Karol Kučera
Karol Kučera (ur. 4 marca 1974 w Bratysławie) – słowacki tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk, parlamentarzysta.
| ||
Państwo | ![]() | |
Data i miejsce urodzenia | 4 marca 1974 Bratysława | |
Wzrost | 188 cm | |
Gra | praworęczna, oburęczny bekhend | |
Status profesjonalny | 1992 | |
Zakończenie kariery | 2005 | |
Gra pojedyncza | ||
Wygrane turnieje | 6 | |
Najwyżej w rankingu | 6 (14 września 1998) | |
Australian Open | SF (1998) | |
Roland Garros | 3R (1996, 2000) | |
Wimbledon | 4R (1999) | |
US Open | QF (1998) | |
Gra podwójna | ||
Wygrane turnieje | 0 | |
Najwyżej w rankingu | 131 (7 czerwca 2004) | |
Australian Open | 1R (2004) | |
Roland Garros | 2R (2004) | |
Wimbledon | 2R (2003) | |
US Open | 2R (2003) | |
Odznaczenia | ||
![]() |
ŻyciorysEdytuj
Kariera tenisowaEdytuj
W latach 1991–1992 był członkiem reprezentacji Czechosłowacji w Pucharze Galea, w 1992 roku zdobył drużynowe mistrzostwo Europy. W tym samym roku rozpoczął karierę zawodową, którą kontynuował do 2005 roku. W 1993 roku na French Open debiutował w imprezie wielkoszlemowej, a rok później osiągnął pierwszy finał turniejowy rangi ATP World Tour w Umagu.
W 1995 roku wygrał turniej na kortach trawiastych w Rosmalen, w finale wygrywając z Andersem Järrydem. Kolejne turniejowe zwycięstwo odniósł w 1997 roku, kiedy triumfował w Ostrawie po pokonaniu w finale Magnusa Normana. Był w tymże roku także w finałach w Nottingham (przegrał z Gregiem Rusedskim) i Stuttgarcie (przegrał z Àlexem Corretją).
Jeszcze lepsze wyniki uzyskiwane w 1998 roku dały zawodnikowi awans do czołowej dziesiątki rankingu (we wrześniu tegoż roku był klasyfikowany na 6. miejscu na świecie). Wygrał turnieje w Sydney i New Haven, był w finałach w Stuttgarcie i Wiedniu. Zaliczył także najlepszy sezon wielkoszlemowy – doszedł do półfinału Australian Open (pokonując m.in. w ćwierćfinale lidera rankingu światowego Pete’a Samprasa, a przegrywając z późniejszym zwycięzcą Petrem Kordą), a także ćwierćfinału US Open (gdzie wyeliminował Andre Agassiego i gdzie pokonał go Pete Sampras). Wystąpił w niepunktowanym Pucharze Wielkiego Szlema (doszedł do półfinału) oraz w turnieju ATP Finals (odpadł po trzech porażkach grupowych z Carlosem Moyą, Pete’em Samprasem i Jewgienijem Kafielnikowem).
Pozycję w czołówce światowej potwierdzał w kolejnych sezonach, w 1999 roku wygrywając turniej w Bazylei (pokonał kolejno Andre Agassiego, Nicolasa Kiefera i Tima Henmana), w 2000 roku eliminując na French Open obrońcę tytułu Andre Agassiego już w 1 rundzie. Wysoką pozycję rankingową utracił w 2001 roku, kiedy przez trzy miesiące był nieobecny w turniejach ze względu na kontuzję. W 2003 roku wygrał swój szósty turniej w karierze w Kopenhadze (w finale z Olivierem Rochusem) oraz był w finale w Ćennaju (porażka z Paradornem Srichaphanem). W 2004 roku znalazł się poza pierwszą setką rankingu. W grze podwójnej nie odniósł turniejowego zwycięstwa, ale awansował do czterech finałów.
Karol Kučera w Pucharze Davisa reprezentował Słowację w latach 1994–2005. W 1997 roku miał znaczący wkład w awans tej drużyny do najwyższej klasy rozgrywek, tj. grupy światowej. Był również w jej składzie w 2005 roku, kiedy Słowacja po raz pierwszy wystąpiła w finale rozgrywek, ale nie odgrywał już wówczas wiodącej roli (zdobył punkt w półfinale, kiedy mecz poddał Argentyńczyk Mariano Puerta, a w finale uległ Chorwatowi Ivanowi Ljubičiciowi), zaś trofeum przypadło Chorwatom. Łączny bilans jego występów w Pucharze Davisa wyniósł 33 zwycięstwa i 18 porażek.
