.in. z Juanem Mónaco, Fernando Gonzálezem oraz Albertem Montañésem. Mecz o tytuł przegrał 6:7(4), 2:6 z Novakiem Đokoviciem[26]. Podczas Rolanda Garrosa López został pokonany w I rundzie w trzech setach przez Rogera Federera.

W czerwcu, na trawiastych kortach w Queen’s, López odpadł w II rundzie po porażce w trzech setach z Andym Roddickiem. Na Wimbledonie Hiszpan dotarł po raz trzeci w karierze do ćwierćfinału. W meczu III rundy wyeliminował Roddicka, a w IV rundzie Łukasza Kubota, przeciwko któremu obronił dwie piłki meczowe[27]. Pojedynek o półfinał imprezy López przegrał z Andym Murrayem. Pod koniec lipca, podczas turnieju w Gstaad, Hiszpan dotarł do ćwierćfinału, w którym uległ Nicolásowi Almagro.

Na przełomie sierpnia i września, podczas US Open López dotarł do III rundy, przegrywając z Andym Murrayem. W połowie października hiszpański tenisista dotarł do półfinału rozgrywek ATP World Tour Masters 1000 w Szanghaju, po wcześniejszej wygranej m.in. z Tomášem Berdychem. Pojedynek o awans do finału López przegrał z Davidem Ferrerem.

Rok 2011 López zakończył na 20. miejscu w rankingu ATP[6].

Sezon 2012 edytuj

Pierwszy turniej w 2012 roku López rozegrał podczas Australian Open. Hiszpan doszedł do IV rundy turnieju eliminując m.in. po pięciosetowym spotkaniu Johna Isnera. Pojedynek o ćwierćfinał zawodów zakończył się porażką Lópeza z Rafaelem Nadalem. W połowie kwietnia López doszedł do półfinału zawodów w Houston, przegrywając z Johnem Isnerem.

W Barcelonie, podczas rywalizacji na kortach ziemnych w Europie, Feliciano López osiągnął ćwierćfinał, w którym nie sprostał Davidowi Ferrerowi. W swoim kolejnym starcie, w Monachium, López odpadł w półfinale z późniejszym mistrzem zawodów Philippem Kohlschreiberem. Pod koniec maja López podczas turnieju im. Rolanda Garrosa poddał pojedynek I rundy Florentowi Serze.

Na kortach trawiastych w Queen’s Hiszpan przegrał w III rundzie z Kevinem Andersonem, a na Wimbledonie odpadł w I rundzie wyeliminowany przez Jarkko Nieminena. Pod koniec lipca López awansował do ćwierćfinału w Gstaad, odpadając z późniejszym zwycięzcą turnieju, Thomazem Belluccim.

López brał udział w igrzyskach olimpijskich w Londynie. W turnieju gry pojedynczej zastąpił kontuzjowanego Rafaela Nadala. Z zawodów odpadł w III rundzie po przegranej z Jo-Wilfriedem Tsongą. W grze podwójnej wspólnie z Davidem Ferrerem osiągnął czwarte miejsce. W meczu o brązowy medal zostali pokonali przez debel Richard Gasquet-Julien Benneteau wynikiem 6:7(4), 2:6[28].

We wrześniu, podczas US Open, López doszedł do III rundy przegrywając z Andym Murrayem. Na początku października Hiszpan doszedł do półfinału zawodów w Pekinie. W pojedynku z Jo-Wilfriedem Tsongą o awans do finału López poddał mecz przy stanie 6:1, 4:1 dla Tsongi, podając jako powód problemy z lewym nadgarstkiem[29].

Na koniec roku Hiszpan zajmował 40. miejsce w rankingu ATP[6].

Sezon 2013 edytuj

 
López podczas French Open, 2013

W styczniowym Australian Open López awansował do II rundy, w której przegrał z Radkiem Štěpánkiem. Pod koniec lutego tenisista hiszpański doszedł do finału w Memphis. Spotkanie o tytuł zakończyło się porażką Hiszpana 2:6, 3:6 z Keim Nishikorim[30].

Pod koniec maja tenisista hiszpański zagrał w Rolandzie Garrosie, osiągając III rundę. Najpierw w pięciu setach wyeliminował Marcela Granollersa, a następnie João Sousę. Mecz o IV rundę przegrał w trzech setach z Davidem Ferrerem.

