Wikipedia

Piła Główna

dworzec kolejowy w Pile, woj. wielkopolskie

Piła Główna – pasażerska i towarowa stacja kolejowa w Pile, jedna z największych na terenie województwa wielkopolskiego. Jest to stacja węzłowa, krzyżuje się tu pięć linii kolejowych (18, 203, 354, 374, 405). Dodatkowo, tor łączący nr 999 zapewnia dodatkowy wjazd na stację od strony północnej i połączenie z linią 403 w kierunku Wałcza.

Piła Główna
Obiekt zabytkowy nr rej. 616 (gminna ewidencja zabytków)
Ilustracja
Budynek dworca po remoncie
Państwo  Polska
Województwo  wielkopolskie
Miejscowość Piła
Lokalizacja Śródmieście / Staszyce
Data otwarcia 27 lipca 1851
Poprzednie nazwy Schneidemühl
Dane techniczne
Liczba peronów 6
Liczba krawędzi
peronowych 		10
Kasy T
Linie kolejowe
Położenie na mapie Piły
Mapa lokalizacyjna Piły
Piła Główna
Piła Główna
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Piła Główna
Piła Główna
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa lokalizacyjna województwa wielkopolskiego
Piła Główna
Piła Główna
Położenie na mapie powiatu pilskiego
Mapa lokalizacyjna powiatu pilskiego
Piła Główna
Piła Główna
Ziemia53°08′35″N 16°44′39″E/53,143056 16,744167
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Portal Portal Transport szynowy
Widok na perony i budynek dworca przed remontem
Peron 1 po modernizacji

W roku 2018 stacja obsługiwała ok. 3200 pasażerów na dobę[1].

Obiekty służące do odprawy podróżnych znajdują się we wschodniej części stacji i są rozplanowane wyspowo – dworzec znajduje się na poszerzonym peronie 1/5 i jest połączony z pozostałymi peronami oraz z centrum miasta systemem przejść podziemnych. Dalej na wschód znajdują się zabudowania byłej lokomotywowni. Zachodnia część stacji przeznaczona jest do obsługi ruchu towarowego, można tam także znaleźć zabudowania zlikwidowanych w początkach lat 90. XX wieku Zakładów Naprawczych Taboru Kolejowego.

Według klasyfikacji PKP ma kategorię dworca regionalnego[2]. Zatrzymują się tu wszystkie pociągi pasażerskie.

Położenie i infrastrukturaEdytuj

Stacja położona jest w południowej części centrum Piły, przy ulicy Zygmunta Starego 1. Dworzec położony jest na poszerzonym peronie 1/5 i jest dostępny z poziomu centrum miasta dzięki systemowi przejść podziemnych. Stacja pasażerska posiada sześć peronów i dziesięć krawędzi peronowych. Tory stacyjne zostały zelektryfikowane w latach 1989-1990. Wszystkie semafory zostały wymienione na świetlne. Nad torami w 1975 przerzucono wiadukt o długości 230 m, łączący północną i południową część miasta.

Między stacją pasażerską a Gwdą znajdują się zabudowania nieczynnej lokomotywowni z unikatowym, zabytkowym budynkiem parowozowni. Obecnie na jej terenie działa firma „Interlok”, zajmująca się renowacją zabytkowych parowozów. Samym budynkiem zajmuje się stowarzyszenie Parowozownia Pilska OKRĄGLAK. W 2015 wojewódzki konserwator zabytków nakazał przeprowadzenie przy obiekcie prac zabezpieczających[3].

Stacja towarowa i sąsiadujące z nią budynki zlikwidowanych już budynków Zakładów Naprawczych Taboru Kolejowego położone są na zachód od stacji pasażerskiej, między ulicami Warsztatową i Zatorską. Dalej na zachód, nad linią kolejową nr 203 został przerzucony wiadukt linii nr 405, ale dzięki torowi łączącemu nr 999, prowadzącemu do posterunku odgałęźnego Piła Północ, pociągi jadące w stronę Pomorza Zachodniego mogą w nagłych wypadkach go ominąć.

HistoriaEdytuj

Pierwsze połączenie kolejowe, ze strony Krzyża Wielkopolskiego i Berlina, przedłużone w kierunku Bydgoszczy, otrzymała Piła 27 lipca 1851. Dwa lata później rozpoczęła się budowa dworca kolejowego, oddanego do użytku w roku 1876, a później jeszcze wielokrotnie przebudowywanego. Kolejne połączenia otwierano: w styczniu 1871 do Złotowa, w maju 1879 do Poznania i Szczecinka, w listopadzie 1881 do Wałcza. 1 października 1907 roku otwarto Królewski Warsztat Lokomotywowy (Königliche Lokomitivwerkstatt), późniejsze ZNTK.[4] W ciągu trzydziestu lat Piła stała się istotnym węzłem kolejowym; w 1913 roku odprawiono tu 575 tysięcy pasażerów[5]. W okresie międzywojennym miasto zostało w granicach Niemiec; nie uruchomiono połączeń międzynarodowych w kierunku Poznania i rozebrano fragment torów między obecnym przystankiem osobowym Piła Kalina a stacją Dziembówko. Odcinek został odtworzony po II wojnie światowej, gdy Piła przeszła pod administrację polską.

