Jutro nie umiera nigdy
Jutro nie umiera nigdy (ang. Tomorrow Never Dies) – amerykańsko-brytyjski film sensacyjny z 1997 roku w reżyserii Rogera Spottiswoode’a. Osiemnasty film wytwórni EON Productions z serii o przygodach agenta 007 Jamesa Bonda, w którego wcielił się po raz drugi Pierce Brosnan.
| |
| Gatunek | |
|---|---|
| Data premiery |
12 grudnia 1997 |
| Kraj produkcji | |
| Język | |
| Czas trwania |
119 minut |
| Reżyseria | |
| Scenariusz | |
| Główne role | |
| Muzyka | |
| Zdjęcia | |
| Scenografia | |
| Kostiumy | |
| Montaż |
Michel Arcand |
| Produkcja | |
| Wytwórnia | |
| Dystrybucja | |
| Budżet |
110 000 000 $ |
| Poprzednik |
GoldenEye (1995) |
| Kontynuacja |
Świat to za mało (1999) |
| Strona internetowa | |
_front-right_National_Motor_Museum,_Beaulieu.jpg)
Fabuła Edytuj
James Bond infiltruje nielegalny jarmark broni na granicy Pakistanu w poszukiwaniu techno-terrorysty Henryego Gupty, który kupuje kradziony amerykański dekoder GPS[1]. 007 w ostatniej chwili ewakuuje się z miejsca misji, po tym jak Amerykanie wydają rozkaz zbombardowania jarmarku. Tymczasem na Morzu Południowo-Chińskim dochodzi do zatopienia brytyjskiego okrętu wojennego Devonshire[1]. Za zniszczenie statku i śmierć brytyjskich marynarzy ma odpowiadać armia chińska. Całość incydentu jest jednak staranną inscenizacją niejakiego Elliota Carvera – magnata mediowego, właściciela min. globalnej stacji informacyjnej i dziennika „Tomorrow”. Carver chce by zatopienie statku stało się przyczyną globalnego kryzysu i III wojny światowej po to, aby mógł czerpać zyski z jej relacjonowania[1]. Bond w Londynie dostaje zadanie udania się do Hamburga na przyjęcie wydawane przez Carvera z okazji wystrzelenia przez jego koncern kolejnego satelity telekomunikacyjnego, dzięki czemu jego program będzie nadawany także w Chinach[2]. M podejmuje taką decyzję po tym jak gazeta Carvera „Tomorrow” publikuje szczegóły incydentu na Morzu Południowo-Chińskim i zna jego detale o wiele wcześniej niż brytyjska armia. W Hamburgu Bond z polecenia M ma też odświeżyć znajomość z żoną Elliota Carvera; Paris, z którą w przeszłości coś go łączyło.
W Niemczech podczas przyjęcia 007 rozmawia z Paris o przeszłości, poznaje także Wai Lin – chińską reporterkę, a tak naprawdę agentkę chińskiego wywiadu, która dostała dokładnie takie samo zadanie co James Bond – ma rozpracować Elliota Carvera. Paris zdradza Bondowi jak wejść do tajnego laboratorium jej męża, gdzie będzie on mógł być może znaleźć kolejne cenne wskazówki. 007 wykrada z laboratorium dekoder GPS – ten sam który w Pakistanie kupował Henry Gupta. Gupta pracuje więc dla Carvera, a dekoder został wykorzystany do zmylenia zarówno armii chińskiej, jak i załogi zatopionego Devonshire co do właściwej pozycji jednostki – co doprowadziło do jej zniszczenia i globalnego kryzysu[2]. W międzyczasie ginie Paris Carver, po tym jak jej mąż dowiaduje się, że James Bond to brytyjski szpieg, z którym jego żonę wiele w przeszłości łączyło.
.jpg)
007 wyrusza do Wietnamu. To tam, a nie na Morzu Południowo-Chińskim według ustaleń Brytyjczyków doszło do zatopienia Devonshire. Bond nurkuje do wraku, gdzie niespodziewanie spotyka też Wai-Lin. Oboje zostają schwytani przez ludzi Carvera i spotykają go osobiście w kwaterze jego medialnego konsorcjum w Sajgonie[2]. Bo brawurowej ucieczce Bond i Wai Lin postanawiają połączyć siły i wspólnie ostatecznie rozprawić się z Elliotem Carverem. Muszą w tym celu namierzyć jego kwaterę główną – wielki futurystyczny okręt w technologii stealth, dzięki któremu Carver był także w stanie zatopić Devonshire i zestrzelić chińskie MiG-i, co doprowadziło do globalnego kryzysu. 007 i Wai Lin udają się do zatoki u wybrzeży Tajlandii gdzie prawdopodobnie stacjonuje zakamuflowany okręt[2]. Po dostaniu się na jego pokład chcą ostatecznie unieszkodliwić Elliota Carvera[2].
Obsada Edytuj
- Pierce Brosnan – James Bond
- Jonathan Pryce – Elliot Carver
- Michelle Yeoh – Wai Lin
- Teri Hatcher – Paris Carver
- Ricky Jay – Henry Gupta
- Götz Otto – Stamper
- Joe Don Baker – Wade
- Vincent Schiavelli – dr Kaufman
- Judi Dench – M
- Desmond Llewelyn – Q
- Samantha Bond – Miss Moneypenny
- Colin Salmon – Robinson
- Geoffrey Palmer – admirał Roebuck
- Julian Fellowes – minister obrony
- Terence Rigby – generał Bucharin
- Michael Byrne – admirał Kelly (HMS Bedford)
Produkcja Edytuj
Zdjęcia do filmu kręcono od stycznia do września 1997 roku w pięciu krajach (Wielka Brytania, Niemcy, Francja, Tajlandia i Meksyk), położonych na trzech kontynentach.
Sceny początkowe powstały na jednym z najwyżej położonych lotnisk na świecie – Altiport de Peyresourde-Balestas we francuskim departamencie Pireneje Wysokie. Wśród angielskich lokacji w filmie pojawiają się: Oksford (New College), Londyn (Somerset House, centrum handlowe Brent Cross Shopping Centre), lotnisko wojskowe RAF Lakenheath (hrabstwo Suffolk), dawne lądowisko Radlett (Hertfordshire) oraz Stoke Poges (Buckinghamshire). W Niemczech kręcono głównie w Hamburgu (m.in. lotnisko, Hotel Atlantic, ulica handlowa Mönckebergstraße). Meksykańska część zdjęć powstała na plaży w Rosarito (Kalifornia Dolna), a tajska – w Bangkoku oraz w zatoce Phang Nga[3].
Przypisy Edytuj
- ↑ a b c Tomorrow Never Dies, James Bond 007 [dostęp 2023-03-06] (ang.).
- ↑ a b c d e Tomorrow Never Dies (1997), filmsite.org [dostęp 2023-03-06].
- ↑ Tomorrow Never Dies. Movie Locations. [dostęp 2023-02-09]. (ang.).
Linki zewnętrzne Edytuj
- Jutro nie umiera nigdy w bazie IMDb (ang.)
- Jutro nie umiera nigdy w bazie Filmweb