Języki Malezji
Języki Malezji – silnie zróżnicowane języki używane w granicach Malezji. Szacuje się, że w tym zróżnicowanym etnicznie kraju występuje ponad 130 języków[1][2].
| Występowanie | |
 północnoborneańskie i melanau-kajang obszary wielojęzyczne | |
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unicode. |
Statusem języka urzędowego jest objęty język malajski, określany także jako język malezyjski[3]. Język angielski, dawny język kolonialny, jest szeroko obecny w różnych domenach komunikacji wyższej, w tym w środkach masowego przekazu[1]. Jest także preferowanym narzędziem komunikacji międzyetnicznej, przede wszystkim wśród osób wykształconych[1]. Ludność pochodzenia chińskiego i indyjskiego (w szczególności tamilskiego) zachowuje własne języki[4]. Są stosowane w szkołach i mediach oraz charakteryzują się wyższym poziomem żywotności[5]. Wśród społeczności muzułmańskiej dużym prestiżem cieszy się język arabski, jego znajomość nie jest jednak upowszechniona[4].
Języki autochtoniczne Malezji należą do dwóch rodzin: austronezyjskiej i austroazjatyckiej. Języki austronezyjskie tworzą wielką rodzinę językową, obejmującą zasięgiem dużą część wysp Oceanii i Azji Południowo-Wschodniej[6]. Pod względem liczebności przeważają w kraju[7]. Wszystkie języki austronezyjskie Malezji grupuje się w ramach gałęzi zachodniej języków malajsko-polinezyjskich[8]. Językami austroazjatyckimi (aslijskimi) posługują się nieliczne grupy rdzennych mieszkańców Półwyspu Malajskiego[9]. Wiele z nich podlega zjawisku asymilacji kulturowej, powszechny jest także bilingwizm[9].
Język malajski wywiera znaczny wpływ na języki lokalne Malezji[10]. Wszystkie z nich podlegają zjawisku przesunięcia językowego[11].
Zobacz teżEdytuj
PrzypisyEdytuj
- ↑ a b c Coluzzi 2017 ↓, s. 210.
- ↑ Eberhard, Simons i Fennig 2019 ↓.
- ↑ Laskowska 2013 ↓, s. 14.
- ↑ a b Coluzzi 2017 ↓, s. 211.
- ↑ Coluzzi 2017 ↓, s. 218.
- ↑ Genzor 2015 ↓, s. 395.
- ↑ Ross 1998 ↓, s. 141.
- ↑ Genzor 2015 ↓, s. 404.
- ↑ a b Genzor 2015 ↓, s. 385.
- ↑ Coluzzi 2017 ↓, s. 215–216.
- ↑ Coluzzi 2017 ↓, s. 217.
BibliografiaEdytuj
- Jozef Genzor, Jazyky sveta: história a súčasnosť, wyd. 1, Bratislava: Lingea, 2015, ISBN 978-80-8145-114-0, OCLC 950004358 (słow.).
- Paolo Coluzzi, The Vitality of Minority Languages in Malaysia, „Oceanic Linguistics”, 56 (1), 2017, s. 210–225, DOI: 10.1353/ol.2017.0008, ISSN 1527-9421 (ang.).
- Malcolm Ross, Sequencing and dating linguistic events in Oceania: the linguistics/archaeology interface, [w:] Roger Blench, Matthew Spriggs (red.), Archaeology and Language: Correlating archaeological and linguistic hypotheses, London–New York: Routledge, 1998, s. 141–173, ISBN 978-0-415-11761-6, OCLC 252876928 (ang.).
- David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Malaysia – Languages, [w:] Ethnologue: Languages of the World [online], wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2020-06-24] [zarchiwizowane z adresu 2019-03-31] (ang.).
- Natalia Laskowska, Malajskość, język malajski, język malezyjski – kilka uwag o wytwarzaniu tożsamości narodowej, [w:] Maciej Klimiuk (red.), Azja i Afryka. Religie – kultury – języki, 2013, s. 13–20, ISBN 978-83-903188-6-8.
Linki zewnętrzneEdytuj
- Malaysia, [w:] Ethnologue: Languages of the World [online], Dallas: SIL International [dostęp 2022-07-18] (ang.).