Trzeci tytuł jaki Hiszpan wywalczył w grze pojedynczej miał miejsce w czerwcu, na nawierzchni trawiastej w Eastbourne. Do finału López awansował bez straty seta, natomiast w pojedynku o mistrzostwo pokonał 7:6(2), 6:7(5), 6:0 Gilles’a Simona[31]. Wimbledon tenisista hiszpański zakończył na III rundzie, wyeliminowany przez Tommy’ego Haasa.

W połowie lipca López zagrał w Gstaad. Hiszpan doszedł do półfinału, w którym został pokonany przez Robina Haase.

Na koniec sierpnia López wystartował w US Open, osiągając III rundę. W I rundzie pokonał Florenta Serrę, a w następnej Bradleya Klahna. Odpadł po porażce w czterech setach z Milosem Raoniciem.

Do końca sezonu López awansował do jednego ćwierćfinału, w Bangkoku, gdzie poniósł kolejną porażkę z Raoniciem.

Rok 2013 zakończył na 28. miejscu w zestawieniu singlowym ATP[6].

Sezon 2014 edytuj

Podczas Australian Open López doszedł do III rundy, w której został pokonany przez Andy’ego Murraya.

W połowie lutego doszedł do ćwierćfinału w Delray Beach, gdzie odpadł po porażce ze Steve’em Johnsonem. Na początku marca tenisista hiszpański awansował wspólnie z Maksem Mirnym do finału gry podwójnej w Acapulco. Spotkanie o tytuł para przegrała 3:6, 3:6 z Kevinem Andersonem i Matthew Ebdenem[32].

W Indian Wells dotarł do czwartej rundy, natomiast w Miami do trzeciej. Prócz tego na kortach Tennis Center at Crandon Park zanotował ćwierćfinał debla.

Turniej na ziemnych kortach w Madrycie zakończył na ćwierćfinale. W Rzymie razem z Robinem Haase awansował do finału zawodów gry podwójnej, w którym ulegli Danielowi Nestorowi i Nenadowi Zimonjiciowi 4:6, 6:7(2)[33]. Podczas Rolanda Garrosa López doszedł do II rundy pokonawszy na początku Damira Džumhura. Odpadł następnie po porażce z Donaldem Youngiem.

Cykl turniejów na kortach trawiastych López zaczął od zawodów w Londynie (Queen’s), gdzie awansował do finału. Hiszpan po drodze wyeliminował m.in. Lleytona Hewitta, Tomáša Berdycha i Radka Štěpánka. O tytuł zmierzył się z Grigorem Dimitrowem, z którym przegrał 7:6(8), 6:7(1), 6:7(6). López w drugim secie nie wykorzystał piłki meczowej[34]. Następnie Hiszpan zagrał w Eastbourne, gdzie obronił tytuł wywalczony we wcześniejszym sezonie. Hiszpan w finale pokonał Richarda Gasqueta 6:3, 6:7(5), 7:5[35]. Na Wimbledonie López awansował do IV rundy odpadając po porażce ze Stanislasem Wawrinką.

W trakcie trwania US Open Series Hiszpan awansował w sierpniu do półfinału turnieju w Toronto eliminując po drodze m.in. Tomáša Berdycha i Mlosa Raonicia. López w meczu o udział w finale przegrał z Rogerem Federerem. Na US Open tenisista hiszpański został pokonany w III rundzie przez Dominica Thiema.

W październiku López osiągnął półfinał w Szanghaju, gdzie w II rundzie wygrał z Rafaelem Nadalem, natomiast przegrał z Gillesem Simonem.

Rok 2014 zakończył jako 14. tenisista na listach światowych[6].

Sezon 2015 edytuj

 
López (w środku) podczas dekoracji w Quito, 2015

Na Australian Open López awansował do IV rundy po pięciosetowych zwycięstwach z Denisem Kudlą i Adrianem Mannarino i po wyeliminowaniu w trzech setach Jerzego Janowicza. Spotkanie o udział w ćwierćfinale Hiszpan przegrał z Milosem Raoniciem 4:6, 6:4, 3:6, 7:6(7), 3:6.

Na początku lutego López awansował do finału w Quito na nawierzchni ziemnej, ponosząc porażkę 2:6, 7:6(5), 6:7(5) z Víctorem Estrellą[36].

W marcu López awansował do ćwierćfinału w Indian Wells, eliminując m.in. w IV rundzie Keia Nishikoriego. Mecz o udział w półfinale Hiszpan przegrał z Andym Murrayem.

Z wielkoszlemowych turniejów w Paryżu i Londynie odpadał w I i II rundzie.

