Języki Filipin: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
nowe
(Brak różnic)

Wersja z 15:07, 26 sty 2021

Języki Filipin – silnie zróżnicowane języki używane na terytorium Filipin. Szacuje się, że w tym zróżnicowanym etnolingwistycznie kraju występuje 90–150 języków, często wzajemnie niezrozumiałych. Dokładna liczba wyróżnianych języków zależy od przyjętych kryteriów rozgraniczania etnolektów[1].

Języki Filipin
Występowanie
Ilustracja
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unicode.

Funkcję języka urzędowego kraju pełni tagalski, oficjalnie zwany filipińskim[2], ze standardem literackim w alfabecie łacińskim[3]. Szacuje się, że językiem tym włada ponad 90% mieszkańców Filipin, przy czym jest on stosowany zarówno jako mowa ojczysta, jak i język drugi[4]. Wśród ludności Filipin upowszechniona jest także znajomość języka angielskiego, który funkcjonuje jako drugi język urzędowy[5].

Prawie wszystkie języki archipelagu należą do wielkiej rodziny austronezyjskiej[5], która swoim zasięgiem obejmuje dużą część wysp Oceanii i Azji Południowo-Wschodniej[6]. Większość z nich jest rozprzestrzeniona lokalnie, a 80% społeczeństwa jako językiem macierzystym posługuje się jednym spośród jedenastu głównych języków archipelagu – tagalskim, cebuańskim, ilokano, hiligaynon, bikolskim, warajskim, kapampangan, pangasinan, język maguindanao, język maranao, tausug[6]. Ponadto języki te (w różnym stopniu) pełnią funkcję lingua franca[6], mają rozwinięte piśmiennictwo i znajdują zastosowanie w środkach masowego przekazu[7].

Do nieaustronezyjskich jezyków Filipin należą: chiński (w tym kantoński) oraz hiszpański (do 1974 r. język urzędowy) i chavacano[5].

Zobacz też

Przypisy

  1. Genzor 2015 ↓, s. 410.
  2. Genzor 2015 ↓, s. 413.
  3. Majewicz 1989 ↓, s. 81.
  4. Genzor 2015 ↓, s. 412.
  5. a b c Genzor 2015 ↓, s. 614–615.
  6. a b c Genzor 2015 ↓, s. 395.
  7. Genzor 2015 ↓, s. 411.

Bibliografia