Tommy Robredo

tenisista hiszpański

Tommy Robredo Garces (ur. 1 maja 1982 w Hostalric) – hiszpański tenisista, zdobywca Pucharu Davisa oraz Pucharu Hopmana, olimpijczyk.

Tommy Robredo
Ilustracja
Państwo

 Hiszpania

Data i miejsce urodzenia

1 maja 1982
Hostalric

Wzrost

180 cm

Gra

praworęczny, jednoręczny bekhend

Status profesjonalny

1998

Zakończenie kariery

2022

Trener

Jose Luis Aparisi

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

12

Najwyżej w rankingu

5 (28 sierpnia 2006)

Australian Open

QF (2007)

Roland Garros

QF (2003, 2005, 2007, 2009, 2013)

Wimbledon

4R (2014)

US Open

QF (2013)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

5

Najwyżej w rankingu

16 (20 kwietnia 2009)

Australian Open

QF (2003)

Roland Garros

QF (2009)

Wimbledon

QF (2010)

US Open

SF (2004, 2008, 2010)

Strona internetowa

Kariera tenisowa edytuj

Treningi tenisowe rozpoczął jako pięciolatek pod kierunkiem ojca. W 1998 roku wygrał nieoficjalne mistrzostwa świata juniorów Orange Bowl na Florydzie (w kategorii do lat 16), a w 2000 roku był najlepszym juniorem w Hiszpanii oraz finalistą gry pojedynczej juniorów French Open (przegrał z Paulem-Henrim Mathieu). Również jako junior odniósł w 2000 dwa zwycięstwa wielkoszlemowe w deblu, najpierw w Australian Open (w parze z Nicolasem Mahutem) oraz French Open (z Marcem Lópezem).

Oficjalnie jako zawodowiec Robredo debiutował w 1998, rok później zaliczając pierwszy występ w turnieju rangi ATP World Tour – doszedł do III rundy imprezy w Barcelonie, eliminując dwóch znanych rywali, Włocha Sanguinettiego i Rosjanina Safina. W 2000 roku rywalizował głównie w rozgrywkach ATP Challenger Tour.

W 2001 roku był w IV rundzie Rolanda Garrosa, gdzie przegrał z Kafielnikowem i US Open, pokonując wcześniej Juana Carlosa Ferrero; odpadł z Roddickiem. W kwietniu po raz pierwszy w karierze doszedł do finału zawodów ATP World Tour, podczas rywalizacji w Casablance, ale finałowe spotkanie przegrał z Guillermo Cañasem, natomiast w lipcu zwyciężył w Sopocie, zdobywając tym samym swój pierwszy tytuł ATP World Tour. W finale pokonał swojego rodaka Alberta Portasa 1:6, 7:5, 7:6. Tegoż samego sezonu awansował jeszcze do finału debla w Barcelonie, jednak wspólnie z Fernando Vicente nie sprostał Amerykanom Johnsonowi i Palmerowi. Sezon 2001 zakończył w czołowej trzydziestce rankingu światowego.

Rok 2002 Robredo rozpoczął w zwycięstwa w Pucharze Hopmana grając razem z Arantxą Sánchez Vicario. W finale hiszpańska para pokonała 2:1 zespół USA, a Robredo zdobył najpierw singlowy punkt pokonując Jana-Michaela Gambilla oraz z Vicario wygrywając z parą Monica Seles-Gambill. Trzeci singlowy finał Robredo rozegrał w połowie lipca 2003 w Stuttgarcie. Mecz o tytuł przegrał z Guillermo Corią. Tegoż samego roku osiągnął ćwierćfinał wielkoszlemowego Rolanda Garrosa, eliminując po drodze lidera światowego rankingu Lleytona Hewitta oraz trzykrotnego triumfatora tych zawodów Gustavo Kuertena. Pojedynek o dalszą fazę zakończył się porażką Robredo z Albertem Costą.

Na początku roku 2004 Hiszpan odniósł zwycięstwo w deblowych zmaganiach w Ćennaju, partnerując Rafaelowi Nadalowi. W finale wygrał z duetem Jonatan Erlich-Andy Ram. Drugi singlowy tytuł Robredo wywalczył w Barcelonie po wygranej w pięciosetowym meczu w fazie finałowej nad Gastónem Gaudio. Sezon 2004 zakończył na 13. miejscu w rankingu światowym.

