Dominik Hrbatý
Dominik Hrbatý (ur. 4 stycznia 1978 w Bratysławie) – słowacki tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk.
Dominik Hrbatý | |
Państwo | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
4 stycznia 1978 |
Wzrost |
183 cm |
Gra |
praworęczna, oburęczny bekhend |
Status profesjonalny |
1996 |
Zakończenie kariery |
2010 |
Gra pojedyncza | |
Wygrane turnieje |
6 |
Najwyżej w rankingu |
12 (18 października 2004) |
Australian Open |
QF (2001, 2005) |
Roland Garros |
SF (1999) |
Wimbledon |
3R (2004) |
US Open |
QF (2004) |
Gra podwójna | |
Wygrane turnieje |
2 |
Najwyżej w rankingu |
14 (13 listopada 2000) |
Australian Open |
2R (2000, 2006) |
Roland Garros |
3R (2000, 2002, 2006) |
Wimbledon |
QF (2005) |
US Open |
3R (2000) |
Odznaczenia | |
Kariera tenisowa
edytujKarierę zawodową rozpoczął w 1996, już pod koniec tego roku awansując do czołowej setki rankingu światowego, dzięki rezultatom uzyskiwanym w turniejach rangi ATP Challenger Tour, wygrywając m.in. w Pilźnie. Pierwszy start w turnieju wielkoszlemowym zaliczył w 1997 roku podczas Australian Open dochodząc do 4 rundy po zwycięstwach nad wyżej klasyfikowanymi Sandonem Stollem, Nicklasem Kultim i Albertem Berasateguiem, a późniejszego zwycięzcę turnieju Pete'a Samprasa zmuszając do pięciosetowej walki (w piątym secie Hrbatý prowadził z przełamaniem serwisu). W dalszej części sezonu 1997 osiągnął po raz pierwszy finał turnieju ATP World Tour w Palermo, a rok zakończył w czołowej pięćdziesiątce. Tegoż samego roku uzyskał również finał debla w Umagu, partnerując Karolowi Kučerze.
W 1998 wygrał swój pierwszy turniej, pokonując w finale w San Marino Mariana Puertę oraz dochodząc do finału debla w Amsterdamie w parze z Kučerą. Rok później triumfował w Pradze (w finale z Ctislavem Dosedělem), a także był w półfinale wielkoszlemowego French Open; pokonał na kortach im. Rolanda Garrosa m.in. Jewgienija Kafielnikowa oraz byłego lidera rankingu Marcela Ríosa, a przegrał w czterech setach ze zwycięzcą turnieju Andre Agassim.
Kolejne starty w roku 2000 dały mu pierwszy w karierze awans do czołowej dwudziestki rankingu. Nie wygrał w tym roku żadnego turnieju, ale zaliczył 3 finały, w tym turnieju rangi ATP Masters Series w Monte Carlo (przegrał w decydującym meczu z Cédrikiem Pioline’em). Był także w 4 rundzie US Open. Wygrał w sezonie 10 pojedynków z rywalami z najlepszej dziesiątki na świecie, w tym cztery z Kafielnikowem. W deblu z kolei Słowak wygrał swój pierwszy turniej rangi ATP Masters Series w Rzymie. Wspólnie z Martinem Dammem pokonał w finale duet Wayne Ferreira–Jewgienij Kafielnikow. W tym samym roku osiągnął ponadto 3 inne finały gry podwójnej, w tym imprezy w Miami.
Sezon 2002 zaczął od triumfu w Auckland (w finale z Francisco Clavetem) i był w ćwierćfinale Australian Open (w 4 rundzie pokonał Marata Safina, przegrał z Patrickiem Rafterem). W dalszej części sezonu zdobył deblowy tytuł w Taszkencie tworząc parę z Julienem Boutterem. W 2002 roku Hrbatý wypadł z najlepszej pięćdziesiątki rankingu. Poza pięćdziesiątką (ale nadal w czołowej setce) pozostawał również w 2003, osiągając finał turnieju w Auckland (porażka w finale z Gustavem Kuertenem).
