Justin Gimelstob

tenisista amerykański

Justin Jeremy Gimelstob (ur. 26 stycznia 1977 w Livingston) – amerykański tenisista, zwycięzca Australian Open 1998 i French Open 1998 w grze mieszanej, reprezentant w Pucharze Davisa.

Justin Gimelstob
Ilustracja
Państwo

 Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

26 stycznia 1977
Livingston

Wzrost

196 cm

Gra

praworęczna, jednoręczny backhand

Status profesjonalny

1996

Zakończenie kariery

2007

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

0

Najwyżej w rankingu

63 (19 kwietnia 1999)

Australian Open

2R (1999)

Roland Garros

1R (1999, 2000, 2003, 2006, 2007)

Wimbledon

3R (2000, 2003, 2005)

US Open

3R (1997, 1999)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

13

Najwyżej w rankingu

18 (8 maja 2000)

Australian Open

SF (2001)

Roland Garros

1R (1997–2000, 2003, 2006, 2007)

Wimbledon

QF (1998, 2004)

US Open

3R (1999, 2004, 2007)

Strona internetowa

Kariera tenisowa

edytuj

Gimelstob rozpoczął treningi tenisowe jako 8–latek, mając za sparingpartnerów dwóch braci. Osiągał dobre rezultaty w rozgrywkach młodzieżowych – był m.in. liderem rankingu krajowego do lat 14 – a następnie z powodzeniem grał w rozgrywkach akademickich. Jeszcze jako amator, sklasyfikowany poza pierwszym tysiącem rankingu światowego, debiutował w grze pojedynczej w wielkim szlemie, eliminując w US Open z 1995 roku Davida Prinosila (nie sprostał w kolejnym pojedynku Richardowi Krajickowi). W 1996 roku dołączył do grona tenisistów profesjonalnych, pierwszą setkę rankingu osiągając w 1997 roku dzięki dwóm ćwierćfinałom w cyklu ATP World Tour. Wygrywał także imprezy ATP Challenger Tour.

Najwyższy w karierze ranking singlowy osiągnął w kwietniu 1999 roku, kiedy był notowany na 63. miejscu na świecie. Sporadycznie dochodził do półfinałów w rozgrywkach ATP World Tour, jednak w lipcu 2006 roku osiągnął finał w turnieju w Newport, na nawierzchni trawiastej, gdzie w decydującym meczu nie sprostał Markowi Philippoussisowi.

Praworęczny, wysoki Amerykanin (195 cm) preferował styl gry serwis–wolej i z powodzeniem startował w grze podwójnej. Jako deblista wygrał 13 turniejów z cyklu ATP World Tour oraz osiągnął 5 finałów, a w maju 2000 roku zajmował 18. miejsce w rankingu światowym. W 2001 roku, mając za partnera Scotta Humphriesa, doszedł do półfinału Wimbledonu; ponadto cztery razy był wielkoszlemowym ćwierćfinalistą w deblu, po raz ostatni w Australian Open z 2006 roku, gdy na jego drodze (oraz Ashleya Fishera) stanęli Mariusz Fyrstenberg i Marcin Matkowski. Gimelstob często zmieniał partnerów deblowych – turnieje wygrywał wspólnie z dziesięcioma różnymi tenisistami, z którymi też notował zwycięstwa nad takimi parami, jak Bob BryanMike Bryan czy Mark WoodfordeTodd Woodbridge.

Największe sukcesy w karierze Gimelstoba to dwa tytuły wielkoszlemowe w grze mieszanej. W 1998 roku Amerykanin, wspólnie z Venus Williams, triumfował w Australian Open, w finale pokonując Helenę i Cyrila Suków 6:2, 6:1. Rodzinny akcent miał też drugi triumf pary Gimelstob–Williams, bowiem w finale French Open w 1998 roku przyszło im zmierzyć się z siostrą Venus, Sereną, której partnerował Luis Lobo. Starsza z sióstr Williams i Justin Gimelstob wygrali w stosunku 6:4, 6:4.

W 1997 roku Gimelstob zanotował inny sukces w grze mieszanej, sięgając wspólnie z Chandą Rubin po Puchar Hopmana. W reprezentacji w Pucharze Davisa wystąpił 3 razy, przegrywając wszystkie mecze. W singlu uległ Gianluce Pozziemu (1998), w deblu przegrywał z parą włoską, mając za partnera Todda Martina (1998), i ze szwajcarską, wspólnie z Janem-Michaelem Gambillem (2001).

