Gustavo Kuerten
Gustavo Kuerten (ur. 10 września 1976 we Florianópolis) − brazylijski tenisista, trzykrotny triumfator wielkoszlemowego French Open w grze pojedynczej, przez 43 tygodnie lider rankingu singlowego ATP, reprezentant Brazylii w Pucharze Davisa, olimpijczyk.
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
10 września 1976 |
| Wzrost |
190 cm |
| Gra |
praworęczny, jednoręczny bekhend |
| Status profesjonalny |
1995 |
| Zakończenie kariery |
25 maja 2008 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
20 |
| Najwyżej w rankingu |
1 (4 grudnia 2000) |
| Australian Open |
3R (2004) |
| Roland Garros |
W (1997, 2000, 2001) |
| Wimbledon |
QF (1999) |
| US Open |
QF (1999, 2001) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
8 |
| Najwyżej w rankingu |
38 (13 października 1997) |
| Australian Open |
QF (1999) |
| Roland Garros |
QF (1998) |
| Wimbledon |
1R (1999, 2000) |
| US Open |
1R (1997, 2003, 2004) |
| Strona internetowa | |
Wyróżnienia i nagrody edytuj
W 1999 Kuerten otrzymał wyróżnienie Prêmio Brasil Olímpico, które jest najważniejszą nagrodą sportową w Brazylii[1]. Został także sportowcem roku w Brazylii w latach 1999−2000, a spośród nagród ATP zdobył w 2000 tytuł tenisisty roku i w 2003 Arthur Ashe Humanitarian Award[1][2]. W połowie lipca 2012 Kuerten został włączony do Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy[3]. W 2016 federacja ITF uhonorowała Kuertena Philippe Chatrier Award[4]. Brał także udział w ceremonii otwarcia igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro (2016) wnosząc znicz olimpijski na Maracanę[5].
Kariera tenisowa edytuj
Kuerten startując w gronie juniorów zdołał wywalczyć mistrzostwo we French Open w 1994 roku, podczas rozgrywek gry podwójnej, partnerując Nicolásowi Lapenttiemu. W 1995 roku tenisista brazylijski rozpoczął karierę zawodową.
W 1997 odniósł zwycięstwo w wielkoszlemowym turnieju French Open, eliminując po drodze m.in. kilku byłych triumfatorów – Thomasa Mustera, Jewgienija Kafielnikowa, a w finale wynikiem 6:3, 6:4, 6:2 Sergiego Bruguerę. Kuerten stał się tym samym pierwszym najniżej sklasyfikowanym w historii zwycięzcą turnieju (startował jako 66. zawodnik) oraz pierwszym Brazylijczykiem, który wygrał rozgrywki tej kategorii[6].
Sezon 2000 Brazylijczyk zakończył jako pierwszy tenisista z Ameryki Południowej na 1. pozycji w rankingu ATP w erze open[7]. Do tego sukcesu przyczyniło się ponowne zwycięstwo we French Open, triumf w kończącym rok turnieju ATP Finals i wygrana w imprezie rangi ATP Masters Series w Hamburgu.
Kolejny sezon Kuerten zakończył na 2. pozycji w zestawieniu singlowym ATP. W czerwcu obronił tytuł na kortach French Open pokonując w finale Àlexa Corretję[8]. Dodatkowo tenisista brazylijski zwyciężył w prestiżowych zawodach ATP Masters Series w Monte Carlo i Cincinnati i trzech niżej notowanych turniejach.
Od 2002 roku Kuerten zaczął zmagać się z licznymi kontuzjami. M. in. w lutym 2002 roku przeszedł artroskopię prawego stawu biodra[9]. Podobną operację przeszedł dwa lata później[10]. Pomimo problemów zdrowotnych wygrał pomiędzy latami 2002–2004 cztery singlowe turnieje.
W latach 1996–2007 Kuerten reprezentował Brazylię w Pucharze Davisa. W 2000 roku przyczynił się do awansu zespołu do półfinału rozgrywek, gdzie Brazylijczycy ostatecznie ulegli Francji 3:2. Łącznie, w występach singlowych i deblowych rozegrał w barwach narodowych pięćdziesiąt dwa pojedynki, z których trzydzieści cztery wygrał.
