Nicolás Almagro

Nicolás Almagro Sánchez Rolle (wym. [nikoˈlas alˈmaɣɾo ˈsant͡ʃeθ]; ur. 21 sierpnia 1985 w Murcji) – hiszpański tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk.

Nicolás Almagro

Państwo	Hiszpania
Data i miejsce urodzenia	21 sierpnia 1985 Murcja
Wzrost	183 cm
Gra	praworęczny, jednoręczny bekhend
Status profesjonalny	2003
Zakończenie kariery	2019
Trener	Mariano Monachesi
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	13
Najwyżej w rankingu	9 (2 maja 2011)
Australian Open	QF (2013)
Roland Garros	QF (2008, 2010, 2012)
Wimbledon	3R (2009, 2011–2013)
US Open	4R (2012)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	1
Najwyżej w rankingu	48 (21 marca 2011)
Australian Open	2R (2008)
Roland Garros	3R (2010)
Wimbledon	1R (2006, 2007, 2010, 2015, 2016)
US Open	3R (2016)
Dorobek medalowy
Reprezentacja Hiszpania Igrzyska śródziemnomorskie złoto Almería 2005 gra pojedyncza złoto Almería 2005 gra podwójna

Kariera tenisowa

Almagro zawodowym tenisistą był w latach 2003–2019.

W 2004 roku awansował do pierwszej setki rankingu światowego, głównie dzięki wynikom z turniejów ATP Challenger Tour. Zaliczył także debiut wielkoszlemowy, przegrywając jednak już w I rundzie French Open z Gustavo Kuertenem.

W 2005 roku był po raz pierwszy w ćwierćfinale turniejowym ATP World Tour, podczas rozgrywek w Buenos Aires. Zdobył również podczas igrzysk śródziemnomorskich w Almeríi złote medale w zawodach singlowych i deblowych. W grze podwójnej startował w parze z Guillermo Garcíą Lópezem.

W sezonie 2006 osiągnął półfinał w Acapulco, by następnie w kwietniu tegoż roku odnieść swoje pierwsze turniejowe zwycięstwo, na kortach ziemnych w Walencji, eliminując po drodze m.in. Juana Carlosa Ferrero i Marata Safina. W finale Almagro pokonał 6:2, 6:3 Gilles’a Simona.

W sezonie 2007 Hiszpan osiągnął swoje drugie turniejowe zwycięstwo w karierze, ponownie w Walencji. Almagro w pojedynku finałowym pokonał Włocha Potito Starace 4:6, 6:2, 6:1. W lipcu tegoż samego sezonu awansował do jeszcze finału w szwedzkim Båstad, gdzie pokonał m.in. Carlosa Moyę; przegrał z Davidem Ferrerem.

Trzeci zawodowy turniej wygrał w połowie lutego 2008 roku w Costa do Sauipe, gdzie w finale po raz kolejny okazał się być lepszym od Carlosa Moyi. Niespełna miesiąc później wygrał rozgrywki ATP International Series Gold w Acapulco, gdzie w finale wygrał z Davidem Nalbandianem. Ponadto w kwietniu awansował do finału w Walencji, jednak w pojedynku o mistrzostwo nie sprostał Davidowi Ferrerowi. W maju awansował po raz pierwszy w karierze do ćwierćfinału rozgrywek wielkoszlemowych, a uczynił to podczas Rolanda Garrosa, gdzie wyeliminował m.in. Andy’ego Murraya; przegrał w trzech setach z Rafaelem Nadalem. Tego roku zagrał na igrzyskach olimpijskich w Pekinie. Z turnieju singlowego odpadł w I rundzie, a z zawodów deblowych w II rundzie, w których tworzył parę z Davidem Ferrerem.

Rok 2009 Hiszpan zakończył z jednym wygranym turniejem, w Acapulco, zwyciężając w finale Gaëla Monfilsa. Ponadto w lutym awansował do finału debla w Buenos Aires. Partnerem deblowym Almagro był Santiago Ventura, jednak mecz o tytuł przegrali z innym hiszpańskim duetem, Marcelem Granollersem i Alberto Martínem.

