Fabrice Santoro

tenisista francuski

Fabrice Vetea Santoro (ur. 9 grudnia 1972 na Tahiti) – francuski tenisista, zwycięzca Australian Open 2003, Australian Open 2004 w grze podwójnej i French Open 2005 w grze mieszanej, zdobywca Pucharu Davisa, olimpijczyk.

Fabrice Santoro
Ilustracja
Państwo

 Francja

Data i miejsce urodzenia

9 grudnia 1972
Tahiti

Wzrost

178 cm

Gra

oburęczny forhend i bekhend

Status profesjonalny

1989

Zakończenie kariery

2010

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

6

Najwyżej w rankingu

17 (6 sierpnia 2001)

Australian Open

QF (2006)

Roland Garros

4R (1991, 2001)

Wimbledon

3R (2001)

US Open

3R (1990, 1998-1999, 2004)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

24

Najwyżej w rankingu

6 (5 lipca 1999)

Australian Open

W (2003, 2004)

Roland Garros

F (2004)

Wimbledon

F (2006)

US Open

SF (2003)

Kariera tenisowa

edytuj

Występował na kortach jako tenisista zawodowy w latach 1989–2010. Jego gra wyróżniała się charakterystycznym stylem, jako jeden z nielicznych zawodników grał oburęczny bekhend, jak i forhend. W swoim tenisie stosował wiele zagrań kombinacyjnych (loby, drop-szoty, zagrania wyrzucające) oraz z dużym wyczuciem operował wolejem. Zakończył karierę po turnieju w paryskiej hali Bercy w listopadzie 2009 roku. Pomimo oficjalnego zakończenia kariery w 2009 roku, zdecydował się na występ w Australian Open 2010, zostając pierwszym w historii tenisistą, który grał w turniejach wielkoszlemowych w czterech kolejnych dekadach – pierwszy raz w 1989 roku. Podczas tego turnieju rozegrał także swój ostatni profesjonalny mecz w rozgrywkach ATP, kiedy to przegrał z Marinem Čiliciem w 1 rundzie.

W 1989 roku zdobył juniorski tytuł w singlu na French Open, pokonując w finale Jareda Palmera po obronieniu dwóch piłek meczowych. Sezon 1989 ukończył na pozycji wicelidera rankingu juniorów.

Pierwsze zwycięstwo w zawodach kategorii ATP World Tour w grze pojedynczej odniósł w 1997 roku, w Lyonie, po pokonaniu w finale Tommy’ego Haasa. Łącznie Francuz wywalczył 6 tytułów ATP World Tour, a ostatni w połowie lipca 2008 roku w Newport. Ponadto Santoro osiągnął dalszych 6 finałów, w których został pokonany. W styczniu 2006 roku osiągnął swój jedyny wielkoszlemowy ćwierćfinał, podczas Australian Open. Po drodze zdołał wyeliminować m.in. Gastóna Gaudio i Davida Ferrera, jednak w spotkaniu o półfinał nie sprostał Davidowi Nalbandianowi. W rankingu gry pojedynczej najwyżej był na 17. miejscu w sierpniu 2001 roku.

W grze podwójnej Santoro zwyciężył w 24 turniejach ATP World Tour, w tym dwukrotnie w Australian Open i raz w Tennis Masters Cup. W Melbourne triumfował w latach 2003 i 2004, grając w parze z Michaëlem Llodrą. Również z Llodrą w 2005 roku zdobył tytuł w Tennis Masters Cup. Dodatkowo Santoro uczestniczył w 18 przegranych finałach, m.in. w Australian Open 2002, French Open 2004, Wimbledonie 2006 i Tennis Masters Cup 2003. W klasyfikacji gry podwójnej najwyżej był w lipcu 1999 roku, na 6. pozycji.

W grze mieszanej Santoro triumfował w jednym wielkoszlemowym turnieju, we French Open 2005. Partnerką Francuza była Daniela Hantuchová, a w finale pokonał parę Martina NavrátilováLeander Paes.

Santoro reprezentował wielokrotnie Francję w Pucharze Davisa w grze pojedynczej i podwójnej. W 1991 roku i 2001 roku przyczynił się do wywalczenia trofeum. W meczu finałowym z 2001, przeciwko Australii, w parze z Cédrikiem Pioline odniósł zwycięstwo nad parą Lleyton HewittPatrick Rafter. W sezonie 1991 nie brał udziału w meczu finałowym, ale miał swój udział w awansie Francji do decydującego meczu; debiutował w meczu ćwierćfinałowym z Australią, w którym odniósł jedno zwycięstwo i poniósł porażkę w grze pojedynczej, następnie wniósł do dorobku drużyny dwa zwycięstwa singlowe w półfinale z Jugosławią.