Dnia 25 maja 2008 Kuerten roku zakończył karierę po przegranym meczu w 1 rundzie French Open z Paulem-Henrim Mathieu[11]. Łącznie Brazylijczyk triumfował w dwudziestu turniejach singlowy i osiągnął dziewięć finałów, natomiast w deblu zwyciężył w ośmiu turniejach i dotarł do dwóch finałów. Na szczycie singlowej listy rankingowej znajdował się przez czterdzieści trzy tygodnie.
Kuerten jest pochodzenia niemiecko-polsko-austriackiego[12].
Finały w turniejach ATP World Tour edytuj
Gra pojedyncza (20–9) edytuj
|
| |||||||||||||
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
| Zwycięzca | 1. | 8 czerwca 1997 | French Open, Paryż (1) | Ceglana |  Sergi Bruguera
|
6:3, 6:4, 6:2 |
| Finalista | 1. | 15 czerwca 1997 | Bolonia | Ceglana | Félix Mantilla
|
6:4, 2:6, 1:6 |
| Finalista | 2. | 3 sierpnia 1997 | Montreal | Twarda |  Chris Woodruff
|
5:7, 6:4, 3:6 |
| Zwycięzca | 2. | 26 lipca 1998 | Stuttgart (1) | Ceglana |  Karol Kučera
|
4:6, 6:2, 6:4 |
| Zwycięzca | 3. | 4 października 1998 | Majorka | Ceglana | Carlos Moyá
|
6:7(5), 6:2, 6:3 |
| Zwycięzca | 4. | 25 kwietnia 1999 | Monte Carlo (1) | Ceglana |  Marcelo Ríos
|
6:4, 2:1 krecz |
| Zwycięzca | 5. | 16 maja 1999 | Rzym | Ceglana |  Patrick Rafter
|
6:4, 7:5, 7:6(6) |
| Zwycięzca | 6. | 5 marca 2000 | Santiago | Ceglana |  Mariano Puerta
|
7:6(3), 6:3 |
| Finalista | 3. | 2 kwietnia 2000 | Miami | Twarda | Pete Sampras
|
1:6, 7:6(2), 6:7(5), 6:7(8) |
| Finalista | 4. | 14 maja 2000 | Rzym | Ceglana |  Magnus Norman
|
3:6, 6:4, 4:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 7. | 21 maja 2000 | Hamburg | Ceglana |  Marat Safin
|
6:4, 5:7, 6:4, 5:7, 7:6(3) |
| Zwycięzca | 8. | 11 czerwca 2000 | French Open, Paryż (2) | Ceglana | Magnus Norman
|
6:2, 6:3, 2:6, 7:6(6) |
| Zwycięzca | 9. | 20 sierpnia 2000 | Indianapolis | Twarda | Marat Safin
|
3:6, 7:6(2), 7:6(2) |
| Zwycięzca | 10. | 3 listopada 2000 | Tennis Masters Cup, Lizbona | Twarda (hala) | Andre Agassi
|
6:4, 6:4, 6:4 |
| Zwycięzca | 11. | 25 lutego 2001 | Buenos Aires | Ceglana | José Acasuso
|
6:1, 6:3 |
| Zwycięzca | 12. | 4 marca 2001 | Acapulco | Ceglana | Galo Blanco
|
6:4, 6:2 |
| Zwycięzca | 13. | 22 kwietnia 2001 | Monte Carlo (2) | Ceglana |  Hiszam Arazi
|
6:3, 6:2, 6:4 |
| Finalista | 5. | 13 maja 2000 | Rzym | Ceglana | Juan Carlos Ferrero
|
6:3, 1:6, 6:2, 4:6, 2:6 |
| Zwycięzca | 14. | 10 czerwca 2001 | French Open, Paryż (3) | Ceglana | Àlex Corretja
|
6:7(3), 7:5, 6:2, 6:0 |
| Zwycięzca | 15. | 22 lipca 2001 | Stuttgart (2) | Ceglana | Guillermo Cañas
|
6:3, 6:2, 6:4 |
| Zwycięzca | 16. | 12 sierpnia 2001 | Cincinnati | Twarda | Patrick Rafter
|
6:1, 6:3 |
| Finalista | 6. | 19 sierpnia 2001 | Indianapolis | Twarda | Patrick Rafter
|
2:4 krecz |
| Zwycięzca | 17. | 15 września 2002 | Costa do Sauipe (1) | Twarda | Guillermo Coria
|
6:7(4), 7:5, 7:6(2) |
| Finalista | 7. | 13 października 2002 | Lyon | Dywanowa (hala) |  Paul-Henri Mathieu