W roku 2010 Almagro ponownie doszedł do ćwierćfinału Rolanda Garrosa, gdzie po raz kolejny odpadł z Nadalem. Następnie w połowie lipca odniósł swoje szóste turniejowe zwycięstwo, podczas rywalizacji w Båstad. Spotkanie finałowe Hiszpan rozstrzygnął na swoją korzyść w trzech setach nad Robinem Söderlingiem. Trzy tygodnie po tym sukcesie Hiszpan ponownie wygrał rozgrywki szczebla ATP World Tour, w szwajcarskim Gstaad, a w finale w dwóch setach pokonał Richarda Gasqueta.

Swój pierwszy finał w sezonie 2011 Almagro rozegrał w lutym podczas rywalizacji w Costa do Sauipe, tracąc po drodze jednego seta w meczu półfinałowym z Juanem Ignacio Chelą. W finale zwyciężył Ukraińca Ołeksandra Dołhopołowa. Tuż po tym triumfie Hiszpan wygrał kolejny turniej, w argentyńskim Buenos Aires, po wygranej w meczu finałowym nad Juanem Ignacio Chelą. Trzeci finał w sezonie Almagro rozegrał w Acapulco, lecz tym razem poniósł porażkę po serii trzynastu wygranych meczów z rzędu z Davidem Ferrerem. Pod koniec maja Hiszpan wygrał dziesiąty singlowy tytuł, w Nicei. Finałowy pojedynek wygrał z Rumunem Victorem Hănescu. W lipcu Hiszpan dotarł do finału turnieju w Hamburgu, przegrywając decydujące o tytule spotkanie z Gilles’em Simonem.

W lutym 2012 roku Almagro skutecznie obronił tytuł w São Paulo. W finale Hiszpan pokonał 6:3, 4:6, 6:4 Filippo Volandriego. Pod koniec tego samego miesiąca awansował do finału w Buenos Aires. Pojedynek o tytuł przegrał z Davidem Ferrerem. W maju zdołał obronić także tytuł w Nicei, gdzie w finale pokonał kwalifikanta Briana Bakera 6:3, 6:2. W lipcu przegrał finał turnieju w Båstad z Davidem Ferrerem. Hiszpan zagrał w sezonie także na igrzyskach olimpijskich w Londynie, dochodząc do ćwierćfinału gry pojedynczej.

Pierwszy finał, jaki Almagro osiągnął w 2013 roku miał miejsce w kwietniu w Houston. Pojedynek o tytuł przegrał jednak z Johnem Isnerem. W tym samym miesiącu tenisista hiszpański awansował również do finału w Barcelonie, gdzie został pokonany przez Rafaela Nadala.

Pierwszym finałem Hiszpana w sezonie 2014, tak jak przed rokiem, były zawody w Houston. W meczu mistrzowskim przegrał z Fernandem Verdasco 3:6, 6:7(4).

Na początku sierpnia 2015 roku Almagro wygrał po raz pierwszy w karierze turniej gry podwójnej, na ziemnym podłożu w Kitzbühel. Wspólnie z Carlosem Berlocqiem pokonał w finale parę Robin Haase–Henri Kontinen.

W lutym 2016 roku, po prawie dwóch latach, Almagro ponownie doszedł do finału singlowego, podczas turnieju w Buenos Aires ostatecznie przegrywając z Dominicem Thiemem. Na początku maja odniósł triumf w Estoril po finale z Pablem Carreño-Bustą.

W roku 2008 Almagro zadebiutował w reprezentacji podczas meczu Pucharu Davisa w I rundzie przeciwko Peru. Almagro wygrał swoje oba pojedynki singlowe, przyczyniając się w ten sposób do ostatecznego triumfu Hiszpanów w edycji z sezonu 2008. W 2010 roku ponownie otrzymał powołanie do kadry na mecze ze Szwajcarią i Francją. W 2012 roku Almagro awansował z reprezentacją do finału, grając w każdej rundzie. W finale Hiszpanie przegrali z Czechami 2:3, a Almagro poniósł porażki z Tomášem Berdychem i Radkiem Štěpánkiem.

Hiszpan podczas gry na korcie słynął z silnego forhendu oraz wykonywał jednoręczny bekhend. Ponadto szybko poruszał się po korcie i wybierał grę zza linii końcowej. Preferował grę na nawierzchni ziemnej.

Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów był na 9. miejscu w maju 2011 roku, z kolei w zestawieniu deblistów w marcu 2011 roku zajmował 48. pozycję.

