Sichów (województwo dolnośląskie)

wieś w województwie dolnośląskim

Sichów (niem. Seichau) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie jaworskim, w gminie Męcinka[4].

Sichów
wieś
Ilustracja
Kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny w Sichowie
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Powiat

jaworski

Gmina

Męcinka

Liczba ludności (III 2011)

353[2]

Strefa numeracyjna

76

Kod pocztowy

59-424[3]

Tablice rejestracyjne

DJA

SIMC

0365718

Położenie na mapie gminy Męcinka
Mapa konturowa gminy Męcinka, u góry znajduje się punkt z opisem „Sichów”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Sichów”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Sichów”
Położenie na mapie powiatu jaworskiego
Mapa konturowa powiatu jaworskiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Sichów”
Ziemia51°05′49″N 16°03′10″E/51,096944 16,052778[1]

Podział administracyjny edytuj

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa legnickiego.

Położenie edytuj

Miejscowość położona jest na Nizinie Śląsko-Łużyckiej, na Równinie Chojnowskiej, u podnóża Pogórza Kaczawskiego (Pogórza Złotoryjskiego), nad potokiem Gajką i jego dopływem Sichowianką[5].

Południowa część wsi leży w Parku Krajobrazowym "Chełmy", a północna w jego otulinie[5].

Budowa geologiczna edytuj

Pod względem budowy geologicznej miejscowość położona jest na bloku przedsudeckim, częściowo w Sudetach[6].

Podłoże zbudowane jest ze skał metamorficznych należących do strefy kaczawskiej, głównie fyllitów oraz zieleńców i łupków zieleńcowych. Wokół wsi licznie występują trzeciorzędowe bazalty. Na bloku przedsudeckim (Równinie Chojnowskiej) zalegają również trzeciorzędowe piaski, żwiry i mułki z wkładkami węgli brunatnych. Starsze utwory przykryte są plejstoceńskimi glinami i lessami, a w dolinach potoków piaskami i żwirami oraz namułami[6].

Nazwa edytuj

Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi ze średniowiecznego dokumentu z 1217 roku gdzie wymieniona jest jako „Sichovici”. Wieś wzmiankowana także w łacińskim dokumencie z 1228 roku wydanym przez Henryka Brodatego, gdzie zanotowana została w zlatynizowanej, staropolskiej formie „Sichova”[7]. W 1323 notowana jako „Sichowe”[8].

Niemiecki językoznawca Heinrich Adamy zalicza nazwę miejscowości do grupy nazw patronomicznych wywodząc ją od imienia pierwszego założyciela lub właściciela Sycha, Sychowa lub Zycha[9]. W swoim dziele o nazwach miejscowości na Śląsku wydanym w 1888 roku we Wrocławiu wymienia on jako najstarszą zanotowaną po łacinie nazwę miejscowości Sychovici podając jej znaczenie "Dorf des Sychow" czyli po polsku "Wieś Sychowa lub Sycha"[9]. Nazwa wsi została później fonetycznie zgermanizowana na Seichau[9] i utraciła swoje pierwotne brzmienie.

Historia edytuj

Zakupiona w roku 1249 przez klasztor cystersów w Lubiążu pozostaje w jego własności do XV w. Ponownie wraca na własność klasztoru w roku 1734 aż do kasacji zakonu w roku 1810. W XVII w. okolice wsi są terenem powstań chłopskich. W okolicy wydobywano węgiel brunatny oraz bazalty. W XIX w. w okolicy Sichowa wydobywano rudę miedzi w kopalniach „Albert Loranz” i „Hirsch”, o których niewiele więcej wiadomo.


Zabytki edytuj

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są obiekty[10]:

  • kościół parafialny pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny, z XV–XVIII w.
  • cmentarz przykościelny, z drugiej połowy XIII w.
  • park pałacowy, z połowy XIX w.

inne:

Przypisy edytuj

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 121692
  2. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1153 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. Główny Urząd Statystyczny: Rejestr TERYT. [dostęp 2013-03-02].
  5. a b Park Krajobrazowy Chełmy, mapa turystyczna, skala 1:50 000, PPWK, Warszawa – Wrocław, wydanie II, 1999
  6. a b Park Krajobrazowy Chełmy, mapa geologiczna dla turystów, skala 1:50 000, Państwowy Instytut Geologiczny, Warszawa, 1995, ISBN 83-903704-1-7
  7. Grünhagen 1866 ↓, s. 145.
  8. Stanisław Jastrzębski: Jawor i okolice, Ossolineum, Wrocław 1973, s. 143.
  9. a b c Heinrich Adamy, Die schlesischen Ortsnamen, ihre Entstehung und Bedeutung. Ein Bild aus der Vorzeit, wyd. 2, Breslau: Verlag von Priebatsch’s Buchhandlung, 1888, s. 24, OCLC 456751858 (niem.).
  10. Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 32. [dostęp 2012-09-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].

Bibliografia edytuj