|
6:4, 3:6, 1:6 |
| Zwycięzca | 18. | 12 stycznia 2003 | Auckland | Twarda | Dominik Hrbatý
|
6:3, 7:5 |
| Finalista | 8. | 16 marca 2003 | Indian Wells | Twarda | Lleyton Hewitt
|
1:6, 1:6 |
| Zwycięzca | 19. | 26 października 2003 | Petersburg | Twarda (hala) |  Sarkis Sarksjan
|
6:4, 6:3 |
| Finalista | 9. | 15 lutego 2004 | Viña del Mar | Ceglana | Fernando González
|
5:7, 4:6 |
| Zwycięzca | 20. | 29 lutego 2004 | Costa do Sauipe (2) | Ceglana | Agustín Calleri
|
3:6, 6:2, 6:3 |
Gra podwójna (8–2) edytuj
|
| |||||||||||||
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy w finale | Wynik finału |
| Zwycięzca | 1. | 10 listopada 1996 | Santiago (1) | Ceglana |  Fernando Meligeni
|
 Dinu Pescariu Albert Portas
|
6:2, 6:4 |
| Zwycięzca | 2. | 13 kwietnia 1997 | Estoril | Ceglana | Fernando Meligeni
|
 Andrea Gaudenzi Filippo Messori
|
6:2, 6:2 |
| Zwycięzca | 3. | 15 czerwca 1997 | Bolonia | Ceglana | Fernando Meligeni
|
Dave Randall Jack Waite
|
6:2, 7:5 |
| Zwycięzca | 4. | 20 lipca 1997 | Stuttgart | Ceglana | Fernando Meligeni
|
Donald Johnson Francisco Montana
|
6:4, 6:4 |
| Zwycięzca | 5. | 12 lipca 1998 | Gstaad | Ceglana | Fernando Meligeni
|
Daniel Orsanic Cyril Suk
|
6:4, 7:5 |
| Zwycięzca | 6. | 10 stycznia 1999 | Adelaide | Twarda |  Nicolás Lapentti
|
Jim Courier Patrick Galbraith
|
6:4, 6:4 |
| Zwycięzca | 7. | 5 marca 2000 | Santiago (2) | Ceglana | Antonio Prieto
|
 Lan Bale Piet Norval
|
6:2, 6:4 |
| Zwycięzca | 8. | 4 marca 2001 | Acapulco | Ceglana | Donald Johnson
|
David Adams Martín García
|
6:3, 7:6(5) |
| Finalista | 1. | 15 września 2002 | Costa do Sauipe | Twarda | André Sá
|
Scott Humphries Mark Merklein
|
3:6, 6:7(1) |
| Finalista | 2. | 3 listopada 2002 | Paryż | Dywanowa (hala) | Cédric Pioline
|
Nicolas Escudé Fabrice Santoro
|
3:6, 6:7(6) |
Osiągnięcia w turniejach Wielkiego Szlema i ATP Masters Series (gra pojedyncza) edytuj
| Turniej | 1995 | 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | Wygrane turnieje | Bilans w turnieju |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wielki Szlem | ||||||||||||||||
| Australian Open | – | – | 2R | 2R | 2R | 1R | 2R | 1R | 2R | 3R | – | – | – | – | 0 / 8 | 7–8 |
| French Open | – | 1R | W | 2R | QF | W | W | 4R | 4R | QF | 1R | – | – | 1R | 3 / 11 | 36–8 |
| Wimbledon | – | – | 1R | 1R | QF | 3R | – | – | 2R | – | – | – | – | – | 0 / 5 | 7–5 |
| US Open | – | – | 3R | 2R | QF | 1R | QF | 4R | 1R | 1R | 2R | – | – | – | 0 / 9 | 15–9 |
| Wygrane turnieje | – | 0 / 1 | 1 / 4 | 0 / 4 | 0 / 4 | 1 / 4 | 1 / 3 | 0 / 3 | 0 / 4 | 0 / 3 | 0 / 2 | – | – | 0 / 1 | 3 / 33 | N/A |
| Bilans spotkań | – | 0–1 | 10–3 | 3–4 | 13–4 | 9–3 | 12–2 | 6–3 | 5–4 | 6–3 | 1–2 | – | – | 0–1 | N/A | 65–30 |
| Tennis Masters Cup | ||||||||||||||||
| Tennis Masters Cup | – | – | – | – | RR | W | RR | – | – | – | – | – | – | – | 1 / 3 | 5–6 |
