Richard Krajicek
Richard Peter Stanislav Krajicek (ur. 6 grudnia 1971 w Rotterdamie) − holenderski tenisista czeskiego pochodzenia, zwycięzca Wimbledonu 1996 w grze pojedynczej, reprezentant w Pucharze Davisa.
.jpg)
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
6 grudnia 1971 |
| Wzrost |
195 cm |
| Gra |
praworęczna |
| Status profesjonalny |
1989 |
| Zakończenie kariery |
2003 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
17 |
| Najwyżej w rankingu |
4 (29 marca 1999) |
| Australian Open |
SF (1992) |
| Roland Garros |
SF (1993) |
| Wimbledon |
W (1996) |
| US Open |
QF (1997, 1999, 2000) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
3 |
| Najwyżej w rankingu |
45 (26 lipca 1993) |
| Australian Open |
SF (1992) |
| Roland Garros |
3R (1991) |
| Wimbledon |
2R (1991) |
| US Open |
1R (1995) |
Życie prywatne edytuj
W 1999 roku poślubił Daphne Deckers, holenderską modelkę i aktorkę, która wystąpiła w jednym z filmów o Jamesie Bondzie (Jutro nie umiera nigdy). Mają dwoje dzieci.
Młodsza przyrodnia siostra Krajicka, Michaëlla, była czołową juniorką na świecie (w tym liderką rankingu juniorek), a w czerwcu 2005 roku po raz pierwszy znalazła się w pierwszej setce rankingu WTA Tour (seniorek).
Jest synem czeskich imigrantów. Został odznaczony m.in. Orderem Lwa Niderlandzkiego.
Kariera tenisowa edytuj
Występował w gronie tenisistów zawodowych w latach 1989−2003.
W styczniu 1992 roku po raz pierwszy osiągnął w Wielkim Szlemie rundę półfinałową, podczas Australian Open pokonał m.in. Michaela Sticha i Michaela Changa, ale mecz półfinałowy oddał walkowerem późniejszemu zwycięzcy Jimowi Courierowi. Jesienią wygrał turniej w Antwerpii, dzięki czemu zakwalifikował się do turnieju ATP World Tour World Championships (odpadł po rundzie grupowej, pokonując Changa i przegrywając z Courierem i Ivaniševiciem). Dzięki wynikom uzyskanym w zawodach wielkoszlemowych wystąpił także w Pucharze Wielkiego Szlema. Sezon 1992 zakończył w czołowej dziesiątce rankingu światowego.
Ze względu na styl gry (potężny serwis, częste ataki przy siatce) uchodził za jednego z faworytów Wimbledonu, a tytuł w tej imprezie wywalczył w 1996 roku. Krajicek jako jedyny w latach 1993−2000 zdołał pokonać na tym turnieju Pete’a Samprasa. Holender wyeliminował Samprasa w ćwierćfinale, następnie Jasona Stoltenberga w półfinale oraz MaliVaia Washingtona w finale. Dzięki temu sukcesowi Krajicek zakończył rok na pozycji nr 7. na świecie oraz ponownie wystąpił w wieńczącym sezon turnieju ATP World Tour World Championships, tym razem docierając do półfinału, w którym przegrał z Borisem Beckerem.
Do innych jego ważnych osiągnięć należą wygrane w turniejach w Stuttgarcie (hala, 1995 i 1998) oraz Key Biscane (1999), finały w hali w Stuttgarcie (1993, 1997, 1999) i w Canadian Open (1998). Wygrał łącznie 17 turniejów w grze pojedynczej oraz 3 w grze podwójnej. Najwyższą pozycję w karierze zajmował w marcu 1999 (nr 4), w lipcu 1993 był 45. w klasyfikacji deblistów.
Półfinały wielkoszlemowe osiągnął jeszcze na French Open w 1993 i na Wimbledonie w 1998 (przegrał z Ivaniševiciem 3:6, 4:6, 7:5, 7:6, 13:15).
Reprezentował Holandię w Pucharze Davisa.