Na przełomie lipca i sierpnia López doszedł do półfinału w Gstaad, ponosząc porażkę z Dominicem Thiemem.

Podczas US Open Series tenisista hiszpański swój najlepszy wynik ustanowił w Cincinnati, awansując do ćwierćfinału, po wyeliminowaniu w IV rundzie Rafaela Nadala. W US Open López po raz pierwszy w karierze osiągnął ćwierćfinał[37]. Został pokonany przez Novaka Đokovicia.

Drugi w sezonie finał López zagrał w Kuala Lumpur, ostatecznie ulegając 5:7, 5:7 Davidowi Ferrerowi[38]. Na początku listopada López dotarł do finału gry podwójnej w Walencji razem z Maksem Mirnym, ponosząc porażkę z Erikiem Butoracem i Scottem Lipskym.

Sezon zakończył na pozycji nr 17. na świecie[6].

Sezon 2016 edytuj

Pierwszy start w sezonie Lópeza miał miejsce w Dosze, gdzie zwyciężył po raz drugi w karierze w zawodach deblowych. Dokonał tego razem z Markiem Lópezem w finale pokonując 6:4, 6:3 debel Philipp PetzschnerAlexander Peya. Na Australian Open Hiszpan doszedł do III rundy singla.

W lutym tenisista ponownie doszedł do finału gry podwójnej, w Dubaju. Wspólnie z Markiem Lópezem przegrali decydujący mecz z Simonem Bolellim i Andreasem Seppim 2:6, 6:3, 12–14. W zawodach singlowych osiągnął ponadto półfinał, ulegając Markosowi Pagdatisowi.

Kolejny w sezonie półfinał López osiągnął w Houston, gdzie poniósł porażkę z Juanem Mónaco. Dnia 4 czerwca López wygrał grę podwójną podczas French Open razem z Markiem Lópezem. Hiszpańska para pokonała m.in. w ćwierćfinale najwyżej rozstawiony debel Pierre-Hugues HerbertNicolas Mahut, a w finale wynikiem 6:4, 6:7(6), 6:3 Boba i Mike’a Bryanów[39]. W turnieju singlowym López odpadł w III rundzie.

W lipcu Hiszpan został mistrzem turnieju w Gstaad, gdzie w finale pokonał Robina Haasego[40]. W następnym miesiącu został finalistą w Los Cabos ulegając Ivo Karloviciowi[41].

Podczas US Open López doszedł razem z Markiem Lópezem do półfinału gry podwójnej eliminując m.in. w ćwierćfinale Boba i Mike’a Bryanów. Pojedynek o udział w finale przegrali z Pablem Carreño-Bustą i Guillermem Garcíą-Lópezem. Na koniec sezonu hiszpańska para zagrała w ATP World Tour Finals odpadając po meczach grupowych, zwyciężając w 1 pojedynku.

Na koniec roku López zajmował 28. miejsce w klasyfikacji singlowej i 11. pozycję w tabeli deblowej[6].

Sezon 2017 edytuj

 
López podczas turnieju w Londynie, 2017

W sezonie 2017 López został finalistą US Open partnerując Markowi Lópezowi. Tenisiści stracili w drodze do finału jednego seta, w półfinale przeciwko Bobowi i Mike’owi Bryanom, natomiast w finale zmierzyli się z Jeanem-Julienem Rojerem i Horią Tecău, którym ulegli 4:6, 3:6[42]. Feliciano López był także z Markiem Lópezem w finale kwietniowych zawodów ATP World Tour Masters 1000 w Monte Carlo, gdzie zostali pokonani przez Rohana Bopannę i Pabla Cuevasa. W marcu Hiszpan został finalistą turnieju w Acapulco startując z Johnem Isnerem. Debel ten został w ostatnim uległ parze Jamie MurrayBruno Soares.

Startując w konkurencji singla López wygrał jeden turniej, na kortach trawiastych w Londynie, eliminując m.in. w pierwszej rundzie Stanislasa Wawrinkę (nr 3. ATP), w ćwierćfinale Tomáša Berdycha, przeciwko któremu obronił w trzecim secie piłkę meczową kończąc rywalizację 7:6(5), 6:7(1), 7:5[43]. W półfinale Hiszpan wygrał kolejną trzysetową grę, tym razem z Grigorem Dimitrowem, natomiast w finale był lepszy od Marina Čilicia (nr 7. ATP). Mecz zakończył się wynikiem 4:6, 7:6(2), 7:6(8) dla Lópeza, który w tie-breaku ostatniego seta wybronił meczbola[44]. López został także finalistą jednej imprezy, również na trawie, w Stuttgarcie. W ćwierćfinale zagrał zwycięski trzysetowy mecz z Tomášem Berdychem, w półfinale wyeliminował po trzech setach Mischę Zvereva, jednak w finale nie sprostał Lucasowi Pouille, ponosząc porażkę 6:4, 6:7(4), 4:6[45].

