Roman Czuba

Roman Czuba (ur. 24 stycznia 1928 w Wysokiem, zm. 29 marca 2001) – polski inżynier nauk agrotechnicznych, poseł na Sejm PRL VI kadencji.

Roman Czuba

Data i miejsce urodzenia	24 stycznia 1928 Wysokie
Data śmierci	29 marca 2001
Poseł VI kadencji Sejmu PRL
Okres	od 19 marca 1972 do 23 czerwca 1973
Przynależność polityczna	Zjednoczone Stronnictwo Ludowe
Odznaczenia

Życiorys

W Cieszynie ukończył szkołę średnią i podjął w 1947 studia w tamtejszej Wyższej Szkole Gospodarstwa Wiejskiego. Kontynuował je w Wyższej Szkole Rolniczej w Olsztynie, uzyskując w 1950 stopień inżyniera rolnictwa. W 1951 Wydziale Rolniczym Uniwersytetu Wrocławskiego otrzymał stopień magistra nauk rolniczych, po czym pracował w szkolnictwie rolniczym. Od 1954 do 1961 był dyrektorem Technikum Rolniczego w Namysłowie. W 1961 uzyskał stopień doktora nauk rolniczych na Politechnice Wrocławskiej i został kierownikiem wrocławskiej Stacji Chemiczno-Rolniczej, którym był do 1969. W 1968 uzyskał habilitację w Wyższej Szkole Rolniczej we Wrocławiu. Podjął następnie pracę we Wrocławskim Oddziale Instytutu Uprawy, Nawożenia i Gleboznawstwa w Puławach, gdzie przez 25 lat był kierownikiem zorganizowanego przez siebie Zakładu Agrochemicznej Obsługi Rolnictwa. W 1969 został członkiem Komitetu Gleboznawstwa i Chemii Rolniczej. W 1972 uzyskał mandat posła na Sejm PRL w okręgu Wałbrzych, reprezentując Zjednoczone Stronnictwo Ludowe. Był zastępcą przewodniczącego Komisji Nauki i Postępu Technicznego. W 1973 zrzekł się mandatu. W 1976 został profesorem nadzwyczajnym, a w 1985 profesorem zwyczajnym. W 1989 z ramienia ZSL bez powodzenia kandydował do Senatu.

Zasiadał w radach naukowych: Instytutu Nawozów Sztucznych w Puławach (w latach 1969–1991) IUNG w Puławach (1970–1995), oraz Instytutu Melioracji i Użytków Zielonych w Falentach (1984–1991). Od 1978 do 1981 był członkiem Rady Naukowej Międzynarodowego Instytutu Potasowego w Bernie, a w latach 1984–1994 prezydium Światowej Organizacji Nawozowej (CIEC). W 1997 otrzymał tytuł doktora honoris causa Akademii Rolniczo-Technicznej (dawnej WSR) w Olsztynie, a w 1999 honorowe członkostwo w Komitecie Gleboznawstwa i Chemii Rolnej Polskiej Akademii Nauk. Zasiadał też w Komisji Nauk Rolniczych PAN Oddział we Wrocławiu. Należał do Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego, Polskiego Towarzystwa Nauk Agrotechnicznych i Polskiego Towarzystwa Gleboznawczego. Przez wiele lat działał w Stowarzyszeniu Inżynierów i Techników Rolnictwa przy NOT. Otrzymał tytuł honorowy Twórcy Nowej Techniki.

Był ekspertem z zakresu chemii rolnej oraz gleboznawcą. Autor i współautor 110 rozpraw naukowych (18 z nich opublikowano za granicą) oraz 10 patentów, ponad 120 artykułów i doniesień naukowych, a także 21 książek i podręczników. Wypromował ośmiu doktorów nauk rolniczych oraz był recenzentem 179 prac naukowych.

Pochowany na cmentarzu Grabiszyńskim (28/451/11).

Odznaczenia

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Złoty Krzyż Zasługi (1967)
• Odznaka Nagrody Państwowej II stopnia
• Złota Odznaka Honorowa NOT
• Srebrna Odznaka Honorowa NOT
• nagrody resortowe I stopnia (dwukrotnie)

Bibliografia

• Zofia Spiak, Wspomnienie o profesorze Romanie Czuba 1928–2001, „Roczniki Gleboznawcze”, tom LII, nr 3/4, Warszawa 2001, s. 63–65
• Profil na stronie Biblioteki Sejmowej