Polonia w Szwajcarii

Polonia w Szwajcarii – społeczność narodowości polskiej zamieszkująca terytorium Szwajcarii.

Kolumna Barska w Rapperswilu

Historia

edytuj
 
Leon Kaufmann, Zebranie członków Komitetu Generalnego Pomocy Ofiarom Wojny w Polsce, w Vevey w Szwajcarii, 1916 (w rzeczywistości spotkanie w tym składzie nie miało miejsca, ten zbiorowy portret jest wyobrażeniem artysty)

Okres zaborów

edytuj

W Solurze w Szwajcarii ostatnie lata życia spędził Tadeusz Kościuszko. W jego dawnym domu mieści się obecnie Muzeum Kościuszki.

Wielu Polaków trafiło do Szwajcarii w okresie Wielkiej Emigracji. W Rapperswilu w 1868 r. w stulecie zawiązania konfederacji barskiej staraniem polskich emigrantów odsłonięto Kolumnę Barską, a dwa lata później utworzono tu Muzeum Narodowe Polskie. W latach 1892–1896 w muzeum pracował i tworzył Stefan Żeromski.

W 1915 w Vevey Henryk Sienkiewicz i Ignacy Jan Paderewski założyli Szwajcarski Komitet Generalny Pomocy Ofiarom Wojny w Polsce. Henryk Sienkiewicz zmarł w Vevey w 1916 r.

Polonia w latach 1918–1945

edytuj

W 1936 w Morges zostało zawiązane z inicjatywy gen. Władysława Sikorskiego i Ignacego Jana Paderewskiego polityczne porozumienie Front Morges.

 
Polenweg w Losone ozdobiona godłem Polski

W 1940 internowano tu żołnierzy 2 Dywizji Strzelców Pieszych. Pamiątkami są tzw. Polenweg, czyli drogi zbudowane przez polskich żołnierzy w czasie internowania.

Polonia po 1945 roku

edytuj

Wywodzi się z trzech fal emigracyjnych:

Społeczność Polaków w Szwajcarii

edytuj

Według szacunków Wydziału Konsularnego Ambasady RP w Bernie w 2002 roku społeczność Polaków w Szwajcarii liczy około 15–16 tysięcy przedstawicieli, zamieszkujących wszystkie części językowe i kantony.

 
Muzeum Polskie w Rapperswilu

Największe skupiska Polaków zamieszkują okolice Zurychu i Winterthuru w niemieckojęzycznej Alemanii, nieco mniejsze natomiast we francuskojęzycznej Romandii w kantonach: Genewa i Vaud. Najmniejsza grupa polonijna zamieszkuje włoskojęzyczne Ticino. Zbiorowość Polaków w Szwajcarii charakteryzuje znane skądinąd rozbicie organizacyjne, które obok różnic pokoleniowych spotęgowane jest specyfiką miejscową (podział językowy według kantonów i regionalny). W ostatnich latach do najaktywniejszych organizacji polonijnych należały: Klub Polski w Genewie, Towarzystwo Polskie Winterthur, Klub Polski w Bernie, Polonijny Zespół Tańca „Lasowiacy”, Kabaret Trzy-Na-Stu z Winterthur. Dla Polonii, wiernych kościoła rzymskokatolickiego odbywają się w kościołach kilkunastu miast mszę w języku polskim[1]. W języku polskim odbywają się również spotkania religijne innych wyznań (m.in. Świadków Jehowy[2]).

Wybrane postacie szwajcarskiej Polonii

edytuj
 
Tablica upamiętniająca Tadeusza Kościuszkę na ścianie jego domu w Solurze

Do 1918 roku

edytuj
Z tym tematem związana jest kategoria: Polacy w Szwajcarii 1795–1918.

Po 1945 roku

edytuj

Galeria

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Instytut Duszpasterstwa Emigracyjnego: Msze po polsku, Szwajcaria. [dostęp 2017-06-04].
  2. Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2017-06-05].

Linki zewnętrzne

edytuj