W 2005 Robredo na początku maja awansował do finału singla i debla w portugalskim Estoril. W finale gry pojedynczej tym razem przegrał z Gastónem Gaudio, a w deblu wraz z Juanem Ignacio Chelą uległ parze František Čermák-Leoš Friedl. Kolejny finał deblowy z udziałem Robredo odbył się w Stuttgarcie, gdzie ponownie decydujący pojedynek zakończył się przegraną Hiszpana, tym razem z duetem José Acasuso-Sebastián Prieto. Partnerem Robredo był wówczas Mariano Hood. Ponadto w tym roku Robredo po raz drugi uzyskał ćwierćfinał Rolanda Garrosa, eliminując m.in. Marata Safina (wówczas nr 3. w rankingu). Spotkanie o półfinał imprezy przegrał z Nikołajem Dawydienką.

W sezonie 2006 Robredo swój pierwszy finał zagrał na początku maja w Barcelonie. Mecz finałowy przegrał z Rafaelem Nadalem. W tym samym miesiącu wygrał turniej rangi ATP Masters Series w Hamburgu. Po drodze pokonał m.in. Davida Ferrera, Mario Ančicia, a w finale wynikiem 6:1, 6:3, 6:3 Radka Štěpánka. Dwa miesiące później Hiszpan odniósł kolejne zwycięstwo, w szwedzkim Båstad, po wygranej w decydującym meczu z Nikołajem Dawydienką. Dnia 28 sierpnia Robredo osiągnął 5. pozycję w rankingu – najwyższą w karierze, natomiast sezon ukończył na 7. miejscu dzięki czemu zakwalifikował się do turnieju Tennis Masters Cup. W fazie grupowej Hiszpan przegrał dwa spotkania, z Dawydienką i Nadalem, a na koniec pokonał Jamesa Blake’a, jednak to nie wystarczyło, aby awansował do dalszej rundy rozgrywek.

Sezon 2007 Robredo zainaugurował od finału w Auckland, lecz w finale nie sprostał Ferrerowi. Następnie osiągnął ćwierćfinał Australian Open, w którym przegrał z Rogerem Federerem. W maju już po raz trzeci doszedł do ćwierćfinału Rolanda Garrosa (porażka ponownie z Federerem), a w sierpniu zwyciężył w Sopocie, po wygranej w finale nad José Acasuso. Jesienią Hiszpan dotarł jeszcze do dwóch finałów, w Pekinie (porażka z Fernando Gonzálezem), a potem w Metzu, gdzie wygrał cały turniej. Sezon Robredo zakończył na 10. miejscu w światowym rankingu ATP.

Rok 2008 ukończył mając na koncie jeden singlowy tytuł, w Båstad, po zwycięstwie w finale nad Tomášem Berdychem oraz finałem w Warszawie, gdzie przegrał z Dawydienką. Ponadto Hiszpan odniósł deblowy triumf w Monte Carlo, turnieju rangi ATP Masters Series. Spotkanie finałowe (w parze z Nadalem) wygrał z Maheshem Bhupathim i Markiem Knowlesem.

Na początku 2009 roku Robredo wystartował w południowoamerykańskim tournée, najpierw w Costa do Sauipe, a potem w Buenos Aires. W Costa do Sauipe rozgrywki zakończyły się podwójnym triumfem Hiszpana; w singlu zdobył tytuł po zwycięstwie w finale nad Thomazem Belluccim, a w deblu razem z Marcelem Granollersem pokonał w decydującym meczu Lucasa Arnolda Kera i Juana Mónaco. W Buenos Aires Robredo zdobył mistrzostwo w singlu po wygranej w finale nad Mónaco. W maju Hiszpan dotarł po raz czwarty w karierze do ćwierćfinału Rolanda Garrosa. Do końca sezonu osiągnął jeszcze dwa finały deblowe (grając w parze z Granollersem), zwyciężając wpierw w Walencji, a następnie przegrywając w finale imprezy ATP World Tour Masters 1000 w Paryżu.

Sezon 2010 rozpoczął od wygranej w po raz drugi w karierze w Pucharze Hopmana, partnerując tym razem Maríi José Martínez Sánchez. Robredo nie przegrał w zawodach meczu, zarówno w singlu oraz deblu. W finale Hiszpanie pokonali Wielką Brytanię, a Robredo pokonał w tej rundzie Andy’ego Murraya.

W połowie stycznia 2011 roku Hiszpan zatriumfował w zmaganiach deblowych w Auckland razem z Marcelem Granollersem. Hiszpańska para, grająca z nr 2. pokonała w finale duet Johan Brunström-Stephen Huss. Dziesiąty zawodowy turniej w singlu Robredo wywalczył w lutym podczas rywalizacji w Santiago. Mecz finałowy zakończył się wygraną Hiszpana nad Santiago Giraldo.

