Wesley Moodie
Wesley Arthur Moodie (ur. 14 lutego 1979 w Durbanie) – południowoafrykański tenisista, zwycięzca Wimbledonu 2005 w grze podwójnej, reprezentant swego kraju w Pucharze Davisa.
Państwo | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
14 lutego 1979 |
Wzrost |
196 cm |
Gra |
praworęczny, jednoręczny bekhend |
Status profesjonalny |
2000 |
Zakończenie kariery |
lipiec 2011 |
Gra pojedyncza | |
Wygrane turnieje |
1 |
Najwyżej w rankingu |
57 (10 października 2005) |
Australian Open |
2R (2006) |
Roland Garros |
1R (2006) |
Wimbledon |
3R (2003) |
US Open |
3R (2006) |
Gra podwójna | |
Wygrane turnieje |
6 |
Najwyżej w rankingu |
8 (3 sierpnia 2009) |
Australian Open |
SF (2008) |
Roland Garros |
F (2009) |
Wimbledon |
W (2005) |
US Open |
QF (2009, 2010) |
Kariera tenisowa
edytujKarierę tenisową rozpoczął w 2000 roku, natomiast zakończył w lipcu 2011 roku[1].
W grze pojedynczej pierwsze sukcesy zaczął odnosić w roku 2001 wygrywając turnieje z serii ITF Men's Circuit. W zawodach kategorii ATP Challenger Tour pierwsze zwycięstwo odniósł w lutym 2003 roku w walijskim Wrexham, a drugi triumf w czerwcu w Surbiton. W roku 2005 doszedł do półfinału rozgrywek rangi ATP World Tour w Delray Beach, eliminując po drodze obrońcę tytułu z 2004 roku, Ricardo Mello; przegrał z Jiřím Novákiem. W lipcu tegoż samego sezonu awansował do półfinału rozgrywek w Newport, gdzie pokonał m.in. Taylora Denta. Pojedynek o finał przegrał z Gregiem Rusedskim. Na początku października wystartował w turnieju w Tokio, gdzie odniósł swoje pierwsze zwycięstwo singlowe w turniejach ATP World Tour. Moodie pokonał m.in. Radka Štěpánka, a w finale wynikiem 1:6, 7:6(7), 6:4 Mario Ančicia. W roku 2007 ponownie dotarł do półfinału w Newport, jednak tym razem został wyeliminowany przez Fabrice'a Santoro.
W grze podwójnej Moodie wygrał sześć turniejów rangi ATP World Tour, w tym wielkoszlemowy Wimbledon 2005. Partnerem deblowym Moodiego był wówczas Stephen Huss. Debel Moodie–Huss wyeliminował po drodze trzy najwyżej rozstawione pary, w ćwierćfinale debel nr 3. Mark Knowles–Michaël Llodra, w półfinale duet nr 1. Jonas Björkman–Maks Mirny, a w finale parę Boba i Mike'a Bryanów grających z nr 2. Ponadto jest uczestnikiem siedmiu finałów turniejów ATP World Tour. Jednym z nich jest m.in. wielkoszlemowy French Open 2009, kiedy to grał wspólnie z Dickiem Normanem. Mecz finałowy przegrali z parą Lukáš Dlouhý–Leander Paes.
Od roku 2002 Moodie był regularnym reprezentantem kraju w Pucharze Davisa. Rozegrał łącznie dla reprezentacji 24 pojedynki (głównie w singlu) wygrywając z nich 18 spotkań.
W rankingu gry pojedynczej Moodie najwyżej był na 57. miejscu (10 października 2005), a w klasyfikacji gry podwójnej na 8. pozycji (3 sierpnia 2009).
Finały w turniejach ATP World Tour
edytujLegenda |
---|
Wielki Szlem |
Igrzyska olimpijskie |
Tennis Masters Cup / ATP Finals |
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (1–0)
edytujKońcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|
Zwycięzca | 1. | 9 października 2005 | Tokio | Twarda | Mario Ančić | 1:6, 7:6(7), 6:4 |
Gra podwójna (6–7)
edytujKońcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Zwycięzca | 1. | 2 lipca 2005 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Stephen Huss | Bob Bryan Mike Bryan |
7:6(4), 6:3, 6:7(2), 6:3 |
Finalista | 1. | 30 października 2005 | Bazylea | Dywanowa (hala) | Stephen Huss | Agustín Calleri Fernando González |
5:7, 5:7 |
Finalista | 2. | 5 lutego 2006 | Delray Beach | Twarda | Chris Haggard | Mark Knowles Daniel Nestor |
2:6, 3:6 |
Zwycięzca | 2. | 7 stycznia 2007 | Adelaide | Twarda | Todd Perry | Novak Đoković Radek Štěpánek |
6:4, 3:6, 15–13 |
Zwycięzca | 3. | 15 kwietnia 2007 | Walencja | Ceglana | Todd Perry | Yves Allegro Sebastián Prieto |
7:5, 7:5 |
Finalista | 3. | 5 stycznia 2008 | Ad-Dauha | Twarda | Jeff Coetzee | Philipp Kohlschreiber David Škoch |
4:6, 6:4, 9–11 |
Zwycięzca | 4. | 20 kwietnia 2008 | Estoril | Ceglana | Jeff Coetzee | Jamie Murray Kevin Ullyett |
6:2, 4:6, 10–8 |
Finalista | 4. | 2 listopada 2008 | Paryż | Twarda (hala) | Jeff Coetzee | Jonas Björkman Kevin Ullyett |
2:6, 2:6 |
Finalista | 5. | 17 maja 2009 | Madryt | Ceglana | Simon Aspelin | Daniel Nestor Nenad Zimonjić |
4:6, 4:6 |
Finalista | 6. | 6 czerwca 2009 | French Open, Paryż | Ceglana | Dick Norman | Lukáš Dlouhý Leander Paes |
6:3, 3:6, 2:6 |
Zwycięzca | 5. | 14 czerwca 2009 | Londyn | Trawiasta | Michaił Jużny | Marcelo Melo André Sá |
6:4, 4:6, 10–6 |
Zwycięzca | 6. | 21 czerwca 2009 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta | Dick Norman | Johan Brunström Jean-Julien Rojer |
7:6(3), 6:7(8), 10–5 |
Finalista | 7. | 11 kwietnia 2010 | Houston | Ceglana | Stephen Huss | Bob Bryan Mike Bryan |
3:6, 5:7 |
Przypisy
edytuj- ↑ Kamakshi Tandon: Here's who's enjoying their downtime. espn.go.com, 21 lipca 2011. [dostęp 2011-12-12]. (ang.).
Bibliografia
edytuj- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2014-08-03] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2014-08-03] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2014-08-03] (ang.).