José Acasuso

argentyński tenisista

José Javier Acasuso[1] (ur. 20 października 1982 w Posadas) – argentyński tenisista specjalizujący się w grze na nawierzchni ziemnej, zwycięzca turniejów zawodowych w grze pojedynczej i podwójnej. W sumie wygrał osiem zawodów kategorii ATP World Tour, trzy w singlu i pięć w deblu.

José Acasuso
Ilustracja
Państwo

 Argentyna

Data i miejsce urodzenia

20 października 1982
Posadas

Wzrost

190 cm

Gra

praworęczny, jednoręczny bekhend

Status profesjonalny

1999

Zakończenie kariery

23 lutego 2012

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

3

Najwyżej w rankingu

20 (14 sierpnia 2006)

Australian Open

2R (2002–2003)

Roland Garros

4R (2005)

Wimbledon

1R (2001–2005, 2009)

US Open

3R (2009)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

5

Najwyżej w rankingu

27 (6 lutego 2006)

Australian Open

3R (2006)

Roland Garros

QF (2009)

Wimbledon

1R (2003, 2005, 2009)

US Open

2R (2005)

Acasuso reprezentował swój kraj w Pucharze Davisa. W roku 2002 i 2007 był w składzie reprezentacji, która wygrała Drużynowy Puchar Świata.

Życie prywatne

edytuj

José Acasuso jest synem Jose Andresa i Selva Monica. Ma również rodzeństwo, siostrę Gabrielę i brata Juana Andresa. W dzieciństwie obok tenisa uprawiał koszykówkę, koncentrując się na tenisie w wieku dwunastu lat. Pierwszy raz zetknął się z tenisem w wieku dwóch lat. Karierę zawodową rozpoczął, gdy miał siedemnaście lat. Był m.in. mistrzem Ameryki Południowej juniorów z roku 1996.

Kariera tenisowa

edytuj

1999–2001

edytuj

W 1999 Acasuso rozpoczął karierę zawodową. Przez ten czas startował w zawodach rangi w ATP Challenger Tour. Wygrał m.in. na Bermudach. W roku 2001 wystartował w eliminacjach do turnieju w Buenos Aires. Przeszedł je pomyślnie dzięki czemu mógł wziąć udział w turnieju głównym, w którym doszedł do finału, pokonując m.in. rodaków Franco Squillariego i Gastóna Gaudio. W meczu o tytuł przegrał z Brazylijczykiem Gustavo Kuertenem 1:6, 3:6. Wynik ten pozwolił mu awansować do czołowej setki rankingu światowego.

W tym samym roku zadebiutował w Wielkim Szlemie, w turnieju French Open, w którym osiągnął II rundę. Miesiąc później zagrał w Wimbledonie, z którego odpadł w I rundzie, jak i w US Open.

Rok 2001 ukończył jako 86. tenisista na świecie[2].

Sezon 2002 Acasuso zaczął od II rundy w Australian Open. W lutym osiągnął ćwierćfinały w Viña del Mar i Buenos Aires. W French Open oraz Wimbledonie odpadał w I rundach. W maju Acasuso wystartował w Drużynowym Pucharze Świata rozgrywanym na kortach ziemnych w Düsseldorfie. Argentyński zespół wygrał całą rywalizację po pokonaniu w finale 3:0 zespół Rosji, a Acasuso zdobył punkt dla drużyny pokonując Marata Safina, poprzez krecz Rosjanina przy stanie 2:6, 6:3, 3:0 dla Acasuso.

W Sopocie, na nawierzchni ziemnej, Argentyńczyk wygrał po raz pierwszy w karierze rozgrywki rangi ATP World Tour. Po drodze pokonał m.in. Carlosa Moyę 7:6(5), 7:6(4), a w finale Franco Squillariego 2:6, 6:1, 6:3[3]. Po tym triumfie Argentyńczyk zwyciężył w challengerze rozgrywanym w San Marino.

Podczas turnieju US Open Acasuso odpadł w I rundzie. Po tym starcie wziął udział w zawodach w Bukareszcie, awansując do finału, w którym uległ 3:6, 2:6 Davidowi Ferrerrowi. Następnie Acasuso dotarł do finału w Palermo, jednak pojedynek o tytuł zakończył się porażką Argentyńczyka 7:5, 3:6, 1:6 z Fernando Gonzálezem.

Trzeci rok w zawodowej karierze zakończył na 41. miejscu w rankingu światowym[2].

Najlepszym wielkoszlemowym wynikiem Acasuso była II runda w Australian Open. W French Open, Wimbledonie i US Open odpadał w I rundach. We wrześniu doszedł również do półfinału imprezy w Bukareszcie.