Sezon 2004 był najlepszy w karierze Słowaka. Hrbatý wygrał 3 turnieje, był w jeszcze 1 finale. Dzięki kolejnemu dobremu początkowi sezonu (wygrane turniejowe w Adelaide – w finale z Michaëlem Llodrą i Auckland – z Rafaelem Nadalem). W lutym 2004 wygrał halowy turniej w Marsylii (w finale z Robinem Söderlingiem). W dalszej części sezonu był w finale w Casablance (przegrał z Santiagiem Venturą), i ćwierćfinale US Open. Na koniec roku Hrbatý uzyskał również finał debla w Petersburgu. W październiku sklasyfikowano go na najwyższym w karierze 12. miejscu w rankingu, a sezon zakończył dwie pozycje niżej.
Utrzymał miejsce w najlepszej dwudziestce tenisistów także w sezonie 2005, natomiast zakończył rok jako nr 20. w zestawieniu ATP World Tour, będąc jedynym graczem w dwudziestce, który w sezonie nie wygrał turnieju, ani nie był w finale. Był natomiast w ćwierćfinale Australian Open (pokonał m.in. Gastóna Gaudia i Thomasa Johanssona, przegrał z Maratem Safinem), 4 rundzie US Open. W październiku 2006 Słowak awansował do finału zawodów ATP Masters Series w Paryżu, eliminując wcześniej Tommy'ego Haasa. Uległ dopiero Nikołajowi Dawydience.
W 2005 roku doszedł wspólnie z reprezentacją Słowacji do finału Pucharu Davisa. Był liderem ekipy, która po raz pierwszy w historii startów w tych rozgrywkach awansowała do finału. Zdobywał punkty we wszystkich meczach kampanii, m.in. w 1 rundzie nad broniącymi trofeum Hiszpanami. Rok wcześniej walnie przyczynił się do odzyskania przez Słowację miejsca w grupie światowej Pucharu Davisa, zdobywając 2 punkty w meczu z Niemcami. Do końca swoich startów w rozgrywkach rozegrał 58 pojedynków (singiel i debel) z których w 33 zwyciężył. Hrbatý występował także w innych zespołach reprezentacyjnych– miał znaczący udział w zdobyciu przez Słowację drużynowego pucharu świata w roku 2000 (pokonał wówczas Haasa, Samprasa i Kafielnikowa) oraz Pucharu Hopmana w 2005 (wspólnie z Danielą Hantuchovą). W styczniu 2009 roku, partnerując Dominice Cibulkovej, wygrał Puchar Hopmana po raz trzeci w karierze.
W swojej karierze trzykrotnie rywalizował na igrzyskach olimpijskich. W grze pojedynczej najdalej dotarł do 2 rundy, natomiast w grze podwójnej do ćwierćfinału wspólnie z Karolem Kučerą podczas igrzysk olimpijskich w Sydney.
W 2010 roku ogłosił zakończenie kariery[1].