Finały w turniejach ATP World Tour

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup / ATP Finals
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold / ATP Tour 500
ATP International Series / ATP Tour 250

Gra pojedyncza (13–10)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Zwycięzca	1.	16 kwietnia 2006	Walencja	Ceglana	Gilles Simon	6:2, 6:3
Zwycięzca	2.	15 kwietnia 2007	Walencja	Ceglana	Potito Starace	4:6, 6:2, 6:1
Finalista	1.	15 lipca 2007	Båstad	Ceglana	David Ferrer	2:6, 1:6
Zwycięzca	3.	17 lutego 2008	Costa do Sauipe	Ceglana	Carlos Moyá	7:6(4), 3:6, 7:5
Zwycięzca	4.	1 marca 2008	Acapulco	Ceglana	David Nalbandian	6:1, 7:6(1)
Finalista	2.	20 kwietnia 2008	Walencja	Ceglana	David Ferrer	6:4, 2:6, 6:7(2)
Zwycięzca	5.	28 lutego 2009	Acapulco	Ceglana	Gaël Monfils	6:4, 6:4
Zwycięzca	6.	18 lipca 2010	Båstad	Ceglana	Robin Söderling	7:5, 3:6, 6:2
Zwycięzca	7.	1 sierpnia 2010	Gstaad	Ceglana	Richard Gasquet	7:5, 6:1
Zwycięzca	8.	12 lutego 2011	Costa do Sauipe	Ceglana	Ołeksandr Dołhopołow	6:3, 7:6(3)
Zwycięzca	9.	10 lutego 2011	Buenos Aires	Ceglana	Juan Ignacio Chela	6:3, 3:6, 6:4
Finalista	3.	26 lutego 2011	Acapulco	Ceglana	David Ferrer	6:7(4), 7:6(2), 2:6
Zwycięzca	10.	21 maja 2011	Nicea	Ceglana	Victor Hănescu	6:7(5), 6:3, 6:3
Finalista	4.	24 lipca 2011	Hamburg	Ceglana	Gilles Simon	4:6, 6:4, 4:6
Zwycięzca	11.	19 lutego 2012	São Paulo	Ceglana	Filippo Volandri	6:3, 4:6, 6:4
Finalista	5.	26 lutego 2012	Buenos Aires	Ceglana	David Ferrer	6:4, 3:6, 2:6
Zwycięzca	12.	26 maja 2012	Nicea	Ceglana	Brian Baker	6:3, 6:2
Finalista	6.	15 lipca 2012	Båstad	Ceglana	David Ferrer	2:6, 2:6
Finalista	7.	14 kwietnia 2013	Houston	Ceglana	John Isner	3:6, 5:7
Finalista	8.	28 kwietnia 2013	Barcelona	Ceglana	Rafael Nadal	4:6, 3:6
Finalista	9.	13 kwietnia 2014	Houston	Ceglana	Fernando Verdasco	3:6, 6:7(4)
Finalista	10.	14 lutego 2016	Buenos Aires	Ceglana	Dominic Thiem	6:7(2), 6:3, 6:7(4)
Zwycięzca	13.	1 maja 2016	Estoril	Ceglana	Pablo Carreño-Busta	6:7(6), 7:6(5), 6:3

Gra podwójna (1–1)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Finalista	1.	22 lutego 2009	Buenos Aires	Ceglana	Santiago Ventura	Marcel Granollers Alberto Martín	3:6, 7:5, 8–10
Zwycięzca	1.	8 sierpnia 2015	Kitzbühel	Ceglana	Carlos Berlocq	Robin Haase Henri Kontinen	5:7, 6:3, 11–9

Starty wielkoszlemowe (gra pojedyncza)

Turniej	2003	2004	2005	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018	Wygrane turnieje	Bilans w turnieju
Australian Open	–	–	1R	1R	1R	1R	3R	4R	4R	4R	QF	–	1R	2R	1R	–	0 / 12	16–12
French Open	–	1R	2R	2R	2R	QF	3R	QF	1R	QF	4R	1R	2R	3R	2R	–	0 / 14	24–14
Wimbledon	–	–	1R	1R	1R	2R	3R	1R	3R	3R	3R	–	1R	2R	–	–	0 / 11	10–11
US Open	–	–	2R	1R	3R	3R	3R	3R	1R	4R	1R	–	–	3R	1R	–	0 / 11	14–11
Bilans spotkań	0–0	0–1	2–4	1–4	3–4	7–4	8–4	9–4	5–4	12–4	9–4	0–1	1–3	6–4	1–3	0–0	N/A	64–48

Bibliografia

• Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-27]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-27]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-08-27]  (ang.).