Rywalizując w zawodach Wielkiego Szlema tenisista hiszpański najdalej awansował do trzeciej rundy, podczas French Open i US Open. Podczas Australian Open i Wimbledonu kończył swój udział po pierwszych meczach.

W całym 2017 zagrał 48 meczów jako singlista, odnosząc 23 zwycięstwa, natomiast sezon zakończył na 36. pozycji w rankingu ATP[6].

Sezon 2018 edytuj

Rok 2018 López zakończył bez singlowego tytułu, natomiast w deblu zdobył jedno mistrzostwo, na nawierzchni ziemnej w Barcelonie. Zagrał wówczas wspólnie z Markiem Lópezem, a finał wygrali z deblem Aisam-ul-Haq QureshiJean-Julien Rojer. Feliciano López razem z Markiem Lópezem osiągnęli również półfinał French Open, eliminując m.in. parę Henri KontinenJohn Peers (nr 3. w rozstawieniu). Przegrali z Oliverem Marachem i Mate Paviciem (nr 2. w rozstawieniu).

Uczestnicząc w Wimbledonie Hiszpan ustanowił nowy rekord w ilości startów z rzędu w zawodach Wielkiego Szlema, należący wcześniej do Rogera Federera[46]. López wystąpił w turnieju tej rangi 66 razy z rzędu, rozpoczynając serię od French Open 2002. Bilans meczów Hiszpana w 2019 w Wielkim Szlemie wyniósł 1–4, a jedyne zwycięstwo odniósł podczas Wimbledonu.

Najlepszymi singlowymi wynikami Lópeza były ćwierćfinały w Sydney, Acapulco, Stuttgarcie, Londynie (Queen’s) i Gstaad.

Rozegrał łącznie 42 singlowe pojedynki i 21 zakończył zwycięsko. Na koniec sezonu zajmował 64. miejsce w klasyfikacji singlowej i 32. w deblowej.

Sezon 2019 edytuj

Największe w sezonie sukcesy odniósł w czerwcu podczas turnieju w Londynie (Queen’s), triumfując w singlu i deblu[47]. Tytuł singlowy López zdobył wygrywając wszystkie mecze 2:1 w setach, startując po otrzymaniu dzikiej karty. Pojedynek finałowy zakończył wynikiem 6:2, 6:7(4), 7:6(2) z Gillesem Simonem. Rozgrywki gry podwójnej zwyciężył razem z Andym Murrayem.

W zawodach wielkoszlemowych najdalej awansował do 3. rundy US Open, w czterech setach ulegając Daniiłowi Miedwiediewowi.

Podczas turnieju Madrid Open López nie wystartował, jednakże był dyrektorem zawodów[48]. W 2018 pełnił tę funkcję u boku Manuela Santany. Turniej w Madrycie regularnie organizowano od sezonu 2002, a López konsekwentnie w nim startował, najdalej awansując do ćwierćfinałów w latach 2003, 2007, 2008 i 2014.

Dnia 29 kwietnia klasyfikowany był w rankingu poniżej 100. miejsca po raz pierwszy od lipca 2002, jednakże ostatecznie sezon zakończył 18 rok z rzędu w czołowej setce zestawienia ATP, na 62. pozycji.

Puchar Davisa edytuj

 
Feliciano López podczas półfinału Pucharu Davisa, 2009

W reprezentacji López zadebiutował w roku 2003, podczas finałowej rundy z Australią. Zagrał w grze podwójnej razem z Àlexem Corretją, lecz swój mecz przegrał z parą Wayne Arthurs-Todd Woodbridge 3:6, 1:6, 3:6. Całą rywalizację wygrali Australijczycy 3:1, tym samym zdobywając trofeum.

W sezonie 2004, 2005 i 2006 odpadał z zespołem w I fazie rozgrywek, a w edycji turnieju z roku 2007 awansował do ćwierćfinału, w którym jego reprezentacja zagrała z zespołem USA. Oba spotkania przegrał zarówno w grze pojedynczej z Jamesem Blakiem, jak i grze podwójnej z Bobem Bryanem i Mikiem Bryanem.

