Toruń Towarowy TRB
 |
Zasugerowano, aby zintegrować ten artykuł z artykułem Toruń Główny (dyskusja). Nie opisano powodu propozycji integracji. |
 |
Niektóre z zamieszczonych tu informacji wymagają weryfikacji. |
Toruń Towarowy TRB – stacja towarowa w granicach administracyjnych Torunia, w województwie kujawsko-pomorskim, w Polsce.
 Budynek administracyjny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Lokalizacja | |
| Data otwarcia |
po 1861 |
| Poprzednie nazwy |
Thorn Güterbahnhof |
| Rodzaj |
stacja towarowa |
| Dane techniczne | |
| Kasy |
|
| Linie kolejowe | |
Położenie na mapie Torunia  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego  | |
 52°59′38″N 18°35′13″E/52,993889 18,586944
| |
Stacja Toruń Towarowy powstała przypuszczalnie w latach 30. XX wieku. Rozbudowano ją w latach 1940–1943, korzystając z pracy jeńców wojennych, głównie brytyjskich, więzionych w fortach XI, XII i XIII. Jest to obecnie jedyna stacja towarowa na terenie Torunia[potrzebny przypis].
Lokomotywownia Toruń Kluczyki edytuj
Równolegle z rozbudową stacji towarowej w latach II wojny światowej, w l. 1940-1943 na Kluczykach powstał kompleks obiektów lokomotywowni. Również i w tym wypadku wykorzystano pracę brytyjskich, francuskich, belgijskich, włoskich i amerykańskich jeńców wojennych, będących więźniami Stalagów XXa i XXc[potrzebny przypis].
W początku 1945 roku Niemcy podjęli decyzję o wysadzeniu w powietrze kompleksu lokomotywowni. Chcąc do tego nie dopuścić, polscy kolejarze odstawili 2 wagony z przeznaczonym do tego trotylem na odległą bocznicę. 24 stycznia 1945 roku w wagony te trafił rosyjski pocisk. W rezultacie przestały całkowicie istnieć zabudowania Browaru Pomorskiego, liczne budynki na Podgórzu uległy uszkodzeniu (kościół św. Piotra i Pawła, poczta, ratusz, kino)[1]. Zginęło co najmniej 31 osób[2].
Główna hala lokomotywowni ma ok. 250 m długości i ok. 90 szerokości i należy do nielicznych przykładów modernistycznego budownictwa przemysłowego powstałych w czasie II wojny światowej w Toruniu. Lokomotywownia, mimo licznych remontów i dostosowywania jej do rodzaju obsługiwanego taboru kolejowego, zachowała wiele pierwotnych cech architektonicznych, przede wszystkim nieotynkowaną cegłę, podobnie jak towarzyszące jej budynki[potrzebny przypis].
Pierwotnie naprawiano w niej parowozy, następnie lokomotywy spalinowe, a od połowy lat 80. XX wieku także jednostki elektryczne. Obecnie należy ona do spółki Polregio oraz PKP Cargo[3].
Użytkownicy edytuj
Na terenie lokomotywowni swoją siedzibę mają:
- Baza Toruń-Kluczyki[4], mająca za zadanie m.in. bieżące utrzymanie składów Elf 22WEc, które kursują w ramach szybkiej kolei miejskiej BiT City na trasie Toruń Wschodni – Bydgoszcz Główna[potrzebny przypis]
Linie kolejowe edytuj
Przez przystanek przechodzą następujące linie kolejowe:[potrzebny przypis]
- 18 Kutno – Piła Główna[potrzebny przypis]
- 353 Poznań Wschód – Skandawa[potrzebny przypis]
- 734 Nieszawka – Toruń Główny (łącznica)[potrzebny przypis]
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Leszek Adamczewski: Dymy nad Gdańskiem. Agonia Prus Zachodnich. Zakrzewo: Replika, s. 260-261. ISBN 978-83-7674-249-6.
- ↑ Kluczwajd 2018 ↓, s. 169.
- ↑ Wyborcza.pl [online], torun.wyborcza.pl [dostęp 2018-03-07].
- ↑ Przewozy Regionalne z zyskiem, nowymi etatami i Pesą. torun.wyborcza.pl. [dostęp 2014-06-25]. (pol.).
Bibliografia edytuj
- Katarzyna Kluczwajd: Podgórz. Toruńskie przedmieścia sprzed lat. Łódź: 2018. ISBN 978-83-7729-452-9.
Linki zewnętrzne edytuj
- Toruń Towarowy TRB w Ogólnopolskiej Bazie Kolejowej – bazakolejowa.pl