W 2012 roku Hiszpan zmagał się głównie z kontuzjami. W sezonie 2013, na początku stycznia, Robredo wywalczył piąty tytuł w grze podwójnej, a dokonał tego w Brisbane. Będąc w parze z Marcelo Melo odniósł finałowe zwycięstwo z Erikiem Butorakiem i Paulem Hanleyem. W połowie kwietnia, po ponad dwóch latach, Hiszpan ponownie wygrał singlowy turniej ATP World Tour, w Casablance. Robredo wyeliminował m.in. Stanislasa Wawrinkę, a w finale rezultatem 7:6(6), 4:6, 6:3 Kevina Andersona. Pod koniec lipca hiszpański tenisista zatriumfował w Umagu, gdzie w finale pokonał Fabio Fogniniego.

Pierwszy finał do jakiego Robredo awansował w sezonie 2014 miał miejsce pod koniec lipca w Umagu, gdzie poniósł porażkę z Pablo Cuevasem. Był to zarazem dwudziesty finał singlowy w karierze Hiszpana. Pod koniec września zawodnik z Hiszpanii dotarł do finału w Shenzhen, w którym przegrał z Andym Murrayem 7:5, 6:7(9), 1:6, nie wykorzystując w drugim secie pięciu piłek meczowych. Miesiąc później Robredo i Murray zmierzyli się w finale w Walencji. Mecz ponownie wygrał Murray, który po raz kolejny wybronił pięć meczboli, triumfując ostatecznie 3:6, 7:6(7), 7:6(8).

Ostatni singlowy finał Robredo zanotował w lipcu 2015 roku w Båstad. Przegrał w nim z Benoîtem Pairem 6:7(7), 3:6. Po kilku latach słabszych występów, na krótko przed ukończeniem 40 lat, zakończył karierę zawodniczą w kwietniu 2022 na turnieju w Barcelonie – tym samym, w którym odnotował pierwszy wygrany pojedynek w ATP Tour oraz w którym sam triumfował w 2004[1].

W Pucharze Davisa debiutował w 2002 roku, w ćwierćfinale z USA ulegając Roddickowi (mecz z Jamesem Blakiem nie został dokończony). W 2004 roku miał udział w zdobyciu Pucharu Davisa przez Hiszpanię, zdobywając m.in. punkt singlowy w I rundzie z Czechami (pokonał Štěpánka). W finale Pucharu Davisa 2004 został wystawiony do debla z Juanem Carlosem Ferrero; Hiszpanie przegrali ten mecz z Bobem i Mikiem Bryanami, ale trofeum i tak przypadło ekipie europejskiej, dla której punkty zdobywali Rafael Nadal i Carlos Moyá. W 2008 i 2009 roku również był w reprezentacji (pomimo braku występów w finałach) która zdobyła trofeum. Ostatni raz w reprezentacji pucharowej grał w 2015, zdobywając jeden punkt w przegranym spotkaniu z Rosjanami. Bilans Hiszpana w tych rozgrywkach wyniósł sześć zwycięstw i osiem porażek w singlu oraz trzy wygrane i cztery przegrane w deblu.

W 2004 i 2008 roku Robredo uczestniczył w igrzyskach olimpijskich. W Atenach doszedł do III rundy gry pojedynczej, natomiast w deblu poniósł porażkę w I rundzie w parze z Feliciano Lópezem. W Pekinie z kolei doznał porażki w singlu w I rundzie, a w deblu awansował do II rundy, wspólnie z Rafaelem Nadalem.

