Tim Henman

tenisista brytyjski

Timothy Henry Henman (ur. 6 września 1974 w Oksfordzie) − brytyjski tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, srebrny medalista igrzysk olimpijskich w Atlancie (1996) w grze podwójnej.

Tim Henman
Ilustracja
Państwo

 Wielka Brytania

Data i miejsce urodzenia

6 września 1974
Oksford

Wzrost

185 cm

Gra

praworęczna, jednoręczny bekhend

Status profesjonalny

1993

Zakończenie kariery

23 września 2007

Trener

Larry Stefanki (2001−2003)
Paul Annacone (2003−2007)

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

11

Najwyżej w rankingu

4 (7 sierpnia 2002)

Australian Open

4R (2000−2002)

Roland Garros

SF (2004)

Wimbledon

SF (1998, 1999, 2001, 2002)

US Open

SF (2004)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

4

Najwyżej w rankingu

62 (21 lutego 2001)

Australian Open

1R (1996−1998)

Roland Garros

3R (1996)

Wimbledon

2R (1994)

US Open

2R (1996)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Wielka Brytania
Igrzyska olimpijskie
srebro Atlanta 1996 tenis ziemny
(gra podwójna)
Strona internetowa

Kariera tenisowa

edytuj

Karierę tenisową Henman rozpoczął w 1993 roku, a zakończył w 2007 roku.

W grze pojedynczej wygrał 11 turniejów rangi ATP World Tour i w 17 uczestniczył w finale. Wśród zwycięstw turniejowych Brytyjczyka znajduje się tytuł rangi ATP Masters Series w Paryżu w hali. W zawodach wielkoszlemowych czterokrotnie dochodził do półfinału Wimbledonu. W 1998 i 1999 roku odpadał po porażkach z Pete’em Samprasem, w 2001 roku pokonał go Goran Ivanišević, a w 2002 roku Lleyton Hewitt. W 2004 roku po raz pierwszy w karierze dotarł do półfinału innego niż Wimbledon turnieju wielkoszlemowego, French Open, przegrywając z Guillermo Corią. W tym samym roku dotarł także do półfinału US Open, gdzie wyeliminował Henmana Roger Federer.

W grze podwójnej Henman zwyciężył w 4 imprezach rangi ATP World Tour oraz dochodził do 2 finałów.

W latach 1994−2007 Henman reprezentował Wielką Brytanię w Pucharze Davisa, rozgrywając łącznie 54 pojedynki, z których 40 wygrał.

W 1996 roku wystąpił w igrzyskach olimpijskich w Atlancie. Z gry pojedynczej odpadł w 2 rundzie, natomiast w grze podwójnej wywalczył srebrny medal, w parze z Neilem Broadem. Mecz o złoty medal Brytyjczycy przegrali z Australijczykami Toddem Woodbridge’em oraz Markiem Woodforde’em[1]. Henman startował również w turniejach singlowych igrzysk olimpijskich w Sydney (2000) i Atenach (2004) ponosząc porażki w 1 rundach.

Specjalizował się w grze opartej na serwisie i woleju (styl serwis-wolej)[2]. Pochodzi z rodziny o tradycjach tenisowych (m.in. jego dziadek występował na Wimbledonie w latach 50.).

W rankingu gry pojedynczej Henman najwyżej był na 4. miejscu (7 sierpnia 2002), a w klasyfikacji gry podwójnej na 62. pozycji (21 lutego 2001).