Finały w turniejach ATP World Tour

edytuj

Gra pojedyncza (6−6)

edytuj
Legenda
Wielki Szlem (0–0)
Igrzyska olimpijskie (0–0)
Tennis Masters Cup (0–0)
ATP Masters Series (0–0)
ATP International Series Gold (1–0)
ATP International Series (5–6)
Wygrane według nawierzchni
Twarda (3–4)
Ceglana (0–1)
Trawiasta (2–1)
Dywanowa (1–0)
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 7 października 1990 Tuluza Twarda (hala)   Jonas Svensson 6:7, 2:6
Finalista 2. 7 lutego 1993 Dubaj Twarda   Karel Nováček 4:6, 5:7
Finalista 3. 7 sierpnia 1994 Kitzbühel Ceglana   Goran Ivanišević 2:6, 6:4, 6:4, 3:6, 2:6
Zwycięzca 1. 19 października 1997 Lyon Dywanowa (hala)   Tommy Haas 6:4, 6:4
Finalista 4. 11 stycznia 1998 Doha Twarda   Petr Korda 0:6, 3:6
Zwycięzca 2. 7 lutego 1999 Marsylia Twarda (hala)   Arnaud Clément 6:3, 4:6, 6:4
Finalista 5. 7 marca 1999 Kopenhaga Dywanowa (hala)   Magnus Gustafsson 4:6, 1:6
Zwycięzca 3. 9 stycznia 2000 Ad-Dauha Twarda   Rainer Schüttler 3:6, 7:5, 3:0 krecz
Finalista 6. 17 czerwca 2001 Halle Trawiasta   Thomas Johansson 3:6, 7:6(5), 2:6
Zwycięzca 4. 3 marca 2002 Dubaj Twarda   Junus al-Ajnawi 6:4, 3:6, 6:3
Zwycięzca 5. 15 lipca 2007 Newport Trawiasta   Nicolas Mahut 6:4, 6:4
Zwycięzca 6. 13 lipca 2008 Newport Trawiasta   Prakash Amritraj 6:3, 7:5

Gra podwójna (24−18)