Finały w turniejach ATP World Tour edytuj

Gra pojedyncza (12–11) edytuj

Legenda
Wielki Szlem (0–0)
Igrzyska olimpijskie (0–0)
Tennis Masters Cup /
ATP World Tour Finals (0–0)
ATP Masters Series /
ATP World Tour Masters 1000 (1–0)
ATP International Series Gold /
ATP World Tour 500 (1–3)
ATP International Series /
ATP World Tour 250 (10–8)
Wygrane według nawierzchni
Twarda (1–4)
Ceglana (11–7)
Trawiasta (0–0)
Dywanowa (0–0)
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 15 kwietnia 2001 Casablanca Ceglana   Guillermo Cañas 5:7, 2:6
Zwycięzca 1. 29 lipca 2001 Sopot Ceglana   Albert Portas 1:6, 7:5, 7:6(2)
Finalista 2. 20 lipca 2003 Stuttgart Ceglana   Guillermo Coria 2:6, 2:6, 1:6
Zwycięzca 2. 2 maja 2004 Barcelona Ceglana   Gastón Gaudio 6:3, 4:6, 6:2, 3:6, 6:3
Finalista 3. 1 maja 2005 Estoril Ceglana   Gastón Gaudio 1:6, 6:2, 1:6
Finalista 4. 30 kwietnia 2006 Barcelona Ceglana   Rafael Nadal 4:6, 4:6, 0:6
Zwycięzca 3. 21 maja 2006 Hamburg Ceglana   Radek Štěpánek 6:1, 6:3, 6:3
Zwycięzca 4. 16 lipca 2006 Båstad Ceglana   Nikołaj Dawydienko 6:2, 6:1
Finalista 5. 13 stycznia 2007 Auckland Twarda   David Ferrer 4:6, 2:6
Zwycięzca 5. 5 sierpnia 2007 Sopot Ceglana   José Acasuso 7:5, 6:0
Finalista 6. 16 września 2007 Pekin Twarda   Fernando González 1:6, 6:3, 1:6
Zwycięzca 6. 7 października 2007 Metz Twarda (hala)   Andy Murray 0:6, 6:2, 6:3
Finalista 7. 15 czerwca 2008 Warszawa Ceglana   Nikołaj Dawydienko 3:6, 3:6
Zwycięzca 7. 13 lipca 2008 Båstad Ceglana   Tomáš Berdych 6:4, 6:1
Zwycięzca 8. 15 lutego 2009 Costa do Sauipe Ceglana   Thomaz Bellucci 6:3, 3:6, 6:4
Zwycięzca 9. 22 lutego 2009 Buenos Aires Ceglana   Juan Mónaco 7:5, 2:6, 7:6(5)
Zwycięzca 10. 6 lutego 2011 Santiago Ceglana   Santiago Giraldo 6:2, 2:6, 7:6(5)
Zwycięzca 11. 14 kwietnia 2013 Casablanca Ceglana   Kevin Anderson 7:6(6), 4:6, 6:3
Zwycięzca 12. 28 lipca 2013 Umag Ceglana   Fabio Fognini 6:0, 6:3
Finalista 8. 27 lipca 2014 Umag Ceglana   Pablo Cuevas 3:6, 4:6
Finalista 9. 28 września 2014 Shenzhen Twarda   Andy Murray 7:5, 6:7(9), 1:6
Finalista 10. 26 października 2014 Walencja Twarda (hala)   Andy Murray 6:3, 6:7(7), 6:7(8)
Finalista 11. 26 lipca 2015 Båstad Ceglana   Benoît Paire 6:7(7), 3:6

Gra podwójna (5–6) edytuj

Legenda
Wielki Szlem (0–0)
Igrzyska olimpijskie (0–0)
Tennis Masters Cup /
ATP World Tour Finals (0–0)
ATP Masters Series /
ATP World Tour Masters 1000 (1–1)
ATP International Series Gold /
ATP World Tour 500 (0–3)
ATP International Series /
ATP World Tour 250 (4–2)
Wygrane według nawierzchni
Twarda (3–2)
Ceglana (2–4)
Trawiasta (0–0)
Dywanowa (0–0)
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy w finale Wynik finału
Finalista 1. 29 kwietnia 2001 Barcelona Ceglana   Fernando Vicente   Donald Johnson
  Jared Palmer
6:7(2), 4:6
Zwycięzca 1. 11 stycznia 2004 Ćennaj Twarda   Rafael Nadal   Jonatan Erlich
  Andy Ram
7:6(3), 4:6, 6:3
Finalista 2. 1 maja 2005 Estoril Ceglana   Juan Ignacio Chela   František Čermák
  Leoš Friedl
3:6, 4:6
Finalista 3. 24 lipca 2005 Stuttgart Ceglana   Mariano Hood   Sebastián Prieto
  José Acasuso
6:7(4), 3:6
Zwycięzca 2. 27 kwietnia 2008 Monte Carlo Ceglana   Rafael Nadal   Mahesh Bhupathi
  Mark Knowles
6:3, 6:3
Zwycięzca 3. 15 lutego 2009 Costa do Sauipe Ceglana   Marcel Granollers   Lucas Arnold Ker
  Juan Mónaco
6:4, 7:5
Finalista 4. 8 listopada 2009 Walencja Twarda (hala)   Marcel Granollers   František Čermák
  Michal Mertiňák
4:6, 3:6
Finalista 5. 15 listopada 2009 Paryż Twarda (hala)   Marcel Granollers   Daniel Nestor
  Nenad Zimonjić
3:6, 4:6
Zwycięzca 4. 15 stycznia 2011 Auckland Twarda   Marcel Granollers   Johan Brunström
  Stephen Huss
6:4, 7:6(6)
Zwycięzca 5. 6 stycznia 2013 Brisbane Twarda   Marcelo Melo   Eric Butorac
  Paul Hanley
4:6, 6:1, 10–5
Finalista 6. 7 maja 2017 Estoril Ceglana   David Marrero   Ryan Harrison
  Michael Venus
5:7, 2:6