Na koniec roku Acasuso został sklasyfikowany na 101. pozycji na świecie[2].

W edycji Australian Open z 2004 odpadł w I rundzie. Następnie Acasuso doszedł do ćwierćfinałów zawodów w Buenos Aires oraz Costa do Sauipe. Nie wystąpił w French Open, a Wimbledon zakończył na I rundzie.

W połowie lipca, podczas turnieju w Amersfoort Acasuso osiągnął pierwszy w karierze finał w grze podwójnej. Będąc w parze z Luisem Horną finałowe spotkanie przegrali z deblem Jaroslav Levinský-David Škoch. Tydzień po tych zawodach Argentyńczyk wystartował w Umagu, gdzie odniósł zwycięstwo w rozgrywkach deblowych. Partnerem Argentyńczyka był Flávio Saretta, a pokonali w rundzie finałowej duet Levinsk-Škoch, rewanżując się tym samym za porażkę w Amersfoort.

Na początku sierpnia, w Sopocie Acasuso awansował do finału singla, eliminując po drodze m.in. Davida Ferrerra 6:4, 7:6(4). W samym finale spotkał się z Rafaelem Nadalem, któremu uległ 3:6, 4:6.

Drugie turniejowe zwycięstwo Acasuso odniósł w Bukareszcie. W drodze do finału stracił jednego seta. W meczu o mistrzostwo zmierzył się z Rosjaninem Igorem Andriejewem, którego pokonał 6:3, 6:0[4]. Ponadto Argentyńczyk doszedł do finału gry podwójnej partnerując Óscarowi Hernándezowi. W międzyczasie zagrał w US Open, gdzie odpadł w I rundzie.

Na koniec roku uplasował się na 67. w rankingu światowym[2].

Swój szósty zawodowy sezon argentyński tenisista zaczął od ćwierćfinału w Auckland. Mecz o półfinał przegrał z Janem Hernychem. W Australian Open odpadł w I rundzie po pięciosetowym pojedynku z Fernando Gonzálezem. W Viña del Mar doszedł do ćwierćfinału, a w rodzinnym Buenos Aires awansował do półfinału. W meczu o finał nie sprostał Mariano Puercie przegrywając 4:6, 6:7(5). Dodatkowo w stolicy Argentyny Acasuso razem z Sebastiánem Prieto awansowali do finału debla przegrywając z para František Čermák-Leoš Friedl. Po tych zawodach Acasuso awansował do kolejnego finału w grze podwójnej, w Costa do Sauipe, tym razem tworząc duet z Ignacio Gonzálezem Kingiem. W finale zostali pokonani przez Čermáka i Friedla.

Kolejny ćwierćfinał Acasuso osiągnął w grze pojedynczej miał miejsce w Sankt Pölten, lecz spotkanie o następną rundę przegrał z Nikołajem Dawydienką. W rozgrywkach French Open dotarł do IV rundy, pokonując po drodze m.in. wicelidera rankingu, Andy'ego Roddicka. W meczu o ćwierćfinał przegrał 4:6, 1:6, 1:6 z Mariano Puertą (później zdyskwalifikowanym za doping).

Występ na Wimbledonie ukończył na I rundzie. Na początku lipca Argentyńczyk doszedł razem ze Sebastiánem Prieto do finału gry podwójnej w Båstad, gdzie przegrali z parą Jonas Björkman-Thomas Johansson. Tydzień po tym wyniku Acasuso wygrał drugi deblowy turniej, na kortach w Stuttgarcie, w duecie z Prieto. Rundę finałową argentyńska para zakończyła zwycięstwem 7:6(4), 6:3 z Mariano Hoodem i Tommym Robredo. W turnieju z cyklu Masters Series w Cincinnati Acasuso awansował do ćwierćfinału gry pojedynczej, ponosząc porażkę z Rogerem Federerem.

W ostatnim w sezonie wielkoszlemowym turnieju, US Open Argentyńczyk awansował do II rundy, w której nie sprostał Lleytonowi Hewittowi. W połowie września Acasuso wygrał rywalizację deblową w Bukareszcie. W parze ze Sebastián Prieto pokonali Victora Hănescu oraz Andrei Pavela. Na początku października, w halowym turnieju w Metzu debel Acasuso-Prieto osiągnęli finał, w którym zostali pokonani przez Michaëla Llodrę oraz Fabrice'a Santoro. Ostatni w sezonie turniej w grze singlowej Acasuso rozegrał w Bazylei dochodząc do ćwierćfinału.

Rok 2005 ukończył na 40. miejscu w rankingu światowym[2].