W 2000 roku przyczynił się do pierwszego triumfu Słowacji w Drużynowym Pucharze Świata. Startował także w igrzyskach olimpijskich – w Atlancie w 1996 roku (przegrał w 2. rundzie z Andre Agassim), w Sydney w 2000 roku (w 2. rundzie poniósł porażkę z Rogerem Federerem) i w Atenach w 2004 roku (odpadając w 1. rundzie z Maratem Safinem). W Sydney doszedł ponadto do ćwierćfinału gry podwójnej wspólnie z Dominikiem Hrbatým. W Atlancie w deblu, grając z Jánem Krošlákiem, odpadł w 1. rundzie.
Praworęczny, z bekhendem oburęcznym, Karol Kučera znany był z gry z głębi kortu. Dysponował bogatym wachlarzem zagrań, skuteczny był zwłaszcza w odbiorze serwisu. W jego tenisie widać wpływ jego wieloletniego trenera Miloslava Mečířa, który grał w podobny sposób.
Działalność zawodowa i politycznaEdytuj
W późniejszych latach zajął się działalnością trenerską, trenując m.in. drużynę narodową i drużynę Słowacji w Pucharze Davisa. Został głównym trenerem w centrum tenisowym NTC w Bratysławie (Národné tenisové centrum)[1]. W wyborach w 2020 z ramienia ugrupowania Zwyczajni Ludzie uzyskał mandat posła do Rady Narodowej[2].
Finały w turniejach ATP World TourEdytuj
Legenda |
---|
Wielki Szlem |
Igrzyska olimpijskie |
Tennis Masters Cup / ATP Finals |
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (6–6)Edytuj
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|
Finalista | 1. | 28 sierpnia 1994 | Umag | Ceglana | Alberto Berasategui | 2:6, 4:6 |
Zwycięzca | 1. | 18 czerwca 1995 | Rosmalen | Trawiasta | Anders Järryd | 7:6(7), 7:6(4) |
Finalista | 2. | 22 czerwca 1997 | Nottingham | Trawiasta | Greg Rusedski | 4:6, 5:7 |
Finalista | 3. | 20 lipca 1997 | Stuttgart | Ceglana | Àlex Corretja | 2:6, 5:7 |
Zwycięzca | 2. | 20 października 1997 | Ostrawa | Dywanowa (hala) | Magnus Norman | 6:2, krecz |
Zwycięzca | 3. | 18 stycznia 1998 | Sydney | Twarda | Tim Henman | 7:5, 6:4 |
Finalista | 4. | 27 lipca 1998 | Stuttgart | Ceglana | Gustavo Kuerten | 6:4, 2:6, 4:6 |
Zwycięzca | 4. | 23 sierpnia 1998 | New Haven | Twarda | Goran Ivanišević | 6:4, 5:7, 6:2 |
Finalista | 5. | 18 października 1998 | Wiedeń | Dywanowa (hala) | Pete Sampras | 3:6, 6:7(3), 1:6 |
Zwycięzca | 5. | 10 października 1999 | Bazylea | Dywanowa (hala) | Tim Henman | 6:4, 7:6(10), 4:6, 4:6, 7:6(2) |
Finalista | 6. | 5 stycznia 2003 | Ćennaj | Twarda | Paradorn Srichaphan | 3:6, 1:6 |
Zwycięzca | 6. | 2 marca 2003 | Kopenhaga | Twarda (hala) | Olivier Rochus | 7:6(4), 6:4 |
Gra podwójna (0–4)Edytuj
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Finalista | 1. | 28 sierpnia 1994 | Umag | Ceglana | Paul Wekesa | Diego Pérez Francisco Roig |
2:6, 4:6 |
Finalista | 2. | 20 października 1996 | Ostrawa | Dywanowa (hala) | Ján Krošlák | Sandon Stolle Cyril Suk |
6:7, 3:6 |
Finalista | 3. | 27 lipca 1997 | Umag | Ceglana | Dominik Hrbatý | Dinu Pescariu Davide Sanguinetti |
6:7, 4:6 |
Finalista | 4. | 9 sierpnia 1998 | Amsterdam | Ceglana | Dominik Hrbatý | Jacco Eltingh Paul Haarhuis |
3:6, 2:6 |
OdznaczeniaEdytuj
- Order Ľudovíta Štúra II klasy – 2006[3]
PrzypisyEdytuj
- ↑ Karol Kučera (słow.). obycajniludia.sk. [dostęp 2020-03-03].
- ↑ Toto je zoznam 150 poslancov, ktorých Slováci zvolili do parlamentu (słow.). hnonline.sk, 1 marca 2020. [dostęp 2020-03-03].
- ↑ Rad Ľudovíta Štúra, II. trieda (słow.). prezident.sk. [dostęp 2020-03-03].
BibliografiaEdytuj
- Profil na stronie ATP (ang.). Association of Tennis Professionals. [dostęp 2014-11-06].
- Profil na stronie ITF (ang.). International Tennis Federation. [dostęp 2014-11-06].
- Profil na stronie Pucharu Davisa (ang.). Davis Cup. [dostęp 2014-11-06].
- Karol Kučera (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2020-03-03].