edytuj
Legenda
Wielki Szlem (2–3)
Igrzyska olimpijskie (0–0)
Tennis Masters Cup (1–1)
ATP Masters Series (3–7)
ATP International Series Gold (3–1)
ATP International Series (15–6)
Wygrane według nawierzchni
Twarda (14–7)
Ceglana (4–5)
Trawiasta (1–2)
Dywanowa (5–4)
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy w finale Wynik finału
Zwycięzca 1. 1 października 1995 Palermo Ceglana   Àlex Corretja   Hendrik Jan Davids
  Piet Norval
6:7, 6:4, 6:3
Finalista 1. 16 lutego 1997 Marsylia Twarda (hala)   Olivier Delaître   Thomas Enqvist
  Magnus Larsson
3:6, 4:6
Finalista 2. 19 października 1997 Lyon Dywanowa (hala)   Olivier Delaître   Ellis Ferreira
  Patrick Galbraith
6:3, 2:6, 4:6
Finalista 3. 9 listopada 1997 Moskwa Dywanowa (hala)   David Adams   Martin Damm
  Cyril Suk
4:6, 3:6
Finalista 4. 11 stycznia 1998 Doha Twarda   Olivier Delaître   Mahesh Bhupathi
  Leander Paes
4:6, 6:3, 4:6
Zwycięzca 2. 26 lipca 1998 Stuttgart Ceglana   Olivier Delaître   Joshua Eagle
  Jim Grabb
6:1, 3:6, 6:3
Finalista 5. 16 sierpnia 1998 Cincinnati Twarda   Olivier Delaître   Mark Knowles
  Daniel Nestor
1:6, 1:2 krecz
Zwycięzca 3. 4 października 1998 Tuluza Twarda (hala)   Olivier Delaître   Paul Haarhuis
  Jan Siemerink
6:2, 6:4
Zwycięzca 4. 11 października 1998 Bazylea Twarda (hala)   Olivier Delaître   Piet Norval
  Kevin Ullyett
6:3, 7:6
Zwycięzca 5. 25 października 1998 Lyon Dywanowa (hala)   Olivier Delaître   Tomás Carbonell
  Francisco Roig
6:2, 6:2
Zwycięzca 6. 29 sierpnia 1999 Long Island Twarda   Olivier Delaître   Jan-Michael Gambill
  Scott Humphries
7:5, 6:4
Zwycięzca 7. 22 października 2000 Tuluza Twarda (hala)   Julien Boutter   Donald Johnson
  Piet Norval
7:6(8), 4:6, 7:6(5)
Zwycięzca 8. 18 lutego 2001 Marsylia Twarda (hala)   Julien Boutter   Michael Hill
  Jeff Tarango
7:6(7), 7:5
Finalista 6. 27 stycznia 2002 Australian Open, Melbourne Twarda   Michaël Llodra   Mark Knowles
  Daniel Nestor
6:7(4), 3:6
Zwycięzca 9. 3 listopada 2002 Paryż Dywanowa (hala)   Nicolas Escudé   Gustavo Kuerten
  Cédric Pioline
6:3, 7:6(6)
Zwycięzca 10. 26 stycznia 2003 Australian Open, Melbourne Twarda   Michaël Llodra   Mark Knowles
  Daniel Nestor
6:4, 3:6, 6:3
Zwycięzca 11. 16 lutego 2003 Marsylia Twarda (hala)   Sébastien Grosjean   Tomáš Cibulec
  Pavel Vízner
6:1, 6:4
Finalista 7. 20 kwietnia 2003 Monte Carlo Ceglana   Michaël Llodra   Mahesh Bhupathi
  Maks Mirny
4:6, 6:3, 6:7(6)
Finalista 8. 11 maja 2003 Rzym Ceglana   Michaël Llodra   Wayne Arthurs
  Paul Hanley
1:6, 3:6
Finalista 9. 5 października 2003 Metz Twarda (hala)   Michaël Llodra   Julien Benneteau
  Nicolas Mahut
6:7(2), 3:6
Finalista 10. 2 listopada 2003 Paryż Dywanowa (hala)   Michaël Llodra   Wayne Arthurs
  Paul Hanley
3:6, 6:1, 3:6
Finalista 11. 16 listopada 2003 Tennis Masters Cup, Houston Twarda   Michaël Llodra   Bob Bryan
  Mike Bryan
7:6(6), 3:6, 6:3, 6:7(3), 4:6
Zwycięzca 12. 31 stycznia 2004 Auckland Twarda   Mahesh Bhupathi   Jiří Novák
  Radek Štěpánek
4:6, 7:5, 6:3
Zwycięzca 13. 18 stycznia 2004 Australian Open, Melbourne Twarda   Michaël Llodra   Bob Bryan
  Mike Bryan
7:6(4), 6:3
Zwycięzca 14. 7 marca 2004 Dubaj Twarda   Mahesh Bhupathi   Jonas Björkman
  Leander Paes
6:2, 4:6, 6:4
Finalista 12. 6 czerwca 2004 French Open, Paryż Ceglana   Michaël Llodra   Xavier Malisse
  Olivier Rochus
5:7, 5:7
Finalista 13. 27 lutego 2005 Dubaj Twarda   Jonas Björkman   Martin Damm
  Radek Štěpánek
2:6, 4:6
Zwycięzca 15. 8 maja 2005 Rzym Ceglana   Michaël Llodra   Bob Bryan
  Mike Bryan
6:4, 6:2
Finalista 14. 15 maja 2005 Hamburg Ceglana   Michaël Llodra   Jonas Björkman
  Maks Mirny
6:4, 6:7(2), 6:7(3)
Zwycięzca 16. 9 października 2005 Metz Twarda (hala)   Michaël Llodra   José Acasuso
  Sebastián Prieto
5:2, 3:5, 5:4(4)
Zwycięzca 17. 30 października 2005 Lyon Dywanowa (hala)   Michaël Llodra   Jeff Coetzee
  Rogier Wassen
6:3, 6:1
Zwycięzca 18. 13 listopada 2005 Tennis Masters Cup, Szanghaj Dywanowa (hala)   Michaël Llodra   Leander Paes
  Nenad Zimonjić
6:7(6), 6:3, 7:6(4)
Zwycięzca 19. 15 stycznia 2006 Sydney Twarda   Nenad Zimonjić   František Čermák
  Leoš Friedl
6:1, 6:4
Finalista 15. 23 kwietnia 2006 Monte Carlo Ceglana   Nenad Zimonjić   Jonas Björkman
  Maks Mirny
2:6, 6:7(2)
Zwycięzca 20. 18 czerwca 2006 Halle Trawiasta   Nenad Zimonjić   Michael Kohlmann
  Rainer Schüttler
6:0, 6:4
Finalista 16. 9 lipca 2006 Wimbledon, Londyn Trawiasta   Nenad Zimonjić   Bob Bryan
  Mike Bryan
3:6, 6:4, 4:6, 2:6
Zwycięzca 21. 8 października 2006 Metz Twarda (hala)   Richard Gasquet   Julian Knowle
  Jürgen Melzer
3:6, 6:1, 11-9
Zwycięzca 22. 15 października 2006 Moskwa Dywanowa (hala)   Nenad Zimonjić   František Čermák
  Jaroslav Levinský
6:1, 7:5
Finalista 17. 5 listopada 2006 Paryż Dywanowa (hala)   Nenad Zimonjić   Arnaud Clément
  Michaël Llodra
6:7(4), 2:6
Zwycięzca 23. 3 marca 2007 Dubaj Twarda   Nenad Zimonjić   Mahesh Bhupathi
  Radek Štěpánek
7:5, 6:7(3), 10-7
Zwycięzca 24. 11 maja 2007 Rzym Ceglana   Nenad Zimonjić   Bob Bryan
  Mike Bryan
6:4, 6:7(4), 10-7
Finalista 18. 17 czerwca 2007 Halle Trawiasta   Nenad Zimonjić   Simon Aspelin
  Julian Knowle
4:6, 6:7(5)

Gra mieszana (1−0)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwnicy w finale Wynik finału
Zwycięzca 1. 5 czerwca 2005 French Open, Paryż Ceglana   Daniela Hantuchová   Martina Navrátilová
  Leander Paes
3:6, 6:3, 6:2

Bibliografia

edytuj