Gimelstob cieszył się opinią jednego z najbardziej komunikatywnych zawodników we współczesnym tenisie. Umiejętności te wykorzystuje m.in. jako blogger "Sports Illustrated". Działał w organizacji tenisistów zawodowych. Jesienią 2007 roku ogłosił zakończenie kariery sportowej, w czasie której jego zarobki na korcie przekroczyły dwa i pół miliona dolarów.

Od grudnia 2014 roku do kwietnia 2016 był trenerem Johna Isnera. Powodem zakończenia współpracy były sprawy osobiste i zbyt napięty kalendarz Gimelstoba[1].

Finały w turniejach ATP World Tour

edytuj
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (0–1)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 16 lipca 2006 Newport Trawiasta   Mark Philippoussis 3:6, 5:7

Gra podwójna (13–5)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Finalista 1. 20 kwietnia 1997 Tokio Twarda   Patrick Rafter   Martin Damm
  Daniel Vacek
6:2, 2:6, 6:7
Zwycięzca 1. 13 lipca 1997 Newport Trawiasta   Brett Steven   Kent Kinnear
  Ałeksandar Kitinow
6:3, 6:4
Zwycięzca 2. 21 czerwca 1998 Nottingham Trawiasta   Byron Talbot   Sébastien Lareau
  Daniel Nestor
7:5, 6:7, 6:4
Zwycięzca 3. 7 marca 1999 Scottsdale Twarda   Richey Reneberg   Mark Knowles
  Sandon Stolle
6:4, 6:7(4), 6:3
Zwycięzca 4. 2 maja 1999 Atlanta Ceglana   Patrick Galbraith   Todd Woodbridge
  Mark Woodforde
5:7, 7:6, 6:3
Zwycięzca 5. 20 czerwca 1999 Nottingham Trawiasta   Patrick Galbraith   Marius Barnard
  Brent Haygarth
5:7, 7:5, 6:3
Zwycięzca 6. 22 sierpnia 1999 Waszyngton Twarda   Sébastien Lareau   David Adams
  John-Laffnie de Jager
7:5, 6:7(2), 6:3
Zwycięzca 7. 14 listopada 1999 Moskwa Dywanowa (hala)   Daniel Vacek   Andrij Medwediew
  Marat Safin
6:2, 6:1
Zwycięzca 8. 20 lutego 2000 Memphis Twarda (hala)   Sébastien Lareau   Jim Grabb
  Richey Reneberg
6:2, 6:4
Finalista 2. 16 kwietnia 2000 Atlanta Ceglana   Mark Knowles   Ellis Ferreira
  Rick Leach
3:6, 4:6
Finalista 3. 7 maja 2000 Orlando Ceglana   Sébastien Lareau   Leander Paes
  Jan Siemerink
3:6, 4:6
Zwycięzca 9. 17 września 2000 Taszkent Twarda   Scott Humphries   Marius Barnard
  Robbie Koenig
6:3, 6:2
Finalista 4. 28 lipca 2002 Los Angeles Twarda   Michaël Llodra   Sébastien Grosjean
  Nicolas Kiefer
4:6, 4:6
Zwycięzca 10. 5 października 2003 Tokio Twarda   Nicolas Kiefer   Scott Humphries
  Mark Merklein
6:7(6), 6:3, 7:6(4)
Zwycięzca 11. 19 września 2004 Pekin Twarda   Graydon Oliver   Alex Bogomolov Jr.
  Taylor Dent
4:6, 6:4, 7:6(6)
Zwycięzca 12. 3 października 2004 Bangkok Twarda (hala)   Graydon Oliver   Yves Allegro
  Roger Federer
5:7, 6:4, 6:4
Zwycięzca 13. 18 września 2005 Pekin Twarda   Nathan Healey   Dmitrij Tursunow
  Michaił Jużny
4:6, 6:3, 6:2
Finalista 5. 16 lipca 2006 Newport Trawiasta   Jeff Coetzee   Robert Kendrick
  Jürgen Melzer
6:7(3), 0:6

Gra mieszana (2–0)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 31 stycznia 1998 Australian Open, Melbourne Twarda   Venus Williams   Helena Suková
  Cyril Suk
6:2, 6:1
Zwycięzca 2. 6 czerwca 1998 French Open, Paryż Ceglana   Venus Williams   Serena Williams
  Luis Lobo
6:4, 6:4

Przypisy

edytuj
  1. Rafał Smoliński: Justin Gimelstob zakończył współpracę z Johnem Isnerem. sportowefakty.wp.pl, 2016-04-04. [dostęp 2016-05-12]. (pol.).

Bibliografia

edytuj