Zwycięstwem Hiszpanów zakończyły się rozgrywki z roku 2008[49]. Tenisiści z Półwyspu Iberyjskiego wyeliminowali reprezentacje Peru, Niemiec i USA, a w finale pokonali Argentynę. López brał udział w każdej rundzie turnieju, wygrywając siedem meczów, a przegrywając dwa. Przeciwko Argentynie zwyciężył w swoich obu spotkaniach, najpierw w deblu z Davidem Nalbandianem i Agustínem Callerim 5:7 7:5 7:6(5) 6:3, będąc w parze z Fernando Verdasco, a potem w singlowym spotkaniu z Juanem Martínem del Potro 4:6, 7:6(2), 7:6(4), 6:3. Po meczu z del Potro Hiszpan powiedział: „To było moje największe zwycięstwo w karierze. Pierwszy set zagrałem źle, ale potem byłem bardziej skupiony i grałem lepiej”[50].

W 2009 awansował z zespołem do finału, eliminując Serbię, Niemcy oraz Izrael. López zagrał w czterech meczach, wygrywając dwa. W grudniu odbył się finał imprezy z udziałem reprezentacji Hiszpanii i Czech. Hiszpanie wygrali rywalizację 5:0, a López zagrał w grze podwójnej wraz z Fernando Verdasco przeciwko parze Tomáš Berdych-Radek Štěpánek. Mecz zakończył się wynikiem 7:6(7), 7:5, 6:2 dla Lópeza i Verdaski[51].

W 2010 López zagrał w ćwierćfinale przeciwko Francji. Pierwszy pojedynek rozegrał w deblu razem z Fernando Verdasco przeciwko parze Julien Benneteau-Michaël Llodra, jednak to francuscy debliści wygrali spotkanie. Również porażką zakończył się singlowy mecz Lópeza przeciwko Benneteau. Całą rywalizację wygrali 5:0 Francuzi, dzięki czemu awansowali do półfinału.

Podczas edycji turnieju z 2011 roku López miał znaczący wkład w wyeliminowanie w rundzie ćwierćfinałowej reprezentację USA. Hiszpan zagrał singlowy pojedynek z Mardym Fishem, zakończony zwycięstwem Lópeza 6:4, 3:6, 6:3, 6:7(2), 8:6[52]. W finale Hiszpanie pokonali Argentyńczyków 3:1, a López wystąpił w przegranym deblowym potkaniu z Fernandem Verdasco przeciwko parze David Nalbandian-Eduardo Schwank.

Do gry w rozgrywkach powrócił w 2014 roku. Wziął udział w zakończonej porażką 1:4 konfrontacji pierwszej rundy Grupy Światowej przeciwko Niemcom. Mecz z Florianem Mayerem przegrał w pięciu setach, a spotkanie przeciw Philippowi Kohlschreiberowi wygrał walkowerem[53].

Finały w turniejach ATP Tour edytuj

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (7–11) edytuj

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 7 marca 2004 Dubaj Twarda   Roger Federer 6:4, 1:6, 2:6
Zwycięzca 1. 17 października 2004 Wiedeń Twarda (hala)   Guillermo Cañas 6:4, 1:6, 7:5, 3:6, 7:5
Finalista 2. 28 sierpnia 2005 New Haven Twarda   James Blake 6:3, 5:7, 1:6
Finalista 3. 16 lipca 2006 Gstaad Ceglana   Richard Gasquet 6:7(4), 7:6(3), 3:6, 3:6
Finalista 4. 8 marca 2008 Dubaj Twarda   Andy Roddick 7:6(8), 4:6, 2:6
Zwycięzca 2. 7 lutego 2010 Johannesburg Twarda   Stéphane Robert 7:5, 6:1
Finalista 5. 1 maja 2011 Belgrad Ceglana   Novak Đoković 6:7(4), 2:6
Finalista 6. 24 lutego 2013 Memphis Twarda (hala)   Kei Nishikori 2:6, 3:6
Zwycięzca 3. 22 czerwca 2013 Eastbourne Trawiasta   Gilles Simon 7:6(2), 6:7(5), 6:0
Finalista 7. 15 czerwca 2014 Londyn Trawiasta   Grigor Dimitrow 7:6(8), 6:7(1), 6:7(6)
Zwycięzca 4. 21 czerwca 2014 Eastbourne Trawiasta   Richard Gasquet 6:3, 6:7(5), 7:5
Finalista 8. 8 lutego 2015 Quito Ceglana   Víctor Estrella 2:6, 7:6(5), 6:7(5)
Finalista 9. 4 października 2015 Kuala Lumpur Twarda   David Ferrer 5:7, 5:7
Zwycięzca 5. 24 lipca 2016 Gstaad Ceglana   Robin Haase 6:4, 7:5
Finalista 10. 13 sierpnia 2016 Los Cabos Twarda   Ivo Karlović 6:7(5), 2:6
Finalista 11. 18 czerwca 2017 Stuttgart Trawiasta   Lucas Pouille 6:4, 6:7(5), 4:6
Zwycięzca 6. 25 czerwca 2017 Londyn Trawiasta   Marin Čilić 4:6, 7:6(2), 7:6(8)
Zwycięzca 7. 23 czerwca 2019 Londyn Trawiasta   Gilles Simon 6:2, 6:7(4), 7:6(2)