Finały w turniejach ATP World Tour

edytuj
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (11–17)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 5 stycznia 1997 Doha Twarda   Jim Courier 5:7, 7:6(5), 2:6
Zwycięzca 1. 12 stycznia 1997 Sydney Twarda   Carlos Moyá 6:3, 6:1
Finalista 2. 23 lutego 1997 Antwerpia Twarda (hala)   Marc Rosset 2:6, 5:7, 4:6
Zwycięzca 2. 14 września 1997 Taszkent Twarda   Marc Rosset 7:6(2), 6:4
Finalista 3. 18 stycznia 1998 Sydney Twarda   Karol Kučera 5:7, 4:6
Finalista 4. 2 sierpnia 1998 Los Angeles Twarda   Andre Agassi 4:6, 4:6
Zwycięzca 3. 20 września 1998 Taszkent Twarda   Jewgienij Kafielnikow 7:5, 6:4
Zwycięzca 4. 11 października 1998 Bazylea Twarda (hala)   Andre Agassi 6:4, 6:3, 3:6, 6:4
Finalista 5. 10 stycznia 1999 Doha Twarda   Rainer Schüttler 4:6, 7:5, 1:6
Finalista 6. 21 lutego 1999 Rotterdam Dywanowa (hala)   Jewgienij Kafielnikow 2:6, 6:7(3)
Finalista 7. 13 czerwca 1999 Londyn (Queen’s) Trawiasta   Pete Sampras 7:6(1), 4:6, 6:7(4)
Finalista 8. 10 października 1999 Bazylea Dywanowa (hala)   Karol Kučera 4:6, 6:7(10), 6:4, 6:4, 6:7(2)
Finalista 9. 20 lutego 2000 Rotterdam Twarda (hala)   Cédric Pioline 7:6(3), 4:6, 6:7(4)
Finalista 10. 12 marca 2000 Scottsdale Twarda   Lleyton Hewitt 4:6, 6:7(2)
Finalista 11. 13 sierpnia 2000 Cincinnati Twarda   Thomas Enqvist 6:7(5), 4:6
Zwycięzca 5. 15 października 2000 Wiedeń Twarda (hala)   Tommy Haas 6:4, 6:4, 6:4
Zwycięzca 6. 26 listopada 2000 Brighton Twarda (hala)   Dominik Hrbatý 6:2, 6:2
Zwycięzca 7. 18 lutego 2001 Kopenhaga Twarda (hala)   Andreas Vinciguerra 6:3, 6:4
Finalista 12. 17 czerwca 2001 Londyn (Queen’s) Trawiasta   Lleyton Hewitt 6:7(3), 6:7(3)
Zwycięzca 8. 28 października 2001 Bazylea Dywanowa (hala)   Roger Federer 6:3, 6:4, 6:2
Zwycięzca 9. 6 stycznia 2002 Adelaide Twarda   Mark Philippoussis 6:4, 6:7(6), 6:3
Finalista 13. 24 lutego 2002 Rotterdam Twarda (hala)   Nicolas Escudé 6:3, 6:7(7), 4:6
Finalista 14. 17 marca 2002 Indian Wells Twarda   Lleyton Hewitt 1:6, 2:6
Finalista 15. 16 czerwca 2002 Londyn (Queen’s) Trawiasta   Lleyton Hewitt 6:4, 1:6, 4:6
Zwycięzca 10. 3 sierpnia 2003 Waszyngton Twarda   Fernando González 6:3, 6:4
Zwycięzca 11. 2 listopada 2003 Paryż Twarda (hala)   Andrei Pavel 6:2, 7:6(6), 7:6(2)
Finalista 16. 21 marca 2004 Indian Wells Twarda   Roger Federer 3:6, 3:6
Finalista 17. 8 października 2006 Tokio Twarda   Roger Federer 3:6, 3:6

Gra podwójna (4–2)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Finalista 1. 28 lipca 1996 Atlanta Twarda   Neil Broad   Todd Woodbridge
  Mark Woodforde
4:6, 4:6, 2:6
Zwycięzca 1. 5 października 1997 Bazylea Dywanowa (hala)   Marc Rosset   Karsten Braasch
  Jim Grabb
7:6, 6:7, 7:6
Zwycięzca 2. 28 lutego 1999 Londyn Dywanowa (hala)   Greg Rusedski   Byron Black
  Wayne Ferreira
6:3, 7:6(6)
Zwycięzca 3. 25 kwietnia 1999 Monte Carlo Ceglana   Olivier Delaître   Jiří Novák
  David Rikl
6:2, 6:3
Finalista 2. 20 lutego 2000 Rotterdam Twarda (hala)   Jewgienij Kafielnikow   David Adams
  John-Laffnie de Jager
7:5, 2:6, 3:6
Zwycięzca 4. 25 kwietnia 2004 Monte Carlo Ceglana   Nenad Zimonjić   Gastón Etlis
  Martín Rodríguez
7:5, 6:2

Przypisy

edytuj
  1. Marcin Motyka: To oni tworzyli historię. Poczet mistrzów i medalistów igrzysk olimpijskich w tenisie. sportowefakty.wp.pl, 3 sierpnia 2016. [dostęp 2017-04-07]. (pol.).
  2. Łukasz Roszak: Henman komentatorem telewizyjnym. sportowefakty.wp.pl, 12 kwietnia 2008. [dostęp 2017-04-07]. (pol.).

Bibliografia

edytuj