W 2006 na początku roku Acasuso odpadł w I rundzie Australian Open. Podczas turnieju w Viña del Mar odniósł swoje trzecie karierowe zwycięstwo. W finale pokonał Nicolása Massú 6:4, 6:3[5]. Zawody zakończyły się również końcowym sukcesem Acasuso w grze podwójnej, gdzie w finale razem ze Sebastiánem Prieto pokonali Františka Čermáka i Leoša Friedla. Rozgrywki w Buenos Aires zakończył na ćwierćfinale. W połowie lutego Acasuso zadebiutował w reprezentacji Argentyny w Pucharze Davisa przeciwko Szwecji w I rundzie grupy światowej. Swoje oba spotkania singlowe zakończył zwycięstwem, pokonując Thomasa Johanssona i Jonasa Björkmana.

Podczas rozgrywek ATP Masters Series w Hamburgu awansował do półfinału, pokonując po drodze finalistę z 2005 roku, Richarda Gasqueta. W spotkaniu o awans do finału uległ Radkowi Štěpánkowi. Z French Open Acasuso odpadł w II rundzie. Następnie zrezygnował ze startu w Wimbledonie. Kolejny finał turniejowy jaki rozegrał miał miejsce w Stuttgarcie, gdzie o mistrzowski tytuł zagrał z Davidem Ferrerem. Pięciosetowy zakończył się wygraną Ferrera 6:4, 3:6, 6:7(3), 7:5, 6:4.

W turnieju Masters Series w Toronto dotarł do ćwierćfinału, ponosząc porażkę z Fernando Gonzálezem. Na US Open argentyński tenisista przegrał swój mecz w I rundzie. Jesienią osiągnął ćwierćfinał imprezy w Bazylei. Na początku grudnia Acasuso wystąpił w finale Pucharu Davisa przeciwko Rosji. Rywalizacja zakończyła się porażką Argentyńczyków 2:3, a decydujący pojedynek pomiędzy Acasuso a Maratem Safinem zakończył się wygraną Safina 6:3, 3:6, 6:3, 7:6(5)[6].

Dnia 14 sierpnia 2006 roku José Acasuso został sklasyfikowany na najwyższym miejscu w swojej karierze, jako 20. tenisista[2].

W Australian Open Acasuso przegrał w I rundzie z Samem Querreyem. Na początku marca dotarł do ćwierćfinału w Acapulco, a pod koniec kwietnia w Casablance. Miesiąc później był w składzie Argentyny, która wygrała Drużynowy Puchar Świata, eliminując w drodze do finału Chile, Szwecję i Stany Zjednoczone. W rundzie finałowej rywalami Argentyńczyków byli Czesi. Acasuso rozegrał zwycięskie spotkanie w grze podwójnej, wspólnie z Agustínem Callerim przeciwko parze Tomáš Berdych-Martin Damm. Końcowy wynik rywalizacji to 2:1 dla tenisistów z Ameryki Południowej[7]. Z turnieju French Open Acasuso odpadł w I rundzie.

W sierpniu awansował do finału imprezy rozgrywanej w Sopocie. W finale spotkał się Tommym Robredo, któremu uległ 5:7, 0:6. Na US Open doszedł do II rundy, w której poddał spotkanie Andy'emu Roddickowi przy stanie 4:6, 6:1, 6:2, 0:0 dla Amerykanina.

Sezon 2007 skończył na 67. miejscu w klasyfikacji generalnej ATP[2].

Kolejny zawodowy sezon Acasuso zaczął od I rundy Australian Open. W lutym dotarł do ćwierćfinału singla w Viña del Mar. Acasuso osiągnął ponadto finał gry podwójnej partnerując Sebastiánowi Prieto. Pojedynek finałowy wygrali z Máximo Gonzálezem i Juanem Mónaco. Pierwszy finał gry pojedynczej tego roku Acasuso osiągnął w Buenos Aires, jednak został pokonany przez Davida Nalbandiana. W turnieju z serii International Series Gold w Acapulco uzyskał półfinał, w którym przegrał z Nicolásem Almagro.

Występ w French Open Acasuso ukończył na II rundzie, a potem zrezygnował ze startu na Wimbledonie. Na US Open odpadł w II rundzie, natomiast w Bukareszcie doszedł do półfinału, w którym przegrał z Gilles'em Simonem 6:4, 6:7(4), 4:6. W grudniu Acasuso zagrał w finale Pucharu Davisa przeciwko Hiszpanii. Argentyna przegrała konfrontację 2:3, a Acasuso uległ w swoim pojedynku Fernando Verdasco 3:6, 7:6(3), 6:4, 3:6, 1:6. Mecz ten zarazem zadecydował, która z reprezentacji zdobyła trofeum.

