Jeff Tarango
Jeffrey Gail Tarango (ur. 20 listopada 1968 w Manhattan Beach) – amerykański tenisista, olimpijczyk z Sydney (2000).
Państwo | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
20 listopada 1968 |
Wzrost |
180 cm |
Gra |
leworęczny, oburęczny bekhend |
Status profesjonalny |
1989 |
Zakończenie kariery |
2003 |
Gra pojedyncza | |
Wygrane turnieje |
2 |
Najwyżej w rankingu |
42 (2 listopada 1992) |
Australian Open |
3R (1997, 1999) |
Roland Garros |
3R (1993, 1996) |
Wimbledon |
3R (1995) |
US Open |
3R (1989, 1996, 1997) |
Gra podwójna | |
Wygrane turnieje |
14 |
Najwyżej w rankingu |
10 (18 października 1999) |
Australian Open |
3 (1996, 2001, 2002) |
Roland Garros |
F (1999) |
Wimbledon |
3R (1997, 2000) |
US Open |
3R (1996, 1997, 2000) |
Kariera tenisowa
edytujJako zawodowy tenisista występował w latach 1989–2003.
W grze pojedynczej wygrał dwa turnieje rangi ATP World Tour, najpierw w Wellington, a potem w Tel Awiwie (oba w sezonie 1992). Ponadto przegrał 4 finały.
W grze podwójnej Amerykanin jest zwycięzcą 14 turniejów rangi ATP World Tour oraz 12 razy był finalistą. W roku 1999 doszedł wspólnie z Goranem Ivaniševiciem do finału na kortach im. Rolanda Garrosa nie tracąc po drodze seta. W pojedynku finałowym zmierzyli się z deblem Mahesh Bhupathi–Leander Paes. Mecz zakończył się porażką pary Tarango–Ivanišević 2:6, 5:7[1]. W sezonie 2001 był w półfinale Rolanda Garrosa, wspólnie startując z Michaelem Hillem. Para ta przegrała mecz o udział w finale z Bhupathim i Paesem.
Podczas Wimbledonu 1995 został ukarany dyskwalifikacją w meczu trzeciej rundy przeciwko Alexandrowi Mronzowi za obrażanie sędziego[2][3]. Konsekwencją jej było niedopuszczenie Amerykanina rok później do występów na londyńskich kortach.
W 2000 roku zagrał na igrzyskach olimpijskich w Sydney w konkurencji singla. Odpadł z rywalizacji w 2 rundzie pokonany przez Mariana Zabaletę[4].
W rankingu gry pojedynczej Tarango najwyżej był na 42. miejscu (2 listopada 1992), a w klasyfikacji gry podwójnej na 10. pozycji (18 października 1999).
Po zakończeniu kariery zajął się komentowaniem meczów tenisowych dla takich stacji jak BBC, ESPN, Tennis Channel, Fox Broadcasting Company i DirecTV.
Finały w turniejach ATP World Tour
edytujLegenda |
---|
Wielki Szlem |
Igrzyska olimpijskie |
Tennis Masters Cup / ATP Finals |
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (2–4)
edytujKońcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|
Finalista | 1. | 21 sierpnia 1988 | Livingston | Twarda | Andre Agassi | 2:6, 4:6 |
Finalista | 2. | 21 kwietnia 1991 | Seul | Twarda | Patrick Baur | 4:6, 6:1, 6:7(5) |
Zwycięzca | 1. | 5 stycznia 1992 | Wellington | Twarda | Aleksandr Wołkow | 6:1, 6:0, 6:3 |
Zwycięzca | 2. | 18 października 1992 | Tel Awiw | Twarda | Stéphane Simian | 4:6, 6:3, 6:4 |
Finalista | 3. | 18 września 1994 | Bordeaux | Twarda | Wayne Ferreira | 0:6, 5:7 |
Finalista | 4. | 1 sierpnia 1999 | Umag | Ceglana | Magnus Norman | 2:6, 4:6 |
Gra podwójna (14–12)
edytujKońcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Finalista | 1. | 19 czerwca 1994 | St. Pölten | Ceglana | Adam Malik | Vojtěch Flégl Andrew Florent |
6:3, 1:6, 4:6 |
Zwycięzca | 1. | 30 kwietnia 1995 | Seul | Twarda | Sébastien Lareau | Joshua Eagle Andrew Florent |
6:3, 6:2 |