Osiągnięcia w turniejach Wielkiego Szlema i ATP Tour Masters 1000 (gra pojedyncza) edytuj

Turniej 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 Wygrane turnieje Bilans w turnieju
Wielki Szlem
Australian Open 1R 2R 1R 1R 3R 4R QF 2R 4R 1R 4R 1R 4R 1R 2R 0 / 15 21–15
French Open 4R 3R QF 4R QF 4R QF 3R QF 1R QF 3R 2R 2R 0 / 14 37–14
Wimbledon 2R 1R 3R 2R 1R 2R 2R 2R 3R 1R 1R 3R 4R 1R NH 0 / 14 14–14
US Open 4R 3R 1R 4R 4R 4R 3R 4R 4R 4R 2R QF 4R 3R 1R 0 / 15 35–15
Wygrane turnieje 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 2 0 / 1 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 1 0 / 1 0 / 1 0 / 0 0 / 0 0 / 0 0 / 58 N/A
Bilans spotkań 7–4 5–4 6–4 7–4 9–4 10–4 11–4 7–4 12–4 3–4 3–2 1–1 10–4 11–4 3–4 1–1 1–1 0–1 0–0 0–0 0–0 N/A 106–57
ATP Finals
ATP Finals RR 0 / 1 1–2
ATP Tour Masters 1000
Indian Wells 1R 3R 2R 4R 3R 2R 3R 4R QF QF 1R 3R 4R 1R NH 0 / 14 17–13
Miami 2R 2R 4R 3R 2R QF 2R 3R 3R 4R 2R 2R NH 0 / 12 12–11
Monte Carlo 1R 3R 1R QF 3R 3R 2R 3R 3R 3R 3R 1R NH 0 / 12 17–12
Madryt 2R 2R QF 3R 3R 2R 2R 3R 2R 1R 1R NH 0 / 11 9–11
Rzym QF 3R 2R 1R 1R QF QF 3R 2R 0 / 9 14–9
Montreal/Toronto 2R 3R 2R 3R 2R 2R 2R 2R 2R 3R 2R NH 0 / 11 13–11
Cincinnati 3R 1R SF 2R SF 2R 2R 1R 1R 3R QF 3R 0 / 12 19–12
Szanghaj Nie ATP Tour Masters 1000 3R 2R 2R 2R 2R 1R 1R NH 0 / 7 6–7
Paryż 1R 2R 3R 2R QF SF QF 2R 3R 2R 0 / 10 12–10
Hamburg SF 2R 3R 3R W 2R 2R Nie ATP Tour Masters 1000 1 / 7 16–6
Wygrane turnieje 0 / 1 0 / 9 0 / 9 0 / 9 0 / 8 1 / 9 0 / 9 0 / 9 0 / 9 0 / 6 0 / 3 0 / 1 0 / 4 0 / 9 0 / 6 0 / 0 0 / 4 0 / 0 0 / 0 0 / 0 0 / 0 1 / 105 N/A
Bilans spotkań 0–1 13–9 10–9 12–9 11–7 19–8 8–9 11–9 12–9 8–6 6–2 1–1 4–4 12–9 7–6 0–0 1–4 0–0 0–0 0–0 0–0 N/A 135–103
Ranking na koniec sezonu
30 30 21 13 19 7 10 21 16 50 51 114 18 17 42 358 164 201 205 224 N/A

Legenda

     W, wygrał turniej

     F, przegrał w finale

     SF, przegrał w półfinale

     QF, przegrał w ćwierćfinale

     4R, 3R, 2R, 1R przegrał w IV, III, II, I rundzie

     RR, odpadł w fazie grupowej

     –, nie startował w turnieju głównym

     NH, turniej nie odbył się

Przypisy edytuj

  1. Javier Mendez, Tommy Robredo's Unforgettable Career, atptour.com, 18 kwietnia 2022 (ang.; dostęp: 19 kwietnia 2022).

Bibliografia edytuj