Gra podwójna (5–11) edytuj

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Finalista 1. 6 maja 2001 Majorka Ceglana   Francisco Roig   Donald Johnson
  Jared Palmer
5:7, 3:6
Finalista 2. 18 kwietnia 2004 Walencja Ceglana   Marc López   Gastón Etlis
  Martín Rodríguez
5:7, 6:7(5)
Zwycięzca 1. 31 października 2004 Sztokholm Twarda (hala)   Fernando Verdasco   Wayne Arthurs
  Paul Hanley
6:4, 6:4
Finalista 3. 24 kwietnia 2005 Barcelona Ceglana   Rafael Nadal   Leander Paes
  Nenad Zimonjić
3:6, 3:6
Finalista 4. 26 lutego 2011 Dubaj Ceglana   Jérémy Chardy   Michaił Jużny
  Serhij Stachowski
6:4, 3:6, 3–10
Finalista 5. 1 marca 2014 Acapulco Twarda   Maks Mirny   Kevin Anderson
  Matthew Ebden
3:6, 3:6
Finalista 6. 18 maja 2014 Rzym Ceglana   Robin Haase   Daniel Nestor
  Nenad Zimonjić
4:6, 6:7(2)
Finalista 7. 1 listopada 2015 Walencja Twarda (hala)   Maks Mirny   Eric Butorac
  Scott Lipsky
6:7(4), 3:6
Zwycięzca 2. 8 stycznia 2016 Doha Twarda   Marc López   Philipp Petzschner
  Alexander Peya
6:4, 6:3
Finalista 8. 27 lutego 2016 Dubaj Twarda   Marc López   Simone Bolelli
  Andreas Seppi
2:6, 6:3, 12–14
Zwycięzca 3. 4 czerwca 2016 French Open, Paryż Ceglana   Marc López   Bob Bryan
  Mike Bryan
6:4, 6:7(6), 6:3
Finalista 9. 5 marca 2017 Acapulco Twarda   John Isner   Jamie Murray
  Bruno Soares
3:6, 3:6
Finalista 10. 23 kwietnia 2017 Monte Carlo Ceglana   Marc López   Rohan Bopanna
  Pablo Cuevas
3:6, 6:3, 4–10
Finalista 11. 8 września 2017 US Open, Nowy Jork Twarda   Marc López   Jean-Julien Rojer
  Horia Tecău
4:6, 3:6
Zwycięzca 4. 29 kwietnia 2018 Barcelona Ceglana   Marc López   Aisam-ul-Haq Qureshi
  Jean-Julien Rojer
7:6(5), 6:4
Zwycięzca 5. 23 czerwca 2019 Londyn Trawiasta   Andy Murray   Rajeev Ram
  Joe Salisbury
7:6(6), 5:7, 10–5

Osiągnięcia w Wielkim Szlemie (gra pojedyncza) edytuj

Turniej 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 Wygrane turnieje Bilans w turnieju
Australian Open 3R 1R 3R 3R 2R 2R 1R 3R 2R 4R 2R 3R 4R 3R 1R 1R 1R 1R 3R 1R 0 / 20 24–20
French Open 1R 2R 1R 4R 1R 1R 1R 1R 2R 1R 1R 1R 3R 2R 1R 3R 3R 1R 1R 1R 1R 0 / 21 12–21
Wimbledon 4R 4R 3R QF 1R 3R QF 1R 3R QF 1R 3R 4R 2R 3R 1R 2R 2R NH 1R 1R 0 / 20 34–20
US Open 2R 1R 3R 2R 2R 4R 1R 1R 4R 3R 3R 3R 3R QF 2R 3R 1R 3R 1R 1R 0 / 20 28–20
Wygrane turnieje 0 / 1 0 / 3 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 3 0 / 4 0 / 2 0 / 81 N/A
Bilans spotkań 0–1 5–3 5–4 7–4 7–4 3–4 6–4 5–4 1–4 7–4 7–4 5–4 7–4 8–4 8–4 7–4 4–4 1–4 3–4 0–3 2–4 0–2 N/A 98–81