Na koniec roku był sklasyfikowany na 48. pozycji w rankingu[2].

Pierwszy turniej jaki w sezonie Acasuso rozegrał miał miejsce w Viña del Mar, gdzie dotarł do finału, pokonując wcześniej m.in. Tommy'ego Robredo 5:7, 6:2, 6:4. W meczu o tytuł przegrał z Fernando Gonzálezem 1:6, 3:6. W Costa do Sauipe i Buenos Aires Acasuso dochodził do półfinałów, przegrywając w obu turniejach z Robredo. W Acapulco również osiągnął półfinał, eliminując m.in. Tommy'ego Robredo. W spotkaniu o awans do finału nie sprostał Gaëleowi Monfilsowi. Francuz w dwóch setach pokonał Acasuso 3:6, 4:6.

Podczas turnieju French Open Acasuso doszedł do II rundy, w której odpadł z Rogerem Federerem. Po trzech latach powrócił na trawiaste korty Wimbledonu, jednak został wyeliminowany w I rundzie. pod koniec sierpnia, w New Haven Argentyńczyk awansował do półfinału, wygrywając wcześniej z Tommym Robredo, przegrał z Samem Querreyem. Podczas US Open Acasuso doszedł do III rundy rozgrywek. W II rundzie wyeliminował Davida Ferrera, jednak w rywalizacji o awans do IV rundy nie sprostał Gaëlowi Monfilsowi..

Rok zakończył na 51. pozycji w rankingu ATP Entry[2].

2010–2012

edytuj

Pierwszy turniej w sezonie 2010 Acasuso rozegrał na kortach w Sydney, jednak przegrał swój mecz w I rundzie w dwóch setach z Peterem Luczakiem. W Australian Open również odpadł z rywalizacji w I rundzie po porażce z Igorem Kunicynem. Na początku maja Argentyńczyk wygrał zawody challengerowe w Tunisie, po zwycięstwie w finale z Danielem Brandsem. pod koniec maja przystąpił do kwalifikacji do French Open, z których odpadł w III rundzie po porażce z Jorge Aguilarem.

W połowie lutego 2011 roku Acasuso po ponad rocznej przerwie doszedł do ćwierćfinału rozgrywek rangi ATP World Tour, podczas rywalizacji w Buenos Aires. Po drodze wyeliminował Ołeksandra Dołhopołowa oraz Pablo Cuevasa, a przegrał z Nicolásem Almagro. Dwa miesiące później Argentyńczyk triumfował w zawodach challengerowych w Blumenau po zwycięstwie w finale nad Marcelo Demolinerem. W maju Acasuso przystąpił do eliminacji French Open, z których odpadł w I rundzie z Alessio Di Mauro. Był to zarazem ostatni rozegrany przez Acasuso turniej w sezonie.

Dnia 23 lutego 2012 roku, w Buenos Aires, Acasuso ogłosił zakończenie kariery tenisowej[8].

W całej karierze sportowej, z uwzględnieniem gry pojedynczej i podwójnej, zarobił 3 642 422 dolarów amerykańskich[1].

Finały w turniejach ATP World Tour

edytuj

Gra pojedyncza (3–8)

edytuj
Legenda
Wielki Szlem (0–0)
Igrzyska olimpijskie (0–0)
Tennis Masters Cup /
ATP World Tour Finals (0–0)
ATP Masters Series /
ATP World Tour Masters 1000 (0–0)
ATP International Series Gold /
ATP World Tour 500 (0–1)
ATP International Series /
ATP World Tour 250 (3–7)
Wygrane według nawierzchni
Twarda (0–0)
Ceglana (3–11)
Trawiasta (0–0)
Dywanowa (0–0)
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 25 lutego 2001 Buenos Aires Ceglana   Gustavo Kuerten 1:6, 3:6
Zwycięzca 1. 28 lipca 2002 Sopot Ceglana   Franco Squillari 2:6, 6:1, 6:3
Finalista 2. 15 września 2002 Bukareszt Ceglana   David Ferrer 3:6, 2:6
Finalista 3. 29 września 2002 Palermo Ceglana   Fernando González 7:5, 3:6, 1:6
Finalista 4. 15 sierpnia 2004 Sopot Ceglana   Rafael Nadal 3:6, 4:6
Zwycięzca 2. 19 września 2004 Bukareszt Ceglana   Igor Andriejew 6:0, 6:3
Zwycięzca 3. 5 lutego 2006 Viña del Mar Ceglana   Nicolás Massú 6:3, 6:4
Finalista 5. 23 lipca 2006 Stuttgart Ceglana   David Ferrer 4:6, 6:3, 7:6(3), 5:7, 4:6
Finalista 6. 5 sierpnia 2007 Sopot Ceglana   Tommy Robredo 5:7, 0:6
Finalista 7. 24 lutego 2008 Buenos Aires Ceglana   David Nalbandian 6:3, 6:7(5), 4:6
Finalista 8. 8 lutego 2009 Viña del Mar Ceglana   Fernando González 1:6, 3:6