| ATP Masters Series | ||||||||||||||||
| Indian Wells | – | – | 3R | 1R | SF | 2R | 3R | – | F | 2R | – | – | 1R | – | 0 / 8 | 14–8 |
| Miami | – | – | 3R | QF | 2R | F | 3R | – | 2R | 2R | – | – | 1R | 1R | 9 / 9 | 11–9 |
| Monte Carlo | – | – | 1R | 3R | W | 1R | W | – | 2R | 1R | 1R | – | – | 1R | 2 / 9 | 14–7 |
| Rzym | – | – | – | SF | W | F | F | 2R | 1R | – | 1R | – | – | – | 1 / 7 | 20–6 |
| Hamburg | – | – | 1R | QF | QF | W | 1R | QF | 3R | – | 2R | – | – | – | 1 / 8 | 16–7 |
| Montreal/Toronto | – | – | F | 1R | – | 2R | 3R | 1R | 1R | 3R | – | – | – | – | 0 / 7 | 9–7 |
| Cincinnati | – | – | QF | – | QF | SF | W | 1R | 1R | 2R | – | – | – | – | 1 / 7 | 16–6 |
| Stuttgart/Madryt | – | – | 3R | – | 3R | 3R | 2R | 1R | 2R | – | – | – | – | – | 0 / 6 | 3–6 |
| Paryż | – | – | 2R | – | 2R | SF | 3R | 1R | 3R | – | – | – | – | – | 0 / 6 | 6–6 |
| Wygrane turnieje | – | – | 0 / 8 | 0 / 6 | 2 / 8 | 1 / 9 | 2 / 9 | 0 / 6 | 0 / 9 | 0 / 5 | 0 / 3 | – | 0 / 2 | 0 / 2 | 5 / 67 | N/A |
| Bilans spotkań | – | – | 12–8 | 10–6 | 21–6 | 25–8 | 23–7 | 4–6 | 10–9 | 3–5 | 1–3 | – | 0–2 | 0–2 | N/A | 109–62 |
| Ranking na koniec sezonu | ||||||||||||||||
| 188 | 88 | 14 | 23 | 5 | 1 | 2 | 37 | 16 | 40 | 291 | 1078 | 680 | 1150 | N/A | ||
Legenda
W, wygrał turniej
F, przegrał w finale
SF, przegrał w półfinale
QF, przegrał w ćwierćfinale
4R, 3R, 2R, 1R przegrał w IV, III, II, I rundzie
RR, odpadł w fazie grupowej
–, nie startował w turnieju głównym
Przypisy edytuj
- ↑ a b Gustavo Kuerten [online], International Tennis Hall of Fame [dostęp 2018-04-03].
- ↑ Award seals Kuerten's dream year [online], 11 marca 2001 [dostęp 2018-04-03] (ang.).
- ↑ Class of 2012 inducted into Hall of Fame. itftennis.com, 16 lipca 2012. [dostęp 2012-07-26]. (ang.).
- ↑ Guga Kuerten To Receive Philippe Chatrier Award - Tennis Now [online], tennisnow.com [dostęp 2018-04-03].
- ↑ Brazylijczycy mają rozmach! Igrzyska olimpijskie w Rio oficjalnie rozpoczęte, „Polsat Sport” [dostęp 2018-04-03] (pol.).
- ↑ Jennifer Frey: Kuerten Routs Bruguera, Wins French Open. wpost.com, 9 czerwca 1997. [dostęp 2012-06-10]. (ang.).
- ↑ Gustavo Kuerten – Career Highlights. atpworldtour.com. [dostęp 2012-06-10]. (ang.).
- ↑ Kuerten wins third French title. bbc.co.uk, 10 czerwca 2001. [dostęp 2017-04-07]. (ang.).
- ↑ CHRISTOPHER CLAREY: Kuerten Shows Signs Of a Healthy Recovery. nytimes.com, 31 sierpnia 2002. [dostęp 2017-04-07]. (ang.).
- ↑ Kuerten undergoes more hip surgery. cnn.com, 23 września 2004. [dostęp 2017-04-07]. (ang.).
- ↑ Deniz Vehbi: Three time French Open Champion Kuerten retires. sport.co.uk, 28 maja 2008. [dostęp 2012-06-10]. (ang.).
- ↑ ethnicelebs.com: Gustavo Kuerten (ang.)
Bibliografia edytuj
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-22] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-22] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-08-22] (ang.).