Przypisy edytuj

  1. Feliciano López Bio. tennis-x.com. [dostęp 2009-10-31]. (ang.).
  2. Marcin Motyka: Tomas Berdych, Lukas Rosol i Feliciano Lopez zawarli związki małżeńskie (foto). sportowefakty.pl, 2015-07-20. [dostęp 2015-07-20]. (pol.).
  3. Feliciano López. atptour.com. [dostęp 2022-07-05]. (ang.).
  4. LOPEZ, Feliciano 1997. itftennis.com. [dostęp 2009-10-31]. (ang.).
  5. Grand Slam Singles Results. cbssports.com. [dostęp 2009-10-31]. (ang.).
  6. a b c d e f g h i j k l m n o p South African Airways ATP Rankings History. atpworldtour.com. [dostęp 2009-10-31]. (ang.).
  7. a b Statystyki tenisisty z sezonu 2003. cbssports.com. [dostęp 2009-10-31]. (ang.).
  8. Federer wins Dubai Open. usatoday.com. [dostęp 2004-03-07]. (ang.).
  9. Statystyki tenisisty z sezonu 2004. cbssports.com. [dostęp 2009-10-31]. (ang.).
  10. a b Lopez wins epic final in Vienna. bbc.co.uk. [dostęp 2004-10-17]. (ang.).
  11. Spaniard Feliciano Lopez heads more shock results. thefreelibrary.com. [dostęp 2005-06-28]. (ang.).
  12. Mark Hodgkinson: Men’s quarter-final line-up. telegraph.co.uk. [dostęp 2005-06-29]. (ang.).
  13. Blake Wins New Haven. tennis-x.com. [dostęp 2005-08-29]. (ang.).
  14. a b Feliciano Lopez | Player Activity | ATP World Tour | Tennis, ATP World Tour [dostęp 2017-05-27].
  15. Gasquet Wins Gstaad for 2nd 2006 Title. tennis-x.com. [dostęp 2006-07-17]. (ang.).
  16. Nadal presses on to Mercedes Cup final. usatoday.com. [dostęp 2007-07-21]. (ang.).
  17. Lopez, down 5-2 in third set, rallies to reach final vs. Roddick. espn.go.com. [dostęp 2008-03-07]. (ang.).
  18. Roddick takes Dubai title with win over Lopez. espn.go.com. [dostęp 2008-03-08]. (ang.).
  19. David Cox: Wimbledon quarter-final: Safin vs Lopez. tennistalk.com. [dostęp 2008-07-02]. (ang.).
  20. Federer eases past Lopez in Basel. bbc.co.uk. [dostęp 2008-10-25]. (ang.).
  21. Lopez, Davydenko reach Shanghai semi-finals. ontennis.com. [dostęp 2009-10-16]. (ang.).
  22. Rafael Nadal Defeats Feliciano López at Shanghai Masters. live-tennis.com. [dostęp 2009-10-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (25 października 2009)]. (ang.).
  23. Lopez clinches second title in Johannesburg. independent.co.uk. [dostęp 2010-02-08]. (ang.).
  24. By Telegraph staff and agencies: Rafael Nadal crashes out to Feliciano Lopez at Queen’s Club. telegraph.co.uk. [dostęp 2010-06-12]. (ang.).
  25. Stakhovsky-Youzhny Win Second Team Title. atpworldtour.com. [dostęp 2011-02-26]. (ang.).
  26. Novak Djokovic beats Feliciano Lopez to win Serbia Open. bbc.co.uk. [dostęp 2011-05-01]. (ang.).
  27. Wimbledon: Lopez Saves 2 M.P. To Beat Lukasz In 4th RD. lukasz-kubot.com. [dostęp 2011-06-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (1 lipca 2011)]. (ang.).
  28. Benneteau/Gasquet Win Olympic Doubles Bronze Medal. atpworldtour.com. [dostęp 2012-08-05]. (ang.).
  29. ATP Beijing – Jo-Wilfried Tsonga advances to final in China, „Tennis World USA” [dostęp 2018-05-13] (ang.).
  30. Marcin Motyka: ATP Memphis: Wyśmienity Kei Nishikori triumfuje w mieście Elvisa Presleya. sportowefakty.pl. [dostęp 2013-02-26]. (pol.).