Gra podwójna (5–6)

edytuj
Legenda
Wielki Szlem (0–0)
Igrzyska olimpijskie (0–0)
Tennis Masters Cup /
ATP World Tour Finals (0–0)
ATP Masters Series /
ATP World Tour Masters 1000 (0–0)
ATP International Series Gold /
ATP World Tour 500 (1–0)
ATP International Series /
ATP World Tour 250 (4–6)
Wygrane według nawierzchni
Twarda (0–1)
Ceglana (5–5)
Trawiasta (0–0)
Dywanowa (0–0)
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy w finale Wynik finału
Finalista 1. 18 lipca 2004 Amersfoort Ceglana   Luis Horna   Jaroslav Levinský
  David Škoch
0:6, 6:2, 5:7
Zwycięzca 1. 25 lipca 2004 Umag Ceglana   Flávio Saretta   Jaroslav Levinský
  David Škoch
4:6, 6:2, 6:4
Finalista 2. 19 września 2004 Bukareszt Ceglana   Óscar Hernández   Lucas Arnold Ker
  Mariano Hood
6:7(5), 1:6
Finalista 3. 13 lutego 2005 Buenos Aires Ceglana   Sebastián Prieto   František Čermák
  Leoš Friedl
2:6, 5:7
Finalista 4. 19 lutego 2005 Costa do Sauipe Ceglana   Ignacio González King   František Čermák
  Leoš Friedl
4:6, 4:6
Finalista 5. 16 lipca 2005 Båstad Ceglana   Sebastián Prieto   Jonas Björkman
  Thomas Johansson
2:6, 3:6
Zwycięzca 2. 24 lipca 2005 Stuttgart Ceglana   Sebastián Prieto   Mariano Hood
  Tommy Robredo
7:6(4), 6:3
Zwycięzca 3. 18 września 2005 Bukareszt Ceglana   Sebastián Prieto   Victor Hănescu
  Andrei Pavel
6:3, 4:6, 6:3
Finalista 6. 9 października 2005 Metz Twarda (hala)   Sebastián Prieto   Michaël Llodra
  Fabrice Santoro
2:5, 5:3, 4:5(4)
Zwycięzca 4. 5 lutego 2006 Viña del Mar Ceglana   Sebastián Prieto   František Čermák
  Leoš Friedl
7:6(2), 6:4
Zwycięzca 5. 3 lutego 2008 Viña del Mar Ceglana   Sebastián Prieto   Máximo González
  Juan Mónaco
6:1, 3:0 krecz

Starty wielkoszlemowe (gra pojedyncza)

edytuj
Turniej 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 Wygrane turnieje Bilans w turnieju
Australian Open 2R 2R 1R 1R 1R 1R 1R 1R 0 / 8 2–8
French Open 2R 1R 1R 4R 2R 1R 2R 2R 0 / 8 7–8
Wimbledon 1R 1R 1R 1R 1R 1R 0 / 6 0–6
US Open 1R 1R 1R 1R 2R 1R 2R 2R 3R 0 / 9 5–9

Przypisy

edytuj
  1. a b Jose Acasuso. atpworldtour.com. [dostęp 2009-12-07]. (ang.).
  2. a b c d e f g h i South African Airways ATP Rankings History. atpworldtour.com. [dostęp 2009-12-07]. (ang.).
  3. Acasuso lands first title. bbc.co.uk, 28 lipca 2002. [dostęp 2011-12-10]. (ang.).
  4. Acasuso wins in Bucharest. bbc.co.uk, 19 września 2004. [dostęp 2011-12-10]. (ang.).
  5. Acasuso eases to Chilean triumph. bbc.co.uk, 6 lutego 2006. [dostęp 2011-12-10]. (ang.).
  6. Safin beats Acasuso to win Davis Cup title for Russia. espn.go.com, 3 grudnia 2006. [dostęp 2011-12-10]. (ang.).
  7. Argentina wins World Team championship. upi.com, 26 maja 2007. [dostęp 2017-04-18]. (ang.).
  8. Acasuso Retires From Professional Tennis. atpworldtour.com, 23 lutego 2012. [dostęp 2012-02-24]. (ang.).

Bibliografia

edytuj