Stanisław Krzystyniak

Oficer Wojska Polskiego, pilot, odznaczony Virtuti Miltari

Stanisław Michał Krzystyniak (ur. 17 września 1906 w Wojtkowej, zm. 18 lipca 1962 w Alton) – podpułkownik dyplomowany pilot, oficer Wojska Polskiego, kawaler Virtuti Militari.

Stanisław Michał Krzystyniak
Góral
Ilustracja
podpułkownik pilot podpułkownik pilot
Data i miejsce urodzenia

17 września 1906
Wojtkowa

Data i miejsce śmierci

18 lipca 1962
Alton

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Formacja

Lotnictwo Wojska Polskiego
RAF

Jednostki

2 pułk lotniczy
dywizjon 301

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (od 1941, czterokrotnie) Medal Lotniczy (trzykrotnie)

Życiorys edytuj

Syn Antoniego i Genowefy z Pawlików, miał czwórkę rodzeństwa (trzech braci i siostrę). Uczęszczał do Gimnazjum im. Seweryna Goszczyńskiego w Nowym Targu, gdzie 15 czerwca 1926 r. zdał egzamin maturalny[1]. W październiku 1926 r. uczęszczał na kurs unitarny w Szkole Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej[2]. Szkołę Podchorążych Lotnictwa ukończył w 1929 r. z 23 lokatą i w stopniu podporucznika-obserwatora został skierowany do służby w 22 eskadrze liniowej 2 pułku lotniczego. W 1930 r. przeszkolił się w Centrum Wyszkolenia Oficerów Lotnictwa w zakresie pilotażu i powrócił do macierzystej jednostki jako pilot. W 1932 r. został awansowany na stopień porucznika. Na przełomie lat 1932/1933 pełnił funkcję oficera ewidencyjnego personelu pułku, w kwietniu 1933 r. został mianowany oficerem taktycznym 22 eskadry. W listopadzie 1933 r. objął obowiązki oficera technicznego eskadry, w styczniu 1935 r. został adiutantem dowódcy 2 pułku lotniczego. W kwietniu 1936 r., jako oficer techniczny, przeszedł do 26 eskadry towarzyszącej[3]. W lutym 1937 r. został mianowany dowódcą III plutonu w 26 eskadrze, w październiku został jej dowódcą i pełnił tę funkcję do listopada 1938 r[4]. Również w tym samym roku otrzymał awans na stopień kapitana[5]. W składzie 26 eskadry wziął udział w akcji „Zaolzie”. Eskadrą dowodził do 26 listopada 1938 r[6]. W marcu 1939 r., przed przyjęciem do Wyższej Szkoły Lotniczej, ukończył kurs próbny w Centrum Wyszkolenia Piechoty. W styczniu 1939 r. został przeniesiony na stanowisko komendanta lotniczego Przysposobienia Wojskowego przy Aeroklubie Krakowskim[7].

W czasie kampanii wrześniowej nie brał udziału w walkach, został ewakuowany z Bazą Lotniczą nr 2 do Rumunii, skąd przedostał się do Francji a następnie dotarł do Wielkiej Brytanii. Wstąpił do Polskich Sił Powietrznych, otrzymał numer służbowy RAF 76639. Po przeszkoleniu w 18 Operational Training Unit (OTU) otrzymał przydział do 301 dywizjonu bombowego. 22 grudnia 1940 r. wziął udział w swej pierwszej misji bojowej w składzie 301 dywizjonu – atakował zbiorniki z paliwem w Antwerpii[8]. 3 stycznia 1941 r. został mianowany zastępcą dowódcy eskadry B dywizjonu 301, 18 czerwca objął dowodzenie nad eskadrą A[9]. 1 kwietnia 1942 r. objął stanowisko dowódcy dywizjonu[10]. Jego Wellington Z-1379 GR-J został uszkodzony przez artylerię przeciwlotniczą podczas nalotu na Dortmund w nocy z 14/15 kwietnia 1942 r. Pilotowi udało się doprowadzić samolot na macierzyste lotnisko i wylądować[11]. Nocą 26 czerwca 1942 r., podczas nalotu 1000 bombowców na Bremę, jego Wellington Z-1479 GR-A został uszkodzony i wodował w rejonie Dornumergrode. Został uratowany przez niemiecką łódź ratunkową i z całą załogą trafił do obozu jenieckiego Stalag Luft III, w którym przebywał do zakończenia II wojny światowej[12]. Po powrocie do Anglii ukończył VII kurs Wyższej Szkoły Lotniczej[13]. Nie zdecydował się na powrót do rządzonej przez komunistów Polski, pozostał na emigracji. Znalazł zatrudnienie w Royal Air Force[14].

Zmarł 18 lipca 1962 r., został pochowany na Alton Cemetery w Hampshire[15].

Życie prywatne edytuj

W Wielkiej Brytanii poślubił Lucy, z którą miał córkę Patrycję oraz syna Antoniego[16].

Ordery i odznaczenia edytuj

Za swą służbę został odznaczony[17]:

Upamiętnienie edytuj

W powieściach Janusza Meissnera Żądło Genowefy oraz L – jak Lucy występuje jako Góral[18]. Uchwałą Rady Miasta Nowy Targ z dnia 14 czerwca 1973 r. jedna z jego ulic została nazwana jego imieniem[19].

Przypisy edytuj

  1. Almanach Nowotarski 2000/2001 ↓, s. 172.
  2. Krzystek 2012 ↓, s. 317.
  3. Hodyra 2016 ↓, s. 116.
  4. Pawlak 1989 ↓, s. 189.
  5. Rybka, Stepan 2003 ↓, s. 439.
  6. Pawlak 1989 ↓, s. 191.
  7. Pawlak 2009 ↓, s. 79.
  8. Hodyra 2016 ↓, s. 26-24.
  9. Hodyra 2016 ↓, s. 105.
  10. Hodyra 2016 ↓, s. 38, 60.
  11. Bieniecki 2005 ↓, s. 19.
  12. Król 1990 ↓, s. 91.
  13. Krzystek 2012 ↓, s. 318.
  14. The London Gazette 1953 ↓, s. 1372.
  15. Stanisław Michał Krzystyniak. niebieskaeskadra.pl. [dostęp 2022-07-13]. (pol.).
  16. Almanach Nowotarski 2000/2001 ↓, s. 175.
  17. Krzystyniak Stanisław Michał. Personel Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii 1940-1947. [dostęp 2022-07-13]. (pol.).
  18. Almanach Nowotarski 2000/2001 ↓, s. 173.
  19. Stanisław Krzystyniak. Aeroklub Nowy Targ. [dostęp 2022-07-13]. (pol.).

Bibliografia edytuj