Zwycięzca | 2. | 23 lipca 1995 | Waszyngton | Twarda | Olivier Delaître | Petr Korda Cyril Suk |
1:6, 6:3, 6:2 |
Zwycięzca | 3. | 17 września 1995 | Bukareszt | Ceglana | Mark Keil | Cyril Suk Daniel Vacek |
6:4, 7:6 |
Zwycięzca | 4. | 14 lipca 1996 | Båstad | Ceglana | David Ekerot | Joshua Eagle Peter Nyborg |
6:4, 3:6, 6:4 |
Zwycięzca | 5. | 15 września 1996 | Bukareszt | Ceglana | David Ekerot | David Adams Menno Oosting |
7:6, 7:6 |
Finalista | 2. | 13 kwietnia 1997 | Hongkong | Twarda | Karsten Braasch | Martin Damm Daniel Vacek |
3:6, 4:6 |
Finalista | 3. | 18 stycznia 1998 | Auckland | Twarda | Tom Nijssen | Patrick Galbraith Brett Steven |
4:6, 2:6 |
Finalista | 4. | 2 sierpnia 1998 | Los Angeles | Twarda | Daniel Vacek | Patrick Rafter Sandon Stolle |
4:6, 4:6 |
Zwycięzca | 6. | 15 listopada 1998 | Moskwa | Dywanowa (hala) | Jared Palmer | Jewgienij Kafielnikow Daniel Vacek |
6:4, 6:7, 6:2 |
Zwycięzca | 7. | 17 stycznia 1999 | Auckland | Twarda | Daniel Vacek | Jiří Novák David Rikl |
7:5, 7:5 |
Zwycięzca | 8. | 14 lutego 1999 | Petersburg | Dywanowa (hala) | Daniel Vacek | Menno Oosting Andrei Pavel |
3:6, 6:3, 7:5 |
Zwycięzca | 9. | 18 kwietnia 1999 | Tokio | Twarda | Daniel Vacek | Wayne Black Brian MacPhie |
4:3 krecz |
Finalista | 5. | 6 czerwca 1999 | French Open, Paryż | Ceglana | Goran Ivanišević | Mahesh Bhupathi Leander Paes |
2:6, 5:7 |
Zwycięzca | 10. | 11 lipca 1999 | Båstad | Ceglana | David Adams | Nicklas Kulti Mikael Tillström |
7:6(6), 6:4 |
Zwycięzca | 11. | 19 września 1999 | Bournemouth | Ceglana | David Adams | Michael Kohlmann Nicklas Kulti |
6:3, 6:7(5), 7:6(5) |
Zwycięzca | 12. | 3 października 1999 | Tuluza | Twarda (hala) | Olivier Delaître | David Adams John-Laffnie de Jager |
3:6, 7:6(2), 6:4 |
Finalista | 6. | 16 stycznia 2000 | Auckland | Twarda | Olivier Delaître | Ellis Ferreira Rick Leach |
5:7, 4:6 |
Finalista | 7. | 15 października 2000 | Tokio | Twarda | Michael Hill | Mahesh Bhupathi Leander Paes |
4:6, 7:6(1), 3:6 |
Zwycięzca | 13. | 26 listopada 2000 | Brighton | Twarda (hala) | Michael Hill | Paul Goldstein Jim Thomas |
6:3, 7:5 |
Finalista | 8. | 18 lutego 2001 | Marsylia | Twarda (hala) | Michael Hill | Julien Boutter Fabrice Santoro |
6:7(7), 5:7 |
Zwycięzca | 14. | 15 kwietnia 2001 | Casablanca | Ceglana | Michael Hill | Pablo Albano David Macpherson |
6:7(2), 3:6 |
Finalista | 9. | 15 lipca 2001 | Gstaad | Ceglana | Michael Hill | Roger Federer Marat Safin |
1:0 krecz |
Finalista | 10. | 22 lipca 2001 | Stuttgart | Ceglana | Michael Hill | Guillermo Cañas Rainer Schüttler |
6:4, 6:7(1), 4:6 |
Finalista | 11. | 7 października 2001 | Moskwa | Dywanowa (hala) | Mahesh Bhupathi | Maks Mirny Sandon Stolle |
3:6, 0:6 |
Finalista | 12. | 21 października 2001 | Stuttgart | Twarda (hala) | Ellis Ferreira | Maks Mirny Sandon Stolle |
6:7, 6:7(4) |
Przypisy
edytuj- ↑ Bhupathi, Paes win first Grand Slam. rediff.com, 6 czerwca 1999. [dostęp 2011-12-08]. (ang.).
- ↑ Tarango Gone Wild „Real Story”. kkaseff 2009-10-06. [dostęp 2018-07-13].
- ↑ Tarango stages a walk-out, „The Independent” [dostęp 2018-07-25] (ang.).
- ↑ Jeff Tarango Bio, Stats, and Results [online], Olympics at Sports-Reference.com [dostęp 2018-07-25] [zarchiwizowane z adresu 2011-09-15] (ang.).
Bibliografia
edytuj- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-20] (ang.).