19 maja 1988 roku na terenie stacji miała miejsce katastrofa kolejowa transportu wojskowego, w wyniku której zginęło 10 żołnierzy, a 28 zostało rannych[6].

W latach 1989-1990 tory stacyjne zostały zelektryfikowane. W roku 1993 zlikwidowano Zakłady Naprawcze Taboru Kolejowego, a 25 maja 1994 – stację rozrządową. 1 września 2012 roku, po dwunastoletniej przerwie, wznowione zostały przewozy pasażerskie na trasie Piła Główna – Szczecin Główny przez Wałcz, Kalisz Pomorski i Stargard.

Od lat 90., na stacji zatrzymują się na trasie przejazdu pociągi specjalne prowadzone trakcją parową Pirat i Blues Express. Odbywa się tu smarowanie i uzupełnianie wody z wozu straży pożarnej, a w przypadku Blues Expressu także jego obracanie na obrotnicy dawnej lokomotywowni.

W lipcu 2010 roku dworzec oraz parowozownia zostały wpisane na listę zabytków[7][8].

16 maja 2014 przedsiębiorstwo SKB rozpoczęło remont dworca na zlecenie PKP[9]. Remont objął m.in. wymianę posadzek i tynków, malowanie, montaż nowych instalacji, wymianę pokrycia dachu wraz z konstrukcją oraz wykonanie nowych stropów. Dworzec został dostosowany do potrzeb osób niepełnosprawnych. Zmienił się również teren wokół dworca, zamontowano małą architekturę – kosze i ławki oraz stworzono parking dla samochodów na 70 miejsc. 26 października 2015 dworzec został ponownie otwarty[10].

PołączeniaEdytuj

Stan połączeń na dzień 11.06.2017[11]

Zobacz teżEdytuj

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ Urząd Transportu Kolejowego: Wymiana pasażerska na stacjach w Polsce w 2018 r.. 2020-01-27. [dostęp 2020-01-30].
  2. ↑ Wykaz stacji pasażerskich wraz z ich kategoryzacją oraz określeniem dostępności do obiektu, l.p. 326
  3. ↑ Minister odmawia interwencji w sprawie Okrąglaka
  4. ↑ Dominika Łoboda: Jak doszło do upadku ZNTK?. 2008-26-11. [dostęp 2012-05-03].
  5. ↑ Kolejowe Schneidemühl
  6. ↑ Artykuł o katastrofie w portalu tygodniknowy.pl. [dostęp 2008-03-08].
  7. ↑ Seweryn Lipoński: Dworzec w Pile zabytkowy – kolejarze narzekają. 2010-27-07. [dostęp 2012-05-03].
  8. ↑ Michał Nicpoń: Dworzec PKP – zabytek oficjalny. 2010-27-07. [dostęp 2012-05-03].
  9. ↑ Ruszył remont dworca w Pile. 2014-06-03. [dostęp 2015-10-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-06-04)].
  10. ↑ Dworzec Piła Główna już po remoncie (zdjęcia). 2015-10-26. [dostęp 2015-10-27].
  11. ↑ Plakatowy rozkład jazdy - Wybór stacji - Portal Pasażera - PKP Polskie Linie Kolejowe S.A, portalpasazera.pl [dostęp 2020-07-09] (pol.).

Linki zewnętrzneEdytuj

Piła Główna
Linia 18 Kutno – Piła Główna (247,181 km)
   
Kaczory
odległość: 10,381 km
  
Linia 203 Tczew – Küstrin Kietz (179,542 km)
   
Piła Podlasie
odległość: 3,502 km
  
   Stobno
odległość: 8,742 km
Linia 354 Poznań POD – Piła Główna (92,538 km)
   
Piła Leszków
odległość: 3,958 km
  
Linia 374 Bzowo Goraj – Piła Główna (43,087 km)
   
Sosnówka 		 
Linia 405 Piła Główna – Ustka (0,252 km)
 
odległość: 13,838 km
Linia 999 Piła Główna – Piła Północ
 
   Piła Północ (p.odg.)
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Piła_Główna&oldid=60788600”