Finały w turniejach ATP World Tour edytuj
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (17–9) edytuj
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 7 kwietnia 1991 | Hongkong | Twarda |  Wally Masur
|
6:2, 3:6, 6:3 |
| Finalista | 1. | 12 kwietnia 1992 | Tokio | Twarda |  Jim Courier
|
4:6, 4:6, 6:7(3) |
| Zwycięzca | 2. | 9 sierpnia 1992 | Los Angeles | Twarda | Mark Woodforde
|
6:4, 2:6, 6:4 |
| Zwycięzca | 3. | 15 listopada 1992 | Antwerpia | Dywanowa (hala) | Mark Woodforde
|
6:2, 6:2 |
| Finalista | 2. | 21 lutego 1993 | Stuttgart | Dywanowa (hala) |  Michael Stich
|
6:4, 5:7, 6:7(4), 6:3, 5:7 |
| Zwycięzca | 4. | 8 sierpnia 1993 | Los Angeles | Twarda | Michael Chang
|
0:6, 7:6(3), 7:6(5) |
| Zwycięzca | 5. | 10 kwietnia 1994 | Barcelona | Ceglana |  Carlos Costa
|
6:4, 7:6(6), 6:2 |
| Zwycięzca | 6. | 12 czerwca 1994 | Rosmalen | Trawiasta | Karsten Braasch
|
6:3, 6:4 |
| Zwycięzca | 7. | 9 października 1994 | Sydney | Twarda (hala) | Boris Becker
|
7:6(5), 7:6(7), 2:6, 6:3 |
| Zwycięzca | 8. | 26 lutego 1995 | Stuttgart | Dywanowa (hala) | Michael Stich
|
7:6(4), 6:3, 6:7(6), 1:6, 6:3 |
| Zwycięzca | 9. | 5 marca 1995 | Rotterdam | Dywanowa (hala) |  Paul Haarhuis
|
7:6(5), 6:4 |
| Finalista | 3. | 20 sierpnia 1995 | New Haven | Twarda | Andre Agassi
|
6:3, 6:7(2), 3:6 |
| Finalista | 4. | 19 maja 1996 | Rzym | Ceglana |  Thomas Muster
|
2:6, 4:6, 6:3, 3:6 |
| Zwycięzca | 10. | 7 lipca 1996 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | MaliVai Washington
|
6:3, 6:4, 6:3 |
| Finalista | 5. | 4 sierpnia 1996 | Los Angeles | Twarda | Michael Chang
|
4:6, 3:6 |
| Zwycięzca | 11. | 9 marca 1997 | Rotterdam | Dywanowa (hala) |  Daniel Vacek
|
7:6(4), 7:6(5) |
| Zwycięzca | 12. | 20 kwietnia 1997 | Tokio | Twarda |  Lionel Roux
|
6:2, 3:6, 6:1 |
| Zwycięzca | 13. | 22 czerwca 1997 | Rosmalen | Trawiasta | Guillaume Raoux
|
6:4, 7:6(7) |
| Finalista | 6. | 26 października 1997 | Stuttgart | Dywanowa (hala) | Petr Korda
|
6:7(6), 2:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 14. | 15 lutego 1998 | Petersburg | Dywanowa (hala) |  Marc Rosset
|
6:4, 7:6(5) |
| Finalista | 7. | 9 sierpnia 1998 | Toronto | Twarda | Patrick Rafter
|
6:7(3), 4:6 |
| Zwycięzca | 15. | 1 listopada 1998 | Stuttgart | Twarda (hala) |  Jewgienij Kafielnikow
|
6:4, 6:3, 6:3 |
| Zwycięzca | 16. | 28 lutego 1999 | Londyn | Dywanowa (hala) |  Greg Rusedski
|
7:6(6), 6:7(5), 7:5 |
| Zwycięzca | 17. | 28 marca 1999 | Miami | Twarda | Sébastien Grosjean
|
4:6, 6:1, 6:2, 7:5 |
| Finalista | 8. | 31 października 1999 | Stuttgart | Twarda (hala) |  Thomas Enqvist
|
1:6, 4:6, 7:5, 5:7 |
| Finalista | 9. | 18 czerwca 2000 | Halle | Trawiasta | David Prinosil
|
3:6, 2:6 |
Gra podwójna (3–3) edytuj
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 7 października 1990 | Ateny | Ceglana | Tom Kempers
|
Sergio Casal Javier Sánchez
|
4:6, 3:6 |
| Finalista | 2. | 16 czerwca 1991 | Rosmalen | Trawiasta | Jan Siemerink
|
Hendrik Jan Davids Paul Haarhuis
|
3:6, 6:7 |
| Zwycięzca | 1. | 28 lipca 1991 | Hilversum | Ceglana | Jan Siemerink
|
Francisco Clavet Magnus Gustafsson
|
7:5, 6:4 |
| Zwycięzca | 2. | 21 marca 1993 | Miami | Twarda | Jan Siemerink
|
Patrick McEnroe Jonathan Stark
|
6:7, 6:4, 7:6 |
| Finalista | 3. | 4 kwietnia 1994 | Estoril | Ceglana | Menno Oosting
|
 Cristian Brandi Federico Mordegan
|
walkower |
| Zwycięzca | 3. | 18 czerwca 1995 | Rosmalen | Trawiasta | Jan Siemerink
|
Hendrik Jan Davids Andriej Olchowski
|
7:5, 6:3 |
Bibliografia edytuj
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2014-12-25] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2014-12-25] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2014-12-25] (ang.).