Finały w turniejach ATP World Tour
edytujLegenda |
---|
Wielki Szlem |
Igrzyska olimpijskie |
Tennis Masters Cup / ATP Finals |
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (6–7)
edytujKońcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|
Finalista | 1. | 5 października 1997 | Palermo | Ceglana | Alberto Berasategui | 4:6, 2:6 |
Zwycięzca | 1. | 16 sierpnia 1998 | San Marino | Ceglana | Mariano Puerta | 6:2, 7:5 |
Zwycięzca | 2. | 2 maja 1999 | Praga | Ceglana | Ctislav Doseděl | 6:2, 6:2 |
Finalista | 2. | 23 kwietnia 2000 | Monte Carlo | Ceglana | Cédric Pioline | 4:6, 6:7(3), 6:7(6) |
Finalista | 3. | 12 listopada 2000 | Petersburg | Twarda (hala) | Marat Safin | 6:2, 4:6, 4:6 |
Finalista | 4. | 26 listopada 2000 | Brighton | Twarda (hala) | Tim Henman | 2:6, 2:6 |
Zwycięzca | 3. | 14 stycznia 2001 | Auckland | Twarda | Francisco Clavet | 6:4, 2:6, 6:3 |
Finalista | 5. | 12 stycznia 2003 | Auckland | Twarda | Gustavo Kuerten | 3:6, 5:7 |
Finalista | 6. | 23 maja 2004 | Casablanca | Ceglana | Santiago Ventura | 3:6, 6:1, 4:6 |
Zwycięzca | 4. | 11 stycznia 2004 | Adelaide | Twarda | Michaël Llodra | 6:4, 6:0 |
Zwycięzca | 5. | 18 stycznia 2004 | Auckland | Twarda | Rafael Nadal | 4:6, 6:2, 7:5 |
Zwycięzca | 6. | 29 lutego 2004 | Marsylia | Twarda (hala) | Robin Söderling | 4:6, 6:4, 6:4 |
Finalista | 7. | 5 listopada 2006 | Paryż | Twarda (hala) | Nikołaj Dawydienko | 1:6, 2:6, 2:6 |
Gra podwójna (2–6)
edytujKońcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Finalista | 1. | 27 lipca 1997 | Umag | Ceglana | Karol Kučera | Dinu Pescariu Davide Sanguinetti |
6:7, 4:6 |
Finalista | 2. | 9 sierpnia 1998 | Amsterdam | Ceglana | Karol Kučera | Jacco Eltingh Paul Haarhuis |
3:6, 2:6 |
Finalista | 3. | 26 marca 2000 | Miami | Twarda | Martin Damm | Todd Woodbridge Mark Woodforde |
3:6, 4:6 |
Zwycięzca | 1. | 14 maja 2000 | Rzym | Ceglana | Martin Damm | Wayne Ferreira Jewgienij Kafielnikow |
6:4, 4:6, 6:3 |
Finalista | 4. | 8 października 2000 | Hongkong | Twarda | David Prinosil | Wayne Black Kevin Ullyett |
1:6, 2:6 |
Finalista | 5. | 29 października 2000 | Bazylea | Dywanowa (hala) | Roger Federer | Donald Johnson Piet Norval |
6:7(9), 6:4, 6:7(4) |
Zwycięzca | 2. | 16 września 2001 | Taszkent | Twarda | Julien Boutter | Marius Barnard Jim Thomas |
6:4, 3:6, 13–11 |
Finalista | 6. | 31 października 2004 | Petersburg | Dywanowa (hala) | Jaroslav Levinský | Arnaud Clément Michaël Llodra |
3:6, 2:6 |
Starty wielkoszlemowe (gra pojedyncza)
edytujTurniej | 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | Wygrane turnieje | Bilans w turnieju |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Australian Open | – | 4R | 1R | 1R | 1R | QF | 4R | 1R | 3R | QF | 4R | 3R | – | 2R | – | 0 / 12 | 22–12 |
French Open | – | 1R | 3R | SF | 2R | 2R | 1R | 2R | 2R | 1R | 3R | 1R | 1R | – | – | 0 / 12 | 13–12 |
Wimbledon | – | 1R | 1R | 1R | 2R | 1R | 1R | 1R | 3R | 2R | 1R | 1R | 1R | – | – | 0 / 12 | 4–12 |
US Open | – | 1R | 2R | 1R | 4R | 2R | 3R | 2R | QF | 4R | 1R | 1R | 1R | – | – | 0 / 12 | 15–12 |
Bilans spotkań | – | 3–4 | 3–4 | 5–4 | 5–4 | 6–4 | 5–4 | 2–4 | 9–4 | 8–4 | 5–4 | 2–4 | 0–3 | 1–1 | – | N/A | 54–48 |
Odznaczenia
edytuj- Order Ľudovíta Štúra II Klasy – 2006 (potwierdzony 2011)[2]
Przypisy
edytuj- ↑ Dominik Hrbaty zakończył karierę. sport.pl, 22 listopada 2010. [dostęp 2010-11-22]. (pol.).
- ↑ Rad Ľudovíta Štúra, II. trieda. prezident.sk. [dostęp 2011-12-13]. (słow.).
Bibliografia
edytuj- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-11-07] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-11-07] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-11-07] (ang.).