  31. Robert Pałuba: ATP Eastbourne: López górą w wietrznym finale, trzeci tytuł Hiszpana. sportowefakty.pl. [dostęp 2013-06-22]. (pol.).
  32. Anderson/Ebden win Acapulco doubles crown. atpworldtour.com. [dostęp 2014-03-02]. (ang.).
  33. Nestor/Zimonjic Lift Rome Trophy; Earn Back-To-Back Masters 1000 Crowns. atpworldtour.com. [dostęp 2014-05-18]. (ang.).
  34. DIMITROV SAVES MATCH POINT TO TRIUMPH AT QUEEN’S. atpworldtour.com. [dostęp 2014-06-15]. (ang.).
  35. LOPEZ RETAINS EASTBOURNE TITLE. atpworldtour.com. [dostęp 2014-06-21]. (ang.).
  36. History Made: Estrella Burgos Wins First Title in Quito. atpworldtour.com. [dostęp 2015-02-09]. (ang.).
  37. Jacob Feldman, U.S. Open: No. 1 seed Novak Djokovic advances past Feliciano Lopez, „The Washington Post”, 8 września 2015, ISSN 0190-8286 [dostęp 2018-05-13] (ang.).
  38. ATP Kuala Lumpur: David Ferrer górą w hiszpańskim finale. sportowefakty.wp.pl. [dostęp 2016-04-24]. (pol.).
  39. French Open 2016: Feliciano Lopez & Marc Lopez win men’s doubles title, „BBC Sport”, 4 czerwca 2016 [dostęp 2018-05-13] (ang.).
  40. Feliciano Lopez wins Swiss Open for 1st clay-court title, „USA TODAY” [dostęp 2018-05-13] (ang.).
  41. ATP LOS CABOS: Ivo Karlovic successfully handles Feliciano Lopez to win his second ATP title in 2016, „Tennis World USA” [dostęp 2018-05-13] (ang.).
  42. Wirtualna Polska Media, US Open: Jean-Julien Rojer i Horia Tecau mistrzami turnieju debla – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 8 września 2017 [dostęp 2017-11-13] (pol.).
  43. Wirtualna Polska Media, ATP Londyn: Grigor Dimitrow z problemami w ćwierćfinale, Feliciano Lopez obronił meczbola i pokonał Tomasa Berdycha – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 23 czerwca 2017 [dostęp 2017-11-13] (pol.).
  44. Wirtualna Polska Media, ATP Londyn: obroniony meczbol i spełnione marzenie Feliciano Lopeza. Hiszpan wygrał turniej na kortach Queen’s Clubu – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 25 czerwca 2017 [dostęp 2017-11-13] (pol.).
  45. Wirtualna Polska Media, ATP Stuttgart: trzeci tytuł na trzeciej nawierzchni. Lucas Pouille najlepszy w Pucharze Mercedesa – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 18 czerwca 2017 [dostęp 2017-11-13] (pol.).
  46. KAMAKSHI TANDON, FELICIANO LOPEZ BREAKS RECORD FOR MOST GRAND SLAMS PLAYED IN A ROW, „tennis.com”, 3 lipca 2018 [dostęp 2020-04-30] (ang.).
  47. JOVICA ILIC, Feliciano Lopez achieves historic singles & doubles at Queen’s, „tennisworldusa.org”, 25 czerwca 2019 [dostęp 2020-04-30] (ang.).
  48. LUIGI GATTO, Feliciano Lopez becomes joint Madrid event director, „tennisworldusa.org”, 2 grudnia 2017 [dostęp 2020-04-30] (ang.).
  49. Verdasco wins Davis Cup for Spain. bbc.co.uk. [dostęp 2017-04-24]. (ang.).
  50. Comeback king Lopez levels Davis Cup final. sports.ndtv.com. [dostęp 2008-11-22]. (ang.).
  51. Hiszpania – Czechy. daviscup.com. [dostęp 2012-03-03]. (ang.).
  52. Spain Grabs Opening Rubber Against US in Davis Cup Quarterfinal. yardbarker.com, 8 lipca 2011. [dostęp 2011-12-08]. (ang.).
  53. Hiszpania – Niemcy. daviscup.com. [dostęp 2014-05-18]. (ang.).

Bibliografia edytuj